Hoofdstuk 7

 

 

 

Toen Jared het afdekservet van de tafel haalde, zag Perdita dat er wederom was gedekt met linnen servetten en kristallen glazen. Bovendien stond er een prachtig bloemstuk naast de kristallen kandelaar. Het voorgerecht dat voor hen klaarstond, bestond uit krab en gerookte zalm, en op de trolley naast de tafel werden schalen warm gehouden.

‘Het lijkt haast alsof er iets te vieren valt,’ merkte ze op.

‘Dat is ook zo.’ Zonder verdere uitleg trok hij haar stoel aan, waarna hij de kaars aanstak.

De plotselinge opflakkering maakte zijn gezicht een moment tot een masker van donkere schaduwen. Hij ging tegenover haar zitten en schonk een glas gekoelde wijn voor haar in.

Ze zag op het etiket het silhouet van een zwaluwachtige vogel die opvloog in een avondlucht van roze en gouden kleurschakeringen. Alvorens een slokje te nemen, snoof ze even de geur op. Het was een frisse droge wijn, zijdezacht met een heel aangename, diepere ondertoon. ‘Heel uitgesproken,’ zei ze, na een eerste slokje. ‘De smaak is heel zacht, maar heeft toch iets sprankelends op de tong. Ik geloof niet dat ik ooit eerder zoiets geproefd heb.’

‘Deze wijn is inderdaad anders, daarom wilde ik graag weten wat jij ervan vond.’

‘Ik vind hem heerlijk!’

‘Don denkt dat deze wijn op den duur net als champagne zal worden gedronken bij feestelijke gelegenheden.’

‘Hij heeft vast gelijk.’

‘Dat maakt de wijn ideaal voor vanavond.’ Hij schonk haar glas bij, waarna hij zijn eigen glas vulde en hief. ‘Op ons.’

Een beetje onzeker herhaalde ze: ‘Op ons.’ Ze nam nog een slokje en vroeg: ‘Wat is die speciale gelegenheid dan? Wat vieren we?’

‘Ik dacht dat je dat wel kon raden,’ antwoordde hij met een ietwat spottend lachje.

Ze schudde vertwijfeld haar hoofd, maar opeens wist ze het. Hij was er natuurlijk helemaal zeker van dat ze zijn voorstel zou aannemen en bij hem terug zou komen. ‘Ik heb je nog geen antwoord gegeven,’ merkte ze onzeker op. ‘Is het niet wat vroeg om het te vieren?’

Het kaarslicht deed zijn ogen glinsteren. ‘Dat hoop ik niet. Maar hoe dan ook, je hebt het verkeerd geraden.’

‘Maar wat…’

‘Ik dacht dat je het je wel zou herinneren. We zijn vandaag drie jaar getrouwd.’

Er ging een schok door haar heen. Natuurlijk! In de laatste twee jaar had ze elke keer wanneer het juni was de herinnering moeten wegduwen, had ze moeten worstelen om rustig en evenwichtig over te komen bij haar vader en Martin, terwijl ze vanbinnen bloedde. Maar deze keer waren de omstandigheden zo anders dan anders, dat ze er helemaal niet aan gedacht had.

‘Omdat dit de eerste keer is dat we samen zijn op onze huwelijksdag, moeten we dat vieren,’ vervolgde hij. ‘Zullen we maar beginnen met eten voordat Hilary’s kookkunst bederft?’

Het heerlijke voorgerecht werd gevolgd door malse kipfilet gevuld met gerookte oesters, vergezeld door nieuwe aardappeltjes, tuinboontjes en een bechamelsaus. Aardbeiengebak met room vormde het sluitstuk van een heel speciaal maal. Ondanks alles genoot Perdita ervan, en toen haar bord leeg was, leunde ze met een voldane zucht achterover.

‘Kaas?’ opperde Jared.

Ze schudde haar hoofd. ‘Liever koffie.’

Terwijl ze in een van de ligstoelen ging zitten, schonk Jared de koffie in. Afgezien van de lichtkring van de flakkerende kaars was het bijna helemaal donker. Op de heuvels in de verte staken de bomen zwart af tegen de lucht.

