17

Nederlands valt uit, daarom hebben ze de eerste twee uur vrij. Yara wilde uitslapen, maar midden in de nacht werd ze wakker met een briljant idee voor haar map. Het liefst was ze meteen opgestaan om het uit te voeren, maar dat leek haar toch een beetje te gek. Gelukkig viel ze weer in slaap, maar vanochtend zat ze al om zes uur te scheuren. Allemaal verschillende kleuren blauw papier. Daarna heeft ze de stukjes over elkaar geplakt en er een compositie van gemaakt. Het is een sprookjesachtige landschap geworden. Toen het af was, was ze er heel trots op, maar hoe langer ze ernaar kijkt hoe meer ze begint te twijfelen. En nu vraagt ze zich zelfs af wat het eigenlijk voorstelt. Ze moet zich beheersen om het niet te verscheuren, want dat heeft ze vaker gedaan en daar kreeg ze achteraf spijt van. Als ze vanmiddag thuiskomt en ze vindt het nog steeds niks, dan kan ze het altijd nog weggooien. Ze heeft honger. Dat heeft ze de laatste dagen telkens. Ze wordt er 's nachts zelfs wakker van. Af en toe knort haar maag zo dat ze bang is dat de anderen het horen. Dat komt door de laxeerpillen. Die werken wel. Sinds ze die slikt valt ze weer af. En ze heeft geluk met haar oppasbaantje. Sinds kort moet ze ook vaak 's avonds oppassen. Haar moeder denkt dan dat ze daar eet, terwijl Rita en Mark niet beter weten dan dat ze thuis gegeten heeft. Ze heeft gisteren speciaal een slobbertrui gekocht, dan valt het niet op dat ze elke dag dunner wordt. De laatste tijd begint Sterre er steeds over te zeuren. Maandag moest ze van haar vriendin zelfs op de weegschaal. 'Over een paar dagen weeg ik je weer,' zei ze. Yara maakt zich er niet druk om. Sterre heeft wel vaker van die acties, maar over een poosje beginnen de concoursen en dan heeft ze alleen nog aandacht voor Apollo.

'Ben je nog niet weg?' vraagt Yara als ze haar moeder beneden aantreft. Het is alweer tien minuten geleden dat ze gedag kwam zeggen.

'Ik kreeg net een telefoontje. Ik moet de garage van Paco's vader taxeren. Dat is een bijzonder object. Ik heb nog nooit een garage in de verkoop gehad.'

'Gaat Paco's moeder de garage verkopen?' vraagt Yara geschrokken. 'Wat zal Paco dat erg vinden. Het is een soort troostplek voor hem. Het geeft hem het gevoel dat hij nog een beetje bij zijn vader is. Zo'n plek ga je dan toch niet zomaar verkopen, dan wordt hij hartstikke eenzaam.' 'Dat weet ik niet,' zegt haar moeder. 'Ik ben makelaar en geen psycholoog. Mevrouw Kager wil dat ik de garage verkoop en dat zal ik zo goed mogelijk doen. Ik heb voor morgenmiddag afgesproken. Heb je zin om mee te gaan?' Yara piekert er niet over. Ze zou zich tegenover Paco een verrader voelen.

'Ik snap het niet,' zegt Yara. 'Wat doen ze dan met al die auto's?'

'Die zullen ze wel aan een ander bedrijf overdoen,' zegt haar moeder.

'En Paco's bus dan? Die kan ze toch niet zomaar wegdoen?' 'Dat weet ik allemaal niet, maar ik moet nu gaan.' Ze geeft Yara een zoen.

Yara moet eigenlijk haar tas inpakken, maar ze denkt nog steeds aan Paco. Dat is niks nieuws. Sinds hij zo verdrietig is wordt haar gevoel voor hem alleen maar sterker. Ze komt telkens voor hem op. Gisteren ook weer toen Lucas en Sterre kwaad waren omdat hij zomaar had opgehangen. Gelukkig nam Hafid het ook voor Paco op, dan zoeken ze er tenminste niks achter.

Yara is zo in gedachten dat ze opschrikt van Sterres telefoontje.

