15

Zaterdagavond was Abbey na het avondeten bezig de vaat op te ruimen toen ze Brian aan de deur met iemand hoorde praten.

Ze trok een theedoek van het rek om haar handen aan af te drogen, liep naar de deur en schrok omdat ze Damon in de hal zag staan.

“Lieverd,” zei Brian toen hij haar zag, “kom eens. Ik wil je aan een van onze nieuwe gemeenteleden voorstellen. Dit is Lloyd. Lloyd, dit is mijn vrouw Abbey.”

Lloyd?

“Aangenaam,” zei Abbey met op elkaar geklemde kaken.

“Hallo, Abbey.” Hij stak een grote, vlezige hand uit. “Ook aangenaam. Ik kwam even wat kleren brengen voor de rommelmarkt voor het goede doel. Mijn vrouw wilde dat ik deze afgaf.” Hij hield een volgepropte pedaalemmerzak met God wist wat erin omhoog.

“Wat aardig,” zei Abbey en ze nam de tas aan. Ga weg! schreeuwde ze vanbinnen. Ga weg, ga weg, ga weg!

“Lloyd is nieuw in de buurt,” zei Brian.

“Soort van, dan,” corrigeerde Damon hem. Hij keek nu openlijk geamuseerd naar Abbey. “Ik ben al een tijdje niet naar de kerk geweest, maar ik vond het tijd om weer eens schaapskleren aan te trekken.”

Zijn boodschap was luid en duidelijk.

“Excuseer me even, Lloyd,” zei Brian, waarbij hij Abbey een blik toewierp die ze herkende als: aardige vent, hè? “Ik zal het programma en de informatie over de Bijbelgroepen voor je pakken.”

“Wat doe je hier verdomme?” kraste Abbey toen Brian weg was.

“Fraaie taal voor een predikantenvrouw.”

“Ik meen het!”

“Ik zei toch dat ik in de buurt zou zijn. En hier ben ik dan.”

“Kleren voor de armen langsbrengen, hè?” Ze hield de tas omhoog. “Zitten hier soms explosieven in?”

“Je kunt maar beter hopen van niet.”

“Ik wil dat je mijn huis verlaat.”

“Dat is niet erg christelijk van je. Wat nou als ik hier hulp kwam zoeken? Doet u ook aan counseling, mevrouw Walsh?” Hij zette een stap in Abbeys richting en liet zijn blik zo onbeschaamd over haar lichaam glijden dat ze zich plotseling naakt voelde. “Ik heb begrepen dat predikantenvrouwen dat soms doen.”

Abbey deed een stap achteruit. “Blijf uit mijn buurt.”

Op dat moment kwam Brian terug. “Hier is het programma van onze diensten, en wat andere activiteiten die we hebben. Heb je kinderen, Lloyd?”

“Nee, meneer.” Damon schudde zijn hoofd alsof hij dat heel erg spijtig vond. “Maar ik hoop misschien een ouder kind te adopteren.” Zijn blik kruiste die van Abbey. “Ik heb altijd een zoon willen hebben.”

Mijn god, bedreigde hij Parker? Zou Damon zo laag zinken?

Natuurlijk.

“Hartelijk bedankt voor de bijdrage,” zei ze, waarna ze achter hem langs liep en de voordeur opendeed zodat hij weg zou gaan. “Ik heb hier geen bonnenboekje voor donaties liggen, maar als u me uw adres geeft, kunnen we er een vanuit het kantoortje van de kerk sturen.” Ze keek hem doordringend aan.

Hij snapte het. En kaatste meteen terug: “Nee, dat hoeft niet. Geven is al genoeg. Dat voelt goed.”

“We stellen het zeer op prijs,” zei Brian, zich nergens van bewust.

“Dat zal wel.” Damon bleef Abbey strak aankijken. “Dat zal wel.”

