De spaghettislierten doen weer niet wat ik van ze verlang. Ik draai mijn vork om en om, en toch blijven die krengen wegglijden. Dus slurp ik de slierten in mijn mond terwijl mijn hoofd boven mijn bord hangt. 'Chris!'

Ik draai mijn ogen schuldbewust naar boven, maar zuig toch nog een laatste lange sliert naar binnen. Ma zit tegenover me aan de keukentafel. We eten 's avonds altijd samen, 's Ochtends heb ik genoeg aan een glas cola, behalve als ma thuis is. Dan neem ik cornllakes om haar gezeur over een evenwichtig ontbijt te ontwijken. En tijdens de school pauze ga ik meestal met Ruud of Laurens een pizzapunt of een hamburger kopen.

Zoals bijna altijd is het stil, horen we alleen de radio, die op de vensterbank staat. Ik hoef trouwens niets over ma's collega's of over pa te horen, het is altijd hetzelfde liedje. Ze vraagt me wel wat over school, maar daar heb ik het liever niet over. Zodra ze de tafel opruimt, ga ik telkens naar mijn kamer om nieuwe filmpjes te zoeken. Dan doe ik stiekem de deur op slot, want ik zou niet graag hebben dat ma me betrapt met een pornofilm op mijn laptop of mijn hand om mijn pik.

Natuurlijk heb ik ook na Rotterdam de Nederlandse kranten opgezocht. Ik heb me zowat suf gesurft, maar niets gevonden. Zou het betekenen dat de aidshoer niet naar de politie ging?

Misschien is dat zelfs beter. 'Toch voel ik me ontevreden. Ik had graag gelezen over mijn merkteken dat ik op haar buik heb achtergelaten. Nu lijkt het alsof er niets gebeurd is, dat ik zomaar naar Rotterdam reed. Dat merkteken is wel een weird idee om mijn persoontje mysterieus te maken, om de politie in de war te brengen. Het geeft me een lekker gevoel dat de politie wanhopig naar mij op zoek is terwijl ik al weet dat ik ergens opnieuw iemand zal uitkiezen. De volgende keer wil ik het in de krant zien, neem ik me voor. Wie weet doe ik het een keertje in België. Dan verschijnt het in de Belgische kranten en kan ik Ruud en Laurens erover vertellen. Ik word gek als ik er met niemand over kan praten.

Als dit wijf tenminste naar de politie gaat. Ik kan tenslotte moeilijk zelf de politie bellen. Hoewel... wie zegt dat ik dat niet kan? Of nee, toch beter in Nederland en geen telefoontjes naar de flikken. Ik moet voorzichtig blijven. Geen idiote risico's nemen.

'Wil je nog bolognesesaus?' vraagt ma met de lepel in de aanslag.

'En mag ik nog wat spaghetti?' Ik begrijp zelf niet waarom ik zo dol ben op spaghetti. Het is toch maar pasta met tomatensaus, maar ja...

Ik houd mijn bord op en ma schept het halfvol. Ik roer de saus tussen de spaghetti en weer kruipt de stilte tussen ons in. Ik houd mijn ogen op de spaghetti gericht, zodat ze weet dat ze van mij geen gesprek hoeft te verwachten, en mijn gedachten dwalen naar het park in Rotterdam, nu al twee weken geleden.

