Halverwege de trap heeft hij haar beet. De vrouw schreeuwt. Ze is echt mooi, ze lijkt een beetje op Angelina Jolie. Dezelfde volle lippen, hetzelfde lange zwarte haar. De kerel met de spinnentattoo in zijn hals grijpt haar enkel en ze klemt zich met twee handen aan de trapleuning vast om niet te vallen.

Met opengesperde ogen zie ik hoe de kerel haar met een knie tegen de treden drukt. Hij grijpt naar haar voorkant en het geluid van haar scheurende japon doet mijn hand nog sneller rukken. Hij trekt haar broekje naar haar enkels en maakt zijn broek open.

Ik kreun terwijl hij van achteren in haar ramt en mijn sperma schiet op de handdoek die op mijn schoot ligt. 'Chris!'

Alsof een stroomstoot mijn hart raakt, schrik ik op. De stem van ma is gevaarlijk nabij.

Shit! Was zij niet in de keuken bezig? De deurklink rammelt. 'Ja, ma?' Ik gooi de laptop dicht, veer overeind en gooi de handdoek onder mijn bed. Mijn piemel is nog een pink groot als ik mijn slip en mijn broek optrek. 'Chris! Waarom is de deur gesloten? Met wat ben je bezig?' 'Ik lig gewoon op bed te niksen. Mag dat niet?' Mijn ogen schieten door de kamer. Alles lijkt in orde. Ik kan de sleutel omdraaien. Meteen gaat de deur open.

'Waarmee wasje bezig?' vraagt ma nog eens terwijl haar blik argwanend door de kamer dwaalt.'Niets.' Ik probeer mijn stem onder controle te houden, maar ik vrees dat mijn lichaamstaal me verraadt. Haar ogen kijken me aan en dan glijden ze naar mijn broek. Shit! Zouden er vlekken op mijn jeans zijn, vraag ik me af, maar ik durf niet naar beneden kijken. Ik voel dat ze raadt dat ik zat te masturberen.

Haar ogen gaan naar de laptop, maar ze klapt hem niet open. ik kom het overhemd halen datje vorige weck droeg. Dan kan het nog in de wasmachine.'

Ik trek de kleerkast open en pik het groene shirt op, dat ik op de vloer gedropt had.

ik heb al zo dikwijls gezegd datje vuile kleren in de wasmand moet gooien.'

Je bent al net als je vader, komt er nu, denk ik, maar ik heb het mis. Omdat ik nog wat beduusd blijf staan, pakt ze het overhemd uit mijn hand. 'Over een kwartiertje eten we.'

Als toevallig gaan haar ogen nog eens over mijn broek. 'Je bent al net als je vader.'

Ze trekt de deur achter zich dicht, ruwer dan ze gewend is. Ik sta nog verdwaasd te kijken. Ik heb er nooit bij stilgestaan, maar ik had altijd gedacht dat ik de enige ter wereld was die me aftrok. Stom natuurlijk. Maar pa? Natuurlijk omdat je altijd hoofdpijn had, kan ik niet laten. Bij Pascale zal hij vast beter aan zijn trekken komen. Ergens ben ik jaloers op hem.

Gewoonlijk ben ik dol op wat ma van de afhaalchinees meebrengt, maar nu stop ik voor de vorm af en toe een hap bami met kip in mijn mond. Nu ze me betrapt heeft, voel ik

me maar klein. Voortaan doe ik het alleen maar als ze niet thuis is, neem ik me voor. En mijn grootste geheim kan ze toch niet raden.

De radio vult de stilte en is weer een alibi om niets te zeggen.

'Ma-aaa', zeg ik. De a is langgerekt. Onbewust doe ik dat altijd als ik iets nodig heb, ik denk dat het op die manier vriendelijker klinkt.

Haar hoofd blijft lichtjes over haar bord gebogen, maar ik weet dat ze zich afvraagt wat er gaat komen, ik zou een BlackBerry willen.' Ik zeg het op een toon alsof ik een pakje chips vraag.

'Een BlackBerry? Zo'n zakcomputer? Waarvoor heb je die nodig?'

iedereen heeft er een', zeg ik ontwijkend.

