De musici arriveerden eerder dan de gasten en begonnen hun instrumenten te stemmen toen Harley naar buiten kwam. Hij droeg dezelfde kleren die hij gisteren had gedragen en hij had zijn haar niet geborsteld, zodat de pieken over zijn voorhoofd en ogen vielen. Roy drong er altijd bij hem op aan dat hij zijn haar korter moest laten knippen, en dreigde vaak het zelf te knippen als hij het niet deed. Zo ver kwam het nooit, maar soms scheelde het niet veel.

'Als hij het ooit probeert,' bromde Harley, 'dan zal hij de dag betreuren waarop hij geboren is.'

De laatste tijd had ik voor elke verjaardag twee grote wensen: dat mama weer zou kunnen lopen en dat Harley zou kunnen opschieten met Roy. Geen van beide leek mogelijk.

'Je komt niet op dit feest als je er zo uitziet,' zei Roy toen Harley uit het huis kwam.

'Ik ga me verkleden als we allemaal gezwommen hebben. Dat doen we toch eerst?' vroeg hij aan mij.

'Ja,' zei ik.

'Gelukkig dat het meer er is, anders zou hij nooit een bad nemen,' zei Roy tegen papa.

Harleys gezicht werd wit in plaats van rood. Witte woede was de ergste.

'Kom,' zei ik, voordat hun verhitte woorden in een laaiend vuur zouden ontbranden. 'Help me mijn presentjes voor de gasten naar buiten te brengen en op de tafels te leggen.'

Harley keek of zijn woede hem doof maakte voor elk ander geluid, dus pakte ik zijn hand en trok hem mee naar de garage waar papa de presentjes in dozen had klaargezet.

'Hé,' riep Harley. 'Kalm een beetje.'

'Zo veel tijd hebben we niet,' zei ik. ' Straks komen ze al.' 'Ja, en we mogen ze niet teleurstellen.' Hij keek met een woedende blik achterom naar papa en Roy. 'Hij moet altijd een rotopmerking maken,' klaagde Harley.

'Maar hij bedoelt het goed,' zei ik.

'Ja, zoals een ratelslang het goed met je vóór heeft als hij je bijt. Ik kan niet begrijpen waarom mijn moeder met hem wilde trouwen, maar waarschijnlijk heb je als ongehuwde moeder niet veel keus. Je accepteert het eerste het beste aanzoek, ook al is het van een man die in de gevangenis heeft gezeten en een strafblad heeft.'

'Hij heeft geen strafblad, Harley.'

'O, jawel. De militaire gevangenis is net zo erg als een gewone.'

'Nou, je moeder kon dat allemaal niks schelen. Ze moeten van elkaar gehouden hebben, Harley, en dat doen ze nog steeds.'

Hij blies de lucht door zijn lippen naar buiten alsof mijn woorden kleine, lastige vliegjes waren.

'Nou, mama heeft me verteld dat het zo is,' hield ik vol. "Ze zei dat ze zich meteen lot elkaar aangetrokken voelden. Ze zei dat ze lange wandelingen maakten en met elkaar praatten en verliefd werden. zoals dat gaat bij mensen.'

We liepen de garage in en ik wees naar de dozen links van ons. Hij verroerde zich niet, maar keek me aan met die vreemde blik van hem - met lachende ogen, maar strakke lippen.

'Wat is er?'

'En hoe gaat dat dan bij mensen, Summer?' vroeg hij. 'Is er een formule voor of zo? Want als die er is, zou ik die graag willen weten.'

'Nee, daar is geen formule voor. Doe niet zo mal.'

'Ik doe niet mal. Nee, echt,' hij sloeg zijn armen over elkaar, 'wat denk je dat er gebeurd is tussen hen en wat gebeurt er met iedereen? Gaat er een bel? Of wat?'

Toen ik geen antwoord gaf, ging hij verder.

is dat wat er tussen jou en Chase Taylor is gebeurd?'

'Hou op, Harley.'

'Waarmee?'

'Met me te plagen. Met alles wat ik zeg belachelijk te maken.'

'Dat doe ik niet, protesteerde hij. 'Ik wil het echt weten.' Het spottende lachje verdween van zijn gezicht. 'Geloof je me niet als ik zeg dat ik het me voortdurend afvraag van mijn moeder en hem?

Tegenwoordig spreken ze nauwelijks meer met elkaar, en dat is niet alleen om wat er gebeurd is met Latisha en dat religieuze gedoe van mijn moeder. Als ik niet soms eens wat vraag, of een boer laat aan het ontbijt, zou het nel zijn of we allemaal in een stomme film spelen.