Zelfs nu nog kan ik met mijn hoofd tegen de muur beuken omdat die vrouw me bedonderd heeft met haar aids. Ik had haar gewoon moeten neuken, zo'n lekker wijf.De volgende keer moet beter, denk ik. Ik was van plan om nog een hele tijd te wachten omdat me dat veiliger lijkt, maar ik weet dat ik mezelf niet lang meer kan bedwingen. Masturberen met een pornofilm is banaal geworden. Ik mis de opwinding van de jacht, van een warm, bevend lichaam onder me voelen. Een lichaam waarmee ik kan doen wat ik wil. Het gaat ook zo lekker, niemand kent me, niemand weet waar ik een volgende keer zal toeslaan. Ergens loopt een vrouw of een meisje dat niet weet wat haar boven het hoofd hangt. Gewoon het gevoel dat iemand niet weet dat ik haar binnenkort zal neuken, geeft me een geweldige kick. Zelfs als ik in de stad rondfiets, selecteer ik meisjes die ik wel eens in een park wil ontmoeten. Ze beseffen niet dat ze veilig zijn omdat ze in Antwerpen wonen. Maar de treintickets naar Nederland vreten aan mijn spaarcenten, ook daarom is het beter dat ik een keer in België toesla. Gelukkig had het aidswijf geld bij zich. De volgende keren kieper ik hun portemonnee leeg voordat ik wegga. Ik grinnik omdat het grappig is. Hen laten betalen om verkracht te worden. 'Chris!'

Ma schuift haar hand over het tafelblad en raakt mijn arm aan. Ik schrik op, mijn vork blijft roerloos in het kluwen spaghetti zitten en ik kijk haar vragend aan. 'Ik heb al twee keer je naam genoemd. Waar ben je toch met je gedachten?'

'Och, nergens...' Als je dat zou weten, schiet het door mijn hoofd en ik verbijt een grijns.

Haar ogen boren zich in me vast omdat ze mijn antwoord niet voldoende vindt.

'Hij het feestje van vanavond', bedenk ik snel.

'Het is leuk datje op een zaterdagavond eens niet op je kamer zit. Je lijkt wel een kluizenaar. Ik vraag me trouwens af wat je steeds op je kamer uitricht.'

'Gewoon mijn huiswerk maken. Op internet surfen. Chatten, gamen, muziek op mijn iPod downloaden... Dingen die elke jongen van mijn leeftijd doet.'

'Ga je vannacht laat thuiskomen?'

'Goh, dat weet ik nog niet. Als het gezellig is wel. Drie uur, vier uur.'

'Misschien ga ik dan ook uit. Iets drinken met een collega.'

'Een man?'

'Ja. Mag dat niet?'

Zou ma verliefd zijn? Ik kan het me niet voorstellen. Eenenveertig jaar en dan nog... En zou ze dan seks hebben met die vent?

Nee, dat kan niet. Ma vrijt niet meer. Op die leeftijd heb je daar geen zin meer in. Die voelt zich prima met haar leventje. Of toch niet?

Nu ik erover nadenk, zo'n geweldig leven heeft ze toch niet echt. In de supermarkt aan de kassa zitten, schoonmaken, naar de winkel, voor eten zorgen, tv-kijken... Misschien dan toch een vriend? Nu ja, zolang hij buiten de deur blijft doet ze maar, want ik wil wel mijn eigen leventje leiden. 'Was er iets?' vraag ik omdat ik me herinner dat ze met haar hand tegen mijn arm duwde.

Er komt een verwonderde rimpel tussen haar ogen. 'O ja', zegt ze. 'Ik vind mijn vleesmes nergens. Heb jij het misschien gebruikt en het daarna ergens anders gelegd?' Ze had net zo goed een emmer ijswater over me kunnen

uitgieten. Ik krimp wat in elkaar en knijp in mijn vork, maar gelukkig krijg ik mijn gezicht meteen in de plooi.

'Is er iets?'

Haar ogen speuren weer mijn gezicht af. Ze kan het niet weten, maak ik me sterk.

Ze legt mijn reactie verkeerd uit. "Het is niet erg als je het kwijtgeraakt bent. Maar dan weet ik het tenminste... Ik begrijp gewoon niet waar dat mes gebleven is.' In mijn binnenste slaak ik een zucht van opluchting. Ik moet me beter wapenen tegen dat soort opmerkingen. 'Waarvoor zou ik dat mes nodig hebben?' zeg ik bijna vijandig, maar mijn gezicht blijft naar de spaghetti gericht. 'Tja, dat weet ik ook niet. Ik heb me al het pleuris gezocht, maar het lijkt alsof het van de aardbol verdwenen is.' In de aardbol, denk ik. Achter een sierspar. 'Het mes komt wel boven water. Wat zou ik vanavond aantrekken?' vraag ik om het delicate onderwerp achter me te laten.