Zodra hij weg was, ging ze met de tas nog in haar hand rechtstreeks naar Parkers kamer. Ze deed de deur open en gluurde naar binnen om zich ervan te verzekeren dat Parker veilig in zijn bedje lag. Dat was zo.

Dus nam ze de tas mee naar de slaapkamer en opende hem om te zien wat erin zat. Ze was overal op voorbereid. Dode beesten, oude foto’s van haar in compromitterende poses; ze zette zich schrap voor het ergste.

Maar ze vond alleen maar een handjevol kleding met de Wal-Mart-labeltjes er nog aan, ongetwijfeld onderweg hiernaartoe gestolen.

Hij had zich enorm uitgesloofd om ervoor te zorgen dat ze zou weten dat hij wist waar hij haar kon vinden en wie haar man was. Dit bezoekje was een waarschuwing, daar twijfelde ze niet aan.

Ze wilde alleen dat ze het geld had om daar iets mee te doen.

∗

Charlie lag te slapen. Hij was vanavond laat thuisgekomen van het zoveelste zakenreisje en was toen hij het avondeten achter zijn kiezen had meteen naar bed gegaan. Ze had Andy een halfuur daarvoor naar bed gebracht en Kate was ongeveer een uur later naar bed gegaan, waardoor Tiffany vanaf acht uur tijd voor zichzelf had.

Dat vierde ze door een fles Chardonnay mee naar de kelder te nemen om te ‘werken’. Ze schonk de wijn in het dopje van de wasmiddelfles.

Nadat ze wat was had gevouwen – die lag er altijd wel – logde ze in en ze werd bijna meteen gebeld.

“Ik heet Mick,” vertelde de beller met rauwe stem zodra ze zichzelf had voorgesteld.

“Hoi Mick.”

“Je weet wel, net als Mick Jagger,” ging hij verder. “Ik weet dat een hoop mannen over hun naam liegen, maar daar zie ik het nut niet van in tenzij je je ergens voor schaamt.”

“Ik ook niet, Mick.” Het was natuurlijk Crystal die dit zei. “Je hoeft je hier helemaal niet voor te schamen.”

“Ik ben blij dat we het daarover eens zijn. Wat voor onderbroek heb je aan?”

“Geen.” Ze veinsde een giechel. “Dat vind je toch niet erg?”

“Absoluut niet.” Hij slaakte een diepe zucht. “Dat betekent alleen maar dat we sneller aan het echte werk kunnen beginnen. Ik wil dat je aan jezelf zit.”

“Dat doe ik al sinds ik je stem hoor,” loog ze, waarna ze zich afvroeg waar deze vrijpostigheid vandaan kwam.

Het kon hem duidelijk wel behagen. “Raak jezelf aan,” zei hij.

Ze was niet zo aan botheid gewend, maar ze had genoeg nachtelijke uurtjes naar Cinemax gekeken om te weten wat hierbij kwam kijken.

“Ahhhh.” Ze probeerde te klinken alsof ze het naar haar zin had, maar het kwam eruit als een gaap. “O, Mick.”

“Lekker?”

“Zó lekker.”

Hij gaf haar nog meer instructies: raak dit aan, raak dat aan, zuig hieraan, lik daaraan. Persoonlijk vond ze het niets, maar ze hoefde het dan ook niet echt uit te voeren. Het was gewoon een virtueel spelletje Commando.

Dus kreunde en giechelde ze, en deed alle vereiste dingen. “Het is zó lekker,” zei ze en toen herinnerde ze zich weer iets wat Sandra haar had verteld. Zorg ervoor dat hij het gevoel heeft dat het persoonlijk is. “Ik doe net alsof jij me aanraakt.”

Dat leek hem wel aan te staan. “Ga door, schatje.” Zijn stem werd ruwer. “Stop nu je hand weer in je kut.”

Commando: masturbeer.

“Ooooh,” zei Tiffany. Ze stond op en schonk stilletjes het dopje weer vol met wijn. Het maakte niet meer uit dat het goedkope wijn was die zoet smaakte. Het was een stuk beter dan wat deze vent wilde dat ze proefde.