Toen Jared bij de bar op een knopje drukte, gingen rondom het terras en het zwembad de lampen aan, wat een heel romantische aanblik bood. Hij kwam bij haar zitten, en met zijn lange benen lui uitgestrekt stelde hij de vraag die ze met angst had verwacht. ‘Wel, Perdita, heb je een besluit genomen?’

‘N-nee…’ stamelde ze ontzet. ‘Je moet nog wat geduld hebben.’

Met zijn ogen op haar gezicht gericht drong hij aan: ‘Ik héb geduld gehad. De vierentwintig uur zijn voorbij, en nu wil ik een antwoord.’

‘Dat kan ik je niet geven!’ riep ze radeloos uit. ‘Dat kan gewoon niet. Ik heb niet genoeg tijd gehad om na te denken.’

‘Waar moet je dan over denken? Je weet heel goed dat je geen keus hebt.’

‘Wel waar! Ik kan altijd nee zeggen.’

Onaangedaan vroeg hij: ‘Kun je het echt aanzien dat je vader failliet gaat en zijn huis verliest?’ Toen ze bleef zwijgen, ging hij verder: ‘Nee, dat kun je niet.’ Het klonk licht triomfantelijk. ‘Met zijn hartprobleem zou het catastrofaal kunnen zijn, en dat wil je niet op je geweten hebben.’

‘Jíj hebt helemáál geen geweten!’ beet ze hem toe.

‘Daar vergis je je in,’ hield hij haar hoofdschuddend voor. ‘Hij is mijn schoonvader, en ik zou liever geen aandeel in zijn te vroege overlijden hebben. Maar ik weet hoeveel jij van hem houdt en ik ben ervan overtuigd dat je zijn leven niet in de waagschaal wilt stellen. Bovendien zou niet alleen je vader eronder lijden, maar ook je ex-verloofde en zíjn vader.’

Ze voelde zich in een hoek gedrukt. ‘Noch mijn vader, noch Martin of Elmer zou willen dat ik mezelf opoffer.’

‘Wat melodramatisch, zeg,’ mompelde hij neerbuigend.

‘Ja, spot er maar mee!’ riep ze uit. ‘Maar je denkt toch niet werkelijk dat ik bij je terugkom en ga doen alsof ik van je houd!’

Even keek hij alsof ze hem een klap in zijn gezicht had gegeven, maar toen verklaarde hij op vlakke toon: ‘Je begrijpt me verkeerd. Ik wil niet dat je doet alsof je van me houdt…’ Het bleef even stil, terwijl hij haar peinzend aankeek. ‘Het kan me geen barst schelen wat je voor me voelt,’ bulderde hij plotseling. ‘Ik wil je in mijn bed, elk moment beschikbaar.’

‘Dus ik had gelijk,’ fluisterde ze voor zich uit. ‘Je bént gek.’

‘Dan wil ik gek zijn met jou in mijn leven.’

‘Het zou nooit werken,’ stamelde ze. ‘Als jij nog van me houdt –’

‘Nee.’

Zijn ontkenning was een dolksteek in haar hart. Ze had, dom genoeg, gedacht dat hij onder al die woede en teleurstelling toch nog iets meer voor haar voelde dan alleen lust.

‘Dit is puur lichamelijk,’ peperde hij haar nog eens extra in, ‘een soort ziekte, een obsessie, hoe je het maar wilt noemen. In elk geval heb ik jou nodig om ervan te genezen, en ik ben bereid alles te doen om dat doel te bereiken. Gelukkig ben ik rijk genoeg om –’

‘Om mij te kopen?’ siste ze hem toe.

‘Ik wilde zeggen om het bedrijf van je vader te redden, maar als je het zó wilt noemen…’

‘Daar komt het op neer.’

‘Dus je antwoord is nee?’

Na een ogenblik verzuchtte ze bitter: ‘Je weet heel goed dat het ja moet zijn.’

‘Kijk niet zo wanhopig. Ik vraag je alleen om iets te doen wat je al eerder gedaan hebt, en zoals ik het me herinner, deed je het toen maar al te graag.’