Ze heft geïnteresseerd haar hoofd op en ze glundert omdat ik haar raad vraag. Voor één keer neem ik me voor om te luisteren.

Het werden rode Puma's, jeans en een groen T-shirt met een grote witte Nike-print. De jeans die ik in Rotterdam droeg, maar na een wasbeurt is er niets meer te bespeuren. Alleen de herinnering.

De straatverlichting heeft het daglicht vervangen, maar toch zie ik al van ver Ruud en Laurens bij de bushalte staan. Koud is het niet voor een oktobermaand. Toch ril ik een beetje. Alleen een T-shirt is misschien niet voldoende, omdat het 's avonds snel afkoelt.

Een zonnige dag maakt overmoedig, denk ik omdat niemand van ons een jasje draagt.

Ruud heeft een blauw shirt met lange mouwen en ik zie dat ook hij het frisjes vindt. Met zijn handen in zijn zakken loopt hij minirondjes voor het tramhokje. 'Het wordt vast super', zegt Laurens met een air alsof hij een kenner van feestjes is. Alsof we elke week naar een party gaan.

Vorige week waren Jessica, Caro én Maikel jarig, en die haalden het in hun hoofd om met de hele klas te gaan stappen. En we mochten iemand meebrengen. Ruud gaat natuurlijk met Fien, en door een kortsluiting in zijn hersenen heeft Laurens Carola gevraagd. En ik... nou ja... er is ook nog altijd mojito en pils. 'Waar blijft die bus nou?' gromt Laurens. Hij trippelt ongeduldig rond als een kip die haar ei niet kwijt kan. Hij is gekleed als een balletdanser met zijn strakke, zwarte broek en zijn losse witte overhemd. Als bij een latin lover staat zijn hemd een knoopje te ver open. Alsof hij echt een borst heeft om u tegen te zeggen.Een zwarte labrador loopt snuffelend over de grond naar ons toe. Ik heb me dikwijls afgevraagd wat zo'n hond hoopt te ruiken. Natuurlijk weet ik dat hij geursporen van andere honden zoekt, maar toch... Zelfs op plaatsen waar je het helemaal niet verwacht, blijven ze met hun neus rondhangen. Een mooie vrouw heeft hem aan de lijn. Ik denk dat ze ouder is dan mijn moeder, maar ze oogt jonger. Alsof ze wil laten zien dat de zwarte labrador bij haar hoort, draagt ze een donkere broek en een zwarte bloes. Misschien heeft er onlangs iemand met een hond de bus genomen, want met zijn neus tegen de grond komt de labrador onze richting uit.

Ik houd van dieren en met mijn hand probeer ik hem te lokken, maar om de een of andere reden wil hij aan de onderkant van Laurens' broek ruiken. Laurens heeft het eerst niet gemerkt, maar dan trekt hij verschrikt zijn been weg. 'Weg! Smerig beest!' Met zijn schoen duwt hij het dier weg en schuift een paar meter opzij. 'Laurens! Doe niet zo nichterig!' Ik kan het niet hebben dat iemand brutaal tegen een hond is.

'Dat beest kwijlt mijn broek vol', snauwt hij en hij kijkt de hond aan alsof die een ziekte heeft.

De vrouw wil haar labrador wegtrekken, maar ik ga naar de hond, zak door mijn knieën en laat mijn handen steeds weer over zijn flanken gaan. Het dier staat doodstil en ik merk dat hij geniet van mijn strelingen. Zijn natte neus snuffelt aan mijn gezicht en ik moet lachen.

'Hoe heet hij?' vraag ik terwijl ik me naar de vrouw richt.

'Zarko.' Een paar fijne rimpeltjes omkransen haar bruine ogen, die lijken te lachen.

'Hoi, Zarko', zeg ik. 'Ik ben Chris.' Mijn vingertoppen krauwen achter zijn oren en ik merk dat hij het zalig vindt. Zarko drukt zich tegen me aan en laat wat kwijl op mijn broek achter.