Ze gaan nooit ergens naartoe, niet naar vrienden, afspraken, restaurants of een film. Ze maken geen vakantieplannen, zoals jouw ouders doen. Jouw moeder zit in een rolstoel, en ze doet meer dan mijn moeder. Hel is net zo goed Roys schuld als de hare.'

'Waarom noem je hem nooit pa of papa of vader, Harley?'

'Omdat... hij mijn vader niet is. Mijn vader is daar ergens,' zei hij, gebarend naar de deur. 'Ergens daarbuiten, en hij denkt geen moment aan me. Hoe kun je een kind hebben en zelfs niet een klein beetje nieuwsgierig naar hem zijn, helemaal niets om hem geven?'

'Nou, Roy geeft om je. Hij heeft je toch officieel geadopteerd?'

'Nou en?' zei hij. 'Wie heeft het hem gevraagd?'

'Hij probeert een goede vader te zijn. Hij werkt hard om jou en je moeder te onderhouden en hij heeft een mooi huis gebouwd en...'

'Vergeet het, Slimmer. Je zult het nooit begrijpen,' zei hij, en hij liet zijn hoofd hangen.

'Waarom niet?'

'Je bent te...'

'Wat?' vroeg ik. Ik begon zelf kwaad te worden. Als hij het waagt om te zeggen dat ik te jong ben, dacht ik, dan...

'Aardig,' zei hij in plaats daarvan.

'Wat?'

'Jij vertrouwt iedereen. Ik vertrouw mezelf niet eens.'

Hij liep naar de dozen en begon ze op te stapelen in zijn armen.

'Wat bedoel je daarmee, dat ik te aardig ben? Je hebt gelijk, Harley. Ik begrijp hel niet. Waarom maakt hel feit dat ik mensen vertrouw het onmogelijk om mijn oom, jou en je moeder te begrijpen?'

'Laten we het er vandaag niet over hebben, Summer,' zei hij smekend. 'Dit is jouw speciale dag. Ik zal je helpen met wat er nog gedaan moet worden en dan ga ik naar huis en wacht tot het tijd is om te gaan zwemmen, en dan ga ik naar binnen en trek de kleren aan die jij hebt uitgezocht en ga rustig zitten met keurig geborstelde haren en eet en-'

'En je danst en amuseert je,' zei ik.

'Oké,' zei hij. 'Zet er nog een doos bovenop.'

'Dat is te veel. Neem die maar mee. Ik pak de rest.'

'Waarom is iedereen hier toch zo bazig?' kermde hij en liep naar buiten.

Ik pakte de rest van de dozen en volgde hem. Soms kon Harley me het gevoel geven dat ik een metaaldraad was die op het punt stond te knappen. Ik wou dat ik net zolang kon gillen tot het gevoel verdwenen was.

Toen we bij de tafels kwamen, maakten we de dozen open en begonnen de presentjes op tafel te leggen. Behalve de bedrukte servetten, bekers en borden, had papa door een firma een klein make- upspiegeltje laten maken voor de meisjes met de datum van mijn verjaardag erop; T-shirts met een foto van het meer en de datum van vandaag eronder en een setje met een vulpen en -potlood voor iedereen, ook met de datum.

'Niet slecht,' zei Harley, terwijl hij de dozen uitlaadde. 'Het loont de moeite om bevriend te zijn met Summer Clarke. Alle papkinderen zullen genieten.'

ik heb je gezegd datje me moest vertellen wie jij van je school wilde uitnodigen, Harley,' bracht ik hem in herinnering. 'Je hebt mama en mij geen namen en adressen gegeven.'

'Nee.'

ik had het je toch gevraagd?'

'Hoor eens, Summer, iedereen met wie ik ook maar enigszins bevriend ben wordt door Roy beschouwd als een stap verwijderd van de gaskamer.'

'Zelfs de meisjes?'

Hij keek me even aan en ging toen verder met het klaarleggen van de presentjes.

'Harley?'

'De meisjes met wie ik praat horen hier niet,' zei hij.

'Hoe bedoel je?'

'Niemand die ik ken is goed genoeg,' antwoordde hij.

'Harley, praat nou niet net of ik zo verwaand ben. Je had iedereen kunnen uitnodigen die je wilde. Ja toch? Nou?'

'Laat maar zitten, Summer. Alsjeblieft,' smeekte hij. Ik zag tranen in zijn ogen.

