Hoofdstuk 9

 

 

 

‘Ik ben blij dat ik de rest van mijn leven met zo’n romantische man mag delen.’

‘Stel je van die romantiek niet te veel voor, Piper,’ merkte Zephyr bezorgd op. ‘Je weet inmiddels wel beter.’

‘Soms denk ik wel eens dat ik jou beter ken dan jij jezelf kent.’ Ze had het nog niet gezegd of ze wist dat ze dat nooit had moeten doen.

‘Zoals je Art dacht te kennen zeker,’ sneerde hij.

Ze begreep waarom hij het zei, maar voelde zich toch gekwetst. ‘Ik dacht dat ik Art kende, maar uiteindelijk bleek hij zijn ware ik achter een masker verborgen te houden.’

‘Je zegt dat je van me houdt, maar je hebt een soort ideaalbeeld van me. Wat gebeurt er als je ontdekt dat ik eigenlijk een gevoelloze, keiharde zakenman ben?’

‘Ten eerste zie ik je echt niet door een roze bril, Zephyr Nikos. Voor we minnaars werden, waren we al vrienden, weet je nog? Ik heb al heel veel kanten van je gezien, van hopeloos ongeduldig op je werk tot heel emotioneel toen je begreep dat je moeder er veel verdriet van heeft gehad dat ze je moest achterlaten.’

Misschien begreep hij niet dat zulke dingen belangrijk zijn, omdat hij niet wist wat liefde was. Hij hield van niemand, ook niet van haar.

‘Ik weet dat je keihard kunt zijn, maar ook dat je niet wraakzuchtig bent. Je hebt een huis gekocht voor je moeder en haar man en gezorgd dat hun kinderen naar school konden. Ondanks alles, heb je hen nooit kwaad gedaan, dus zo hard ben je niet. Eigenlijk ben je zelfs wel een beetje sentimenteel.’

‘Hoe kom je daar nou bij? Ik ben helemaal niet sentimenteel!’

‘O nee?’ Piper deed een stap achteruit en nam hem met haar armen over elkaar van top tot teen op.

‘Wordt dit soms onze eerste ruzie?’ informeerde hij.

‘Nee, we zijn het al vaker oneens geweest.’ In het begin van hun vriendschap hadden ze een paar keer een flinke aanvaring gehad. Hij wilde altijd hoe dan ook gelijk hebben en zij eigenlijk ook wel.

‘Niet sinds we verloofd zijn.’ Hij greep haar arm en trok haar mee naar de bank.

Ze weigerde echter op zijn schoot te kruipen en ging, nog steeds met haar armen over elkaar, naast hem zitten. ‘Als je bedenkt hoe kort dat geleden is, zegt dat niets.’

Misschien had hij alleen wat geruststelling nodig, wat eigenlijk vreemd was, want hij wist nu dat ze van hem hield. Moest ze hem dat nog bewijzen? Ze trouwde met hem, ook al wist ze dat hij niet van haar kon houden, en toch was ze geen moment bang de verkeerde beslissing te nemen. Hooguit wat nerveus, maar welke vrouw zou dat niet zijn?

‘Misschien ben je van nature niet sentimenteel,’ zei ze, ‘maar voor mij ben je precies gevoelig genoeg. Is het zo goed? Jij vindt jezelf dan misschien niet romantisch, maar zoals je met mij omgaat, de dingen die je zegt en doet, dat is precies waar ik altijd naar heb verlangd. Art deed altijd alsof hij de ware voor mij was, maar jij bent het echt. Jij doet nooit alsof, integendeel, je bent bij vlagen zelfs genadeloos eerlijk.’

‘En zelfs dat brengt je niet op andere gedachten?’ Uit de toon waarop hij het zei, bleek wel dat hij ernstig aan haar verstandelijke vermogens begon te twijfelen.

‘Nee. Voor mij is vertrouwen belangrijk, en het is een hele geruststelling voor me dat jij een hekel hebt aan liegen, zelfs als een leugentje je wel goed uit zou komen. Ik wéét gewoon dat ik je kan vertrouwen en ik had niet gedacht dat ik dat ooit nog tegen een man zou kunnen zeggen.’

‘Wat is liefde waard zonder vertrouwen?’

‘Ik weet het niet, ik ben geen filosoof. Al wat ik weet, is dat ik van je hou. Ik vertrouw je om wie je bent, en niets kan daar verandering in brengen. Dus wen er maar aan.’