'Hij mag je', zegt ze met een glimlach die me opwarmt. 'Hij wil vast nog lang bij jou blijven, maar we moeten verder. Er wacht nog een berg strijkwerk op me.' Met mijn vlakke hand geef ik nog een paar tikjes tegen zijn hals en dan lopen ze verder.

'Zo'n hond zou ik ook willen', mompel ik terwijl ik hen nakijk.

De vrouw draait zich nog eens om en ze wuift. Ik steek mijn hand op en dan verdwijnen ze achter de straathoek. Met mijn zakdoek wrijf ik het kwijl van mijn broek. Laurens ziel me hoofdschuddend bezig. 'Het blijft een vlek.' 

'En wat dan nog?'

'De bus. Eindelijk', zegt Ruud opgelucht. Met onze ogen volgen we de bus totdat die voor onze voeten stopt. Achter een venster wuift Fien naar ons, en natuurlijk ziet ze alleen Ruud.

De deur klapt open. Ik steek mijn kaartje in de automaat en loop verder. Carola krijgt een por van Fien en meteen staat ze op. Ik grijp de bankleuning en met een zwaai laat ik me op een lege bank vallen.

Fien trommelt met haar vingers op het kussen naast haar terwijl haar ogen Ruud lokken. Ze krijgt een kus als hij naast haar schuift en meteen legt ze haar hand op zijn dij, niet eens ver van zijn kruis.

'Zullen we daar zitten?' vraagt Carola aan Laurens en ze knikt naar een lege bank achteraan.

Ik leun met mijn schouder tegen het venster en plaats mijn rechtervoet op het kussen naast me.

'Wanneer moetje weer naar huis?' vraagt Ruud.

'Ik zie het wel', zegt Fien alleen. 'Als we op onze manier afscheid genomen hebben.' Haar stem klinkt zwoel, alsof er iets bijzonders met dat afscheid is.

Ik kijk zomaar voor me uit, maar vanuit een ooghoek houd ik Ruud en Fien in de gaten. Hoewel ik dromerig lijk, hoor ik elk woord dat ze zeggen.

Fien ziet er weer uit om een moord te plegen. Een ultrakort rokje, witte laarzen en een topje dat bijna alles laat zien.

Haar haar is in een wrong op haar achterhoofd samengebonden, zodat haar hals bloot is en ze nog naakter lijkt. Ruuds ogen kijken in haar topje, dat een beetje naar voren stulpt. Fien merkt het en ze lacht terwijl ze hem plagend in zijn dij knijpt.

Ik schuif opgewonden over de bank als Ruud met zijn pink onder haar rokje de binnenkant van haar dij streelt. Fien kijkt hem aan en haar ogen genieten. Ik klem mijn tanden op elkaar en richt mijn ogen naar het venster. Ik wil het niet zien en toch kan ik het niet laten. God, ik wou dat ik eruitzag als Ruud en dat mijn pink onder haar rokje zat.

Gekleurde spots zwiepen lichtstralen door het danscafé. Op de dansvloer bewegen jongens en meisjes op de dance- beats en van een afstand kijk ik toe terwijl mijn voet met het ritme op en neer gaat. Joyce en Rupert staan al de hele tijd bij me. Net zoals ik kijken ze alsof het hele gedoe hen niet interesseert. Ik ben twee pilsjes en drie mojito's verder, en omdat er niemand het in zijn hoofd haalt om me op de dansvloer te krijgen begin ik het steeds leuker te vinden. Er zweeft een lekker, luchtig gevoel in mijn hoofd en ik lijk alles veel scherper te zien. De kleuren, de gezichten, de silhouetten van de meisjes. De muziek klinkt steeds opwindender in mijn oren. Ik ben toch blij dat ik voor een keertje niet achter mijn laptop zit. Een tijdlang heb ik meisjes bekeken die ik wel eens in een park zou willen ontmoeten. In mijn fantasie bind ik hun handen op hun rug en liggen ze uitgekleed tussen de struiken.