'Oké. Sorry. Ik wilde alleen zeker weten dat je je zou amuseren.'

ik zal me amuseren. Anders zal Roy ervoor zorgen dat er paardenvlees van me gemaakt wordt.'

'Harley!'

'Geintje.'

ik wil niet dat je je alleen maar amuseert, omdat Roy dat beveelt. Ik wil dat je je amuseert omdat het mijn verjaardag is en-'

Hij viel op zijn knieën en vouwde zijn handen. 'Alstublieft, hoogheid. Genade,' smeekte hij.

'O, hou op! Malle!' Ik gaf een duw legen zijn hoofd en hij liet zich lachend omvallen.

We draaiden ons allebei om toen een grote zwarte Mercedes kwam aangereden. Ik wist dat hel een van mijn beste vriendinnen was: Amber Simon, een brunette die een beetje aan de gezette kant was, maar prachtige amandelvormige ogen had en een lief karakter. Ze was verliefd op Harley, en ik denk dat hij het elke keer voelde als ze kwam en bij hem kwam staan. Ik probeerde voor koppelaarster te spelen en vertelde hemdat als ze iemand had die wat belangstelling voor haar toonde, ze zelfverzekerder zou worden, zou afvallen en ophouden uit frustratie zo veel te eten. Zijn antwoord was dat haar ouders haar moesten opsluiten in een kamer. Hij gaf toe dat ze aardiger was dan de meeste van mijn vrienden en gaf zelfs toe dat ze een aardig gezicht had onder die 'papwangen', maar hij toonde geen echte belangstelling.

Amber bleef echter hopen.

Ze stapte uit en riep ons. Harley sprong overeind.

ik moet mijn zwembroek gaan aantrekken en helpen met de boten en alles klaarzetten,' zei hij. 'Ik heb je vader beloofd dat ik daarvoor zou zorgen.'

'Zeg in elk geval eerst even goedendag, Harley.'

Hij zette zijn handen aan zijn mond en gilde: 'Hallo!'

Toen keek hij naar me met zijn ondeugende Kevin Bacon-grijns en liep terug naar zijn huis. Hij slenterde langs Roy en papa zonder zelfs maar naar ze te kijken. Ze hielden op met praten en keken hem na. Roy schudde zijn hoofd.

Ik voelde me treurig. Hel leek alsof er altijd een donkere wolk boven zijn hoofd hing, altijd iets een schaduw over hem wierp, hij altijd dreigde met een koude regenbui.

Zelfs vandaag. Zelfs op mijn verjaardag.

'Waar gaal Harley naartoe?' vroeg Amber, die hem teleurgesteld nakeek. 'Hij komt toch op het feest?' vroeg ze ongerust.

'Ja. Hij gaat alleen zijn zwembroek aantrekken en de boten, kajaks en trapboten vast klaarzetten.

'o:

'Je hebt je badpak toch meegebracht?'

'Ik zie er vreselijk uit in een badpak,' klaagde ze.

'Heb je het bij je?'

'Ja,' gaf ze toe en zwaaide met haar tas naar me, 'maar ik trek het niet aan.'

'Natuurlijk wel,' hield ik vol. 'Kom.' Ik nam haar mee naar mijn huis. 'Laten we even praten voordat de anderen komen, en waag het niet vandaag iets te doen dat me ongelukkig maakt. Amber,' waarschuwde ik.

Ze rolde met haar ogen, keek nog even naar Harley en volgde me toen naar binnen.

Mama kwam net in haar rolstoel de gang door en begroette ons toen we binnenkwamen.

'Hallo, mevrouw Clarke,' zei Amber. Ze liep snel naar haar toe en gaf haar een zoen op haar wang.

Dat beviel me nog het meest aan Amber. Ze was niet alleen ongevoelig voor het feit dat mama half Afro-Amerikaans was, ze trok zich er evenmin iets van aan dat ze in een rolstoel zat. De meeste andere vriendinnen van me waren niet zo gemakkelijk en voelden zich niet zo op hun gemak bij mama als Amber.

'Hallo, Amber. Hoe gaat het nietje moeder?'

Ambers moeder had kortgeleden een operatie ondergaan waarbij haar galblaas was verwijderd. De artsen hadden haar verteld dat die in zo'n slechte conditie verkeerde dat hij kon scheuren en hadden haar haastig naar de operatiekamer gebracht. Amber zat op dat moment op school en haar vader had haar laten halen. Net als ik was ze enig kind en had ze een hechte band met haar ouders.