Het lijkt me wel bijzonder om overal naar mijn filmpjes te kunnen kijken. Zelfs op het toilet van de school. En het staat ook cool om nonchalant met zo'n BlackBerry te bellen.

iedereen? Dat zal wel.' Ze schuift nog wat van het bakje bami op haar bord.

'En?'

'Hoeveel kost zo'n ding?'

Ik frons verrast mijn voorhoofd omdat ik niet meteen een 'zet het maar uitje kop' krijg. Zou ze dan toch? 'Voor vierhonderd euro heb ik al een heel degelijk toestel.' Een reclamespot voor Opel zweeft tussen ons in. Ze knabbelt lang op het stukje kip en slikt het moeizaam weg. 'Dan moet ik meer dan een week werken voor jouw BlackBerry. Ik heb het al zo moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen. Je weet vast niet wat het betekent om met een

klein inkomen te moeten rondkomen. Met het alimentatie- geld van je vader...' Ze haalt moedeloos haar schouders op om duidelijk te maken hoe weinig dat betekent. 'En dan nog... ik vind zo'n BlackBerry gewoon overbodig. Je hebt al een laptop. Zet het maar uit je kop.' Eigenlijk had ik niets anders verwacht, maar ik wilde haar de eerste kans geven. 'Dan vraag ik het aan pa.' Ik weet dat ik een mes in een open wond steek. Haar vork duwt de bami heen en weer. 'Dat had ik wel verwacht.' Ze zucht omdat ze tegen de portefeuille van pa kansloos is. Steeds weer moet ze voelen dat ze tegen hem verliest.

Ma staart nadenkend naar de radio alsof die haar advies zal geven. 'Maar moetje dan nog telkens voor je internetverbinding betalen? Hoe ga je dat doen? Je denkt toch niet dat ik dat allemaal betaal?' Haar toon is een waarschuwing. 'Pa', zeg ik genadeloos.

'Pa! Natuurlijk!' Ze is een bokser die knock-out in de touwen ligt. 'Ga dan naar pa!' Ze gooit haar vork in het bord. Het lawaai van het metaal ketst door de keuken. Er spat wat rijst op de tafel. 'Waarom ga je niet bij hem wonen? Dat zou voor mij een stuk gemakkelijker zijn.' Ik zwijg, want we kennen allebei het antwoord. 'Je weet ook datje niet welkom bent, dat zijn Pascale niet op jou zit te wachten. Je zou ze maar in de weg lopen in hun prille geluk.' Haar stem druipt van cynisme en spijt. Ik weet ook dat pa's hulp voor mij niet verder gaat dan zijn bankrekening. Een uurtje koffiedrinken of eens samen naar de film, graag zelfs, maar dan houdt het ook op. Hij heeft het nooit gezegd, maar niemand voelt dat zo goed aan als ik.'En stop de handdoek die op je kamer ligt ook maar in de wasmand', zegt ma. De laatste ronde wint zij.

Lady Gaga dreunt in mijn oor. Sigarettenrook hangt rond de lampen die aan een kettinkje boven de bar hangen. Op een zaterdagavond is De Robijn afgeladen vol met jongeren die als ze iets tegen elkaar willen zeggen, moeten schreeuwen om boven de muziek uit te komen. Mijn ogen gaan rond, zoeken kandidaten voor de film in mijn hoofd, maar komen dan weer bij Laurens en Ruud. We zitten op krukjes voor de bar.

'Het is net als vroeger', zeg ik terwijl ik mijn pilsje neem. 'Wij met zijn drieën, zonder meisjes.' 

'Ja', zegt Laurens.

Toch voel ik dat het anders is. Laurens kijkt soms dromerig voor zich uit omdat hij met zijn gedachten bij Carola is. Ruud is druk bezig met zijn mobieltje. Hij nipt van zijn cola. Ruud drinkt zelden alcohol, want hij moet later bij Ajax of Anderlecht spelen. 'Sms'jes naar Fien, Ruud?' vraag ik. Hij kijkt me van onder zijn wimpers aan. Zijn blik verrast me. Er klopt iets niet.

'Fien is met Carola naar de film', zegt Ruud. 'Het is jongensavond, heb ik haar gezegd.' 

'Zo is het', zegt Laurens.

