Hoofdstuk 10

 

 

 

Zephyr tilde haar op en droeg haar met grote stappen naar de slaapkamer. In plaats van haar op het bed te leggen ging hij echter in de leunstoel in de hoek zitten en nam hij haar op schoot.

Met halfgeloken ogen wreef ze haar onderlichaam over zijn stijve geslacht.

‘Houd de armleuning vast,’ zei hij.

‘Maar…’

‘Je zou doen wat ik wil, zei je daarstraks.’

‘Dat is zo.’ Een tinkelend lachje borrelde op uit haar keel.

Zephyr omvatte haar heupen en duwde haar iets omhoog, zodat hij volledige controle over haar had. Dat ze hem dat toestond en zich vol vertrouwen aan hem overgaf, wond hem mateloos op. Hij wilde niets liever dan haar zo intens mogelijk laten genieten.

‘Je bent zo mooi,’ fluisterde hij, terwijl hij haar jukbeenderen, haar wangen, haar mond streelde…

Glimlachend boog ze zich naar hem over, haar lippen iets vaneen.

Zephyr kuste haar teder. Zijn handen gleden omlaag naar haar hals, haar schouders en de bovenkant van haar rug.

Toen hij zijn duim in haar corselet liet glijden om haar stijve tepels te masseren, kreunde ze zacht.

‘Vond je het opwindend om dit onder je jurkje te dragen?’ vroeg hij grommend.

‘Dat weet je best.’ Ze vond het heerlijk om sexy ondergoed te dragen dat alleen hij ooit te zien kreeg.

‘Ik kan me nog die keer herinneren dat je zonder slipje naar kantoor kwam.’ Ze waren er allebei mateloos opgewonden van geraakt.

‘Al tijdens de receptie vanmiddag kon ik alleen nog maar aan vrijen denken.’

‘Waar heb ik het aan te danken dat ik zo’n stoute vrouw heb gevonden?’ vroeg hij zich hardop af.

‘Vroeger was ik nooit zo.’

‘Nee, deze kant van je is helemaal alleen van mij.’ Zijn zwarte ogen keken haar broeierig aan.

‘Wat ben je toch hebberig.’

‘Ik stam af van hartstochtelijke veroveraars, tenslotte ben ik een Griek.’ Terwijl hij praatte, bleef hij haar borsten en tepels strelen. Dat was prettig maar niet genoeg om haar te bevredigen, dat wist hij heel goed.

‘Hou op,’ smeekte ze. ‘Hou alsjeblieft op met plagen.’

‘Ik plaag niet, ik probeer je gek te maken, tot je net zo naar mij verlangt als ik naar jou.’

‘Dat doe ik al.’

‘Nog niet, maar het duurt niet lang meer.’ Hij tilde zijn heupen op om met zijn geslacht haar clitoris te strelen.

‘Ik wil je in me voelen!’ riep ze wanhopig.

‘Bijna.’ Met beide handen omvatte hij haar middel en duwde hij haar precies daar waar hij haar hebben wilde. Toen liet hij haar langzaam zakken, met een gegrom dat opwelde diep vanuit zijn keel.

Instinctief begon ze te bewegen, en hij paste zich moeiteloos aan haar ritme aan. Ze kwamen tegelijkertijd klaar en bleven secondenlang hijgend en roerloos tegen elkaar aan liggen.

Zephyr kwam als eerste weer bij zinnen. Hij trok het koord van haar corselet los. Bij het zien van de rode striemen die het niemendalletje had achtergelaten op haar huid, schudde hij bedenkelijk zijn hoofd.

‘Tot de baby is geboren draag je geen korsetten meer,’ zei hij resoluut.

Ze gebaarde nonchalant met haar hand en mompelde met gesloten ogen: ‘Je zegt het maar.’

Al voor hij haar naar het bed droeg en het laken over haar heen sloeg, sliep ze veilig in zijn armen.

 

De volgende ochtend werd Piper misselijk wakker. Ze probeerde rechtop te gaan zitten, maar liet zich vrijwel meteen kreunend weer achterovervallen.

Zephyr legde slaperig zijn arm om haar middel.

