Zorgen

Mijn overbuurman liftte mij met zijn auto naar huis. Hij is een heer van zaken, die er goed van leeft, zodat hij mij de tijd kortte met klagen over de belastingen en de overheidsbemoeiingen, want hij wil hélemaal vrij zijn en niets betalen. Daar hebzucht een diep menselijke drijfveer is gaf ik hem gelijk, tot we met een schok stopten voor een obstakel op de weg.
'Hoe je met al die beperkingen je zaak moet drijven.. sprak de buurman en hij ontstak zorglijk een van de monarch-sigaren die hij speciaal voor zich zelf laat maken.
Terwijl de delicate tabaksgeur mijn neus aangenaam kietelde, zag ik een jonge agent in onze richting naderen, met de noodlottige fysionomie van een ambtenaar, die op het punt staat zijn bediening uit te oefenen.
'Meneer, ik ga u een bekeuring geven, ' sprak hij melancholiek, gelijk iemand die er meer leed dan lol van heeft.
Wat doen ik dan!* vroeg de buurman. In spanning gaat hij plat praten, zoals een vogel in angst zijn vuil laat vallen.
'U is zoeven door een rood licht heengereden en daardoor hebt u de veiligheid van het verkeer ernstig in gevaar gebracht, ' zei de agent, het rustig uitserverend, als de pointe van een sterke mop.
Hij had gelijk. Daar een agressieve toon niet langer passen zou, kroop de buurman bliksemsnel in de huid van een nederige, ongelukkige man en sprak:'Dat spijt me nou. Ik heb niet opgelet. Maar dat komt, agent, ik heb zórgen, ziet u... '
Achter ons hadden zich verscheidene auto's opgesteld. Het licht sloeg groen. Maar de agent zei gevoelig: "Zorgen... Zorgen heb ik óók, meneer. Maar ik doe toch mijn plicht. Waar zou het heengaan, als ik alleen aan mijn zorgen dacht?"Dat wisten wij ook niet. Zoet zaten we in de auto te wachten, tot hij het verklappen zou. De wagens achter ons claxonneerden, maar de agent bracht ze met een sterke blik tot zwijgen. Ernstig vervolgde hij, als koos hij uit een enorm archief van voorbeelden:'Gisteravond is mijn vrouw nog bij mij weggelopen. '
"Wat ellendig. Hoor je dat?" zei de buurman vals, mij er in betrekkend, of we een nare voordracht voor twee heren deden.
'Nou, ' zei ik maar.
'Zeven maanden waren we gehuwd, ' riep deagent. 'Van zorgen gesproken... Ik zit in de kamer. Op mijn eigen plaatsje. Zo gezellig, weet u wel? Ik zeg: "En nou mijn koppie thee. " Dat zeg ik elke avond. "En nou mijn koppie thee. " Een gewoonte, heren, wat steekt daar voor lelijks in?'
'Niks, agent. Niks geen lelijks, ' zeiden we warm. Er stond nu een hele karavaan auto's. De achterste, die er pas bijgekomen waren, toeterden arrogant. Wisten ze véél...
'Ze gaat naar de keuken, ' sprak de agent: Ik wacht tien minuten. Ik wacht een kwartier. Ik wil mijn koppie thee. Ik ga naar de keuken. Ze is weg. Er ligt alleen een briefje. "Zet jij je thee maar zelf, druiloor. " Zeven maanden, heren. Over zórgen gesproken..
We zaten dof zwijgend in het automobieltje. Zeven maanden vind ik een beetje kort voor een drama. Het is net of je 'King Lear' ziet spelen door de kleuterschool.
'Ach kerel, kop op, ' zei de buurman, 'ze komt wel weer terug. Die vrouwen... '
En hij pafte aan zijn sigaar, als wist hij er wonder wat van.
'Gelooft u, meneer?' vroeg de agent dankbaar of hem een goed adresje voor kunstvliegen werd gewezen. We knikten. Hij deed er een knikje bij. Toen zuchtte hij even en sprak, zich vermannend:'En mag ik nu even uw namen en voornamen?'
'Krijg ik dan tóch een bon?* riep de buurman gewond.
Hij had het goed geraden. Met stijve mond gaf hij alles op, maar toen we wegreden riep hij sarrend: 'En nou me koppie thee. '
Het was een meesterlijke imitatie. Maar hij krijgt er last mee voor het kantongerecht.