'Heel goed, dank u, mevrouw Clarke.'

ik ben blij dat te horen,' zei mama, ook al zag ze mevrouw Simon niet vaak. Ambers familie was een van die zuidelijke aristocratische families die teruggingen tot de vroege koloniale tijd, en dat lieten ze aan iedereen weten.

'Het wordt een gezellige dag,' voorspelde Amber. Mama keek me stralend aan.

'Vast wel. En ik weet zeker dat jullie samen wel het een en ander te bespreken hebben, nu al die jongens komen,' ging ze verder.

Amber lachte en volgde me de trap op naar mijn kamer.

'Je moeder is zo cool. Het lijkt haast of ze plezier heeft met ons,' zei Amber.

'Ze is tegelijk mijn moeder, mijn zus en mijn beste vriendin.'

Ze glimlachte. 'Ik wou dat mijn moeder zo was,' zei ze, en toen werd ze plotseling actief en zocht in haar tas, waar ze een klein, mooi ingepakt doosje uit haalde.

'Gefeliciteerd, Summer. Ik wilde de eerste zijn die je een cadeautje gaf,' zei ze.

'Dank je. Amber.'

Ik pakte het doosje voorzichtig uit en maakte het open. Het was een gouden bedelarmband met zestien kaarsjes.

'O, wat beeldig. Heel erg bedankt,' zei ik, en ik omhelsde haar. 'Ik wil hem op het feest dragen,' verklaarde ik en deed de armband om. Ik hief mijn pols op en liet de bedeltjes rinkelen.

'Kijk eens hoe mooi hij glanst als de zon erop schijnt!'

ik ben benieuwd wat je van Chase krijgt,' zei ze. ik wed dat het iets heel duurs is, veel duurder dan mijn cadeau, en iets heel bijzonders.'

'Het zal wel duur zijn, maar hoogstwaarschijnlijk heeft zijn moeder het gekocht.'

'Waarom? Waarom zou hij het niet zelf willen uitzoeken? Zou hij niet willen dat het iets heel bijzonders is, iets dat zijn liefde voor jou symboliseert? Dat kan zijn moeder niet voor hem doen.'

'Zo lang ken ik Chase nog niet,' zei ik schouderophalend. 'Maar ik kan je wel vertellen dat hij dat soort dingen niet belangrijk vindt.'

'Maar hij houdt toch van je?' drong ze aan.

ik weel niet of ik het al liefde zou willen noemen. Amber.'

Haar antwoord deed me denken aan mijn eerdere gesprek met Harley. 'Waarom niet?' vroeg ze verbaasd.

'We gaan pas een maand met elkaar om. Denk je niet dat er wat meer tijd nodig is voor liefde, en dat het iets heel speciaals moet zijn?' vroeg ik.

'Misschien wel.'

ik bedoel, sommige vriendinnen van ons worden zo gemakkelijk telkens op een ander verliefd - alsof ze een nieuwe spijkerbroek aantrekken.'

Ze lachte, maar werd toen weer serieus. 'Ik denkdat het liefde moet zijn als je aan niemand anders kunt denken, als je een heel bijzonder gevoel krijgt als je bij hem bent, als je over je hele lichaam beeft als hij alleen maar je arm of schouder aanraakt en als je bang bent datje iets verkeerds zult zeggen of er onaantrekkelijk uitziet en alle hoop opgeeft om hem ooit te krijgen. Dat is toch liefde?'

Ik wist dat ze bedoelde hoe zij zich voelde als Harley in de buurt was, en ik wist ook dat hij absoluut niet hetzelfde voelde voor haar. Misschien was hel pijnlijkste watje kon overkomen wel om van iemand te houden die jouw gevoelens nooit zou beantwoorden. Je moest er overheen zien te komen, jezelf inprenten dat hel er gewoon niet in zou zitten,dat er echt soulmates bestaan en datje die van jou nog moest ontmoeten.

Maar dat was moeilijk. Heel erg moeilijk.

'Nou?' drong Amber aan.

'Alsdat geen liefde is, dan klinkt het in elk geval of die vlak om de hoek is,' antwoordde ik en begon tussen mijn badpakken te zoeken om te beslissen welk ik aan zou Trekken. 'Ik wou dat ik een echte bikini had,' zei ik, 'maar noch mijn moeder noch mijn vader zou het goedvindendat ik er een kocht. Ze zouden een beroerte krijgen als ze me zagen dragen wat Catlin Stoffer draagt en waarschijnlijk vandaag zal dragen.' voorspelde ik.