‘Nee… Laat me los.’

‘Hè?’ Hij kwam verbaasd half overeind en keek haar onderzoekend aan. ‘Wat is er met je?’

‘De baby laat zich eindelijk voelen.’

Hij fronste zijn voorhoofd. ‘Hoe bedoel je? Waarom ben je zo bleek?’

‘Ochtendmisselijkheid.’

‘O, maar daar heb ik over gelezen. Dan moet je gemberbier drinken. Ik haal het voor je.’

Binnen een minuut was hij terug met een glas en een pak crackers. ‘Hier, met kleine slokjes drinken. En minstens vijf crackers eten.’

‘Dat hielp,’ zei ze een kwartiertje later. ‘Zo raak ik er trouwens wel snel aan gewend dat je voortaan altijd in mijn buurt bent,’ voegde ze er met een scheef lachje aan toe.

De rest van de dag genoten ze van hun nieuw verworven huwelijkse staat en pakten ze hun koffers voor de reis naar Griekenland.

Ineens begon Zephyr zich echter zorgen te maken. Als Piper last had van ochtendmisselijkheid, zou ze ook wel eens luchtziek kunnen worden.

‘We hadden de huwelijksinzegening nooit in Griekenland moeten plannen!’

‘Maar je heb altijd geroepen dat je ervan droomde ooit in Griekenland te trouwen!’ Ze wilde tot elke prijs voorkomen dat hij om haar zijn droom zou opgeven. ‘Bovendien wil ik dat ook graag, en we kunnen het nu niet meer veranderen. Mijn halve familie is er al, en jouw moeder kan haast niet wachten tot ze je na al die jaren weer terugziet.’

‘Maar…’

‘Maak je om mij nu maar geen zorgen, ik word heus niet luchtziek.’ Als hij nu al zo paniekerig was, dan kon dat nog wat worden straks bij de bevalling!

‘Dat weet je niet van tevoren.’

‘Ik wel, en we gaan ons huwelijk niet uitstellen tot ik rondloop met een buik als een watermeloen.’

‘Ik neem in elk geval gemberbier en crackers mee.’

‘Goed idee. En misschien ook wat valium.’

‘Valium? Dat mag je helemaal niet hebben nu, dat is slecht voor de baby!’ riep hij geschokt uit.

‘Ik bedoelde het ook niet voor mezelf.’

 

De volgende dag vond in een van de oudste kerken van Seattle de huwelijksinzegening plaats van Neo en Cass.

Cass droeg een schitterende witte bruidsjurk met een meterslange sleep, en Neo zag er woest aantrekkelijk uit in zijn op maat gemaakte smoking.

Na afloop was er een geanimeerde champagnebrunch in een van de sjiekste restaurants van de stad, en Cass was zo zichtbaar verliefd en gelukkig dat Piper er tranen van in haar ogen kreeg.

Toen ze een dag later in het privévliegtuig op weg waren naar Griekenland, bedacht ze met haar hand in die van Zephyr dat hij dan wel niet van haar hield, maar haar wel met alle zorg omringde die ze maar kon wensen. Misschien zouden zich in de toekomst situaties voordoen waarin het ontbreken van liefde haar verdriet zou doen, maar Piper was niet iemand die zich bij voorbaat zorgen maakte om wat misschien wel nooit zou gebeuren.

 

‘Je bent zwanger, hè?’

Piper gaf niet onmiddellijk antwoord op haar moeders vraag. Ze zaten in het zitgedeelte van Zephyrs ruime suite, en voor het eerst sinds hun aankomst in Griekenland was ze even alleen met haar ouders.

‘Dat is niet bepaald een geheim, Piper,’ merkte haar vader op. ‘Waarom zou een miljardair anders zo snel met je willen trouwen?’

‘Omdat hij mij wil misschien?’ vroeg ze gepikeerd.

‘Houdt hij dan van je, liefje?’ vroeg haar moeder.

‘Ik hou van hem.’

‘Dat vermoedde ik al. Ben je opzettelijk zwanger geworden? Meestal komt er niet veel goeds voort uit dat soort manipulaties.’ Haar moeder leek vergeten dat haar dochter een volwassen vrouw was die al eens eerder getrouwd was geweest.

