6

Paco fietst langs de garage. Hij moet zijn vader vertellen wat ze voor de website hebben bedacht. Als hij de hoek om komt, kijkt hij automatisch naar de overkant. Zijn vader zit in zijn kantoortje.

'Je hebt geluk,' zegt hij als Paco binnenkomt. 'Als je twee minuten later was gekomen, was ik weg geweest.' 'Dan ben ik dus toch te vroeg. Stom van me,' zegt Paco. 'Ik dacht: Jij bent er toch niet, dan kan ik mooi even de Daf lenen.'

'Jij durft!'

Gelukkig kunnen ze er weer samen om lachen. 'Ik moet zo naar een klant,' zegt zijn vader. 'Een heel vervelende man. Zin om mee te gaan?'

'Ik heb vandaag al een vervelende man gezien.' En Paco vertelt over meneer Sulders en hun plannen voor de website. Bij zo'n verhaal zou zijn moeder meteen beginnen te zeuren: Moeten jullie dat nou wel doen? Die man heeft het waarschijnlijk niet zo bedoeld. Maar zijn vader is net zo verontwaardigd als Paco zelf. 'Ontzettend goed bedacht van jullie. Daar vraagt die vent toch om. Hoe kan hij dat nou doen?' Zijn vader is razend op hun leraar. Hij heeft vaak genoeg van Paco gehoord hoe moeilijk Lucas het heeft met zijn dyslexie. 'Als je nog een goed ideetje voor de website hebt moet je het zeggen. We moeten winnen, zie je.'

'Zo te horen hebben jullie fantasie genoeg,' zegt zijn vader. 'Hoe is het afgelopen met de Studebaker?' vraagt Paco. 'Je had er misschien toch iemand voor?'

'Dat gaat niet door, maar ik kreeg vanochtend een mailtje dat het helemaal goedmaakt. Iemand heeft een oude mg te koop. Uit 1960. Wat denk je daarvan?'

'Super!' roept Paco. De mg is de mooiste oldtimer die hij kent.

Ze wilden er al zo lang een kopen, maar ze konden er steeds niet aankomen.

'Wanneer ga je hem halen?' vraagt Paco. 'Want je snapt dat ik daarbij moet zijn.'

'Volgende week,' zegt zijn vader.

'Daar neem ik vrij voor, hoor. Ik bel zelf wel op. Je hoeft niet zo zorgelijk te kijken. Ik sta er hartstikke goed voor. Je kan trots op me zijn. Ik sta maar voor twee vakken onvoldoende, en ik heb ook verkering met het knapste meisje van school.' Hij ziet dat zijn vader blij voor hem is. Hij vindt het ook naar voor Paco dat het met Yara niets zal worden. Gelukkig vraagt hij er niet meer naar.

'Wanneer krijg ik haar nou eens te zien?' vraagt vader. 'Je snapt wel dat ik overal rondbazuin dat mijn zoon verkering heeft, maar als ze vragen hoe mijn toekomstige schoondochter eruitziet weet ik het niet eens.'

'Ik neem haar wel een keer mee. Ze heeft zwart haar, tot hier.' Paco wijst naar zijn oren. 'En een heel knap gezicht. Echt prachtig, net een kunstwerkje.'

'Is ze alleen maar mooi, of is ze ook nog aardig? Of is dat weer een ouwelullenopmerking?'

'Goed geraden,' zegt Paco. 'Hou jij het nou maar bij je oldtimers. Ik ga ervandoor en volgende week ga ik mee.' 'Top.' Zijn vader steek zijn duim op.

Hij kijkt naar buiten. 'Kun je niet beter nog even wachten? Moet je zien hoe het plenst.' 'Geeft niet,' zegt Paco. 'Ik neem de Daf wel.' Hij loopt door naar zijn bus en kijkt naar het voorportier. Hij is niet tevreden. Misschien kan hij toch beter eerst een ontwerp maken. Dat zal wat worden, maar hij kan het altijd proberen. Misschien ontdekt hij ineens een verborgen talent bij zichzelf.

Nee, hè! Dat is wel de laatste in wie Paco zin heeft. Pieter Groen is op visite. Wat moet die nou weer bij zijn moeder?

'Wat een verassing,' zegt Pieter. 'Hoe gaat het met je?' Slijmbal, denkt Paco. Het interesseert je helemaal niks. Hij heeft geen zin om met die man te praten. 'Goed,' zegt hij kortaf.