Heupwiegend komt Chantal naar me toe. In haar hand heeft ze een glas waarin cava heen en weer walst. Chantal is niet meteen de mooiste van de klas. Een beetje zoals ik. 'Dansje niet?' roept ze boven de muziek uit. 'Nee! Kijken is leuker!' Ik ben vast de zevende invaller op haar lijstje, want ik heb al gemerkt dat ze een paar jongens had gevraagd, jongens die zodra ze konden haar alleen lieten dansen.

'Daar zeg je wat!' Ze leunt met haar ellebogen op het hoge tafeltje terwijl ze het glas met beide handen vasthoudt. Automatisch gaan mijn ogen over haar borsten, die in een zwarte beha zitten. Ze merkt het en gaat meteen rechtop staan.

Mijn blik verplaatst zich naar de dansvloer, waar Laurens en Carola in eikaars buurt rondhangen. 'Het is een leuke boel', zeg ik.

'Ja', zegt ze. Haar stem klinkt geforceerd opgewekt. 'Op de dansvloer is het nog leuker.'

'Goh, dat is niets voor mij. Ik amuseer me prima met kijken.' Als om het te bewijzen blik ik naar de dansers terwijl ik mijn hoofd met knikjes op de muziek laat bewegen. Opeens neem ik een slok en focus naar het midden van de dansvloer. Tussen de dansers ontdek ik Ruud, die danst met een meisje dat ik helemaal niet ken. Ze heeft lang zwart haar, dat constant op haar bewegingen meegolft. Ze is echt een schoonheid. Amandelogen, hoge jukbeenderen en een adembenemend figuur. 'Waar is Fien?' vraag ik.

'Fien?' vraagt Chantal verbaasd en ze rekt haar hals. 'Ik zie haar niet.'

'Ruud danst niet met haar', zeg ik op een toon alsof ik het nog steeds niet kan geloven.

'Hij mag toch wel eens met iemand anders dansen?' Ik hoor meteen dat ze ook een kandidaat is om met hem te dansen.

'Natuurlijk.' Maar ik ken de manier waarop Ruud het meisje aankijkt. En net zoals hij daarnet rond Fien danste, draait hij nu met zijn bekken flirterig voor het meisje terwijl zijn ogen haar vastklemmen.

Waar is Fien, vraag ik me af. Als ze dit ziet, dan is het oorlog. Ergens vind ik het prachtig. Niet dat ik verwacht dat Fien nu op mij zal vallen, dat durf ik na twintig mojito's nog steeds niet denken, maar ik heb liever dat niemand met zijn poten aan haar zit. Ik niet, dan niemand. Chantal tikt ongeduldig met haar schoen tegen de vloer. Nu pas zie ik dat ze hoge hakken draagt. 'Dans je echt niet?' vraagt ze nog eens. Even aarzel ik omdat ik Ruuds nieuwe verovering wat beter wil bekijken. Ik maak me belachelijk als ik dans, besefik op tijd. 'Nee, maar als jij...' Mijn hand wuift haar galant naar de dansers. 'Joyce? Rupert?' vraagt ze.

De twee hebben blijkbaar genoeg van mijn zwijgende gezelschap en ze laten me alleen aan het hoge tafeltje. Ik kijk hen na en zie dat ze na een aarzeling een kringetje dansende meisjes aanvullen. Ik schuif een beetje naar rechts, zodat ik een goed zicht op de dansvloer heb. Mijn ogen boren zich tussen de dansers om Ruud terug te vinden. Zo is het echt wel duidelijk, denk ik als het meisje met de amandelogen met haar rug dansend tegen zijn borst aan leunt en hij zijn arm om haar middel houdt. Laurens en Carola hebben het ook opgemerkt, want ze staan stil en houden Ruud in de gaten.

Opeens zie ik Fien. Ze komt uit het toilet en ze zoekt ' meteen Ruud.

'Ze weet het al', mompel ik als ze met haar tanden rusteloos op haar onderlip knabbelt.