‘Zo te horen heb ik geen andere keus.’

‘Niet als je nog steeds met me wilt trouwen.’

‘Dat is wel zeker. Zullen we deze discussie dan nu beëindigen en het goedmaken met seks?’

Ze zou eigenlijk boos moeten worden om de wellustige blik waarmee hij haar aankeek, maar in plaats daarvan schoot ze in de lach. ‘Dat zouden we kunnen doen.’

 

Na een tedere vrijpartij lagen ze samen in bad na te genieten.

‘Ik dacht altijd dat goedmaakseks heftig en hartstochtelijk was,’ mompelde Zephyr.

‘Dat soort sex hebben we al zonder dat er eerst een felle discussie aan hoeft vooraf te gaan.’

‘Je bent een bijzondere vrouw, Piper Madison.’

‘Pas maar op, anders wordt je weer sentimenteel.’

‘Misschien is dit dan een goed moment hiervoor.’ Zephyr leunde over de rand van het bad om iets te pakken. Toen hij weer rechtop zat, had hij een klein blauw doosje in zijn hand, met een witsatijnen binnenkant.

Dat kon alleen van Tiffany’s komen!

‘Zephyr?’ fluisterde ze vragend. Haar keel was kurkdroog.

Zijn donkerbruine ogen keken haar warm en ernstig aan.

‘Piper Madison, wil je mijn vrouw worden?’

Door een mist van tranen keek ze naar zijn gezicht. ‘Dat weet je immers best,’ antwoordde ze schor.

‘Elke vrouw verdient het om een echt huwelijksaanzoek te krijgen voor ze trouwt.’ Met die woorden nam hij de platina verlovingsring met prachtig geslepen diamant uit het doosje en schoof hij hem behoedzaam aan haar vinger.

‘Dank je wel,’ fluisterde ze nauwelijks hoorbaar.

‘Ik wist wel dat je sentimenteel zou worden.’

‘Ja, zo ben ik… hopeloos sentimenteel.’

‘En heel lief.’

‘Ik hou van je,’ zei ze, terwijl ze haar tranen wegveegde.

‘Wacht maar eens tot je onze trouwringen ziet.’

Ze probeerde het doosje te pakken, maar hij hield het boven zijn hoofd. ‘Nee, nee… die krijg je pas te zien bij de huwelijksceremonie.’

‘Je probeert me gewoon terug te pakken, omdat je mijn trouwjurk niet mag zien.’

‘Hoe kun je dat nou denken? Je zei net nog dat ik niet wraakzuchtig was! Ik houd me gewoon aan de traditie.’

‘Jij…’ Lachend wierp ze zich op hem.

Nog net op tijd wist hij het doosje van zich af te gooien voor ze zich met haar volle gewicht op hem liet vallen en haar armen om zijn nek sloeg.

 

Zephyr keek voortdurend over zijn schouder, terwijl hij met twee stappen tegelijk de trap nam naar het bordes van het gemeentehuis.

Neo zag hem aankomen en begon te grinniken. ‘Bang dat Piper niet komt opdagen?’ vroeg hij ironisch.

‘Ik mocht haar gisteravond zelfs geen sms meer sturen!’

‘Daar komt de bruid…’

Zephyr draaide zich met een ruk om. Een immens gevoel van opluchting maakte zich van hem meester bij het zien van de limousine die voor het bordes tot stilstand kwam. Hij rende de trappen af en opende het portier voor de chauffeur de tijd had om de auto heen te lopen.

Cass stapte als eerste uit. ‘Gefeliciteerd met je trouwdag!’ riep ze lachend. Ze deed een stap opzij, zodat hij zijn bruid kon zien.

Piper droeg een korte sluier en een wit jurkje op knielengte, waarvan de rok was bedekt met heel veel laagjes chiffon. Ze stak haar hand naar hem uit, haar blauwe ogen straalden.

‘Help je me uitstappen?’

Hij voelde een steek in zijn borst toen hij haar uit de auto hielp en in zijn armen sloot. Voorzichtig lichtte hij een tipje van de sluier om haar een kus te geven waaraan geen einde leek te komen.

‘Ik dacht dat je dat pas na de ceremonie mocht doen,’ merkte Cass plagend op.

Neo schoot in de lach. ‘Wij Grieken doen de dingen graag op onze eigen manier.’