Hij kreunde. “Ik vind het zo geil als je zo hijgt.”

O! Hijgen! Daar was ze vergeten mee door te gaan. Dat was een van de basisdingen, had Sandra gezegd.

Dus begon ze maar. “Je…bent echt…geweldig.” Ze voegde er nog een gilletje aan toe, in de hoop dat dat haar oprechter deed klinken.

Het leek te werken. “O ja.”

Ze hoorde hem op de achtergrond aan zichzelf zitten.

De wijn moest haar naar het hoofd zijn gestegen, want dit begon haar een beetje op te winden.

“Doe je benen wijd,” bracht hij uit. “Ik wil je druipende liefdessappen zien.”

Druipende liefdessappen? Hm. Ze was in één klap niet opgewonden meer.

“Ik stop mijn lul nu in je kutje,” zei hij.

“O, wat is ie groot.” Dat hoorden mannen graag, toch? Allemaal. Of het nu waar was of niet.

“Ik ga met mijn tong langs je nek.”

“Ahhhh.” Tiffany hield het niet meer bij. Waren sommige van deze dingen niet fysiek onmogelijk tegelijk te doen?

“Wat heb je in je koelkast?” vroeg hij opeens.

“Wat ik…wat? In mijn koelkast?” Waar ging dit heen? Zou hij een postcoïtale snack willen? Dat zou wel in het hele plaatje van de Vrolijke Huisvrouwen passen.

Trouwens, voedsel en eten waren heel sensuele dingen. Misschien zou dat Tiffany’s – nou ja, Crystals – handelsmerk worden. Ze zou voedingsmiddelen op een heerlijke, sensuele manier beschrijven. Ze zou de Nigella Lawson van de telefoonseks worden. Ze kon zelfs…

“Wat heb je liggen wat op een lul lijkt? Komkommers? Twee of drie wortels?” Zijn stem werd zwaarder. “Eens kijken hoeveel erin passen.”

Tiffany was bereid van alles te doen en te zeggen. Ze was zich ervan bewust dat het niet altijd leuk zou zijn. Maar ze zag zichzelf gewoon niet in de kelder zitten met een dopje wijn terwijl ze dingen zei als: ik heb er nog een wortel bij gedaan en jezus wat voelt dat geil.

“Ik heb een courgette,” zei ze vlug, waar ze als ingeving aan toevoegde: “Maar die is erg groot. Ik weet niet of dat wel gaat passen.”

“Doe maar,” zei hij onmiddellijk. “Maar doe er wel eerst een condoom omheen.”

Ze moest bijna lachen. “Ik heb zwarte, rode en groene,” zei ze in plaats daarvan, terwijl ze glimlachte om de gedachte aan een aangeklede courgette. “Welke zal ik gebruiken?”

“De zwarte. Doe de zwarte eromheen.”

Ze ritselde met het stomerijpapier van een van Charlies pakken.

“Ga achterover liggen en doe je benen wijd,” zei hij. “Ik ga je neuken met die komkommer.”

“O, schatje.” Het had geen zin om hem te corrigeren en te zeggen dat het een courgette was. Maar waarom haalden zoveel mensen die twee eigenlijk door elkaar? Ze waren zo totaal verschillend.

“Ik neuk je keihard,” zei Mick.

Tiffany kreunde en probeerde uit te rekenen hoeveel ze tot nu toe met dit gesprek had verdiend. Het leek alsof ze al een eeuwigheid aan de telefoon was.

“O schatje, ik ga je achter elkaar laten komen,” hijgde Mick.

“Neem de tijd,” zei Tiffany kirrend. “We hebben de hele nacht. De hele nacht.”

Wat een makkie leek totdat Mick voorstelde de komkommer ergens in te stoppen waar hij normaal gesproken uit kwam.

Dat was zo’n onverwacht beeld dat Tiffany’s eerste reactie “ieuw!” was.