Er verscheen een hoogrode kleur op haar wangen. ‘Dat was anders.’

‘In welk opzicht?’

‘Toen hield ik van je.’

Hij lachte ruw. ‘Je was misschien verliefd op de liefde, maar niet op mij. Als je echt van me had gehouden, zou je me vertrouwd hebben. Dan zou je hebben geluisterd toen ik probeerde te zeggen dat ik onschuldig was. In plaats daarvan trok je de conclusie dat ik, omdat jij niet was komen opdagen op onze huwelijksnacht, óf een vervangster had gevonden of de eerste de beste prostituee had meegenomen –’

‘Hoe kón ik je geloven toen…’ Ze beet op haar lip. ‘…Ach, wat heeft het voor zin het allemaal weer op te rakelen.’

‘Het heeft zeker geen zin zolang je niet bereid bent toe te geven dat er een andere verklaring kan zijn voor wat je zag.’

‘Ik zou niet weten welke,’ zei ze koppig.

‘Toch is er een verklaring.’

‘Ik wilde dat ik je kon geloven.’

‘Nou ja, of je me gelooft of niet, je bent mijn vrouw, en ik heb drie lange jaren op dit moment gewacht. Ik wil je vanavond in mijn bed.’ Hoewel hij haar huivering bemerkte, voegde hij eraan toe: ‘Ik wil je warme naakte lichaam tegen het mijne voelen, ik wil je horen kreunen als je onder me ligt, ik wil met je vrijen tot je om genade smeekt en ik volkomen bevredigd ben…’

Hoewel ze sidderde onder zijn woorden, voelde ze zich helemaal warm worden, en haar hart miste een slag.

Het leek alsof hij precies wist wat ze voelde, want hij zei zacht: ‘Raak je opgewonden van het idee?’

‘Nee!’ riep ze met schorre stem uit. ‘Het staat me heel erg tegen!’

‘Misschien staat het je verstand tegen, maar je lichaam zal het heerlijk vinden om naakt en weerloos in mijn armen te liggen.’

Helaas wist ze maar al te goed hoe waar dat was… Ze haalde diep adem en vroeg: ‘Hoelang wil je me…’

‘In mijn bed? Tot ik eindelijk met die obsessie heb afgerekend.’

‘En dan?’

Hij haalde achteloos zijn schouders op. ‘Als ik met je klaar ben, mag Judson je weer hebben, als hij dan nog geïnteresseerd is in wat ik over heb gelaten.’

‘En waarom zou hij dat niet zijn?’ riep ze diep gekwetst uit. ‘Jij bent ook happig genoeg op wat híj achterlaat.’

‘Ik geloof niet dat jullie ooit minnaars zijn geweest,’ merkte hij kalm op. ‘Misschien “respecteerde” hij jou te veel?’

‘Doe niet zo belachelijk!’ bitste ze.

‘Hoe heb je hem dan op afstand kunnen houden?’

‘Dat heb ik helemaal niet gedaan!’

Maar onbewust had ze dat wel degelijk gedaan. Ze was geneigd geweest Martin als een broer te zien en hun verhouding puur platonisch te houden.

Met die verwarrende manier waarop hij haar gedachten leek te kunnen lezen, merkte Jared op: ‘Kon hij zijn hartstocht in bedwang houden omdat hij jou niet geïnteresseerd kon maken?’

Meteen wist ze dat dat waar was, al had ze tot dat moment Martins terughoudendheid dankbaar aanvaard zonder na te denken over de oorzaak.

Haar gezicht bestuderend concludeerde hij voldaan: ‘Dat was de spijker op de kop, hè?’ Op ernstiger toon vervolgde hij: ‘Als je niet van hem houdt en als hij je fysiek niet aanspreekt, waarom wil je dan toch met hem trouwen?’

‘Ik houd wél van hem en hij spreekt me wél aan.’ Om hem te overtuigen gooide ze al haar overredingskracht in de strijd. ‘Geloof je serieus dat Martin drie jaar celibatair heeft geleefd, wachtend op mij?’

‘Waarom niet? Ik heb dat wel gedaan.’