‘Nee, natuurlijk niet,’ antwoordde ze fel. ‘Je zou me goed genoeg moeten kennen om te weten dat ik zoiets nooit zou doen.’

‘Het was maar een vraag,’ verdedigde haar moeder zich fronsend.

‘Ik dacht dat jullie blij voor me waren. Waar komen nu ineens al die vragen vandaan?’

‘We maken ons zorgen om je, kindje.’

‘Nergens voor nodig. Zephyr is heel lief voor me.’ Dit was niet te geloven! Binnen achtenveertig uur zou hun huwelijk worden ingezegend, en nu begonnen haar ouders zich plotseling zorgen te maken!

‘Heus?’ vroeg haar vader op die autoritaire toon waar ze als kind al bang voor was.

‘Natuurlijk. Waarom vraag je dat?’

‘Er zijn belangrijker dingen in het leven dan geld,’ zei haar moeder, terwijl ze een hand op haar schouder legde.

‘Denk je echt dat ik om zijn geld met hem trouw? Alsof dat me iets zou kunnen schelen! Ik heb een goedlopend bedrijf en zorg al jaren voor mezelf. Zephyr heeft me heel wat meer te bieden dan geld alleen. Na mijn scheiding van Art heb ik niet het ene vriendje na het andere versleten. Zephyr is de eerste en hij is de meest fantastische man die ik ooit heb ontmoet.’

‘Ik maak me alleen maar zorgen of een man als hij je een veilig thuis kan bieden,’ verdedigde haar moeder zich.

‘Had je liever een man gezien die zijn gezin elke paar jaar laat verhuizen?’ Waar haalde haar moeder het recht vandaan de keuze van haar dochter in twijfel te trekken?

‘Er is geen enkele reden om vinnig te reageren, dame,’ viel haar vader uit. ‘Ik heb mijn land gediend.’

‘En Zephyr dient mij. Hij doet alles om mij gelukkig te maken. Hij zorgt voor me en laat mij voor hem zorgen. Ik weet dat ik op hem kan vertrouwen en dat hij er altijd voor me zal zijn als ik hem nodig heb.’

‘Maar hij houdt niet van je,’ raadde haar moeder zacht. Er klonk medelijden in haar stem.

‘Waarom zeg je dat?’ vroeg Piper boos.

‘Omdat je niet zegt dat het wel zo is.’

‘Hij geeft me wat ik nodig heb.’

‘Je hebt zijn hart nodig.’

‘Dat zijn mijn zaken.’

‘Je bent onze dochter, jouw geluk gaat ons ter harte,’ viel haar vader zijn vrouw bij.

‘Zephyr maakt me gelukkig. Zien jullie dat dan niet?’

‘Je vader en ik vinden dat je er nog eens goed over moet nadenken voor je met hem trouwt. In elk geval tot de eerste twaalf weken van je zwangerschap achter de rug zijn. Ik heb ook twee keer een miskraam gehad. Wat zou je doen als jou dat overkomt? Wat wordt er van je huwelijk als de reden ervoor wegvalt?’

‘Over die kans wil ik het niet hebben,’ zei Piper kortaf. Daarover had ze allang nagedacht, en ze had besloten dat ze zo’n tragedie samen te boven moesten zien te komen. Ze trouwde niet met hem om de baby, en hij zou haar niet dumpen als ze het kind verloor.

‘Ik heb je altijd geleerd om problemen niet uit de weg te gaan, Piper,’ zei haar vader met een bezorgde blik.

‘Dat doe ik ook niet,’ antwoordde ze vermoeid. Ze moest niet vergeten dat haar ouders dit alleen maar zeiden, omdat ze van haar hielden en zich zorgen maakten.

‘Ze probeert het van de positieve kant te zien,’ klonk plotseling Zephyrs stem vanaf de drempel.

Haar vader sprong op en liep op hem toe. ‘Allemaal goed en wel, jongeman, maar misschien kun je me vertellen wat je met mijn dochter van plan bent als ze de baby verliest.’