'Pas op voor haar. Ze vindt het prachtig om iemands vriendje af te pakken. Dat geeft haar een superieur gevoel.'

'Wie heeft je dat verteld?' vroeg ik glimlachend.

'Gail Solt. Je weet dat zij Neil Roland van haar afpakte en hem een week later dumpte. Waarom zou ze het anders doen? Ze zal beslist proberen Chase van je af te troggelen, alleen al om te bewijzen dat het haar lukt,' waarschuwde Amber me.

'Als hij zich zo gemakkelijk laat inpikken, dan kan ik alleen maar blij zijn dat ik hem kwijt ben,' zei ik, en ik hield mijn fluorescerend groene tweedelige badpak op.

'Zou dat je hart niet breken?' riep ze uit.

Ik dacht even na.

'Nee. Volgens jouw definitie hou ik kennelijk niet van hem.'

Ze leek geschokt door mijn onverschilligheid. 'Hou je van een ander?' vroeg ze.

'Waarom moet ik nu al van iemand houden? Ik wil van alles doen:

reizen, leren, een hoop ervaringen opdoen vóór ik mijn hart aan iemand weggeef, Amber. Maak je niet zo veel zorgen. Je vindt heus wel iemand van wie je zult houden en die van jou houdt.'

ik weet het niet,' zei ze, terwijl ze zich in de spiegel bekeek, ik wilde dat ik jouw zelfvertrouwen had.'

'Dat krijg je wel,' zei ik, maar ze schudde haar hoofd.

'Nee,' zei ze gedecideerd. 'Jij bent uniek, Summer. Daarom willen alle jongens bij je zijn. Ik wed dat zelfs Harley zou willen dat hij niet als een familielid van je was.'

'Nou, dat is hij anders wel in mijn gedachten, en ik in de zijne,' zei ik scherp, misschien te scherp. Ze keek gekwetst. Het was niet mijn bedoeling om kritisch te zijn. Ik wist zelfs niet waarom ik zo lel was. Ik glimlachte om de stemming weer te verbeteren. 'Dus het staat je vrij om hem te veroveren.'

'Hoe moet ik dat doen? Er komen een hoop aantrekkelijkere meisjes vandaag.'

'Wees eerlijk legen hem. Hij houdt van oprechtheid.'

Ze dacht even na en knikte toen.

'Dan heb ik een kans,' zei ze, 'want niet een van die meisjes die komen weet wat eerlijkheid betekent.'

We lachten en trokken ons badpak aan. Er begonnen auto's te arriveren; we konden ze horen toeteren. Zelfs de muziek was al begonnen. Er heerste een feestelijke stemming.

'Het feest begint!' riep ik en keek uil het raam naar wat nu echt mama's magische plaats leek.

'Gefeliciteerd met je verjaardag!'joelde Amber en we gaven elkaar een hand en holden de trap af naar de feestelijkheden.

Harley was beneden bij de steiger bezig met de boten en kajaks. Hij keek achterom naar de aankomende gasten, dook het water in en begon naar het vlot te zwemmen om te demonstreren hoe weinig prijs hij stelde op een ontmoeting met mijn vrienden.

Ik gaf Amber een por.

'Dit is je kans. Je kunt hem helemaal voor jezelf hebben. Zwem gewoon naar het vlot,' zei ik.

Ze keek geschrokken.

'Maar als hij nou wegzwemt voor ik er ben?'

'Het meer is magisch,' zei ik. 'Hij zal je aanzien voor een meermin.'

ik zal eruitzien als een jonge walvis,' kermde ze, met een blik op haar volle borsten en brede heupen.

'Waag het erop. Er gebeurt nooit iets als je geen risico neemt,' zei ik, en ging mijn andere gasten begroeten.

Chase arriveerde met vier van zijn vrienden. Hij zag er erg knap uit in zijn kakibroek en blauwe Oxfordshirt. Chase had altijd een gebruinde huid. Zijn vrienden plaagden hem en noemden hem George Hamilton jr. Ik wistdat zijn moeder thuis een zonnebank had en dat hij er vaak gebruik van maakte.