Verlaten kijkt ze om zich heen, loopt dan lukraak door het café en als ik mijn arm opsteek, lijkt ze opgelucht dat ze een doel heeft.

'Even chillen?' vraag ik alsof ik niet gezien heb wat er aan de hand is.

'Chillen!' zegt ze nijdig. 'Als je dat zo wilt noemen.' Ze heeft gehuild, want haar ogen zijn zelfs na haar toilet- bezoek nog waterig en rood. Ze kan het niet laten om haar blik steeds weer naar Ruud te laten gaan, alsof ze zich nog meer wil kwetsen.

'Sinds dat kreng in zijn buurt is, heeft hij alleen nog maar oog voor haar.' Fien kijkt me gekwetst aan. 'Jij kent Ruud goed, Chris. Zou hij me al beu zijn? Zou hij nu op haar vallen? Het kan toch niet dat hij me nu al dumpt. Nu we...' Ze bijt geschrokken haar zin af. 'Seks hadden', vul ik aan.

Ze kijkt me verbluft aan. 'Hoe weet jij dat? Heeft Ruud het je verteld? God, dan moet hij echt wel ziek zijn om dat uit te bazuinen. En ik dacht dat we iets moois hadden.' 

'Tja', zeg ik maar. Ruud heeft me niets verteld, maar het is een verantwoorde gok zoals jullie steeds aan elkaar klitten, denk ik. Ik krijg een waanzinnig idee, zelfs mijn adem stokt. Nu Fien zich zo ellendig voelt, zoekt ze misschien troost bij me. Wie weet wil ze Ruud jennen door mij te nemen, al is het maar voor vanavond. Zonder dat ze het merkt gluur ik in haar topje en ik kreun bijna omdat mijn hand schreeuwt om in haar decolleté te geraken.'Wil je soms iets drinken?' Ik reik haar mijn mojito aan en tot mijn verwondering neemt ze het glas aan. 'Dank je. Je bent echt lief.' Ze zet het glas aan haar lippen en zonder haar blik van de dansvloer los te laten neemt ze een slok, en nog een slok. Dan schuift ze het glas over het tafelblad terug naar me toe.

'Je mag het hebben.' Ik schuif een beetje naar haar toe zodat ik haar lichaam raak, en ik huiver als mijn bovenarm haar blote schouder voelt. Ik ruik haar parfum, haar shampoo, en een siddering loopt over mijn ruggengraat. 'Ruud is best oké, maar met meisjes kan hij een klootzak zijn', zeg ik. Heel langzaam leg ik mijn arm om haar middel, als wil ik haar troosten. Mijn hart klopt als bezeten. Zou het lukken? Ze ziet er zo kwetsbaar en afwezig uit dat ze wellicht niet eens mijn arm voelt. Ik trek haar een beetje tegen me aan, zodat onze dijen elkaar raken. Ze kan het niet meer aan om Ruud bezig te zien met dat andere meisje, en met twee vingers drukt ze tranen in haar ogen weg. 'Drink nog eens.'

'Ik heb al de helft van je mojito opgedronken', zegt ze verontschuldigend. Ondanks haar tranen perst ze een dankbare glimlach op haar lippen en ze neemt toch het glas. Mijn hand streelt nu haar zij. Ik kan me niet bedwingen en ik laat mijn vinger een beetje klimmen totdat ik de zijkant van haar borst voel. Ik houd mijn adem in. Met de top van mijn middelvinger streel ik haar borst en ik ben ongelooflijk gespannen. Ik heb hetzelfde gevoel als toen ik de Rotterdamse in het park volgde. Nog even. In gedachten zie ik hoe Ruuds pink onder haar rokje schoof

en een rilling golft door mijn lijf. Nog steeds kijkt ze wazig voor zich uit en ze lijkt met haar gedachten ver weg. Zou het dan toch lukken? Mijn hand glijdt nog een beetje verder en ik voel de rand van haar behacup onder het topje. Opeens verstrakt ze en haar ogen kijken me vernietigend aan. Met een beweging van haar schouder schudt ze mijn hand weg en ze doet een stap opzij. 'Wasje daarom zo lief? Om me te betasten?' 