‘Dan proberen we dat te verwerken zoals ieder ander ouderpaar.’

Piper glimlachte onwillekeurig. Hij zei hardop wat zijzelf zojuist had gedacht.

‘Ik ben niet iemand die opgeeft bij tegenslag,’ vervolgde Zephyr, ‘en uw dochter ook niet. Dat zou u toch moeten weten. Als kind is ze bij elke verhuizing vrienden kwijtgeraakt en toch heeft ze dat overleefd, net als het mislukken van haar eerste huwelijk.’ Hij stak zijn hand naar haar uit. ‘Piper geeft ons huwelijk niet op, wat er ook gebeurt.’

Ze ging naast hem staan. Met zijn woorden beschermde hij haar niet alleen tegen de bezorgdheid van haar ouders, maar ook tegen haar eigen zorgvuldig verborgen gehouden gepieker.

Zephyr sloeg een arm om haar heen en keek haar aan alsof zij tweeën de enigen in de kamer waren. ‘Je zei immers dat niets verandering kon brengen in je gevoelens voor mij?’

‘Ja, dat heb ik gezegd en dat is ook zo.’

‘En niets brengt verandering in mijn wens dat jij mijn vrouw wordt en de moeder van mijn kinderen.’

‘Dan wordt ons huwelijk een succes,’ fluisterde ze met tranen in haar ogen.

Hij wendde zijn donkere blik opnieuw naar haar ouders. ‘Ik hoop dat u daar genoegen mee wilt nemen, want ik geef uw dochter niet op. Nooit.’

‘We vragen ook niet van je dat je haar opgeeft. Alleen dat je jullie huwelijk nog even uitstelt,’ zei Pipers moeder in een poging redelijk over te komen. ‘Je kunt toch ook een goede vader zijn zonder dat je met de moeder getrouwd bent?’

‘Ik ben een betere vader als we wel trouwen.’

‘Ik begrijp het niet!’ riep Piper uit. ‘Waarom hebben jullie dit vorige week niet over de telefoon gezegd?’

‘Omdat sommige dingen nu eenmaal meer geschikt zijn voor een persoonlijk gesprek.’ Haar moeder keek haar verwijtend aan.

Piper liet zich echter niet van de wijs brengen. ‘Dan hadden jullie natuurlijk geen gratis reisje Griekenland gehad,’ zei ze bitter.

‘Piper!’ Haar vader fronste zijn wenkbrauwen.

‘Dat meende ze niet,’ zei Zephyr sussend. Hij begreep echter maar al te goed dat ze zich gekwetst voelde door hun bemoeienis.

‘Het spijt me,’ mompelde Piper, ‘maar dit is mijn feest en jullie bederven het voor me.’

‘Dat is niet onze bedoeling. We zeggen het voor je bestwil.’ Haar moeder klonk oprecht bezorgd.

‘Hebt u haar ooit gevraagd om nog even te wachten voor ze met Arthur Bellingham trouwde?’ vroeg Zephyr.

‘Nee,’ antwoordde Pipers moeder aarzelend.

‘We dachten dat hij een goede man voor haar zou zijn,’ viel haar vader bij.

‘Is dat de reden dat u nu liever hebt dat ze er nog eens goed over nadenkt? Omdat u haar die eerste keer niet hebt beschermd tegen zoveel verdriet?’

Haar moeders ogen vulden zich met tranen. ‘We willen niet dat haar hart opnieuw wordt gebroken.’

‘Iedereen heeft wel eens verdriet in zijn leven. Dat mag ons er niet van weerhouden risico’s te nemen,’ zei Piper zacht. ‘Ik vertrouw erop dat Zephyr een goede echtgenoot voor me zal zijn, en als ik me vergis, dan zal ik dat onder ogen moeten zien. Ik heb niet jullie advies nodig maar jullie steun. Willen jullie me die geven?’

‘Natuurlijk,’ antwoordde haar vader.

Haar moeder beet nerveus op haar lip.

Het volgende moment omhelsden ze haar echter liefdevol en boden ze hun excuses aan, omdat ze haar onbedoeld hadden gekwetst en aan Zephyr hadden getwijfeld.