'U spreekt met de wijkverpleegster,' hoort Yara. 'U wordt gewogen.' Het is dat ze weet dat het Sterre is, anders had ze het zo geloofd. Maar ze schrikt er wel van. De laatste dagen is ze juist zoveel afgevallen. 'Ja, je bent grappig, maar daar heb ik geen zin in, hoor. Je weegt jezelf maar.' 'Nou nou, wat ben jij fel. Het lijkt alsof je echt iets te verbergen hebt.'

'Daar gaan we weer,' zegt Yara. 'Ik doe niet aan de lijn.' 'Als dat zo is, hoef je ook niet bang te zijn. Ik kom er aan.' En Sterre hangt op.

Even raakt Yara in paniek. Wat moet ze nou? Kon ze de weegschaal maar anders afstellen, maar ze zou echt niet weten hoe dat moest. Ze denkt aan haar moeder. Je moet nooit water drinken voordat je je gaat wegen, zegt die altijd, want dan lijk je heel zwaar. Dat zou haar nu wel van pas komen, vooral omdat je er niet van aankomt. Ze houdt een glas onder de kraan en drinkt het achter elkaar leeg. Maar het blijft niet bij één glas. Ze giet het ene na het andere naar binnen. Alleen als ze moet kokhalzen wacht ze even. Zodra het weer gaat drinkt ze door. Ze heeft drie liter op als Sterre voor haar neus staat. 'Dit is de laatste keer dat ik me ga wegen.' Yara gaat op de weegschaal staan. Opgelucht haalt ze adem. Het heeft gewerkt. 'Ben je nou tevreden? Ik ben geen gram afgevallen.' 'Vreemd,' zegt Sterre. 'Het lijkt wel zo.'

'Misschien moeten we jouw ogen eens laten onderzoeken,' zegt Yara. 'Het wordt nou toch wel zorgwekkend. Zal ik vast een blindengeleidehond voor je bestellen?'

Onderweg heeft Yara het aan Sterre verteld, maar als ze op school komen krijgen Lucas en Hafid het ook te horen. 'Weten jullie dat Paco's moeder de garage gaat verkopen?' 'Dat is maar goed ook,' zegt Lucas. 'Dan wordt hij misschien weer normaal.'

'Zie je nou,' zegt Sterre tegen Yara. 'Dat zei ik ook en mij noemde je hard.'

Hafid is het met Yara eens. 'Ik vind het ook nogal hard. Die plek herinnert hem aan zijn vader.'

'Ik weet niet of dat zo goed is,' zegt Lucas. 'Ik heb niet het idee dat hij er beter van wordt. Denk nog even aan dat telefoontje van gisteren. Hij was hartstikke zat.' 'Dat komt omdat hij zich zo ellendig voelt,' zegt Hafid. 'Dat word je toch ook als je maar in je eentje zit te piekeren,' zegt Lucas.

'Het is al drie weken geleden,' zegt Sterre. 'Dan moet je toch weer verdergaan met alles, anders gaat het mis.' 'Wij kunnen niet begrijpen hoe Paco zich voelt,' zegt Hafid. 'Nee,' zegt Yara. 'Drie weken is best kort.' 'Maar als je je drie weken afzondert is het heel lang,' zegt Lucas. 'Kijk maar wat er gebeurt. Hij wordt er helemaal raar van. Hij laat ons zelfs stikken.'

'Misschien is het te moeilijk,' zegt Hafid. 'Ik kan vragen of hij wil dat wij die effecten maken.'

Dat vindt Lucas het stomste wat ze kunnen doen. 'Hij moet juist het gevoel hebben dat we hem nodig hebben. En we willen toch winnen? Als hij ons laat stikken met die effecten kunnen we fluiten naar die prijs.'

'Dat hangt niet alleen van Paco af,' zegt Hafid. 'Straks gaat er een ander met ons plan winnen. Hebben jullie daar al aan gedacht?'

'Zeker,' zegt Lucas. 'Maar als ik zeg wat ik denk dan hebben we meteen ruzie.'

'Hoezo?'

'Volgens mij heeft een van ons het doorverteld. Het kan niet anders.'

