Het is allemaal zo betoverend mooi en zo duur. Maar tegelij-kertijd herinnert het me nog het meest aan de voorbereidingen voor het toneelstuk aan het eind van het schooljaar. De ramen waren met zwart materiaal afgedekt en we stonden allemaal vreselijk opgeschroefd voor de spiegel, en voorin hoorden we de ouders binnenkomen, maar we mochten dan niet naar buiten gluren om ze te zien...

'Wat doe je nu?' hoor ik Suzes stem weer vragen.

'Ik kijk nog steeds uit het raam.'

'Houd nu eens op met uit het raam kijken! Je hebt nog minder dan anderhalf uur te gaan!'

'Suze, relax.'

'Hoe kan ik relaxed zijn?'

'Het komt allemaal in orde. Alles is onder controle.'

'En heb je het tegen niemand gezegd?' zegt ze voor de mil-joenste keer. 'Je hebt het niet tegen Danny gezegd?'

'Natuurlijk niet! Zo stom ben ik nou ook weer niet!' Ik ga onopvallend in een hoek staan waar niemand me kan horen. 'Alleen Michael weet het. En Laurel. Dat zijn de enigen.'

'En niemand vermoedt iets?'

'Niets,' zeg ik, op het moment dat Robyn binnenkomt. 'Hoi, Robyn! Suze, ik spreek je wel weer, oké-'

Ik hang op en glimlach naar Robyn, die een lichtroze mantel-pak draagt en een headset en een walkietalkie.

'Oké, Becky,' zegt ze op een ernstige, zakelijke toon. 'Fase Een is gereed. Fase Twee wordt aan gewerkt. Maar we hebben een probleem.'

'Echt waar?' Ik slik. 'Wat dan?'

'Er is nog niemand van Lukes familie gearriveerd. Zijn vader, zijn stiefmoeder, een paar neven en nichten die op de lijst staan... Je zei toch dat je ze gesproken had?'

'Ja, dat is zo.' Ik schraap mijn keel. 'Maar... ze hebben kortge-leden opnieuw gebeld. Ik ben bang dat ze een probleem hebben met het vliegtuig. Ze zeiden dat er maar andere mensen op hun plaatsen moeten worden neergezet.'

'Echt waar?' Robyns gezicht betrekt teleurgesteld. 'Wat is dat nou jammer! Ik heb nog nooit een bruiloft meegemaakt waar op het laatste moment zoveel dingen veranderden! Een ander bruidsmeisje... een andere getuige... een andere geestelijke... Het lijkt wel of alles veranderd is!'

'Ik weet het,' zeg ik verontschuldigend. 'Het spijt me heel erg en ik weet dat het een heleboel werk heeft gekost. Maar opeens leek het zo voor de hand liggen dat Michael ons zou trouwen, liever dan een vreemde. Ik bedoel maar, hij is toch een oude vriend en hij heeft de kwalificaties om het te doen en alles. En toen moest Luke weer een getuige zoeken...'

'Maar dat je die wijzigingen drie weken voor het huwelijk doorvoert! En weet je, pater Simon was nogal teleurgesteld dat hij werd afgewezen. Hij vroeg zich af of het met zijn haar te maken had.'

'Nee! Natuurlijk niet! Het heeft niets met hem te maken, echt niet-'

'En toen kregen je ouders opeens de mazelen, ik bedoel maar, wat zijn dat voor absurde toevalligheden?'

'Ik weet het!' Ik trek een spijtig gezicht. 'Pure pech.'

Er kraakt iets in de walkietalkie en Robyn draait zich om.

'Ja,' zegt ze. 'Wat is er? Nee! Ik zei stralend géél licht! Niet blauw! Oké, ik kom eraan...' Als ze bij de deur is kijkt ze om.

'Becky, ik moet weer gaan. Ik wilde alleen even zeggen dat het allemaal zo hectisch is geweest met al die wijzigingen, dat we er niet meer aan toegekomen zijn een paar kleine extra details te bespreken. Dus heb ik dat maar geregeld. Oké?'