Ik kan het verkeerd hebben, maar ze lijken allebei niet enthousiast. Ze missen vast hun lieljes. 'Nog een rondje?' vraag ik. Ze knikken.Het valt me op dat Ruud steeds weer naar de deur kijkt. We hebben zijn voetbalwedstrijd geanalyseerd en ook de voorbije schoolweek doorgenomen. De inspiratie is op en we kijken zomaar wat rond.

"Steve is weer vrij', zegt Laurens opeens. "Ik zag hem gisteren in de wijk.'

Ruud en ik kijken allebei verrast op. 'Nu al?' vraag ik. Het valt me een beetje tegen van Steve. Alsof hij maar een paar akkefietjes heeft uitgehaald. Hij lijkt helemaal geen held meer.

'De gevangenissen zitten vol', gokt Ruud. 'Daarom mogen de kleine garnalen naar huis.'

Ik draai mijn glas tussen mijn vingers over het bierviltje. Op de bar is het nat van het bier dat over de glazen is geschuimd.

'Al thuis', herhaal ik nog eens.

De deur gaat open en verbaasd ga ik rechtop zitten. Haar haar zit onder een rode muts verstopt, en toch herken ik haar meteen. 'Julie', mompel ik. Ik heb haar nog nooit in De Robijn gezien.

Dan besefik dal het geen toeval is. Ruud glijdt meteen van zijn kruk en dringt tussen de cafébezoekers door naar de deur.

'Wist jij dat?' vraag ik aan Laurens, die net als ik met wijdopen ogen naar het meisje staart. Hij reageert alsof hij nog steeds niet kan geloven wal hij ziet. Ruud zoent haar op de mond en ze lacht als hij haar muts afneemt. Ze ritst haar jack open. Ruud legt een hand op haar rug en gidst haar naar ons.

'Julie', zeg ik en wellicht is de verbazing te horen want ze lacht geheimzinnig.

Ze buigt zich naar me toe en drukt een kus op mijn wang. Ook Laurens krijgt een kus.

'Ik wist niet dat jullie...' Mijn wijs- en middelvinger zijn op hen beiden gericht.

'We wilden het nog stilhouden tol we zeker zijn', zegt Ruud.

'Fien weet het ook nog niet.'

'Vast niet', zegt Laurens.

Anders had Carola hem al ingelicht.

'Wanneer...' vraag ik.

'Vanavond zal ze het sowieso wel merken. Na de film komt ze hierheen.'

Ik moet naar adem happen. 'Blijven jullie hier als ze komt?' Ruud grijnst moeilijk. 'Nee, Julie en ik gaan ergens anders heen. Fien merkt het wel.' Zijn hand streelt onafgebroken haar rug.

'We kunnen ook blijven, toch', zegt Julie gevaarlijk lief. 'Liever niet.' Ruud kijkt ongemakkelijk naar de barman, die een pilsje tapt.

Ze doet een stapje vooruit zodat haar borsten tegen hem drukken.

'Stuur haar dan toch een sms'je', zeg ik. 'Dan hoeft Fien het niet van ons te horen.' Ruud kijkt Julie vragend aan.

'Chris heeft gelijk. Het is aan jou om haar te vertellen dat je nu met mij bent. Met een sms'je is het toch niet moeilijk om haar te dumpen', zegt ze om hem een duwtje in de rug te geven.

Ruud bijt op zijn onderlip. Dan pakt hij zijn mobieltje, denkt even na en zijn duim glijdt over de toetsen. Hij laat de tekst door Julie lezen. Ze knikt en drukt haar hoofd

tegen zijn wang. Omdat Ruud lijkt te aarzelen, drukt ze met haar wijsvinger op de verzendtoets en de vreselijke boodschap vliegt onzichtbaar het café uit op zoek naar Fiens mobieltje.

'Het zal pijnlijk zijn voor Fien', zegt Laurens. 'Tja', zegt Ruud. 'Maar als het nu eenmaal over is...' Hij haalt zijn schouders nonchalant op om aan Julie te laten zien dat het hem niets doet, maar ik denk dat hij toch een beetje bloedt, zo goed ken ik Ruud wel. Tenslotte was hij gek op haar totdat Julie voor zijn ogen opdook. Het schuim is van mijn bier verdwenen als ik weer een slok neem.