Tijdens het diner was iedereen gezellig en ontspannen. Nu haar ouders hun bezorgdheid eenmaal hadden uitgesproken, leek het wel alsof er een enorme last van hun schouders was gevallen. Haar broer en zus zagen het allemaal van de vrolijke kant en waren vooral blij met hun gratis vakantie.

 

Het bezoek aan Zephyrs moeder verliep al net zo emotioneel als het gesprek met Pipers ouders, maar op een heel andere manier.

Leda was dolgelukkig dat haar zoon de band tussen hen wilde herstellen. Ook zij begreep meteen dat Piper in verwachting was, maar zag dat slechts als reden tot blijdschap. Ze wilde haar graag als schoondochter en keek uit naar een kleinkind.

‘Goed dat we gegaan zijn,’ verzuchtte Piper toen ze zich terug in hun appartement op de bank liet vallen.

‘Inderdaad.’ Zephyr kwam naast haar zitten en trok haar tegen zich aan.

‘Wat ben je toch aanhalig.’

‘Ik vind het gewoon prettig om je vast te houden.’

‘Dat komt goed uit, want ik ben dol op knuffelen.’

‘We passen perfect bij elkaar,’ constateerde hij tevreden.

‘Ja, we passen perfect bij elkaar.’ Ook al hield hij niet van haar, hij gedroeg zich alsof dat wel zo was, en daar ging het uiteindelijk toch om?

‘Als we niet al getrouwd waren, had je dan wel naar het advies van je ouders geluisterd?’

‘Ben je nu serieus?’ Ze hield haar hoofd een tikje schuin en keek hem van opzij aan. ‘Ik weet heel goed dat ik de baby in de eerste twaalf weken nog zou kunnen verliezen. Daar heb ik lang over nagedacht, maar ik wilde niet wachten met trouwen tot we zeker weten dat het geen miskraam wordt. Dan zou het te veel lijken alsof we het alleen doen omdat ik zwanger ben. Ook al was dat in eerste instantie voor jou de reden, ik denk toch dat je een leven samen niet zou overwegen als er niet nog meer was. Ik beweer niet dat je van me houdt, maar ik geloof wel dat je me nodig hebt.’ Ze legde haar beide handen om zijn gezicht. ‘Bovendien wil ik niets liever dan met je getrouwd zijn.’

‘Bedoel je dat je ook met me getrouwd zou zijn als je geen kind van me verwachtte, maar dat ik me door de baby over mijn terughoudendheid heb heen gezet?’

‘Ja, dat bedoel ik. Klopt het?’

‘Ik ben een beetje verbaasd eigenlijk. Al zei je dat je van me hield, ik dacht toch dat je vooral met me wilde trouwen vanwege je zwangerschap.’

‘Nee. Ik hou van je en dat betekent voor mij dat ik mijn leven met je wil delen.’ Ze legde haar handen tegen zijn borst en voelde zijn hart kloppen.

‘En wat betekent het als een man meer dan wat ook met maar één bepaalde vrouw wil trouwen?’

Bedoelde hij zichzelf? ‘Waar heb je het over, Zephyr?’ Ze moest vooral voorkomen dat ze zijn woorden verkeerd interpreteerde. Dit was belangrijk.

‘Als je ouders je ervan hadden weten te overtuigen om niet met me te trouwen, zou ik je hebben gesmeekt er nog eens over na te denken.’

‘Dat zou ze niet zijn gelukt.’

‘Gelukkig maar, want ik ben niet erg goed in smeken.’

Ineens drong het tot haar door wat hij eigenlijk zei. Een diepe, allesoverheersende liefde doorstroomde haar en haar ogen vulden zich met tranen.

‘Je zult me nooit hoeven smeken om bij je te blijven, Zephyr. Dat beloof ik je. Ik zou alles in mijn leven opgeven, mijn bedrijf, mijn reputatie, mijn familie, mijn vrienden, alles, maar jou nooit.’

‘Dat meen je echt, hè?’

‘Ja, dat meen ik.’

‘Voor mij geldt hetzelfde. Ik zou alles opgeven, maar jou niet.’

