24

Daarna werd Crotty heel gastvrij, bood ons koffie en cake aan. Maar wij bedankten hem vriendelijk en gingen weg, hem achterlatend in de deuropening, onder de koebel, omgeven door zijn dieren.

'Nogal prikkelbare kerel, ' zei ik, toen we weer in de auto zaten.

'Is hij sinds hij positief is gebleken. '

'O. '

'Ja. Het waren geen vitaminepillen, maar medicijnen die de immuniteit moeten versterken. Heeft hij via zijn netwerk gekregen. Een paar jaar geleden is hij hepatitis de baas geworden en hij denkt dat hem dat met deze ziekte ook wel zal lukken als hij maar gemeen genoeg is. ' Stilte. 'Daarom laat ik hem maar zijn gang gaan. '

Het duurde even voordat ik de Seville in het steegje had gedraaid. Toen we een paar kilometer Sunset op waren gereden, zei Milo: 'Trapp, die een uitstaande schuld bij zijn oom aan het inlossen is. ' Even later: 'Ik moet achterhalen wat hij probeert te regelen. '

'Misschien wil hij moord op zelfmoord laten lijken?'

'Dat zeg je telkens weer en natuurlijk zou dat prachtig zijn. Maar hoe kunnen we dat bewijzen?'

'Belding en Magna hadden ervaring in het camoufleren van een moord. '

'Belding is dood. '

'Maar Magna bestaat nog steeds. '

'Denk je dat er sprake is van een samenzwering door dat bedrijf?'

'Nee, het gaat altijd om mensen, ' zei ik.

Enige tijd later zei hij: 'Aan die moorden bij Kruse is niet gedokterd om ze iets anders te laten lijken dan moorden. '

'Dat valt ook niet mee met drie lijken, dus komt Trapp met dat verhaal over een seksmaniak. Misschien hoorde het vermoorden van Kruse ook wel niet bij het oorspronkelijke plan. Als Rasmussen het heeft gedaan, zoals we wel eens hebben verondersteld. '

Milo's gezicht verhardde zich. We passeerden Vine. Hollywood begon eindelijk wakker te worden. In de Cinerama Dome werd een film van Spielberg gedraaid en er stond een heel lange rij voor de kassa. Iets verderop motels waar je een kamer per uur kon huren, en hoeren.

Milo staarde naar hen, keek toen een andere kant op, leunde achterover en zei: 'Ik zou best een borrel kunnen gebruiken. '

'Voor mij is het nog te vroeg. '

'Ik zei niet dat ik er een wóu. Ik zei dat ik er een zou kunnen gebrúiken. Beschrijvende verklaring. '

'O. '

Toen we op La Cienega voor een rood licht stonden, zei hij: 'Wat vind je van Crotty's theorie? Dat Lanier en haar broer Belding en Neurath hebben gechanteerd?'

'Die pornofilm lijkt daar inderdaad wel op te wijzen. '

'Die film, ja. Waar hadden die porno-gekken die volgens hun zeggen ook al weer vandaan?'

'Dat hebben ze niet verteld. Ze zeiden alleen dat ze er veel geld voor hadden moeten betalen. '

'Dat zal best. Laten we maar eens even een omweggetje maken, om te kijken of ze ons misschien toch nog iets te vertellen hebben. ' Ik reed naar Beverly Hills en draaide bij Crescent linksom. De straten waren leeg; mensen die huizen van twee miljoen laten afbreken om er exemplaren van vijf miljoen voor neer te laten zetten, zijn geneigd binnen te blijven om met hun speeltjes te spelen.

We reden tot voor het monstrueuze optrekje van de Fontaines en stapten de auto uit.

De luiken voor de ramen waren gesloten. Lege oprijlaan. Geen reactie toen Milo aanbelde. Hij probeerde het nogmaals en wachtte enige minuten voordat hij terugliep naar de auto.

'De laatste keer stonden hier vier wagens, ' zei ik. 'Ze zijn beslist niet alleen even gaan brunchen. '

Voordat hij daarop kon reageren, werd onze aandacht getrokken door een ratelend geluid bij het huis ernaast. Een nogal zware, donkerharige jongen van een jaar of elf reed met zijn skateboard de oprijlaan op en af, tussen drie Mercedessen door.

Milo zwaaide naar hem. De jongen bleef staan, zette zijn Walkman af en staarde ons aan.

Milo liet zijn insigne zien en het joch kwam meteen onze kant op. 'Hai, ' zei Milo en de jongen keek nog eens naar zijn insigne.

'Beverly Hills Cop? Hallo!'

Hij had een rond gezicht en stekeltjeshaar. Zijn gebit was van een plastic beugel voorzien. Op zijn wangen al wat zwarte dons. Hij droeg een rode nylon tanktop, met het opschrift surf or die erop, en een short met roze bloemen, dat tot over zijn knieën reikte. Zijn skateboard was beplakt met stickertjes. Hij liet de wieltjes ronddraaien en bleef glimlachend naar ons kijken.

Hoe heet jij, ' zei Milo, terwijl hij zijn insigne weer opborg.

'Parvizkhad, Bijan. Zesde klas. '

'Leuk kennis met je te maken, Bijan. We proberen de mensen te vinden die hier wonen. Heb je hen de laatste tijd nog wel eens gezien?'

'Meneer Gordon? Ja, natuurlijk. '

'En zijn vrouw. '

'Ze zijn nu weg. '

'Waarheen?'

'Op reis. '

'Op reis waarheen?'

'Ze hebben koffers meegenomen, ' zei de jongen, schouderophalend.

'Wanneer was dat?'

'Zaterdag. '

'Gisteren dus?'

'Ja. Ze gingen weg en de auto's zijn met een grote vrachtwagen weggehaald. Twee Rolls-Royces, een gangster-Lincoln en een radicale T-bird. '

'Zijn alle auto's op die ene vrachtwagen gezet?'