Met open mond staarde ze hem aan. Ze kon het niet geloven, maar het klonk oprecht… Om haar evenwicht weer te vinden, zei ze: ‘Om je vraag te beantwoorden: de belangrijkste reden dat ik met Martin wilde trouwen, was dat ik er zeker van kon zijn dat ik hem kon vertrouwen.’

Die woorden troffen hem recht in zijn hart, en even ging er een vleug van pijn over zijn gezicht. ‘Als je dat echt geloofde, waarom heb je dan zo lang gewacht om hem je jawoord te geven?’

‘Ik had me al eens heel erg vergist, dus was ik voorzichtig.’

‘En je dacht dat trouwen met Judson geen vergissing zou zijn?’

‘Nee, ik zei toch al dat ik hem kon vertrouwen.’

‘Echt? Nou, in antwoord op jóúw vraag, nee, ik geloof niet dat Judson celibatair is gebleven, terwijl hij op je wachtte. Ik wéét dat dat niet zo is.’

‘Wat bedoel je?’

‘O, hij was heel discreet, maar hij hield er een minnares opna.’

‘Ik geloof je niet.’

‘Kun je beter wel doen. Het is een weelderige blondine, ze heet Jackie Long en ze heeft een flat in Fulham, waar Judson voor betaalt. Hij bezoekt haar daar regelmatig.’

‘Dat deed hij misschien in het verleden,’ gaf ze diep geschokt toe, ‘maar vast niet meer na onze verloving!’

‘Daar vergis je je in. Hij bezoekt die dame nog even vaak. Vlak voordat hij naar Japan ging, was hij nog een paar uur bij haar.’

‘Je liegt!’ riep ze gesmoord uit, alhoewel ze diep in haar hart meteen voelde dat het waar was. Hoewel ze alleen maar genegenheid voor Martin had gevoeld, bracht het feit dat hij haar bedroog haar toch uit haar evenwicht. Ze had onvoorwaardelijk in hem geloofd. Maar misschien was het háár schuld. Als zij er eerder in had toegestemd om met hem te trouwen…

Weer las Jared haar gedachten. ‘Getrouwd zijn is voor sommige mannen niet genoeg.’

Zou dat ook voor Martin gelden? Gisteren zou ze dat nog ontkend hebben, maar nu besefte ze dat ze hem eigenlijk helemaal niet kende.

‘Waarom ben je zo geschokt?’ vroeg Jared. ‘Dacht je soms dat hij een halve heilige was?’

Misschien had ze dat, onbewust, wel gedacht…

‘Nu hij door de mand is gevallen, moet dat voor jou –’

Opeens richtte al haar woede zich op Jared. ‘Wie ben jij om zo te oordelen!’ beet ze hem toe. ‘Martin mag dan misschien niet volmaakt zijn, maar hij zou in zijn huwelijksnacht nooit met een andere vrouw in bed gedoken zijn!’

Even vertrok zijn gezicht. Toen zei hij kalm: ‘Dat heb ík ook niet gedaan. En ik wil niet oordelen, want ik weet uit ervaring dat drie jaar een lange tijd is. Toch vind ik het onvolwassen, een gebrek aan zelfbeheersing om niet te willen wachten, na al die moeite die hij heeft gedaan om jou te krijgen.’ Na een korte stilte ging hij door: ‘Je bent een hartstochtelijke vrouw, dus is het mogelijk dat in jouw leven andere mannen zijn geweest voordat je je met Judson verloofde?’

‘Natuurlijk!’ gaf ze nog steeds woedend toe. Waarna ze het meteen bedierf door eraan toe te voegen: ‘Tientallen.’

Er verscheen een cynisch lachje op zijn gezicht. ‘Dat betwijfel ik. Er is iets aan jou, een zekere onschuld, dat me hoop geeft dat je geen andere minnaar hebt gehad sinds je mij hebt verlaten.’ Met ijzige stem vervolgde hij: ‘Als het wél zo is, dan zal ik je zo compleet de mijne moeten maken, dat je je zelfs niet meer herinnert hoe hij eruitziet.’