‘Wat heb je een prachtige jurk aan,’ fluisterde Zephyr. Hij was blij dat ze de moeite had genomen om er ook op het gemeentehuis als een echte bruid uit te zien. Een hele mooie bruid bovendien…

‘Wacht maar tot je ziet wat ik eronder draag,’ zei ze met een ondeugend lachje.

Hij vloekte zachtjes. ‘Zulke dingen moet je niet zeggen!’

‘Waarom niet?’ vroeg ze onschuldig.

‘Omdat ik niet wil trouwen met een erectie in mijn broek.’ Die kreeg hij trouwens toch wel met zo’n sexy bruid…

‘Krijg je die dan van mij?’ vroeg ze plagend.

‘Dat weet je heel goed!’

‘Oké, ik zal me netjes gedragen.’

‘Maar niet te netjes alsjeblieft,’ mompelde hij, terwijl ze gearmd de trap op liepen.

De huwelijksceremonie was kort en bondig. Het echte feest bewaarden ze voor de kerkelijke inzegening in Griekenland.

Het gevoel van diepe ernst dat Zephyr overviel toen hij de huwelijksakte ondertekende, was dus eigenlijk totaal onnodig, maar verdween zelfs niet toen hij de pen aan Piper overhandigde. Haar hand trilde echter ook toen ze haar handtekening zette, waardoor hij zich toch wat minder dwaas voelde. Ze zetten hiermee per slot een hele belangrijke stap in hun leven.

Na de ondertekening van de akte waren ze officieel in de echt verbonden. Piper was van hem zoals niemand ooit was geweest sinds hij door zijn moeder in het kindertehuis was achtergelaten. Hij trok haar naar zich toe, voorzichtig om haar jurk niet te kreuken.

‘Is het nu eindelijk tijd voor onze huwelijkskus?’

‘Ik geloof het wel.’

Hij boog zich voorover, en Piper ging op haar tenen staan, zodat hun lippen elkaar ontmoetten in een lange kus vol beloften voor de toekomst.

‘Nu ben je van mij,’ zei Zephyr triomfantelijk.

‘Ja, nu ben ik van jou en jij van mij.’ Haar zachte glimlach vertelde hem dat ze hem zijn bezitterige opmerking met liefde vergaf, maar hij zag ook iets anders in haar blik. Iets wat hij niet goed begreep, alsof ze ergens bang voor was.

‘Wat lijken Neo en jij in sommige opzichten toch op elkaar, jullie konden wel broers zijn,’ riep Cass lachend.

‘En dat maakt ons tot schoonzusjes,’ zei Piper met een gelukkige glimlach.

‘Aanstaande zondag pas,’ antwoordde Cass met een trotse blik op haar trouwring.

‘Maar nu eerst naar mijn penthouse voor een feestelijke champagnebrunch,’ maande Neo. ‘Mijn huishoudster heeft beloofd er een festijn van te maken.’

Ze bleken echter niet naar het penthouse te rijden maar naar het kantoor van Nikos & Stamos Enterprises, waar alles in gereedheid was gebracht en het voltallige personeel hen stond op te wachten.

‘Hartelijk gefeliciteerd!’ riep iedereen in koor.

Genietend van alle aandacht sloeg Zephyr zijn arm bezitterig om Pipers middel. Zoveel felicitaties en goede wensen had hij zijn hele leven nog niet gehad!

‘Wat fantastisch!’ fluisterde Piper gesmoord.

‘Ik zei het al, wij huren alleen de allerbesten in,’ verklaarde Neo zelfvoldaan.

‘Dat is wel zeker,’ stemde Zephyr van harte in.

Na de feestelijke lunch leidde hij Piper voor het eerst als zijn vrouw hun appartement binnen, overweldigd door een vreemd blij gevoel.

‘Wat waren ze allemaal aardig,’ verzuchtte ze, terwijl ze haar witte trouwschoenen uitschopte.

‘Ja, fantastisch. Neo was al net zo verbaasd als ik. Zo, en nu wil ik wel eens zien wat je allemaal onder die trouwjurk aan hebt.’

‘Dit is mijn trouwjurk niet. Die is minstens tien keer zo duur.’

‘Hoe heette die ontwerper ook alweer?’

‘Dat heb ik je niet verteld en dat ga ik niet doen ook.’ Ze nestelde zich in zijn armen. ‘Ik weet trouwens allang dat je hebt geprobeerd om zijn naam op internet te vinden.’

‘Je bent niet alleen mooi maar nog slim ook. Geen wonder dat ik jou heb uitgekozen als de moeder van mijn kinderen.’