Hafid knikt. 'Dat denk ik ook. En ik vind dat degene die dat heeft gedaan het moet zeggen. Ik heb er in elk geval met niemand over gesproken.' Hij steekt twee vingers op. 'Ik heb er ook met niemand over gepraat, maar ik weet wel waar het lek zit.' Lucas kijkt naar Sterre. 'Jij kunt nooit ergens je mond over houden, dat weten we allemaal. Zeg nou maar eerlijk tegen wie je het verteld hebt.'

'Jij durft!' Het valt verkeerd bij Sterre. 'Nou word ik zomaar verdacht. Dat kan ik tegen jou ook wel zeggen, Lucas. Jij wil altijd opscheppen tegen je vriendjes. Waar of niet?' 'Hou even op, jullie,' zegt Hafid. 'Zo krijgen we nog ruzie ook. Ik vind dat we allemaal op een briefje moeten zetten of we het hebben doorverteld of niet. Anoniem. Je schrijft alleen "ja" of "nee" op. Als er een "ja" bij is weten we tenminste hoe het zit.'

'Prima.' Ze scheuren een blaadje uit hun schrift.

'Gooi maar in mijn pet.' Hafid zet zijn pet af. Als iedereen zijn papiertje erin heeft gestopt maakt hij ze één voor één open.

'Nee,' leest hij hardop. Op elk blaadje staat 'nee'.

'Dat kan niet,' zegt Lucas. 'Iemand liegt.'

'Nee,' zegt Sterre. 'Dat hoeft niet, want we hebben het Paco nog niet gevraagd.'

'Alsof die het zou doorvertellen,' zegt Hafid. 'Die heeft echt wel iets anders aan zijn hoofd. Zijn vader, Floor...' 'Floor!' Van opwinding slaat Sterres stem over. 'Weten jullie nog dat Floor bij ons in de kelder kwam?' 'Ja, toen het uit was.' Yara voelt zich niet lekker, daarom houdt ze zich een beetje afzijdig. Maar nu het over Floor gaat zit ze er bovenop. Dat bezoek vergeet ze ook nooit meer. Wat was ze toen kwaad op die meid. Wie maakt het nou uit op het moment dat iemand je nodig heeft. Zij zou juist extra lief voor Paco zijn.

'Die keer bedoel ik niet,' zegt Sterre. 'Ik heb het over de keer ervoor toen ze Paco kwam vertellen dat ze meeging naar de discotheek.'

Ineens weten ze het allemaal weer. 'Ze had wel erg veel belangstelling voor ons project.'

'Het is Floor,' zegt Hafid. 'Ze kwam ons gewoon uithoren en toen is ze met ons plan aan de haal gegaan.' 'Wat een kreng! Ze hoeft niet te denken dat we dat pikken. Is ze helemaal gek geworden...!' Lucas wil al op Floor af stormen, maar Hafid houdt hem tegen. 'Niks zeggen. Eerst moeten we het zeker weten.'

'We weten het toch zeker,' zegt Lucas. 'Waar wacht je nou op?'

'We hebben geen bewijs,' zegt Hafid. 'En dat wordt nog moeilijk, want die drollige Supertape verstrekt geen informatie.' 'Wel als iemand net doet of-ie Floor is,' zegt Yara. 'Geniaal!' roepen ze.

'Zie je wel dat jij naar de kunstacademie moet,' zegt Sterre. 'Jij bent zo creatief, je hebt overal oplossingen voor.' Behalve voor mezelf, denkt Yara. Ze wilde dat die buikkramp eens ophield. Dat komt natuurlijk door die laxeerpillen. 'Wie belt?' Hafid heeft zijn mobiel al in zijn hand. 'Sterre natuurlijk, wie anders,' zegt Yara. 'Er is maar één echte crimineel in ons midden.'

'Nou ja!' Sterre geeft haar een duw. Hij is helemaal niet hard, maar Yara valt om.

'Dat doe je expres.' Sterre trekt Yara lachend overeind. 'Het kan nooit dat je omvalt van zo'n zacht duwtje.' 'Grapje,' zegt Yara gauw. Ze schrikt er zelf ook van hoe zwak ze is.

'Even serieus.' Hafid zoekt het nummer van Supertape op en toetst het in. Daarna geeft hij de telefoon aan Sterre. 'Goedemorgen,' zegt Sterre beleefd. 'U spreekt met Floor de Graaf. Kan ik iemand van het Supertape-team aan de lijn krijgen?' 'Ik word doorverbonden,' fluistert ze.