'We praten nog even na,' zegt zijn moeder. 'We komen net van een vergadering. En wat voor vergadering.' 'Dankzij jou is het nog een zinnige dag geworden, Marit.' Pieter kijkt Paco aan. 'Weet je wel hoe bijzonder je moeder is? Je had haar vanmiddag moeten zien.' 'Nou nou,' zegt zijn moeder.

'Nee, Marit, ik zeg geen woord te veel. Je was geweldig. Hoe je daar zat. Je woordkeus, je uitstraling... Je mag wel heel trots op je moeder zijn, jongen.'

Ja, hoor, dat geslijm hoef ik niet te horen. Paco gaat naar boven. Hij pakt zijn rugtas uit. Net als hij aan zijn huiswerk wil beginnen gaat zijn mobiel. Het is maar goed dat Floor hem niet ziet. Van opwinding laat hij zijn telefoon bijna vallen. 'Hoi, Floor,' zegt hij. 'Hoe is het?' 'Slecht,' zegt Floor.

Ze gaat het toch niet uitmaken? denkt Paco als hij haar zielige stemmetje hoort.

'Ik snap mijn wiskunde niet,' zegt Floor. 'En hij vraagt vast mijn schrift omdat ik het vorige keer niet had gemaakt. Kun jij me helpen met die sommen?'

'Natuurlijk.' Paco is allang blij dat alles nog goed is. 'Ik kom zo naar je toe.'

Een poosje geleden heeft Paco Yara met haar wiskunde geholpen. Eigenlijk was het een smoes van hem om alleen met haar te kunnen zijn. Hij vergeet nooit meer hoe ze daar zaten, naast elkaar op Yara's bed. Hij wist zeker dat ze die middag zouden zoenen, omdat hij dacht dat Yara ook op hem was. Maar dat had hij gedroomd. Yara had alleen maar aandacht voor haar sommen. En hij maar uitleggen. Hij durfde niet eens een arm om haar heen te slaan. Nou gaat het gebeuren, dacht hij toen ze eindelijk klaar waren. Dat moet ze gevoeld hebben, anders was ze nooit opgestaan om haar tekeningen te laten zien. Reuze romantisch! Daarna heeft hij haar uit zijn hoofd gezet en dat is maar goed ook, want nu ziet hij pas het verschil. Floor snapt ook geen snars van wiskunde, maar dat kan haar niks schelen. Hij mag het niet eens uitleggen. 'Je bent mijn bijlesleraar niet, je bent mijn vriendje,' zegt ze. Ze staat op om haar nieuwe cd op te zetten. Ze zet hem zo hard dat ze Paco niet eens meer kan verstaan. Paco moet lachen. Midden onder een som springt Floor op. 'Dit is zo'n gaaf nummer. Daar kan ik niet bij blijven zitten.' En ze begint te dansen. 'Er is pas een single van ze uit,' zegt ze. 'Als ik geld heb koop ik 'm.'

Net als ze verder willen gaan, belt Chantal. Floor valt op haar bed en begint uitgebreid te kletsen. Dat ze de hele tijd aan de telefoon hangt vindt Paco niet zo erg, maar dat gegiechel! Hij besluit door te werken, dan hoort hij het tenminste niet. En waarom zou hij op Floor wachten? Hoe eerder ze klaar zijn des te beter. Dan kunnen ze nog iets leuks gaan doen. 'Hoe lang duurt het nog voordat die stomme sommen af zijn?' vraagt Floor als ze eindelijk klaar is met bellen. 'Nog één rijtje.' Paco vindt het nog knap van zichzelf dat het zo snel gaat. Dit hoofdstuk is nieuw voor hem. Floor zit in de parallelklas, die ligt duidelijk iets voor. Het was even puzzelen, maar toen had hij door hoe het moest. 'We worden zo opgehaald.' 'Door wie?' vraagt Paco.