Ze sprong op en liep naar de rand van het terras. Daar staarde ze met nietsziende ogen in de verte. Jareds harde woorden galmden nog na in haar gedachten. Het zou al erg genoeg zijn als hij nog van haar hield, maar dat was niet zo, en dus was ze alleen een speeltje voor hem. Als ze dat toeliet… Als ze koud en kalm bleef, zou ze veilig zijn. Hij zou haar niet dwingen, dat wist ze zeker.

Maar zou ze koud kunnen blijven? In het verleden had ze hem onweerstaanbaar gevonden, en er was een sterke chemie tussen hen geweest. Hij hoefde haar maar aan te raken, of ze smolt weg van verlangen. Hij hoefde zelfs maar op een bepaalde manier naar haar te kijken…

Maar zo zou ze nu natuurlijk niet meer reageren, nu was er alleen nog maar wantrouwen, al voelde ze zich tegen haar zin tot hem aangetrokken.

‘Maak je geen zorgen, zó erg zal het niet zijn.’

Ze schrok op van zijn stem vlak achter haar. Zijn warme adem streelde haar nek, en ze wilde een verschrikte stap opzij zetten, toen hij zijn armen om haar heen sloeg en haar dicht tegen zich aan trok.

Zijn lippen streken langs haar hals. ‘Ben je eraan toe om naar bed te gaan?’ fluisterde hij in haar oor.

‘Nee, ik ben helemaal niet moe,’ antwoordde ze schor.

‘Aangezien slapen niet op de agenda staat, komt het goed uit dat je niet moe bent.’

Er was geen hardheid meer te bespeuren in zijn stem. Hij klonk nu gevaarlijk zacht en verleidelijk. Ze deed een wanhopige poging om tijd te winnen. ‘Het is zo’n heerlijke avond, ik wil liever nog even hier buiten blijven.’

‘Heel goed.’ Hij pakte haar bij de hand en bracht haar naar de dichtstbijzijnde bank, waarop hij zich uitstrekte, haar met zich mee trekkend zodat ze op haar rug boven op hem kwam te liggen.

Het gevoel van zijn harde lichaam onder haar maakte ademen moeilijk, en haar hart ging zo tekeer, dat hij het wel moest horen. Ze wist dat het geen zin had zich te verzetten en bleef stijfjes liggen, gefixeerd starend naar de weerkaatsing van de lampen in het zwembad. Na een ogenblik kostte het haar te veel moeite om zichzelf zo stijf te houden en moest ze zich wel ontspannen.

‘Dat is beter,’ murmelde hij met zijn lippen in haar nek.

Huiverend probeerde ze die erotische liefkozing te negeren, maar haar hele lichaam tintelde, en ze ging snel wat verliggen. Bij die beweging raakte haar borst zijn hand die over haar ribbenkast had gelegen.

Hij reageerde door met zijn duim licht haar tepel te strelen en hij murmelde waarderend toen die zich onder de lichte stof van haar jurk oprichtte. Ze werd helemaal warm en nijdig tegelijk omdat haar lichaam zo verraderlijk was. Ze trok zich los en kwam overeind.

Ook hij stond op. ‘Heb je besloten om toch maar naar bed te gaan?’

‘Nee…’ Ze zocht wanhopig naar een uitweg. ‘Eigenlijk wil ik even zwemmen.’

‘Ga je gang.’

‘Dan zal ik –’

‘Je hoeft je badpak niet te halen, hoor. Het is hier helemaal afgeschermd, en er zijn handdoeken en badjassen in de kleedcabines.’ Bij het zien van haar aarzeling, zei hij: ‘Vergeet niet dat ik je heel wat keren naakt heb gezien. Maar als je het vervelend vindt, dan zal ik niet kijken. In elk geval zal ik eerst Sam naar bed brengen, want als je echt gaat zwemmen, springt hij er ook in.’

Ze wachtte tot het tweetal in het huis was verdwenen, voordat ze op onvaste benen naar een van de kleedcabines liep. Daar trok ze haar kleren uit, waarna ze haastig in een badjas schoot. Bij het zwembad legde ze de badjas over een stoel, en toen ze Jared nergens zag, liep ze het trapje af en gleed ze het water in.