'Nee', zeg ik haastig. 'Ik wil je gewoon maar troosten, je helpen.'

Ik zie dat ze me niet gelooft.

'Het is niet omdat Ruud met die heks danst dat ik plotseling jou zie zitten.' Er verschijnt een ongelovige grijns op haar gezicht. 'God, je dacht toch echt niet dat jij en ik... Zo wanhopig ben ik nu ook weer niet.' Ze schudt ongelovig het hoofd omdat ze nog steeds niet kan begrijpen dat ik hoopte haar te versieren. 'Bedankt voor de mojito', zegt ze nijdig. 'Jij doet heel hard je best om sympathiek te zijn, maar er hangt een akelig geurtje aan je vriendelijkheid.' Fien verdwijnt tussen de dansers en even later zie ik haar in het groepje van Chantal overdreven heftig bewegen. 'Shit!' mompel ik. Het is alsof ik de aanraking nog in de top van mijn middelvinger voel. Ik zie weer haar borsten, die op centimeters van mijn ogen waren, zo dichtbij dat ik elke porie kon zien.

Op een dag moet ik haar hebben, neem ik me voor. Hoe weet ik nog niet, maar op een dag ligt ze onder me.

FIEN

Super! Het is echt een waanzinnig feestje. Mijn voeten geselen de dansvloer en mijn hoofd ziet vast zo rood als een tomaat. Mijn haar zwiept om me heen en ik merk dal Ruuds ogen me niet loslaten. Mijn engel danst ongelooflijk. Zijn lichaam lijkt wel rubber. Als dansend buigt hij zich naar me toe en drukt zomaar een kus op mijn wang. Hij is zo 'n lieverd. Ruud en ik zijn nu al een maand samen, maar vanavond geeft het echt een ongelooflijk gevoel om bij hem te zijn. Met hem wil ik dansen tot ik erbij neerval. Natuurlijk kijken er nog andere meisjes naar Ruud. Logisch, hij is de knapste jongen in het café. En hij is van mij! Opeens zie ik hoe Ruud over mijn schouder kijkt. Niet zomaar kijkt, maar op een bijzondere manier kijkt. Dansend draai ik mijn hoofd en zie een heel mooi meisje. Ze is geen Miss World, net niet. Zodra ze mijn gezicht ziet, kijkt ze weg.

In Ruuds ogen zie ik verwarring. De jaloezie kruipt als een bijtend zuur door mijn binnenste. 'Ken je dat meisje?' vraag ik. 'Nee. Waarom zou ik?'

Hij probeert naar mij te kijken, maar ik zie dat zijn ogen stiekem weer wegschieten. Als een magneet lijkt dat meisje zijn aandacht te trekken. Het lijkt alsof hij nog sensueler danst, maar dit keer heb ik gevoel dat hij niet met mij danst, maar met haar.

Hij buigt zich naar me toe. 'Ik zou wel een pilsje lusten.' 

'Ik neem er ook een!' Ik ben blij dat ik wat voor hem kan doen. zodat ze duidelijk ziet dat we bij elkaar horen. Ik kan niet snel genoeg bij de har zijn.

Met een glas pils in elke hand loop ik terug naar de dansvloer. Het duurde lang aan de har. te lang. Aan de rand van de dansvloer blijf ik staan omdat ik Ruud niet meteen vind. Ik zoek tussen de dansende lichamen en de flitsende lichten.

'Godver!'vloek ik binnensmonds als ik hem aan de overkant zie dansen. Niet zomaar dansen. Dat kreng is hem aan het opgeilen. Ze draait haar lijf voor hem, alleen voor hem. Zijn ogen zijn aan haar vastgehaakt en ik zie die glimlach van hem. Die glimlach die hij voor mij bewaart als hij met me wil vrijen. Ik zou de twee glazen bier in zijn gezicht willen gooien, maar ik durfniet.