Mama kwam het huis uit met mevrouw Geary achter zich aan en even later kwam oma Megan in een limousine, met grootpa Grant en tante Alison. Grootpa Grant droeg een lichtblauw sportjasje, een zwarte das en een witte broek. Hij zag er goed uit. Oma Megan droeg een designer-mantelpakje. Haar haar was een tint donkerder dan gewoonlijk. Alison droeg een losjes zittende Empirejurk met een heel laag uitgesneden v-hals, zodat haar boezem er praktisch uitpuilde. Ik wist zeker dat het het onderwerp van discussie was geweest tijdens de hele rit van de luchthaven naar ons huis.

Papa's ouders en tante Heather Sue arriveerden spoedig daarna. Tante Heather Sue was getrouwd met een piloot die voor American Airlines vloog en die vandaag dienst had. Ze vertelde me onmiddellijk dat het hem zo speet dat hij niet op mijn feest kon komen. Ik zag Glenda uit het huis komen. Ze liep langzaam, met gebogen hoofd en over elkaar geslagen armen. Ze had een mooie blouse en rok aangetrokken, maar haar loshangende haar zat in de war. Roy kneep zijn ogen samen en keek bezorgd. Hij fluisterde haar iets in het oor en nam haar toen mee naar de anderen.

De laatste gast was mevrouw Geary's vriend Lynch, die ze onmiddellijk een standje gaf omdat hij zo laat was.

'Een bibliothecaris hoort toch zeker te weten wat hel betekent om op tijd te zijn.' hoorde ik haar zeggen. Hij verontschuldigde zich en haastte zich om me te begroeten en me zijn cadeau te overhandigen.

Alle volwassenen zaten bij elkaar om toe te kijken terwijl de rest van ons ging varen en zwemmen. Mijn cadeaus lagen opgestapeld in een hoek bij de dansvloer. Papa had geregeld dat de jongens zich verkleedden in de garage en daar de badkamer gebruikten. De meisjes zouden naar ons huis gaan.

'Kom mee,' zei Chase nadat hij zijn broek, hemd en schoenen had

uitgetrokken. Hij droeg zijn zwembroek eronder.

'Waarheen?'

Hij pakte mijn hand om me bij de anderen vandaan te trekken. 'Laten we een roeiboot nemen en een paar minuten alleen zijn. Ik weet wat het is om een feest te hebben dat ter ere van jou wordt gegeven. Ik heb er een paar gehad.' schepte hij op.

Natuurlijk begonnen de jongens allemaal plagend te joelen. Mijn vriendinnen lachten veelbetekenend, alsof ze allemaal al in een roeiboot met Chase Taylor hadden gezeten en wisten wat er - onvermijdelijk - zou gaan gebeuren. Maar veel kon er niet gebeuren, dacht ik. We bleven voortdurend in het zicht van de familie en gasten.

Toen we in de boot stapten keek ik naar het vlot en zag Harley op de rand naar ons zitten te kijken. Amber zat naast hem. Zelfs van deze afstand kon ik zien dat ze angstig was.

Chase zag die twee pas toen hij begon te roeien en de boot keerde.

'Wat voert Hardly in zijn schild?' vroeg Chase. Hij wist dat Harley de pest in had als hij hem zo noemde, en hij wist dat ik het vreselijk vond.

'Noem hem niet zo,' snauwde ik.

'Waarom niet? De naam past bij hem. Hij is amper dit en amper dat,' antwoordde hij lachend.

'Als je zelf zo veel hebt, is het dubbel erg om degenen die niet genoeg hebben te bespotten, Chase.'

'Oké, oké. Sorry. Het is jouw verjaardag. Ik zal niets meer zeggen of doen dat ook maar een beetje onaangenaam kan zijn,' beloofde hij.

Hij roeide goed. Zijn spieren leken ons moeiteloos door het water te laten glijden. Ik zag dat iedereen naar ons keek.

'Misschien kunnen we later ergens heen waar we geen publiek hebben,' zei Chase. 'Dan kan ik je op een behoorlijke manier feliciteren.'

'En wat betekent "behoorlijk" precies?'

'Je bent vandaag zestien geworden!'

'Dus?'

'Hé, gun me een paar verrassingen, ja?' plaagde hij. Hij was zo knap, met zijn rechte, spierwitte tanden, en ogen die alle kleuren om

ons heen in zich op leken te nemen om ze dan naar mij toe te stralen. Een meisje moest wel een hart van steen hebben om er niet door verblind te worden.

'Nu je ouder wordt, lijkt het me dat het tijd wordt om te leren wat echte liefde is,' zei hij half schertsend.

'Tegen hoeveel meisjes heb je dat al gezegd, Chase Taylor?'