Fien is weer vrij, denk ik. En ik ruik weer een kans. Maar dan zie ik mijn spiegelbeeld in het glas achter de bar en ik besef dat Fien te mooi is voor mij. Ik moet een paar keer slikken als ik het glas in mijn mond leegkieper. Met de rug van mijn hand veeg ik het nat van mijn lippen. Hoewel, de laatste tijd bekijkt Fien me niet meer als een lastig aanhangsel van Ruud. Met Zarko heb ik goede punten gescoord. En ze zeggen toch dat het uiterlijk niet het belangrijkst is... Ik heb daar mijn twijfels over. Ik zie nooit een knappe stoot hand in hand op straat met een lelijke donder. Maar toch, Fien... wie weet... Het is gênant om te zien hoe Ruud Julie opvrijt. Je kunt zelfs zien hoe hun tongen tegen elkaar schuren. Zijn handen surfen onder haar trui en hij schuift onbeschaamd zijn piemel tegen haar onderbuik. Zelfs een gecastreerde kater zou nog een erectie krijgen. Ik heb het gevoel dat heel het café naar hen kijkt. Voor de eerste keer in mijn leven voel ik me beschaamd dat ik zijn vriend ben.Laurens heeft vast een kriebel tegen zijn dij gevoeld, want hij sleept met een paar vingers het mobieltje uit zijn broekzak. 'Carola komt hierheen', zegt hij nadat hij het bericht heeft gelezen. 'Met Fien.' Zijn ogen rollen terwijl hij Ruud aankijkt. 'Dat wordt gezellig.'

Ruud grijnst wat ongemakkelijk en om Julies mond speelt een fijne glimlach.

Ze wil Fien de ogen uitsteken, raad ik. Ze zal Ruud aflebberen terwijl Fien moet toekijken, zodat de situatie meteen duidelijk is.

'Ik denk dat het beter is dat jullie weggaan', zegt Laurens. 'O ja?' vraagt Julie. 'Ik zou niet weten waarom.' Ruud draait ongemakkelijk met zijn schouders. Hij vindt het duidelijk geen prettig vooruitzicht om Fien te zien. 'Zouden we niet...' probeert hij voorzichtig. 'Een café is toch voor iedereen?' zegt Julie. Ze zoekt met haar ogen de man achter de bar om nog iets te bestellen. 'Als jullie niet gaan, dan ga ik weg', zegt Laurens nijdig. Hij geeft Ruud een duw alsof hij hem naar de deur wil dwingen. 'Ik wil echt niet zien hoe jullie straks gaan ruziën.' Het is de eerste keer dat ik Laurens zo boos zie. Meestal is hij de rustigste van ons drieën. Zelfs Ruud is onder de indruk.

'We gaan ergens anders heen, Julie', zegt hij. Zijn stem is zowel angstig als smekend. Hij neemt het rode mutsje dat op de barkruk ligt en geeft het aan Julie. Ze heeft een pruilmondje, maar ze trekt de muts over haar hoofd. 'Ik heb echt geen zin in ruzie', zegt hij verontschuldigend. Alsof hij niet vlug genoeg naar buiten kan, schuift hij als een sneeuwruimer de jongeren uit elkaar terwijl Julie in zijn spoor volgt.Omdat ik voel dat ik genoeg bier in mijn lijf heb, bestel ik een cola. Als Fien er is wil ik me onder controle hebben. Geen fout maken zoals toen.

Laurens en ik zitten zwijgend op onze barkruk naast elkaar. Waarschijnlijk weten we het allebei niet meer. De muziek dreunt nog steeds, maar ik hoor het amper. Ik ben zo afwezig dat ik verrast ben als Carola naast me opduikt. Fien is bij haar en gelukkig huilt ze niet. Toch beven haar lippen en haar vingers strijken meer door haar haar dan anders. 'Hoi', zegt Carola en ze geeft Laurens een zoen op zijn mond. Ze duwt zijn benen open en nestelt zich met haar rug tegen zijn dij. De liefde tussen hen lijkt intussen behoorlijk opgebloeid.

'Ruud is hier geweest?' vraagt Fien. 'Ja, hij is pakweg een kwartiertje weg.' Ik probeer zo neutraal mogelijk te klinken.

'Met die heks?' Het klinkt zelfs niet als een vraag. 'Ja.'

