Hoofdstuk 6

Sam vloekte terwijl hij wachtte tot de telefoon overging. Het was al moeilijk genoeg Cormack te bereiken in gewone omstandigheden, en dit waren geen gewone omstandigheden!

Cormack had een grondige hekel aan telefoons, en trok daarom vaak de stekker eruit, echter zonder dat aan iemand te vertellen.

Het was geweldig een van de grootste scriptschrijvers van de filmindustrie te zijn, maar soms wilde hij dat Cormack eens zou proberen een leven te leiden volgens dezelfde regels als gewone mensen. Helaas, het feit dat Triss sinds kort in verwachting was van hun tweede kind, maakte de onvoorspelbare Ier nog wispelturiger dan anders.

Er werd opgenomen. ‘Hallo?’ klonk een geforceerd Amerikaans accent. Sam barstte bijna in lachen uit. Toen bedacht hij zich waarom hij Cormack probeerde te bellen.

‘Hou op je stem te verdraaien, Cormack!’

Het Amerikaanse accent werd erger. ‘Pardon?’

‘Ik ben het, Sam!’

‘Waarom zei je dat dan niet meteen?’ zei Cormack, met een bulderende lach. ‘Hoe is het met jou, mijn vriend?’

Sam had wel een paar dingen te vertellen aan de man, die de laatste paar jaar een goede vriend van hem was geworden, maar hij wilde eerst zeker weten dat bij Cormack alles goed ging. ‘Vertel mij eerst hoe het met Triss gaat.’

Cormacks klank werd onmiddellijk zachter.‘Het gaat geweldig. Ze straalt als een juweel.’

‘En Connor?’

Het zware Ierse accent klonk nog liefdevoller. ‘Het prachtigste kind dat ooit geboren is!’

Hij mocht er dus van uitgaan dat bij Cormack alles goed ging. Nu kon hij zich niet langer inhouden.

‘Die Fran Fisher –’ begon hij dreigend.

Cormack viel hem in de rede door te fluiten. ‘Schitterende vrouw, hè? Op die Engelse manier. Koel en beheerst. Weet je, als ik niet gelukkig getrouwd was –’

‘Cormack! Je luistert niet! Die vrouw is een bedriegend, manipulerend, door en door gemeen –’

‘Ach, zo zijn vrouwen soms,’ zei Cormack toegeeflijk.

‘Kreng!’ zei Sam, woedend zijn zin afmakend.

Er viel een verbaasde stilte. Toen hij weer begon te praten, was Cormacks stem onmiskenbaar koel. ‘Was er een speciale reden dat je belde, Sam?’

‘Poeier mij niet af, Cormack!’

‘Zeg dan niet zulke dingen over een vrouw die ik aardig vind en respecteer!’

Sam haalde diep adem. ‘Ik vond haar ook aardig!’ brieste hij. ‘Heel aardig! Tot ik erachter kwam dat ze had gelogen en bedrogen om mij voor schut te zetten!’

‘Hoe bedoel je?’

‘Hoe? Cormack, lees jij geen kranten?’

‘Nee, nooit!’ kwam het zelfvoldane antwoord. ‘Wat is er gebeurd?’

Sam zuchtte. ‘Het zou meer tijd en energie kosten dan ik heb, om het allemaal uit te leggen. Herinner je je dat bal, waar je niet naar toe kon, omdat je moest werken?’

‘Dat kun je mij niet kwalijk nemen, Sam. Jij hebt Connors doop gemist om dezelfde reden!’

‘Ik neem jou niets kwalijk! Ik neem haar iets kwalijk! Het was een list! Ze heeft mij volkomen voor schut gezet! Ik denk dat ik genoeg zeg, als ik zeg dat ik woedend ben. Nee, ik ben niet alleen woedend, ik wil wraak!’

‘Luister, vriend, met wraak bereik je niets. Als Fran je gekwetst heeft, en je haar niet meer uit je hoofd kan zetten, kan ik je maar één advies geven: vergeet haar of –’

‘Of wat?’

‘Of trouw met haar.’

‘Of zorg ervoor dat zij míj niet meer uit haar hoofd kan zetten,’ zei Sam zachtjes.

Er viel een lange stilte. ‘Allemachtig, Sam, wat heeft ze met je gedaan?’

‘Ze heeft mij iets heel speciaals afgenomen, iets waarvan ik dacht dat het niet meer bestond,’ zei Sam grimmig. Hij dacht aan wat hij had gevoeld, toen hij met haar danste. Gevoelens waarvan hij dacht dat hij ze nooit meer voor een vrouw zou kunnen koesteren.

‘Als je denkt aan wraak, laat mij je dan nog een keer vertellen dat je dat niet moet doen,’ adviseerde Cormack. Hij klonk als een man die wist waar hij het over had. ‘Dat soort dingen lopen altijd verkeerd af.’

‘En dat is precies waar Fran Fisher achter gaat komen!’ zei Sam onheilspellend.

‘Sam?’ zei Cormack op bestraffende toon. ‘Wat ben je van plan?’

‘Zij denkt dat ik een rotzak ben!’ zei Sam nijdig. ‘Ik zal haar een reden geven!’

‘Hoe?’

‘Ik ga een hele nacht met haar vrijen!’ bezwoer Sam Cormack. ‘Die vrijpartij zal beter zijn dan ze ooit heeft meegemaakt!’ voegde hij eraan toe, wetend dat dat gevoel wederzijds zou zijn.

‘En dan?’

Er viel een lange stilte voor Sam weer iets zei. ‘En dan niets. Maar ze zal mij nooit meer vergeten.’

Toen klonk Cormack echt bezorgd. ‘Luister, vergeet je wraak, en kom hierheen voor een vakantie. We zouden het heel fijn vinden als je kwam!’

‘Misschien doe ik dat wel,’ zei Sam. Hij keek naar zijn kalender. ‘Maar niet tot na mijn moeders verjaardag.’