Het was heerlijk koel en voelde satijnzacht aan tegen haar blote huid. Nadat ze een paar baantjes had gezwommen, draaide ze zich om. Ze dreef op haar rug, met haar haren uitgespreid als zeewier. Het was heel stil, afgezien van het gesjirp van de cicaden. De lucht was een gewelf van zwart fluweel, en de sterren leken vlakbij. Na een poosje draaide ze zich om om naar de kant te zwemmen, maar toen ze zag dat Jared weer terug was, besloot ze nog even in het water te blijven.

Het was jaren geleden dat ze had gezwommen, en na een baantje of tien wilde ze graag stoppen. Toch dwong ze zichzelf door te gaan, bang voor wat er zou gebeuren wanneer ze uit het bad kwam. Uiteindelijk zwom ze naar de kant, omdat ze toch niet de hele nacht kon doorgaan. Ze probeerde het trapje op te klimmen, maar geschokt merkte ze dat haar benen als lood voelden.

Jared kwam naar haar toe en stak zijn hand uit om haar te helpen. ‘Moe?’ vroeg hij.

‘Een beetje,’ bekende ze.

Hij pakte haar badjas en wikkelde die om haar heen. ‘In dat geval…’ Hij nam haar hand en leidde haar naar de jacuzzi, die door een halfronde lage muur was afgeschermd van het terras. Het was nu te donker, maar overdag zou je een magnifiek uitzicht over de tuin hebben. Toen ze dichterbij kwamen, hoorde Perdita water borrelen, en ze zag stoom oprijzen boven het wateroppervlak. In een uitsparing in de muur lag een stapel handdoeken.

Jared schoof de badjas van haar schouders. ‘Dit is wat je nodig hebt,’ beloofde hij haar.

Ze stapte gehoorzaam de jacuzzi in en ging zitten op de brede bank in hoefijzervorm, tot aan haar schouders in het water. De zachte erotische streling van het water was heerlijk voor haar vermoeide ledematen en ze wilde ontspannen achteroverleunen.

‘Vind je het erg als ik bij je kom?’ vroeg hij, juist op dat moment.

Haar adem stokte.

Nadat hij zijn kleren had uitgetrokken, kwam hij naast haar zitten. Veel te dichtbij, naar haar zin. In het besef dat bij de kleinste beweging haar been het zijne zou raken, bleef ze doodstil zitten.

Na een ogenblik merkte hij zacht op: ‘Je bent zo gespannen als een veer. Waarom geef je je er niet aan over – laat het water zijn werk doen…’

Ze probeerde zijn advies op te volgen. De laatste moeilijke achtenveertig uur hadden hun tol geëist, en na een poosje maakte het warme masserende water dat ze zich eindelijk met gesloten ogen kon laten gaan. Ze schrok op toen een mond de hare raakte.

‘Jammer dat ik je moet storen, maar het wordt tijd om in beweging te komen,’ fluisterde hij in haar oor.

Gealarmeerd door die kus ging ze te snel staan, en ze zou gevallen zijn, als Jared haar niet bij haar armen had vastgepakt.

‘Voorzichtig, je slaapt half.’

Met een arm om haar middel hielp hij haar het trapje op, waarna hij een grote handdoek losjes om haar schouders legde. Daarna sloeg hij een handdoek om zijn slanke heupen. Toen hij nog een handdoek pakte en ze besefte wat hij wilde gaan doen, zei ze scherp: ‘Raak me niet aan!’

‘Wat is er?’ vroeg hij oprecht verbaasd.

Als hij haar aanraakte, zou ze verloren zijn… ‘Ik wil niet dat je me aanraakt.’

Hij liet niets merken, maar ze wist zeker dat hij geërgerd was. Misschien, als ze hem kwaad genoeg maakte, zou hij haar met rust laten, tenminste voorlopig. Met het vermoeden dat de naam van Martin als een rode lap op een stier zou werken, loog ze: ‘Ik ben gewend aan de aanrakingen van Martin.’ Ze zag dat hij een wenkbrauw optrok en zwoegde verder: ‘Hij mag dan geen heilige zijn geweest, maar hij heeft me altijd kunnen geven wat ik nodig had.’

