Uddevalla 1973

Vladek werd steeds onberekenbaarder. De werkplaats was failliet gegaan en thuis liep hij als een gekooid dier rond. Hij had het vaak over zijn oude leven, over het circus en zijn familie. Hij kon er uren over praten en dan luisterde het hele gezin.

Soms deed Laila haar ogen dicht en probeerde ze zich alles voor te stellen waar hij over vertelde. De geluiden, de geuren, alle mensen die hij met liefde en verlangen beschreef. Het deed pijn om te horen hoe hij hen miste, hoe de wanhoop in zijn stem klonk.

Tegelijk gaven die momenten haar een tijdelijk respijt. Om de een of andere reden werd alles rustig en hield de chaos op. Ze zaten als in trance naar Vladek te luisteren, lieten zich door zijn stem en anekdotes betoveren. De verhalen boden haar de gelegenheid tot rust te komen.

Alles wat hij schetste klonk alsof het aan de wereld van de fantasie en het sprookje was ontsproten. Hij had het over mensen die hoog boven de grond over een koord konden lopen, over circusprinsessen die op hun handen op de rug van een paard konden staan, over clowns die iedereen aan het lachen maakten als ze water naar elkaar spoten, over zebra’s en olifanten die dingen deden die niemand voor mogelijk had gehouden.

En hij vertelde vooral over de leeuwen. Gevaarlijke, sterke leeuwen die al zijn aanwijzingen, hoe klein ook, hadden opgevolgd. Die hij had getraind toen ze nog welpen waren en die alles deden waar hij in de piste om vroeg, terwijl het publiek de adem inhield en wachtte tot de dieren zich op hem zouden storten om hem te verscheuren.

Hij zat uren over de mensen en de dieren van het circus te vertellen, over zijn familie die de geestdrift en de magie generaties lang had laten voortleven. Maar zodra hij ophield met praten, werd ze teruggeworpen in de werkelijkheid die ze het liefst wilde vergeten.

De onzekerheid was het ergst. Het was alsof er een hongerige leeuw heen en weer kuierde in afwachting van de volgende prooi. De uitbarstingen en aanvallen kwamen altijd even onverwacht, altijd van een andere kant dan ze had verwacht En de moeheid maakte haar minder alert.