‘Het is anders maar goed dat ik onbedoeld zwanger ben geworden, want uit jezelf zou je niets hebben ondernomen.’ Haar stem had een vreemde ondertoon die hij niet goed kon plaatsen.

‘Je weet best waarom.’

‘Ja, je hebt het me uitgelegd. Maar ik weet zeker dat we allebei gelukkig zullen worden van dit huwelijk.’

‘Ook al…’ Hij maakte zijn zin niet af, alsof iets hem ervan weerhield om voor de zoveelste keer te zeggen dat hij niet van haar hield.

Piper schudde haar hoofd en stak haar handen in de lucht als om hem af te weren. ‘Niet weer zeggen! Niet vandaag, niet nu. Ik wel van jou en dat is het enige wat er op dit moment toe doet.’

Zo eenvoudig lag het niet, dat wist hij heel goed, maar op hun trouwdag wilde hij haar niet tegenspreken.

‘Ik heb je nodig,’ zei hij zacht, en daar moest ze het maar mee doen.

‘Je hebt me meer nodig dan je ooit een vrouw hebt nodig gehad.’ Met een flirterig lachje om haar teleurstelling te verbergen bracht ze haar handen naar haar rug.

Hij hoorde een rits die omlaag werd getrokken. ‘Je bent uniek, in ieder opzicht.’ Dat was de waarheid.

‘Dat is voor mij genoeg,’ zei ze alsof ze zijn gedachten kon lezen.

Zephyr knikte. ‘Ja, dat is genoeg. We zullen het goed hebben samen.’

‘We zullen het niet alleen goed maar zelfs fantastisch hebben.’

Met een snelle beweging liet ze het jurkje van haar schouders glijden. Vervolgens schoof ze de witte chiffonzijde langs haar armen verder omlaag, waardoor een hemelsblauw corselet, dat haar weelderige borsten opstuwde, tevoorschijn kwam.

‘Prachtig,’ merkte hij goedkeurend op.

Piper wiegde haar heupen met die raadselachtige glimlach die vrouwen al sinds mensenheugenis voor mannen reserveren, tot het jurkje als een hoopje witte zijde rond haar voeten viel en de rest van haar welgevormde lichaam zichtbaar werd.

Het corselet reikte tot vlak boven haar heupen, wat de kleine blauwsatijnen string eronder extra goed deed uitkomen. Haar ragfijne panty werd halverwege haar dijen opgehouden met bijpassende kousenbanden.

Langzaam maakte ze een halve draai om hem een blik te gunnen op haar naakte onderrug met slechts het dunne bandje van haar string dat precies tussen haar billen verdween. Ze keek uitdagend over haar schouder en wierp hem knipogend een kushandje toe.

‘Weet je dat het heel opwindend is wat je daar doet?’

‘Ik doe mijn best,’ antwoordde ze heupwiegend. Ze draaide zich weer naar hem om en nam een pose aan die een filmster uit de jaren veertig niet zou hebben misstaan. ‘Vind je het mooi?’

‘Ik…’ Een vreemd hees geluid ontsnapte hem. ‘Ik vind het prachtig. Yineka mou, je bent een fantasie die werkelijkheid wordt.’

‘Heb je soms een zwak voor zwangere vrouwen in sexy lingerie?’

‘Ik heb een zwak voor jou, zoals je daar staat als een prachtig verpakt cadeautje dat ik straks mag uitpakken.’

‘Dat schijn je heerlijk te vinden.’

‘Het zou idioot zijn als het anders was.’

Piper slaakte een gelukkige zucht en likte even langs haar lippen, onbewust leek het, maar daardoor des te uitdagender. ‘Ik ben geen fotomodel, maar jij maakt dat ik me mooi voel.’

Dan stonden ze quitte, want zij gaf hem het gevoel dat hij de geweldigste man op aarde was. Hij stak zijn beide handen naar haar uit. ‘Kom eens hier.’

‘Nog niet.’ Ze schudde haar hoofd en een golf van blonde krullen danste rond haar schouders.

‘Waarom niet?’

‘Omdat je nog te veel kleren aan hebt.’

‘Wil je mij niet uitpakken dan?’ vroeg hij plagerig.

‘Een andere keer.’

‘Heb je liever dat ik me voor je uitkleed?’

‘Dat weet je best.’ Het wond haar op om toe te kijken als hij zijn kleren een voor een uittrok, en daarvoor hoefde hij zich echt niet als een mannelijke stripper te gedragen.

