Aantekening van de schrijfster

Dit is een waar gebeurd verhaal over een man en over de reis die ik met die man maakte. Het is een verhaal over de nog steeds bestaande band die tussen de man en mij ontstond en het is een verhaal over het land waar we doorheen reisden. Maar het is slechts mijn verhaal—een flintertje van een flintertje van een veel groter verhaal. Het pretendeert geen historisch document te zijn.

Al zou je hetzelfde doen als ik—je gezin en je dagelijkse, van gewoonte verzadigde leven achterlaten en je intuïtie volgen die je zegt dat je naar het zuiden en oosten moet gaan met een man die een reputatie heeft van godvrezendheid en gewelddadigheid—, dan nog zou je niet de man vinden die ik K. noem. Je zou er niet achter komen waar hij woont. Je zou niet in staat zijn ons spoor te volgen.

Ik heb onze sporen uitgewist zoals een goede soldaat dat altijd doet.

Maar zoals een ontaarde soldaat misschien zou doen, heb ik het oude verdrag geschonden dat je de vuile was niet buiten moet hangen.

Want wat belangrijk is, is niet K. zelf, of ikzelf, of Mapenga en St. Medard en die hele chaotische, poëtische santenkraam die deze uit nieuwsgierigheid ondernomen reis veranderde in een onderzoek naar leven en dood, de angst om te leven en te sterven, en de moeilijkheid om liefde en oordeel te scheiden van hartstocht en plicht.

Wat belangrijk is, is het verhaal.

Want wanneer we allen tot stof, tanden en opgeworpen stukjes huid zijn vergaan—wanneer we dansen met onze eigen skeletten—, zijn onze woorden misschien het enige wat er van ons over is.

DEEL EEN

Sole-dal, Zambia

Dus toen hij de legercommandant ten slotte hoorde praten over beschavingen die in het land bestonden voor de komst van de blanke mensen, kwam hij er tot zijn verbijstering achter dat de geschiedenis van zijn volk niet aanving met de komst van de blanken. De legercommandant begon bij Munhumutapa en de Rozvi-imperiums tijdens de Groot-Zimbabwaanse beschaving; hij vervolgde met de komst van de blanken en de eerste chimurenga, en kwam via de diverse vormen van koloniale overheersing uit bij de UDI van Ian Smith, toen de laatste brug tussen zwarten en blanken werd afgebrand en er alleen nog maar gecommuniceerd kon worden door middel van geweld: de oorlog, de tweede chimurenga.

Uit: Echoing Silences van Alexander Kanengoni