Zijn woorden waren zo oprecht dat haar adem stokte.

‘Ik hou van je, Piper.’

Ze zag aan zijn gezicht dat hij elk woord meende, maar ze durfde het nauwelijks te geloven.

‘Heb ik ooit tegen je gelogen?’

‘Nee, maar je zei toch…’

‘Ik zou je hebben gesmeekt om bij me te blijven.’

‘Omdat ik een kind van je verwacht.’

‘Daar ben ik ontzettend blij mee, maar jij bent voor mij het allerbelangrijkste, Piper Nikos. Ik dacht dat ik een hart van steen had en voor niemand ooit echt iets zou kunnen voelen, maar jouw levenslust, jouw innerlijke en uiterlijke schoonheid, je liefde, dat zijn allemaal net kleine diamantboortjes waarmee je door die harde rotslaag bent heen gebroken.’

‘Je wordt nog poëtisch,’ zei ze schor. De tranen stroomden over haar wangen.

‘Volgens Neo krijg je dat als je verliefd bent.’

‘Jij bent de enige man op aarde van wie ik hou,’ zei ze met een brok in haar keel.

‘En jij bent de enige vrouw van wie ik hou, van wie ik ooit heb gehouden en van wie ik altijd zal houden, met heel mijn hart.’

Hij kuste haar ernstig, als om zijn woorden plechtig te bezegelen. Toen zijn mond de hare ten slotte losliet, bleven zijn handen haar strelen, als om zich ervan te overtuigen dat ze geen droom was en hij haar echt in zijn armen hield.

‘Het spijt me dat het zo lang heeft geduurd voor eindelijk tot me doordrong dat wat ik voel echte liefde is. Ik moet er niet aan denken hoelang het zou hebben geduurd als je ouders je niet hadden proberen over te halen om mij aan de kant te schuiven.’

‘Bedoel je dat hun woorden een positief effect op je hebben gehad?’

‘Ik besefte erdoor dat ik je als het moest zou smeken om bij me te blijven. Daardoor begreep ik eindelijk wat liefde is.’

‘Dan vergeef ik ze hierbij alles wat ze hebben gezegd! Ik kan haast niet wachten met hun te vertellen dat je wel van me houdt!’

‘Dat wil ik hun zelf vertellen.’

‘Dat is goed, maar zeg het eerst nog eens tegen mij.’

Dat deed hij, steeds opnieuw, tot hij ieder hoekje van haar hart met zijn liefde had gevuld.

 

Zephyr stond voor in de kerk te wachten.

Neo stond naast hem, zoals hij sinds hun jeugd altijd naast hem had gestaan. ‘Zenuwachtig?’ informeerde hij.

‘Nee, want mijn grote liefde zal precies op tijd over het middenpad schrijden.’

‘Je grote liefde?’

‘Ja.’

‘Ik wist wel dat je ooit bij zinnen zou komen!’

Ze lachten zacht, terwijl het orgel luid inzette om de komst van de bruid aan te kondigen.

Pipers moeder ging als eerste staan, en alle gasten volgden haar voorbeeld.

Zephyr kon zijn ogen niet van Piper afhouden.

Haar glanzende blonde haar werd in een wirwar van krullen bijeengehouden door een diadeem. Haar mouwloze, met kralen bestikte jurk ruiste bij iedere stap. Met een stralende lach liep ze over het middenpad op hem toe. Geheel alleen…

Hij wist niet dat ze het met opzet zo had bedacht, maar voelde intuïtief dat ze wilde zeggen dat ze zich met hart en ziel aan hem toevertrouwde.

‘Ze lijkt wel een prinses,’ fluisterde Neo trots, alsof hij Zephyrs gedachten raadde.

‘Ze is mijn koningin.’

‘En jij bent haar koning.’

‘Haar Superman… Ze noemt me altijd haar held.’

Neo schoot in de lach, maar Zephyr schonk geen aandacht meer aan hem.

Piper bleef vlak voor hem staan en legde haar hand in de zijne. Samen keken ze de priester aan die klaarstond om zijn zegen uit te spreken over hun huwelijk, dat hen voor altijd in liefde aan elkaar bond.