Hij glimlachte. 'Moi?' Hij keek beledigd. 'Nooit. Jij bent de eerste,' beweerde hij.

'Als je neus zou gaan groeien door leugens in de liefde, zou die tien minuten eerder aankomen dan de rest van je en ergens tegen op- botsen,' zei ik. Hij lachte zo hard dat hij de riemen moest neerleggen.

'Ik vind het leuk zoals jij de dingen onder woorden brengt, Summer. Je liegt over je leeftijd, weetje. Je moet al jaren geleden zestien zijn geworden. Niemand kan zo bijdehand zijn als jij en pas zestien zijn.'

'Ga door met je complimentjes,' zei ik. Hij bloosde zelfs een beetje.

'Het is geen smoesje, ik geloof het echt,' hield hij vol. Hij liet de boot drijven en ging op de bodem aan mijn voeten zitten. 'Hier beneden kunnen ze me niet zien,' zei hij op samenzweerderige toon en bukte zich om mijn tenen te zoenen.

'Hou op,' krijste ik, maar hij hield mijn voet bij de hiel vast en raakte de holte aan met hel puntje van zijn tong. Het overrompelde me, maar deed een warm, prikkelend gevoel door mijn been gaan.

'Stop! Ze kunnen je zien.'

'Nee, dat kunnen ze niet. Blijf gewoon kijken of we zitten te praten. Knik met je hoofd. Toe dan.' Zijn hand ging omhoog langs mijn been naar mijn dij. Toen ging hij op zijn knieën liggen en keek achterom naar de oever. Hij strekte zijn andere hand uit en hield die in het water, terwijl zijn rechterhand omhoog kroop naar de binnenkant van mijn dij. Daar hield ik hem tegen.

'Niet doen, Chase.'

ik probeer je alleen iets speciaals te laten meemaken,' fluisterde hij. 'Het is leuk als iedereen naar ons kijkt. Ze kunnen hel niet zien. Toe dan,' zei hij, en duwde tegen mijn hand. 'Ik zal je een heel prettig gevoel geven.'

Ik slikte een brok in mijn keel weg en voelde een golf van hitte door me heen gaan.

'Niet doen,' zei ik ferm. 'Het is heet. Laten we gaan zwemmen.'

Zonder verdere waarschuwing stond ik op en dook van de boot liet water in. Hij keek geschokt en teleurgesteld. Ik zwom in de richting van het vlot.

'Hé!' riep hij. 'Wat doe je?'

'Probeer me maar te pakken,' riep ik terug. Hij zat op de bank en stopte de riemen in het water, keerde de boot en roeide in mijn richting. Ik stak mijn handen diep in hel wateren zwom met lange, sierlijke slagen, beter dan ik ooit gedaan had. Eindelijk gaf Chase het roeien op en dook hel water in, zwemmend met Olympische snelheid. Ik was net bij de ladder van het vlot toen hij me had ingehaald en me bij mijn middel vasthield, me belette de ladder op te klimmen.

Ik gaf een gil toen hij me wegtrok. Zodra ik onder water was bewogen zijn handen zich van mijn middel over mijn borsten en trokken bijna mijn topje eraf. Ik schoot omhoog en spuwde water uit.

'Stop!' zei ik, klom de ladder op en trok mijn topje recht.

Harley lag op zijn rug, met zijn handen achter zijn hoofd. Amber zat op de rand waar ze eerder had gezeten. Harley keek naar me met een geopend oog.

Een paar van de anderen begonnen naar het vlot te zwemmen toen Chase me volgde.

'En waar zijn jullie mee bezig?' vroeg Chase sarcastisch, met een wellustige glimlach. 'Biecht eens op, Hardly.'

Ik keek hem woedend aan.

Amber bloosde tot diep in het spleetje tussen haar borsten.

'We zaten met bonzend hart op jullie te wachten,' zei Harley. Hij draaide zich langzaam 0111 naar Chase.

iets moet het laten bonzen,' zei Chase. Harley gaf geen antwoord. Amber wendde haar blik af en Chase nam de gelegenheid te baat om haar bij haar middel te pakken en van het vlot te trekken. Ze gilde toen ze in het water terechtkwam.

'Waarom doe je dat?' riep ik. Ik had medelijden met haar; ik wist hoe onzeker ze zich voelde. En nu zou ze zich stom en verlegen voelen omdat het vlak onder Harleys ogen was gebeurd, dacht ik.