“Wat?”

O nee, ze had de betovering verbroken. “Ooooh,” zei ze en probeerde daar wat van het ieuw-geluid in te leggen zodat hij zou denken dat ze al die tijd al zo had geklonken. “Doe het.” Ze hoefde voorlopig geen courgettesoep meer.

“Ja, schatje.”

Toen, net op het moment dat ze het gevoel kreeg dat ze op dreef kwam, hoorde Tiffany voetstappen boven haar hoofd. Zware voetstappen.

Charlie was wakker.

En hij was waarschijnlijk op zoek naar haar.

Dus schroefde ze de vunzige taal wat op en fluisterde de smerigste, meest uitdagende dingen die ze kon bedenken, ongeduldig wachtend tot Micks moeizame gegrom en gekreun ophield en hij, godzijdank, eindelijk klaar was.

“O man, Crystal, je bent echt ongelooflijk,” zei hij ademloos. “Ik heb nog nooit een vrouw zo horen praten. De volgende keer vraag ik speciaal naar jou.”

“Ik kan niet wachten,” fluisterde ze. De deur van de kelder ging open.

“Tiffany?” riep Charlie.

Shit! Shit! Shit! “Bel me snel weer,” zei ze nog gauw tegen Mick.

Daarna klapte ze haar telefoon dicht.

Wat moest ze anders? Ze kon natuurlijk niet haar hand op houden om Charlie duidelijk te maken dat hij moest wachten terwijl ze die vent afwerkte.

Het was niet goed om een telefoontje zo te beëindigen, dat wist ze. Maar het was waarschijnlijk nog veel erger als de beller je man hoorde roepen.

Tenzij dat zijn fantasie was, natuurlijk.

Tiffany schudde die gedachte van zich af. Ze kon hier nu niet rustig over nadenken. Ze moest Charlie zoet houden.

“Ik ben hier,” riep ze, ze gooide snel de rest van haar wijn achterover en deed het dopje weer op de wasmiddelfles.

O god. O jezus, hij mocht er niet achter komen waar ze mee bezig was.

“Wat doe je hier?” vroeg Charlie en hij klonk geïrriteerd. “Ik probeer te slapen.”

Wat deed ze hier? Ze amuseerde zich met een andere man, meer dan ze zich ooit met Charlie had geamuseerd, en die andere man was niet eens echt aanwezig.

Dus besloot ze dat de beste verdediging een ingehouden aanval was. “Wat heeft dat met elkaar te maken, dat ik hierbeneden ben en jij probeert te slapen?” vroeg ze, waarna ze de deur van de droger dicht schopte zodat het klonk alsof ze de was aan het doen was.

“Ik wist niet waar je was,” zei hij, alsof dat hetzelfde was als geen deken hebben of geen zuurstof.

“Nou, ik ben dus hier.”

“Ik vind dat je boven moet komen.”

“Ik heb hier nog meer te doen,” zei ze, “daarna kom ik naar boven. Ga maar vast naar bed.”

“Wat ben je dan aan het doen?”

Hield hij dan nooit op? “Ik had wat dingen in de droger zitten en die wilde ik opvouwen zodat ik ze morgen niet hoef te strijken, meer niet.” Nee, dat nam niet genoeg tijd in beslag. “En ik moet wat dingen in bleekwater weken.”

Ze voelde zich enorm schuldig. Ze had geen verhouding in de kelder van hun huis en hij zou nooit kunnen vermoeden dat ze voor een sekslijn werkte, maar ze voelde evengoed een rilling van angst dat hij erachter zou komen en door het lint zou gaan.

Ze draaide zich om naar de wasmachine, goot er wat bleekmiddel in en gooide er een kussensloop dat opgevouwen op de droger lag in.

Ze had nooit van haar leven liever gewerkt dan in bed uitgerust. Het was waarschijnlijk een slecht teken dat dat nu wel zo was.