Zephyr liet zijn jasje op de grond vallen en maakte zijn stropdas los. Nadat hij zich van zijn schoenen en sokken had ontdaan, schoof hij langzaam zijn pantalon omlaag. Ondertussen bleef hij haar broeierig aankijken. Onder zijn zwarte onderbroek, waarvan de voorzijde vochtig was, was zijn erectie duidelijk zichtbaar. Zijn slip hield hij echter nog aan.

‘Wat vind je ervan?’ vroeg hij met gespreide armen.

Er speelde een glimlach rond haar mooi gevormde mond. ‘Je bent nog niet klaar.’ Ze hield van dit spelletje, dat ze wel vaker speelden.

‘Ik heb anders veel minder aan dan jij.’

Ze steunde haar kin op haar handen alsof ze diep nadacht. Toen boog ze zich voorover, hem een blik gunnend op haar verleidelijk samengeperste borsten, en legde een hand op een van haar kousenbanden.

‘Had jij deze misschien uit willen doen?’ vroeg ze. Haar blauwe ogen keken hem uitnodigend aan.

In één stap was hij bij haar. Hij knielde voor haar neer en duwde zachtjes haar handen weg. ‘Laat mij maar,’ fluisterde hij hees.

‘Ja, pak jij je huwelijkscadeautje maar eens uit.’

‘Schitterend.’ Hij streelde haar goedgevormde benen en schoof haar kousenbanden voorzichtig over haar dijen, haar kuiten en ten slotte haar mooie voeten omlaag. ‘Wat heb je toch een heerlijk zachte huid, nog zachter dan je kousen.’

‘Mijn keel zit dicht,’ fluisterde ze schor. Haar knieën knikten.

Hij sloeg een arm om haar middel om te voorkomen dat ze zou vallen. ‘Waarom blijft dat korset zo mooi zitten. Wat zit erin?’ vroeg hij zacht.

Ze had wel eens vaker zoiets gedragen, maar niet zo strak gesteven als dit sexy exemplaar.

‘IJzerdraad,’ antwoordde ze ademloos.

Het wond hem mateloos op. ‘Als ik klaarkom voor ik mijn slip uit heb, is het jouw schuld.’

‘Vind je mijn lingerie zo mooi?’

‘Voor het eerst zou ik haast willen dat je die sexy dingetjes aanhoudt als we vrijen.’ Er waren wel eens momenten geweest waarop hij zo hevig naar haar had verlangd dat hij niet de tijd nam om zich uit te kleden, maar het was voor het eerst dat het hem opwond als zij iets aanhield.

‘Je zegt het maar.’

‘Dit moet wel uit.’ Zijn vinger gleed tussen het bandje aan de achterzijde van haar string om het kleine zijden driehoekje opzij te trekken. Zonder te wachten tot ze van hem hetzelfde verlangde, trok hij zijn slip uit.

Piper zei altijd plagend dat hij veel te groot geschapen was, maar zelf vond hij dat zijn geslacht precies het juiste formaat had voor de vochtige warmte die hem tussen haar dijen wachtte.

Ze greep hem vast en liet haar hand in een lange beweging liefkozend op en neer gaan. ‘Ik verlang naar je,’ fluisterde ze sensueel. ‘Ik verlang hiernaar,’ voegde ze er met een liefkozend kneepje aan toe.

Zephyr kreunde. ‘Hou op of ik kom nu al… Je maakt me helemaal gek.’

Zijn vingers gleden omlaag naar haar vagina, die warm en vochtig was. Behoedzaam duwde hij zijn middelvinger ver naar binnen, naar het plekje dat hij al eerder had ontdekt.

‘O ja, daar!’

Zijn duim beroerde intussen haar gezwollen clitoris tot ze zachtjes begon te kreunen. ‘Daar, yineka mou?’

‘Wat zeg je?’ Met schokkerige bewegingen reed ze heen en weer over zijn hand.

‘Mijn vrouw, dat is wat je nu bent… mijn vrouw.’

‘Je bent veel bezitteriger dan je wilt toegeven.’

‘Dat komt door mijn mediterrane bloed.’

Piper sloeg haar armen om zijn nek en begon hem hartstochtelijk te kussen. Met haar mond op de zijne fluisterde ze nauwelijks hoorbaar: ‘En jij bent mijn man. Kom, vrij met me.’