De kabbalistische traditie

Deze kabbalistische traditie is een van de grote mysteries die ons bezighouden. Ik kan er niet al te veel over uitweiden want dat heb ik beloofd, en ‘ik ben een man van mijn woord’, zoals Casadevall eeuwen geleden tegen de bekeerde jood Ángel Martín zei.

Ik zal alleen vertellen dat de kabbalistische traditie al heel lang bestaat en altijd zal blijven bestaan. Er is echter veel spirituele beunhazerij, die niet al te serieus genomen moet worden. Wie zich werkelijk in de kabbala wil verdiepen, zal jaren van studie en persoonlijke toewijding nodig hebben om zelfs maar aan de mysteriën ervan te kunnen ruiken. Dat, of het vertrouwen winnen van iemand die er veel van weet. Er is geen kennis die zonder inspanning wordt verkregen of verschaft, daarvan kan ik getuigen.

Wat de sfirot betreft, ze zijn de adem van God zelf. Daarover is allerlei uiteenlopende documentatie te vinden; het grootste deel is onjuist of verdraaid; slechts een zeer klein deel is betrouwbaar. Dat de sluitstenen op het dak van de kathedraal van Barcelona dezelfde positie innemen als de sfirot in het kabbalistische diagram van de Levensboom, is een van die curieuze toevalligheden waarvan iedere schrijver met een beetje verstand gebruik moet maken; hij zal zich verbazen over zijn vermogen tot associëren en combineren van ideeën… Misschien bestaan toevalligheden niet. Misschien is het waar wat detective Carlos Hidalgo op zijn computer schreef: ‘Toeval bestaat niet.’

Van alle eventuele onderzoeken die u misschien wilt doen met betrekking tot deze roman, zal dit waarschijnlijk het moeilijkste zijn, want u zult voortdurend het gevoel hebben dat u gedwongen wordt een ander pad in te slaan, een gevoel dat terecht, onmiskenbaar en intens is: er is niets merkwaardigers dan een waarheid aanvoelen en tegelijk weten dat je die nooit zult kunnen vatten. Maar de poging is het ware doel; aankomen is niet belangrijk wanneer het lopen tot een authentieke passie wordt.