'Door Chantal en haar broer. Ramon mag vanmiddag de cabriolet lenen. Leuk, hè? We gaan lekker naar het strand.' Paco mag Ramon niet. Hij vindt hem een patser. Echt een kind van rijke ouders. Op school voert hij geen klap uit. Hij is twee keer blijven zitten. Hij zit pas in de vierde en hij is al achttien. En een verbeelding! Hij denkt dat hij dj is, net als Paco, maar hij kan er niks van. Op een schoolfeest mag hij nooit draaien, dan vragen ze Paco altijd. Dat zit hem natuurlijk helemaal niet lekker. Chantal vertelde dat hij ook aan de wedstrijd van Supertape meedoet. Ha ha, dat zal wat worden. En Chantal wist zeker dat hij gaat winnen. De kak waarmee ze dat zei. Paco vindt haar net zo erg als Ramon. Ze heeft een eigen paard en dat moet iedereen weten. Ze rijdt in dezelfde manege als Sterre. 'Opzij met je huurpaard,' heeft ze een keer tegen Sterre gezegd toen ze erlangs moest. Dat geloof je toch niet! Hij bemoeide zich nooit met Chantal. Het komt door Floor dat hij nu met haar te maken heeft. Wat kunnen hem die twee kakkers schelen? Hij gaat met Floor naar het strand. Hartstikke romantisch. Hij ziet het al voor zich. Lekker samen met Floor op de achterbank.

'Niet gek!' Hij kijkt naar Floor die voor haar klerenkast staat en ziet hen al samen langs de vloedlijn lopen. 'Ik moet nog drie sommen,' zegt hij. 'Of maak jij het af?' 'Ik?' roept Floor verontwaardigd.

'Je hebt nou toch wel genoeg geoefend,' zegt Paco plagerig. 'Ik hoef die stomme wiskunde niet te snappen. Daar heb ik mijn vriendje voor.' Floor steekt haar tong naar hem uit. 'Ja ja, ben ik daarvoor?' Paco pakt lachend een leeg blaadje. 'Als je de sommen toch overschrijft, doe het dan twee keer,' zegt Floor. 'Dan heeft Chantal ze ook.' Paco moet even slikken. Hij had nooit gedacht dat hij nog eens zo gek zou zijn om Chantals huiswerk te verzorgen. Maar goed, door haar krijgt hij wel een supermiddag. Paco is net klaar met overschrijven als er buiten wordt getoeterd. Floor rent naar het raam. 'Daar zijn ze!' Paco had Ramon al een poosje niet gezien, maar hij is nog erger geworden. Hoe hij eruitziet. Hij voelt zich echt een wise guy met die zonnebril en dat petje. Dan valt Chantal nog mee en die vond hij al zo erg. Wel een mooie auto. Paco houdt het achterportier voor Floor open. 'Nee,' zegt ze. 'Ik wil voorin.'

Het dringt pas echt tot Paco door als ze al wegrijden. Waarom zit Floor niet naast hem? Maar dan snapt hij het wel. Ze vindt het vast niet leuk tegenover Chantal en Ramon. Dan zijn ze zo echt met een verliefd stel uit. Misschien heeft ze ook wel gelijk. Chantal doet haar diskman op. Dat komt goed uit. Hij heeft echt geen zin om de hele tijd met haar te praten. Die verhalen over de manege interesseren hem niet. Als Sterre erover vertelt vindt hij het nog wel leuk, maar Sterre houdt ook zoveel van Apollo. Trouwens over alle paarden in de manege heeft ze leuke verhalen. Chantal noemt alleen maar van elk paard de prijs.

Hij kan niet zeggen dat het gezellig is. Floor praat maar met Ramon. Ze kijkt niet één keer achterom. Zelfs als ze een kauwgummetje uitdeelt doet ze alleen haar hand naar achteren. En bij Ramon stopt ze het in zijn mond. Hij weet ook wel dat het komt omdat Ramon rijdt, maar het maakt hem toch jaloers.

Ze zijn nog niet uit de auto of Floor rukt Ramons pet van zijn hoofd en rent ermee het strand op. En Ramon er natuurlijk achteraan.

Paco loopt maar langs de kustlijn. Af en toe schopt hij een bal naar een kind. Chantal zit in het zand. 'Ik wacht wel tot jullie zijn uitgewaaid,' zei ze. Eigenlijk wilde ze in het strandpaviljoen zitten, maar daar werd ze weggestuurd omdat ze geen geld had voor een consumptie. Ze leeft altijd op andermans zak.

Paco voelt zich overbodig. Hij moet aan de woorden van zijn vader denken. Leuk dat ze knap is, maar is ze ook aardig? Ineens weet hij het niet meer. Tegelijk schrikt hij van zijn gedachten. Hoe kan hij nou zo denken? Ramon is de broer van haar vriendin. Daar mag je toch wel een beetje mee dollen. Ze is hem heus niet vergeten. Ze komt al naar hem toe. 'Lekker windje, hè?' En ze pakt zijn hand. Ze lopen nog geen twee minuten hand in hand als Ramon een camera te voorschijn haalt. Het is een digitale camera van zijn vader. Dat ding moet duizenden hebben gekost.