'Met Floor de Graaf,' herhaalt ze. 'Ik wil u iets vragen over mijn ontwerp dat ik heb ingestuurd voor de doe-het-zelf-site. Floor de Graaf.'

'Sterre legt haar hand op de speaker. 'Ze kijkt het na.' Ze ziet rood van opwinding.

Vol spanning kijken ze naar Sterre.

'Floor de Graaf,' zegt Sterre voor de derde keer. 'Wat zegt u, zit die er niet bij? Maar dat kan niet. Ik was een van de vijf winnaars die door mochten. U moet mijn naam hebben. Heel vreemd. Kunt u dan even de namen opnoemen van wie er allemaal wel door zijn?'

De anderen steken hun duim op. Echt Sterre die zo weet door te drukken.

'O, dat mag u niet doen. En u weet heel zeker dat er geen Floor de Graaf bij zit. Nou ja, dan is het een misverstand, dank u wel.' En Sterre verbreekt de verbinding.

"Waarom heb ik zo'n hoofdpijn? denkt Paco als hij wakker wordt. Zijn maag is ook in de war. Ineens herinnert hij zich weer de avond in De Boon. Op de klok ziet hij dat het al elf uur is. Dat komt goed uit, dan is zijn moeder tenminste al naar haar werk. Hij zou het niet kunnen verdragen als ze nu begint te zeuren. Langzaam komt hij overeind. Het lukt maar net. Heel voorzichtig kleedt hij zich aan. Hij moet vooral niet bukken, want dan begint alles voor zijn ogen te draaien. Als hij beneden komt ziet hij zijn moeders jas aan de kapstok hangen. Hoe kan dat nou?

'Ben je niet naar je werk?' vraagt hij als hij de kamer in komt. 'Nee,' zegt moeder. 'Ik heb een vrije dag genomen. Ik moet van alles regelen.'

Paco gelooft er niks van. Zijn moeder neemt nooit ineens een vrije dag. Ze heeft zeker de hele avond met Pieter doorgebracht. Het is vast uit de hand gelopen en nou kan ze niet naar haar werk.

'Waarom heb je dat gisteren niet verteld?' vraagt Paco. 'Meestal kondig jij een vrije dag weken van tevoren aan.' 'Dat is zo,' zegt zijn moeder. 'Maar gisteren kon ik nog niet weten dat ik mijn zoon volledig out in de garage zou aantreffen.'

Paco schaamt zich. Heeft ze daarvoor vrij genomen? 'Het gaat nu weer goed met me. Ik voel me prima. We hadden een feestje. Je kunt gewoon gaan, hoor.'

Zijn moeder schudt haar hoofd. 'Ik ben speciaal thuisgebleven omdat ik iets met je wil bespreken.'

'Ik weet wel waar je het over wilt hebben,' zegt Paco. 'Maar die Pieter komt hier niet in huis, anders ben ik weg!' 'Het gaat helemaal niet over Pieter,' zegt zijn moeder. 'Het gaat over de garage.' 'O, dat gezeur weer,' zegt Paco. 'Ik zal er nooit meer een biertje openmaken, nou je zin?'

'Dat zal ook niet meer gaan,' zegt zijn moeder. 'Ik heb besloten de garage te verkopen.' 'Wat?' Van schrik geeft Paco een gil. 'Het is echt het beste,' zegt zijn moeder. 'Dat wil ik niet,' zegt Paco. 'Niemand komt in die garage. Die is van papa.'

'Jochie, ik snap dat het moeilijk voor je is, maar ik heb mijn beslissing al genomen. Het is het beste.' 'Voor jou ja!' Paco voelt dat hij zich niet meer kan beheersen. 'Natuurlijk is het voor jou het beste. Dan herinnert niets je meer aan papa en dan kan je tenminste zogenaamd opnieuw beginnen met die loser van een Pieter Groen.' 'Paco!' schreeuwt zijn moeder. 'Houd je mond!' Maar Paco is veel te kwaad. 'Dat zou je wel willen, hè? Dat ik mijn mond hield. Nou krijg je zeker een schuldgevoel. Ik weet wel wie hierachter zit. Hoe lang heeft die engerd erover gedaan om je zover te krijgen? Heeft hij je soms ten huwelijk gevraagd?'