Liefjes zei hij: ‘Maak je geen zorgen, dat kan ik ook.’

‘Dat betwijfel ik,’ merkte ze roekeloos op. ‘In elk geval heb ik er een hekel aan dat een man van wie ik niet houd aan me komt.’ Uit de uitdrukking op zijn gezicht maakte ze op dat ze hem niet alleen kwaad had gemaakt, maar dat hij er ook niet meer zo zeker van was dat Martin niet met haar had geslapen.

Meteen veranderde zijn gezicht weer in een uitdrukkingsloos masker. ‘Misschien geef je de voorkeur aan de attenties van Judson, maar van nu af aan zul je het met de mijne moeten doen.’

Daarna begon hij haar af te drogen met de grote zachte handdoek, heel voorzichtig, maar toch kwam haar hele lichaam tot leven. Eerst droogde hij haar haren, toen haar schouders en stevige borsten, terwijl hij in haar oor fluisterde: ‘Weet je nog, die vorige keer dat we samen in een jacuzzi zaten? Hoe we daarna rode wijn dronken en vrijden onder de sterrenhemel?’

O ja, die volmaakte nacht herinnerde ze zich heel goed. Ze hadden zo verrukkelijk de liefde bedreven… Ze probeerde die herinnering weg te duwen, maar haar benen werden zwaar, en warmte trok door haar hele lichaam. Ze hoorde zijn hart kloppen en voelde zijn gespierde lichaam tegen het hare. Ze was zich zo intens van hem bewust, dat het haar hele wezen in bezit nam. Ze wilde zich naar hem omdraaien, haar armen om zijn nek slaan en tegen hem aan wegsmelten.

Nee! Zo gemakkelijk mocht ze zich niet laten verleiden. Ze mocht hem niet laten merken dat zijn strategie werkte! Maar zijn nabijheid en de herinneringen die hij opriep waren zo heerlijk, dat het bijna onmogelijk was om te verbergen wat ze voelde, hoe ze naar hem verlangde…

En hij wist het. Hij draaide haar om in zijn armen en begon haar zacht te kussen. Haar lippen, haar slapen, haar gesloten oogleden, het kuiltje onder aan haar hals.

Ongeduldig wachtte ze tot hij haar borsten zou bereiken, waar haar opgerichte tepels wachtten op de aanraking van zijn mond en tong. Toen hij eindelijk zijn doel bereikte en eerst aan de ene, daarna aan de andere sabbelde, een beetje plagerig trekkend, huiverde ze door het heftige gevoel dat hij opriep.

Toen ze diep in haar keel een klein geluidje maakte, gleed zijn vrije hand langs haar lichaam, over haar slanke middel en gladde buik, naar de zijdezachte krulletjes tussen haar dijen. Ademloos door een brandend verlangen was ze niet langer in staat weerstand te bieden.

Hij hield zijn hand stil en vroeg: ‘Wil je dat ik stop, Perdita?’

Ze schudde haar hoofd.

‘Maar je hebt gezegd dat je niet wilt dat een man van wie je niet houdt, aan je zit.’

‘Dat meende ik niet.’

‘Je wilt dus dat ik doorga?’

‘Ja. Alsjeblieft, o alsjeblieft, Jared.’

‘Kan je liefje jou zo ver krijgen dat je erom smeekt?’

Zijn woorden schokten haar diep, en ze keek op in zijn gezicht. Er stond een wrede trek om zijn mond, triomfantelijk en voldaan.

Op dat moment besefte ze dat hij haar haatte. Hij had met haar gespeeld, niet om haar genot te verschaffen, maar om haar betaald te zetten wat ze had gezegd, om haar te vernederen en te laten zien dat hij haar volkomen in zijn macht had.

Ze voelde zich beschaamd en diep vernederd, maar meteen deed een stoot adrenaline haar achteruit stappen, en zijn hand wegslaan. Toen hij met een lachje op haar neer keek, was dat de laatste druppel. Met al haar kracht gaf ze hem een klap in zijn gezicht, waarna ze zich omdraaide en wegvluchtte.