Moor rukt zich los. 'Ik wil op de foto!' En ze poseert bij de zee. Wat is ze toch mooi, denkt Paco. Ze kan zo in een blad. Ramon maakt een hele reportage en daarna laat hij zien hoe de foto's zijn geworden. Paco wil er wel een, maar Ramon mailt ze vast wel aan Floor.

'Ik wil ook nog met z'n tweeën op de foto,' zegt Floor. Paco vindt het wel stoer om een foto van hen samen te hebben, dan kan hij die aan zijn vader laten zien. 'Jij moet hem nemen.' Floor duwt de camera in Paco's hand en gaat naast Ramon staan met haar arm om hem heen. Paco heeft zin om het fototoestel in zee te smijten. Waarom neemt ze eigenlijk geen verkering met Ramon? Hij is wel van plan het tegen Floor te zeggen. Ze hoeft niet te denken dat hij een watje is. Hij heeft geen zin meer om nog langer zogenaamd gezellig te doen. Met een chagrijnig gezicht loopt hij achter hen aan naar Chantal.

'Ik heb zin om iets te drinken, maar ik heb geen geld bij me. Wie kan het even voorschieten?' Floor kijkt Paco aan. Je kan me wat, denkt Paco. Dan kan ik zeker voor iedereen betalen, want die twee hebben ook niks. Hij reageert niet. 'Laten we maar gaan,' zegt Ramon. 'Anders zitten we in de file.'

'Dat is ook zo,' zegt Floor. 'Ik heb straks pianoles.' Floor loopt naast hem als ze naar de auto gaan. Dat hoeft nou ook niet meer, denkt Paco. Dat had je eerder moeten doen. 'Nou mag jij voorin,' zegt Floor, en ze duikt achterin naast Chantal.

Ook dat nog, denkt Paco. Dan kan ik de hele weg naast die Ramon zitten. Hij heeft echt niks tegen dat joch te zeggen. Maar Ramon blijkbaar ook niet tegen hem. Hij zet zijn cd-speler keihard aan.

Als Ramon hen voor de deur heeft afgezet, kan Paco het niet meer voor zich houden. 'Het lijkt wel of je verliefd bent op Ramon,' zegt hij.

'Ik op Ramon? Hoe kom je daar nou bij ?' Floor begint hard te lachen.

'Je hing anders wel de hele tijd om hem heen,' zegt Paco. 'Hoe moest ik het anders voor elkaar krijgen?' zegt Floor. 'Maar het is me gelukt.' 'Wat is je gelukt?'

'Je kent die hockeyclub toch wel waar Ramon op zit?' 'Ja,' zegt Paco. 'Met al die ballen.'

'De feesten die daar worden gehouden zijn razend populair,' zegt Floor.

'Een jongen die daar draaide is nu dj bij een heel grote discotheek. Die eigenaars van grote discotheken zijn altijd op zoek naar goeie dj's en die pikken ze daar weg. Ramon kent iedereen. Hij wil daar ook draaien, maar ze vinden hem niet goed genoeg. Daarom was het extra moeilijk, maar ik heb het voor elkaar dat jij mag draaien. Dat is je kans! Jij bent hartstikke goed. Zie je het voor je, elk weekend draaien in een grote discotheek?'

'Dus daarom zat je zo te slijmen met Ramon? Dat deed je voor mij. Wat lief van je. En ik was nog kwaad ook. Hoe kan ik het goedmaken?'

'Het is al goed.' Floor geeft Paco een kus op zijn mond. Ze kijkt op haar horloge. 'Help, mijn pianoleraar zit vast al op me te wachten. Tot morgen!' En ze holt de tuin in. Paco stapt op zijn fiets. Hij kan zich wel voor zijn kop slaan. Wat is hij stom geweest met z'n jaloerse gedoe. Hij mag draaien op die kakclub van Ramon. Straks krijgt hij echt een aanbieding voor een grote discotheek. Wow... Dat heeft hij dan wel aan Floor te danken. Is ze lief? Ja, pa, hartstikke lief, en hij stapt een platenwinkel in om Floors lievelingssingle te kopen.