'Pieter heeft hier niks mee te maken,' zegt zijn moeder. 'Het gaat om jou. Het is voor jou veel beter dat die plek verdwijnt. Ik heb alles geregeld. De oldtimers gaan naar Van Denderen.' 'Naar Van Denderen? Papa's concurrent!' Paco grijpt naar zijn hoofd.

'Papa is er niet meer,' zegt moeder.

'En mijn bestelbus dan?' vraagt Paco. 'Heb je die soms ook verkwanseld?'

'Natuurlijk niet. Die mag hier in de garage staan. Dan zet ik mijn auto wel buiten.' Paco ziet dat zijn moeder het echt meent. Dat maakt hem juist zo radeloos. 'Maar dat kan niet, dat mag niet. Je bent gek geworden... Hartstikke gek! Hoe kan je dit nou doen? Als je ook maar iets om papa had gegeven dan zou dit niet in je kop opkomen. Maar dat was niet zo. Ik merkte het heus wel. Je was allang verliefd op die Pieter.

Het komt jullie heel goed uit dat papa er niet meer is.' 'Paco!' roept moeder. 'Wat mankeert je dat je zo denkt!' Maar Paco is zo in de war dat hij de deur uit rent. Hij springt op zijn fiets en rijdt weg. Het is verschrikkelijk wat zijn moeder van plan is. Hij moet haar tegenhouden. Hij moet de garage bezetten zodat niemand erin kan. Maar dat kan hij niet alleen. Zijn vrienden moeten hem helpen.

Als Paco de school in zou gaan zou er altijd wel een leraar zijn die hem aanspreekt. En dat moet hij nu niet hebben. Ze hoeven niet te zien dat hij erg in de war is. Daarom stuurt hij een sms'je naar Hafid. 'Ik sta buiten, jullie moeten naar me toe komen.'

Hij kan bijna niet wachten tot de les is afgelopen. Hij heeft geen tijd te verliezen. Ze moeten het meteen weten. Er moet zo snel mogelijk gehandeld worden, voor het te laat is. Gelukkig hebben ze zijn sms'je ontvangen. Na de les komen ze meteen naar hem toe.

'Ik heb jullie nodig,' zegt Paco. 'Mijn moeder wil de garage verkopen.'

'Dat is wel een klap voor je.' Hafid laat niet merken dat hij het al wist.

'Helemaal niet,' zegt Paco. 'Want het gaat niet door. Je denkt toch niet dat ik dat laat gebeuren. Mijn vader zou het nooit goedvinden, maar hij is er niet meer. Daarom moet ik ervoor zorgen dat het niet doorgaat. Ik ga de garage kraken en ik heb jullie hulp nodig.'

'Kraken?' vraagt Lucas. 'Hoe zie je dat voor je?' 'We laten ze er gewoon niet in,' zegt Paco. 'Mijn moeder is gek geworden, maar dat weet ze zelf niet. Later is ze me er dankbaar voor.'

'Luister nou,' zegt Lucas. 'Het is toch ook niks dat je daar maar zit weg te kwijnen.'

'Je kan veel beter weer bij ons komen,' zegt Sterre. 'Als je daar in je eentje blijft zitten kom je er nooit overheen.'

Ze bedoelen het goed, maar Paco heeft maar één doel: die verkoop moet hij tegenhouden. 'Dus jullie zijn het met mijn moeder eens?'

'Niet eens,' zegt Hafid, 'maar we snappen haar wel. Wij maken ons ook ongerust over je.'

Yara durft zich er niet mee te bemoeien. Ze voelt zich schuldig omdat de garage bij haar moeder in de verkoop gaat. 'Jullie helpen me dus niet,' zegt Paco. 'Jullie laten het toe dat ze me de garage afpakken en steken geen poot uit. Nee, ik heb het begrepen. Hartelijk bedankt. Van je vrienden moet je het hebben.'

'Wees nou eens redelijk,' zegt Hafid. Maar Paco draait zich om en loopt weg.

