Dankwoord

In al mijn dankwoorden neem ik de tijd om God, mijn familie en de verschillende teams van mensen te bedanken die mijn boeken tot stand brengen. Hoewel mijn liefde voor Jezus nooit zal afnemen en ik de vele mensen in mijn leven door wie deze verhalen op papier bestaan nog steeds eeuwig dankbaar ben, wil ik nu eens een andere richting op gaan.

Deze keer wil ik specifiek mijn lezers bedanken. Alleen jullie.

Dit is het eerste boek dat ik ooit heb geschreven. Dit is het boek waardoor ik wist dat ik altijd wilde blijven schrijven. Dit is het boek dat in eerste instantie niet door het traditionele uitgeversproces heen kwam. De enige reden dat je dit nu in je handen hebt, is dat jullie met zijn allen zoveel gaven om wat ik voortbracht dat het een tweede kans kreeg. Door jullie.

Tienermeisjes vormen een volle negentig procent van mijn lezers. Jullie zijn een kracht. Jullie hebben invloed op kunst, mode en cultuur. Jullie zijn supercool. Jullie worden veel te vaak genegeerd, maar mijn zeventien jaar oude ziel houdt eindeloos veel van jullie.

En aan het handjevol lezers dat jongen of volwassen is, of misschien wel een puppy of iets dergelijks: een dikke high five, omdat jullie zonder gêne houden van waar jullie van houden. Sommige boeken die specifiek voor jongvolwassenen of een vrouwelijk publiek worden geschreven, worden niet hoog aangeschreven. Dankjewel dat jullie daar niet om malen en het boek toch lezen. Dat doet me veel. Heel veel.

Zelfs als ik niet zou kunnen delen wat ik schrijf, zou ik schrijven. Ik vertel verhalen en hoop dat ik dat altijd zal kunnen blijven doen. Maar de enige reden dat deze boeken op de plank staan, is omdat jullie ze daar wilden hebben. Dat is fantastisch. En al kan ik hier niet al jullie namen noemen, dat maakt ze niet minder waardevol dan alle namen die ik wél heb kunnen noemen.

Blijf ervoor zorgen dat dingen gebeuren. Bedankt vanuit de grond van mijn hart.

– K