Knikje.

'Stond er een naam op die vrachtwagen?'

Niet-begrijpende blik.

'Letters, ' zei Milo. 'Op de zijkant van die wagen. De naam van het bedrijf. '

'Ah. Ja. Rode letters. '

'Weet je nog wat er stond?'

Hoofdschudden. 'Wat hebben ze gedaan? Coke gebruikt? Moord gepleegd?'

Milo hield met moeite een glimlach binnen, boog zich voorover en bracht zijn gezicht dicht bij dat van de jongen. 'Sorry, maar dat kan ik je nog niet vertellen, want dat is nog geheim. '

Nog meer verbazing.

'Mag niet over worden gepraat, Bijan. '

'Ah! Geheime Dienst!' De ogen van de jongen klaarden op. 'Walther PPK. Bond. Chames Bond. '

Milo keek hem ernstig aan.

De jongen bekeek mij eens wat beter. Ik moest op mijn lip bijten om niet in de lach te schieten.

'Bijan, vertel me eens hoe laat die auto's zaterdag zijn weggesleept?' zei Milo.

De jongen gebaarde met zijn hand, leek naar woorden te zoeken. 'Nul zeven nul nul uur. '

'Zeven uur 's morgens?'

'Ja. Mijn vader ging naar kantoor. Ik heb hem Mark Cross gebracht. '

'Mark Cross?'

'Zijn aktentas, ' zei ik.

'Ja, ' zei het kind. 'Nappaleer. Dure stijl. '

'Jij hebt je vader om zeven uur 's morgens zijn aktentas gebracht en toen zag je dat de auto's van meneer Gordon op een vrachtwagen werden gezet. Dus dat heeft je vader ook gezien. '

'Ja. '

'Is je vader nu thuis?'

'Nee. Op kantoor. '

'Waar is zijn kantoor?'

'Century City. '

'Hoe heet zijn kantoor?'

'Par-Cal Projectontwikkelaars, ' zei de jongen en hij noemde een telefoonnummer, dat Milo snel noteerde.

'En je moeder?'

'Nee, die heeft het niet gezien. Zij sliep. Slaapt nog. '

'Heeft nog iemand anders het gezien, behalve jij en je vader?'

'Nee. '

'Bijan, waren meneer Gordon en zijn vrouw er toen bij?'

'Nee, alleen meneer Gordon. En die was heel boos. '

'Boos?'

'Ja altijd, over auto's. Op een keer raakte mijn bal de Rolls-Roys en toen werd hij boos. Schreeuwde. Altijd boos over de auto's. ' 'Is een van zijn auto's bij het weghalen beschadigd?'

'Nee, beslist niet. Meneer Gordon sprong rond, schreeuwde tegen de rode mannen, gilde dat de idioten voorzichtig moesten zijn en geen krasjes moesten maken. Altijd boos over auto's. '

'Rode mannen, ' vroeg Milo. 'Droegen de mannen die de auto's meenamen rode kleren?'

'Ja. '

Milo schreef.

'Twee mannen. Grote vrachtwagen. '

'Oké, prima gedaan, Bijan, tot nu toe. Wat gebeurde er nadat de wagens waren meegenomen?'

'Toen ging meneer Gordon weer naar binnen en kwam naar buiten met mevrouw en Rosie. '

'Wie is Rosie?'

'Het dienstmeisje, ' zei ik.

'Klopt, ' zei de jongen. 'Zij droeg de koffers, en een lange tas, voor vliegtuig. Geen Vuitton, misschien Gucci. '

'Oké. En toen?'

'Kwam een taxi. '

'Weet je nog welke kleur die had?'

'Ja. Blauw. '

'Beverly Hills Taxibedrijf, ' zei Milo, schrijvend.

'Toen stapten ze in. '

'Alle drie?'

'Ja. En de Vuittons en die ene Gucci in de kofferbak. Ik ben naar buiten gelopen om te zwaaien, maar zij zwaaiden niet terug. ' Milo zette een handtekening op een van de Nikes van de jongen, gaf hem een visitekaartje en een blaadje uit zijn aantekenboekje, met lapd erop. We zwaaiden hem na.

Aan de oostkant van Sunset Park draaide ik de boulevard weer op. In het park wemelde het van de toeristen, die naar de fonteinen keken of een schaduwrijk plekje onder de bomen opzochten.

'Zaterdag, ' zei ik. 'Ze zijn weggegaan op de dag nadat de moorden bij Kruse waren ontdekt. Ze wisten genoeg om bang te zijn, Milo. ' Hij knikte. 'Ik ga dat taxibedrijf opbellen, en proberen te achterhalen wie de auto's heeft meegenomen. Misschien dat ik hen op die manier kan traceren. Verder het postkantoor, voor het onwaarschijnlijke geval dat ze een nieuw adres hebben achtergelaten. Ik zal de vader van dat joch ook opbellen, hoewel ik niet denk dat hem meer is opgevallen dan Bijan. Bijdehand joch, vond je ook niet?'

'Reken maar, ' zei ik.

Toen we thuis kwamen, waren we beiden in een sombere stemming.

'Rotzaak, ' zei Milo. 'Te veel doden, te veel in het verleden gebeurd. '

'Vidal leeft nog, ' zei ik. 'Hij ziet er zelfs verdomd levenslustig uit. '

'Vidal, ' gromde Milo. 'Hoe noemde Crotty hem ook al weer? Billy de Pooier? En vervolgens voorzitter van de Raad van Bestuur. Is me nogal een klim!'

'Misschien had hij bergschoenen met flinke spijkers eronder, ' zei ik, 'en kon het hem niet schelen op een paar hoofden te gaan staan. '