Hij stapt op zijn fiets en rijdt weg. Kriskras door de stad. Het kan hem niks schelen waar hij uitkomt. Hij heeft geen plek meer, nergens heeft hij nog een plek. Als hij langs het station rijdt komt hij door het straatje waar veel daklozen bij elkaar komen. Paco ziet ook meisjes en jongens van zijn eigen leeftijd. Zijn vader vond het altijd verschrikkelijk als ze daarlangs reden. 'Die kinderen zijn met ruzie weggelopen en er is niemand die meer naar hen omkijkt.' En dan trok hij Paco altijd tegen zich aan en dan voelden ze alletwee hoe belangrijk ze voor elkaar waren en dat het met hen nooit kon gebeuren. Maar nu is zijn vader er niet meer. Er is geen verschil tussen hem en de jongeren die daar staan. Hij heeft ook helemaal niemand meer. Hij zet zijn fiets neer en gaat aan het water zitten.

'Jullie hadden wel eens mogen vertellen dat jullie een date hadden,' zegt Hafid als ze de school uit komen.

'Wij een date?' Sterre en Yara moeten lachen.

'En wie zijn dat dan?' Hafid wijst naar twee jongens die bij het hek staan. Het is duidelijk dat ze op Sterre en Yara staan te wachten. Een van de jongens wijst naar hen.

'Wie is die ene ook alweer?' vraagt Sterre.

'Dit is wel erg doorzichtig,' zegt Lucas. 'Geef nou maar toe dat jullie een date hebben.'

Yara weet het ineens. 'Dat is die jongen van de feestcommissie van het Sint Michels. Met hem hebben we gepraat toen we voor Paco gingen afzeggen.'

'Nou weet ik het weer.' Sterre bloost. 'Dat is de penningmeester. Heette hij geen Johan?'

'Jullie hebben wel indruk op hem gemaakt. Moet je kijken hoe hij staat te loeren.'

Sterre en Yara beginnen te giechelen. Ze vinden het best leuke jongens. Werd ik maar verliefd op die Johan, denkt Yara. Dan vergeet ik Paco misschien.

'Gaan jullie maar vast naar de kelder,' zegt Sterre tegen Hafid en Lucas. 'Wij komen wat later.'

'Niks ervan, zonder onze goedkeuring gaat er helemaal niks door.' En Lucas en Hafid lopen met Sterre en Yara mee. 'Hi,' zegt Sterre. 'Grappig dat jullie ons komen opzoeken.' 'We hebben een heel speciale missie,' zegt Johan. 'Daar waren we al bang voor,' zegt Lucas. 'We hebben nog steeds die veertig euro niet van Paco terug gehad.'

Komen ze daarvoor? Je kunt de teleurstelling op Sterres gezicht zien.

'Dat is onze schuld,' zegt Yara. 'Wij hebben het vergeten te zeggen. En hij is er nu ook niet. Maar we geven het echt aan hem door.'

'We hebben het nu nodig. Geef zijn adres maar, dan gaan we even bij hem langs.' Johan heeft al een pen in zijn hand. 'Daar zul je niet veel mee opschieten,' zegt Hafid. 'Ik weet bijna zeker dat Paco niet thuis is.'

'Nou ja, dan geef ik de kwitantie wel aan zijn moeder. Misschien wil zij het voorschieten. Aan zijn handtekening kan ze zien dat hij het geld heeft gekregen.'

Hafid kijkt zijn vrienden aan. Ze snappen wat hij bedoelt. Paco vindt het vast vreselijk als ze bij zijn moeder aanbellen. Misschien wordt ze wel kwaad dat hij het niet eerder heeft terugbetaald.

'Konden wij het maar even voorschieten,' zegt Hafid. 'Maar ik heb maar vijf euro op zak.'

Lucas kijkt in zijn portemonnee. 'En ik kom ook niet verder dan zeven euro.'

'Ik heb maar drie euro,' zegt Sterre.

Yara houdt een briefje van twintig en een van vijf omhoog. 'Ik heb precies vijfentwintig euro bij me. Ik wilde tekenspullen kopen, maar dat kan morgen ook.'

