54

Voortreffelijke en zeer toegeeflijke Meester,

Ik heb heel goed en prijzenswaardig geslapen en kan dus verder met het verhaal van eerst, dus al hield het oudje zich op de vlakte ze genoot er met volle teugen van om ons van alles te vertellen waardoor haar schoondochter een rotfiguur sloeg en ze zei dat er geen bliksem van aan was dat de vrouw van haar zoon niks wist want het is een serpent en een secreet en een leugenaarster, iedereen daar weet heel goed dat Dorothea en haar vader en het dienstmeisje twee dagen geleden uit dat huis vertrokken zijn en ergens anders zijn gaan wonen maar niemand weet waar. Het oudje zei ook dat niet bekend was waar ze vandaan kwamen toen ze dat huis huurden en Dorothea’s vader hield ’s nachts ontmoetingen met andere Duitsers en hij voerde er hele merkwaardige handel en had dat huis vast gehuurd omdat het ver van Rome vandaan lag, dus op een plek waar alleen domme boeren zitten die behalve van kippen varkens en de tuin nergens ene moer van snappen. Lionardo en ik waren dan ook de eerste vreemdelingen in jaren die daar kwamen en vooral waren we de enigen die ooit naar de Duitsers hadden gevraagd, of nee pardon, jullie zijn niet de enigen, zei het oudje.

O nee? Wie kwam dan nog meer naar ze vragen? vroeg ik. Ach gut, eigenlijk is het zo lang geleden, wel vier of zes jaar terug, ik weet het niet goed meer. Er kwam een man uit Rome in gezelschap van een soort secretaris en die probeerden erachter te komen wie er er in dat huis woonde dat daarna van Dorothea was maar toen zat er een andere Duitser want in dit huis zaten altijd alleen maar Duitsers, mensen die op en neer gingen naar Rome en volgens zeggen allemaal voor de paus werkten. Maar beste jongen, ik heb niemand wat gevraagd hoor, ik wil me alleen met mijn eigen zaken bemoeien, ach, ik ben een goeie vrouw, niet zo een die haar neus in andermans zaken steekt, mijn schoondochter, dat is een roddelkous die zou jullie wel meer kunnen vertellen maar wat moeten jullie bij haar als ze toch alleen maar leugens verkoopt? en ze sloeg haar ogen ten hemel alsof ze wou zeggen van beste mensen, hier zijn de vrouwen allemaal serpenten en er is er maar een met een goed hart en dat ben ik.

Ik met mijn goeie begrip van ouwe vrouwen want ze zijn allemaal uitgeslapen en mogen graag klagen, vroeg toen van beste goeie vrouw, vertel ons alsjeblieft, wie was die andere persoon die uit Rome kwam om de Duitsers te zoeken? En zij van ach gut, ik weet niet of ik het nog goed weet, jullie moeten ook weten dat het een beetje naar verhaal was want die persoon die uit Rome kwam wou met een van de boeren praten die hier vlakbij woonde want hij kende de Duitsers goed die hier woonden maar die boer was er niet toen ie kwam en die vent uit Rome had hier zijn naam achtergelaten met de vraag of die boer hem wou komen opzoeken. Maar een paar weken later, toen de boer naar Rome ging kwam ie erachter dat die man dood was en ze zeien dat ie door zijn bediende was vermoord met bijlslagen op zijn hoofd en helemaal bang kwam de boer weer terug naar het dorp en zei van jeetje, in wat voor wespennest ben ik me nou gaan steken. Volgens mij kon die boer die vreemdeling uit Rome ook niet helpen want die verstond niet zo goed hoe wij hier praten. Ah, was het een vreemdeling? Jazeker jongen, had ik je niet gezegd dat het een Spanjool was? Ja, hij zei zelfs dat ie uit hetzelfde gebied kwam als de paus maar vraag me niet hoe hij heette want ik ben een arme ouwe vrouw en dingen van vijf zes jaar geleden weet ik niet meer, je zou het mijn schoondochter moeten vragen maar dat heeft geen zin want dat is een serpent en al weet ze het wel, dan zegt ze het toch niet maar nou snap je het toch ook, wel?

Ja ja zeker snap ik het, zei ik, terwijl ik vanuit mijn ooghoek zag dat Lionardo van dat hele verhaal geen ene reet snapte maar hem wel kneep en helemaal wit was weggetrokken.

Neem me niet kwalijk goeie vrouw, vroeg ik, maar wat wou die Spanjool nou helemaal weten van die boer uit Uw dorp? Kunnen we misschien met die boer praten? Ach jongen, jullie willen ook wel een hoop weten, zei het oudje met een sluw gezicht want inderdaad hadden Lionardo en ik in het begin gezegd dat we alleen maar op zoek waren naar Dorothea en nu kwamen we met een hoop andere vragen. In elk geval kun je niet met de boer praten, zei het oudje, want een paar maanden nadat ie terug was uit Rome is ie op een goeie dag na het werk niet teruggekomen van de akkers en niemand heeft hem meer gezien, gelukkig was ie niet getrouwd, anders liet ie ook nog een vrouw en kinderen achter, de stakker.

Wat een eigenaardig verhaal, zei ik, maar goeie vrouw, weet U echt niet meer wat duivel die Spanjool van die boer wou weten? Ach, weet ik veel, het is al zo lang geleden, zei ze terwijl je aan haar ogen zag dat ze zich wel iets herinnerde, nou en of want in die dorpjes gebeurt nooit ene reet en als er wat gebeurt dan hebben alle boeren het er tien jaar later nog over, dus ga maar na. O wacht, misschien weet ik nog wat, zei ze uiteindelijk, maar ik weet het niet zeker hè, volgens mij wou die Spanjool die boer vragen of ie de Duitsers had horen praten over een schrijver. Een schrijver? Heette die toevallig Tacitus? vroeg ik want ik ken haast geen schrijvers en ik zei de eerste naam die bij me opkwam. Nee, volgens mij had ie een naam met Boe. Heette hij Boccaccio? vroeg Lionardo en het oudje zei ja, goed zo, Boccaccio, dat was hem en ik weet het alleen nog omdat ik onwetend ben en eerst kende ik die naam niet en leek ie me zo grappig, Boccaccio is toch een grappige naam, vindt U niet?

Jazeker allicht, echt grappig, zei Lionardo, maar in Florence is hij heel bekend want Boccaccio was een Toscaan en in zijn tijd werd hij erg geëerd, maar leg me nu es uit oudje: hoe komt het dat dat eiland in het meertje volgens mijn zoon rechts lag terwijl het nu links ligt? Ik ben ingenieur en zeer ervaren in hydraulische zaken, ik ken bijvoorbeeld de wetenschap van bruggen bouwen over rivieren en zelfs over de zee, en van eilanden heb ik heel wat verstand en ik weet zeker dat ze nooit van hun plek komen. Wilt U weten waarom het eiland van zijn plek is gekomen? zei het oudje. Hahahahaha hahaha haha, dat is helemaal geen eiland! zei ze met een klokkend lachje, het is te zien dat jullie vreemdelingen zijn en niks van deze contreien weten want hier weet iedereen dat dat geen eiland is maar alleen een hoop plantenzooi, dus stoppels bladeren onkruid takken en andere dooie planten die op het meer drijven en met de stroom meegaan en omdat ze allemaal lekker aan mekaar geplakt zitten lijkt het wel een eiland maar dat is het niet echt, snap je wel?

Uw toegewijde Salai