Ze snuift door haar neus, maar ze heeft zich duidelijk voorgenomen om hard te zijn. 'Hoe was het met hen?' 'Dat wil je niet weten.' Ik wil haar echt besparen hoe ze elkaar opgeilden. 'Het is de tweede keer dat hij met die Julie is. Ruud kun je gewoon niet vertrouwen. Dat zal die Julie ook nog wel ondervinden.' 'Zeker weten', zegt Fien om zichzelf te troosten. 'Maar dit keer hoeft hij niet meer met hangende pootjes terug te keren.' Ze speelt overtuigend de harde tante, maar er ligt veel verdriet op haar gezicht.

Mijn handen schuiven rusteloos over mijn knieën. Het doet me pijn om haar gekwetst te zien. Ik zou haar willen vastpakken om haar te troosten, alleen om haar te steunen. Maar ik heb mijn lesje geleerd. Toch kan ik het niet laten om snel naar de welving onder haar trui te kijken als ze haar jas openknoopt omdat er een broeierige warmte in het café hangt. Ze trekt haar jas uit en daardoor komt een strook huid onder haar navel bloot. In een flits zie ik haar naakt, heb ik zin om haar trui omhoog te trekken, maar ik drink vlug aan mijn cola om het geil in mijn ogen te verdrijven. Ze legt haar jas op de kruk waarop Ruud heeft gezeten.

'Ruud is toch echt niet te vertrouwen', zeg ik nogmaals. 'Ik schaam me dat hij mijn vriend is.' Ik houd het colaglas in mijn handen om te beletten dat ik toch mijn arm op haar schouder zal leggen. Nu ze zo breekbaar lijkt, krijg ik echt zin in haar.

'Wat nu?' vraagt Carola.

'Ik weet het niet', zegt Fien. 'Het was zo mooi.' Ze lijkt fragiel, maar dan zegt ze overtuigd: ik hoef niemand meer.' Ze schudt haar hoofd zo hevig alsof ze alles van zich af wil slingeren. 'Hebben ze hier ook mojito's?' 

'Natuurlijk', zeg ik.

Zou ze zich bezatten, vraag ik me af en ik herinner me dat ze vlug dronken is. Wie weet... ais ik haar later naar huis kan vergezellen... Natuurlijk haar nog niet neuken, want als ze weer nuchter is, zou ze zich herinneren dat ik haar genomen heb. Maar misschien laat ze zich zo gaan dat we elkaar zoenen, en kan ik mijn handen onder haar trui laten gaan. Een erectie duwt ongemakkelijk in mijn broek als ik fantaseer hoe mijn handen onder haar beha zoeken. Ik drink vlug mijn glas leeg.

Ik tast naar de lichtschakelaar in de hal. 'Ben je daar?' hoor ik vanuit ma's slaapkamer. 'Ja!'

Ik haast me de trap op en ik probeer geen geluid te maken. Onder de deur van haar kamer is een streepje licht. 'Het is bijna vier uur. Hadden we niet twee uur afgesproken?'

'Het was echt gezellig. De tijd vloog voorbij zonder dat ik het besefte.'

Ik hoor de schakelaar klikken en de lichtstreep verdwijnt. Hoewel ik heel voorzichtig ben, piept de deur van mijn kamer. Ik kleed me snel uit en schuif onder de deken. Ik lig op mijn rug en kijk in het duister naar het plafond. Daarnet heb ik Laurens en Carola vervloekt omdat ze ook de tram namen. Carola vond niet dat ze haar vriendin in de steek kon laten. De trut! Met zijn drieën hebben we Fien tot aan de deur gebracht. Ze leek niet meer verdrietig. Vier mojito's hadden van Ruud een klootzak gemaakt die ze zo snel mogelijk wilde vergeten. Zelfs de reactie van haar ouders omdat ze zo laat thuis was, maakte niets meer uit. Net zoals Laurens kreeg ik een brave kus op de wang voordat ze met de sleutel de deur opende. Ik glimlachte bemoedigend.

Mijn hand schuift in mijn slip en streelt mijn penis. In mijn gedachten zie ik hoe het geweest kon zijn als ik met Fien alleen was geweest. Ik wens Laurens en Carola een flinke ruzie toe.