'Dan hebben we dus genoeg,' zegt Hafid. 'Maar ik wil wel een bewijs dat we het hebben betaald.'

'Logisch,' zegt Johan. 'Heeft een van jullie een papiertje, dan schrijf ik het wel op.'

Terwijl ze hun geld bij elkaar leggen zorgt Johan voor een ontvangstbewijs.

'Bedankt, hè?' De jongens lopen weg. 'Doe de groeten aan Paco.'

'Nou, dit was wel de meest romantische date die ik ooit heb gehad,' lacht Sterre.

'Stom van ons dat we het niet aan Paco hebben verteld,' zegt Yara.

'Ik vind het ook wel een beetje gek van Paco,' zegt Lucas. 'Hij weet toch ook wel dat hij die veertig euro moet teruggeven.' 'Daar denkt hij nu niet aan,' zegt Hafid. 'Nee,' zegt Lucas. 'Paco schijnt nergens meer aan te denken. Hoe hij vanochtend tegen ons deed.'

Sterre wordt weer kwaad als ze eraan denkt. 'Dat vond ik ook niet kunnen.'

'Ik vind jullie wel erg streng, hoor,' zegt Hafid. 'Ik dacht dat jullie vrienden van Paco waren.'

Sterre voelt zich aangevallen. 'O, wij zijn geen vrienden? Nee, ik dacht al voor wie heb ik net mijn laatste geld afgegeven? Jij bent ook een lekker ding.'

'Hou op,' zegt Yara. 'We gaan nu geen ruzie maken. We kunnen ons beter met de website bezighouden. Zo meteen gaat er iemand mee vandoor.' 'Ik snap er echt helemaal niks van,' zegt Lucas. 'Ik wist zeker dat Floor het ons geflikt had.'

'Ik ook,' zegt Hafid. 'Moet je haar nou weer zien smoezen met Ramon. Hij deed ook aan de wedstrijd mee en volgens Chantal is hij ook door. Hij is zogenaamd ook een van de vijf. Dat geloof je toch niet?'

'Ze wil alleen maar niet toegeven dat het een grote afgang is geworden,' zegt Sterre.

'Wacht eens even,' zegt Yara. 'Gaat hij niet toevallig winnen met onze site?'

'Je bedoelt dat Floor voor hem bij ons heeft gespioneerd?' Ze kijken haar stomverbaasd aan. Maar dan dringt het tot hen door.

'Dat zou heel goed mogelijk zijn,' zegt Sterre. 'Dat zou zeker heel goed mogelijk zijn,' zegt Lucas. 'Ze doet alles om bij hem in de gunst te komen.' 'Stel je voor dat het waar is, dan hebben we hem.' 'Als het zo is, dan kill ik hem,' zegt Lucas. 'Laten we eerst kijken of het echt waar is,' zegt Hafid. 'Hoe moeten we daar nou achter komen?' vraagt Sterre. 'Gijzelen,' zegt Lucas. 'Een mes op zijn keel tot-ie toegeeft.' 'Ja ja, hou jij het nou maar bij je krimi's. Misschien is er een vriendelijkere manier om erachter te komen.' 'De enigen die het kunnen weten zijn de gasten van Supertape.' Ze kijken Sterre aan.

Maar Sterre voelt er niks voor om weer te bellen. 'Ze herkennen mijn stem vast.' 'We moeten het weten,' zegt Yara.

'Ik kan het nu niet,' zegt Sterre. 'Ik rammel van de honger. Ik heb eerst iets heel lekkers nodig anders stort ik in.' 'Deal,' zegt Hafid. 'We gaan nu naar de kelder en dan kopen we onderweg een zak chips.'

'Waarvan als ik vragen mag?' vraagt Lucas. 'We hebben geen cent meer.'

'Toch wil ik eerst iets lekkers,' zegt Sterre.

'O, dan heb ik iets voor je, maar dat is wel iets héél lekkers, helemaal gratis.' En Lucas buigt naar Sterre toe en geeft haar een kus.

'Lekker of niet?'

'Wil je er van mij ook nog een?' vraagt Hafid.

'Alsjeblieft niet!' gilt Sterre. 'Deze is al lekker genoeg.' En ze boent met de mouw van haar jas haar mond schoon.