'Maakt niet uit,' zeg ik, 'ik vertrouw helemaal op jouw oor-deel. Dank je wel, Robyn.'

Als Robyn weg is wordt er geklopt en komt Christina binnen. Ze ziet er werkelijk fantastisch uit in haar matgouden Issey Miyake en met het champagneglas in haar hand.

'Hoe gaat het met de bruid?' zegt ze met een glimlach. 'Ben je zenuwachtig?'

'Niet echt!' zeg ik.

En dat is wel een beetje waar.

Wat zeg ik, het is volkomen waar. Ik ben de zenuwen voorbij. Of alles gaat volgens plan en gaat het allemaal goed. Of het gaat niet volgens plan en dan wordt het een absolute ramp. Daar kan ik niet veel aan doen.

'Ik heb zojuist met Laurel gesproken,' zegt ze, terwijl ze een slokje champagne neemt. 'Ik wist niet dat ze zo bij de bruiloft betrokken was.'

'O, dat is ze niet echt,' zeg ik. 'Ze bewijst me alleen één kleine gunst -'

'Dat heb ik begrepen.' Christina kijkt me over haar glas heen aan en opeens vraag ik me af hoeveel Laurel haar heeft verteld.

'Heeft ze verteld... welke gunst dat was?' zeg ik terloops.

'De essentie ervan. Becky, als je dit flikt...' zegt Christina. Ze schudt haar hoofd. 'Als dit lukt, dan verdien je een Nobelprijs voor gotspe.' Ze heft haar glas. 'Op jou. En veel geluk.'

'Dank je.'

'Hé, Christina!' We kijken allebei om en zien Erin op ons afkomen. Ze is al gekleed in haar lange violette bruidsmeisjes-jurk, haar haren zijn opgestoken in een middeleeuwse knoop en haar ogen stralen van opwinding. 'Is dat thema van Doornroosje niet gaaf? Heb je Becky's trouwjurk gezien? Ongelooflijk, ik ben bruidsmeisje! Ik ben nog nooit bruidsmeisje geweest!'

Ik geloof dat Erin een ietsiepietsie over haar toeren is vanwege haar promotie. Toen ik haar zei dat mijn beste vriendin Suze niet kon komen en vroeg of zij bruidsmeisje wilde zijn, barstte ze letterlijk in tranen uit.

'Ik heb Becky's trouwjurk nog niet gezien,' zegt Christina. 'Ik durf nauwelijks te kijken.'

'Hij is echt mooi!' protesteer ik. 'Kom maar kijken.'

Ik leid haar naar de rijk ingerichte kleedkamer, waar Danny's jurk hangt.

'Hij is in elk geval helemaal heel,' merkt Christina laconiek op. 'Dat is alvast een begin.'

'Christina,' zeg ik, 'het is niet net als de T-shirts. Dit is een heel andere categorie. Kijk maar eens!'

Het is werkelijk verbijsterend wat een fantastisch karwei Danny heeft geklaard. Hoewel ik het nooit tegenover Christina zal toegeven, rekende ik er bepaald niet op dat ik zijn jurk zou dragen. Ik heb zelfs, om eerlijk te zijn, tot ongeveer een week geleden stiekem Vera Wangs lopen passen.

Maar toen klopte Danny op een avond bij me aan, en zijn gezicht straalde van opwinding. Hij sleepte me mee naar boven naar zijn flat, trok me de gang door en gooide de deur naar zijn kamer open. En ik stond sprakeloos.

Vanaf een afstand ziet hij eruit als een traditionele witte trouwjurk, met een strak lijfje, een wijde, romantische rok en een lange sleep. Maar hoe dichter je bij komt, hoe meer je in de gaten krijgt wat een fantastische, exclusieve details overal zijn aangebracht.

De witte denim ruches op de rug. De voor Danny zo kenmer-kende lichte plissé's en ingenomen lijnen bij de taille. De witte lovertjes en glittertjes, verspreid over de sleep, alsof iemand er een doos met snoepjes overheen heeft gestrooid.

Ik heb nog nooit zo'n trouwjurk gezien als deze. Dit is een kunstwerk.