Voor ik hem kon tegenhouden draaide Harley zich om en schopte tegen de benen van Chase, trof hem in zijn kuiten, waardoor Chase naar voren viel en hij zijn evenwicht verloor. Hij viel van het vlot. Een paar kinderen die naar ons toe zwommen lachten en plaagden Chase. Hij zwom om hel vlot heen en duwde Amber uit de weg.

'Je begint niks, hoor je,' riep ik toen hij dreigend naar ons toe zwom.

ik begin niks,' zei hij, 'ik maak hel af.'

Hij vloog op Harley af en samen worstelden ze op het vlot en probeerden elkaar eraf te duwen. Ik gilde. Op de kust kwamen Roy en papa naar de oever en begonnen naar ons te schreeuwen. Ik zag dat mama in haar rolstoel naar hen toe reed. Glenda bleef met gebogen hoofd zitten.

Harley noch Chase wilde stoppen. Chase was sterker en duwde Harley bijna lot aan de rand van het vlot. In plaats van in het water te vallen, beet Harley in Chase' hand en dwong hem los te laten. Toen boog hij zijn hoofd en trof Chase met zijn schouder in Chase' maag. Chase viel achterover, kwam hard neer en viel bijna over de rand, wist nog net te voorkomen dat hij in het water viel.

'Klootzak!' riep Chase.

'Stop!' schreeuwde ik zo hard ik kon. Harley keek even naar me en dook toen van het vlot en zwom naar de oever. Chase hervond zijn evenwicht, ging rechtop zitten en inspecteerde zijn hand.

'Verdomme, die hufter heeft me gebeten. Kijk,' zei hij, en hij liet me zijn hand zien. De huid was kapot en er was een dun streepje bloed zichtbaar, ik moet een tetanusinjectie hebben. Wie weet wat voor ziektes die klootzak heeft!'

De andere kinderen kwamen erbij en keken geschrokken naar Chase' gewonde hand.

'Jij hebt het uitgelokt,' zei ik. 'En je hebt er een puinhoop van ge- maakt.'

Ik dook het water in en zwom naar de oever. Amber volgde. Ik zwom zo snel ik kon, maar was niet op tijd om te voorkomendat Roy Harley een klap gaf tegen de zijkant van zijn hoofd. Ik hoorde hem schreeuwen dat Harley naar huis moest gaan. Harley bleef even staan, draaide zich toen met een ruk om en liep met grote passen weg.

'Harley!' gilde ik. Hij keek niet om.

'Roy, je was te streng voor hem,' mopperde mama, die haar rolstoel naast hem en papa reed.

'Hel is hel enige wat hij begrijpt,' zei Roy tegen haar.

'Je weet dat dat niet waar is. Roy. Jij hoort toch zeker te weten wat het is om een vader te hebben die direct gewelddadig wordt.'

'Ja,' zei Roy. Hij keek naar mij. Ik stond nog in het water. 'Het spijt me, prinses. Ik heb hem vanmorgen flink de les gelezen, maar het heeft niet geholpen.'

'Het was niet alleen zijn schuld, oom Roy.'

'Het is nooit alleen zijn schuld, maar op de een of andere manier zit hij altijd overal midden in.'

Hij draaide zich om en liep terug naar de tafels. Alle gelach en vrolijkheid leken plotseling verdwenen; zelfs de muziek zweeg.

Ik keek naar mama, die een glimlach forceerde.

'Laat het voorlopig maar gaan,' zei ze. 'Het is nu niet hel moment voor dit soort gesprekken.'

Ik knikte en keek even naar Amber, die naast me was komen staan en diepbedroefd keek.

Toen keken we allebei naar Harley die inmiddels bij het huis was en naar binnen ging. Hij liet de hordeur mei een klap dichtvallen, als de deur van een gevangeniscel.

Papa zei tegen de musici dat ze verder moesten spelen. Het personeel van de caterer begon rond te lopen om de volwassenen champagne en wijn te serveren. Ik hoorde Alison luid lachen.

Chase kwam uit het water en hield zijn hand dramatisch omhoog, zodat het bloed langs de zijkant van zijn palm kon druipen, waardoor hel veel erger leek dan hel was. Papa ging onmiddellijk naar hem toe en nam hem toen mee naar huis om wat desinfecterende crème op de wond te doen en die te verbinden.

Soms zijn er maar een paar seconden voor nodig, een paar ogenblikken, om een zonnige dag te laten omslaan in onweer.

Waar was de magie van het meer toen ik die het hardst nodig had? dacht ik somber.