Ik zet een voet in hun richting, maar dan bedenk ik me. Ik kan hem dwingen om met mij te dansen, maar stel je voor dat hij me amper aankijkt. Of zegt: 'Het is uit. Fien, ik heb nu iemand anders.'

Ik zou onder de grond wegzakken van schaamte en ellende. De tranen kruipen in mijn ogen en ik schaam me. Gezichten kijken me zijdelings aan en ik zie verbazing en een enkele keer medelijden. Ik moet naar het toilet omdat ik de sporen van mijn verdriet wil wegwissen. Als ik terugkom danst hij misschien niet meer met haar, denk ik om mezelf op te peppen, maar ik weet wel beter.

Mijn spiegelbeeld toont een zielige, roodbetraande Fien. Met water en een tissue probeer ik mijn verdriet weg te wissen, maar het lukt amper. Door de deur en de muren beukt de dancemuziek. De beats die me daarnet nog opzweepten, beuken nu als een drilboor in mijn oren. Het liefst blijf ik in het toilet, maar dan gaat de deur open en eenpaar vrolijk kwetterende meisjes lopen binnen. In de spiegel zien hun verraste gezichten mijn ellende en ze zwijgen. Ik wil hun medelijden niet. Zonder iets te zeggen en met mijn gezicht van hen afgewend loop ik het toilet uit, terug naar het ellendige feest.

God heeft geen rekening met mij gehouden, want Ruud danst nog steeds met die bitch. Dansen? Ze heeft zich met haar kont tegen hem aangedrukt en hij heeft zijn arm om haar heen. Ze dansen niet, ze geilen elkaar op. Zijn ogen gaan zelfs niet meer over de dansvloer om me te vinden. Alsof ik al lang uit zijn geheugen ben gewist. Het liefst zou ik naar huis rennen, ver weg van Ruud en die heks, ver weg van alles en iedereen. Toch doe ik het niet. Misschien wil ik mezelf kwellen, maar vooral omdat ik droom dat Ruud toch terug naar mij zal komen, zijn armen rond mijn middel zal leggen en zat zeggen dat het meisje maar voor even was, een tussendoortje dat niets betekent. Ik zwerf door het café, zoekend naar ik weet niet wat. En steeds kijk ik of Ruud niet achter me aan komt. Ik zie een arm zwaaien.

'Chris', mompel ik. Het maakt me niets meer uit, maar nu heb ik een doel. Er is iemand die me roept, ook al is het maar Chris.

Misschien kan ik met hem over Ruud pralen, hij kent hem als niemand anders.

Chris weet dat Ruud en ik seks hadden. Dat had ik helemaal niet van Ruud verwacht. Hoewel, is het zo erg dat hij dat aan zijn beste vriend vertelt? Misschien niet, maar het snijdt als een mes door me heen. Niet nu... 

Chris vraagt of ik een slokje mojito wil. Ik knik, want ik wil iets doen, om het even wat. Ik drink en ik drink nog eens.

Eigenlijk zou ik het hele glas willen leegdrinken, maar het is van Chris. Hij legt troostend zijn arm om mijn middel en het voelt goed aan. Hij weet wat ik doormaak. Hij is dan toch niet zo 'n engerd, gaat het door mijn hoofd.

Ik wil Ruud en die heks niet zien en toch kan ik mijn ogen niet van hen afhouden. Ik voel weer tranen.

'Drink nog eens', zegt Chris en hij duwt het glas in mijn richting.

Ik drink weer. Het doet deugd dat iemand met me meevoelt. Mijn gedachten zweven weer naar Ruud en in het waas voor mijn ogen zie ik al die mooie momenten die we hadden. Opeens voel ik dat een vinger van Chris over mijn borst glijdt. Ik verstijf. Zijn hand is daar niet toevallig, want hij zoekt in mijn beha.

Jakkes, denk ik. Klootzak. Hij wil me gewoon betasten. Daarom was hij zo lief. En ik haat hem nog meer.