Omdat Ruby Rose te vroeg was geboren, hadden we allemaal steriele roze papieren ziekenhuishemden, mutsjes en maskers aan voor de gelegenheid. Claire zag eruit alsof ze vijfhonderd meter door een tractor was voortgesleept, maar onder haar bleke huid zag je toch een roze babygloed. En aangezien die babygloed besmettelijk was, waren we allemaal euforisch en giechelig.

Cindy schepte op over haar interview met de oom van Hans Vetter en Yuki, die een kilo was aangekomen sinds ze was hersteld van de toediening van LSD en de moordaanslag door Jason Twilly, gniffelde om Cindy's grapjes. De meiden vertelden me dat ik er sexy en misschien zelfs wel gelukkig uitzag, precies zoals ik eruit moest zien, aangezien ik met de perfecte man samenwoonde.

'Hoe lang laat ze ons nog wachten?' vroeg ik Claire weer.

'Geduld, meid. Ze brengen haar wel binnen wanneer ze klaar met haar zijn. Neem nog een koekje.'

Ik had net een zoet doublé chocolate-koekje met walnoten in mijn mond gepropt toen de deur van Claires kamer openging en Conklin binnenkwam. Hij droeg een bijpassend hemd, muts en masker in het blauw, maar hij was een van de weinige mannen die ik ooit had ontmoet die er tegelijkertijd maf en geweldig uit kon zien. Ik zag zijn prachtige bruine ogen, die glansden.

Rich hield een grote bos bloemen achter zijn rug en hij ging de kamer rond om iedereen te begroeten, Cindy en Yuki op hun wangen te kussen, mij een kneepje in mijn schouder te geven, Claire een zoen te geven en toen haalde hij op dramatische wijze rode rozen tevoorschijn.

'Het zijn robijnrode rozen,' zei hij, met een verlegen versie van zijn geweldige glimlach.

'Mijn hemel, Richie. Dertig rozen met lange stelen. Je weet toch dat ik getrouwd ben?'

Toen iedereen was uitgelachen, zei Claire: 'Dank je wel. En wanneer mijn kleine meisje er is, zal ze je ook bedanken.'

Cindy keek naar Conklin alsof ze nooit eerder een man had gezien. 'Pak een stoel,' zei ze. 'Richie, we gaan zo meteen naar Susie's om een hapje te eten. Wil je met ons mee?'

'Goed idee,' zei ik. 'We moeten toosten op ons kleine afgeleide lid van de Women's Murder Club, dus dan kun jij mooi rijden.'

'Ik zou jullie graag helpen,' zei Rich. 'Maar ik moet een vliegtuig halen over,' hij keek op zijn horloge, 'twee uur.'

'Waar ga je heen?' vroeg Cindy.

Dat vroeg ik me ook af. Hij had niet gezegd dat hij wegging.

'Naar Denver. Een weekendje weg,' zei Rich tegen Cindy.

Ik wendde mijn blik af, mijn ogen gleden over Claires gezicht. Ze ving mijn blik op. Ze zag dat ik die klap niet had verwacht.

'Ga je naar Kelly Malone toe?' vroeg Cindy, want de verslaggever in haar kon het zwijgen niet worden opgelegd.

'Uh- huh,' zei Rich. En tenzij hij de babygloed van Claire had overgenomen, was hij opgewonden.

'Ik moet gaan. Ik wil niet vast komen zitten in het verkeer. Claire, ik wilde je feliciteren met dit prachtige nieuws. Ik wil een foto van Ruby als screensaver.'

'Dat gaat lukken,' zei Claire, die Conklin een klopje op zijn hand gaf en nogmaals bedankte voor de bloemen.

Ik zei: 'Prettig weekend.'

En Rich zei: 'Jij ook. Jullie allemaal.'

En toen was hij weg.

Zodra hij de kamer uit was, begonnen Cindy en Yuki te praten over wat een popster Rich was en dat Kelly Malone toch zijn liefje van de middelbare school was? En toen ging de deur weer open. Een verpleegster rolde een klein wiegje op wielen naar Claires bed en we keken er allemaal in.

Ruby Rose Washburn was een schoonheid.

Ze gaapte, opende haar donkere ogen met lange wimpers en keek recht in de ogen van haar moeder, mijn geweldige, stralende vriendin Claire.

We hielden allevier elkaars handen vast, gingen in een kringetje om het wiegje heen staan en baden in stilte voor dit nieuwe kind. Claire liet onze handen los zodat ze haar baby kon vasthouden.

'Welkom in deze wereld, meisje,' zei Claire, terwijl ze haar overdekte met kusjes en knuffels.

Cindy wendde zich tot mij en vroeg: 'Waarom heb jij gebeden?'

Ik proestte het uit. 'Is er dan niets heilig, jij buldog? Kan ik niet eens even met God praten zonder dat jij een citaat wil?'

Cindy barstte in lachen uit, en legde haar hand over die schattige, elkaar overlappende voortanden heen. 'Sorry. Sorry,' zei ze, en de tranen stroomden uit haar ogen.

Ik legde mijn hand op Cindy's schouder en zei: 'Ik heb gebeden dat Ruby Rose altijd goede vriendinnen zou hebben.'