Hoofdstuk 49

––––––––

‘Blijf van me af!’ schreeuwde Kat en rende haar kantoor binnen met Cindy vlak achter zich aan. ‘Ik bel de politie!’

Ze pakte haar mobieltje van het bureau en toetste 911 in. Cindy pakte haar arm beet en drukte die klem tegen het bureau.  Kat sloeg met haar knokkels tegen het hout terwijl ze probeerde haar mobieltje steviger beet te pakken. Ze was boos op zichzelf vanwege haar domheid. Natuurlijk had Cindy inmiddels gehoord van haar ontsnapping. Waarom had ze niet gewoon haar laptop gepakt en was ze weggegaan in plaats van langer te blijven en zo Cindy in staat te stellen haar te komen afmaken?

‘Au! Je doet me pijn!’ Kat had haar lengte in het voordeel, maar dat betekende niets tegen Cindy’s martialartsgrepen.

‘Kat! Hou op met vechten en ik laat je los. Wat is er godsnaam met je aan de hand?’

Cindy had haar arm op die van Kat en drukte die tegen het bureau als een ware worstelkampioen. Ze hoorde gedempt de stem van degene die haar telefoontje naar 911 beantwoordde, terwijl ze probeerde haar arm te bevrijden en  die weg te trekken. In ieder geval hield ze haar mobieltje nog stevig vast zodat ze voorkwam dat de verbinding werd verbroken.

‘911. Politie, brandweer of ambulance?’

‘Politie! Help!’ schreeuwde Kat in de richting van haar telefoon. Cindy trok aan haar vingers in een poging het mobieltje met haar vrije hand uit die van Kat te krijgen. Kat verstevigde haar greep om te voorkomen dat Cindy de verbinding zou verbreken. De stem was zwak en moeilijk te horen vanaf haar uitgestrekte hand meer dan een halve meter bij haar oren vandaan.

‘...u vanaf een mobieltje? Vanaf welk adres belt...?

‘Au!’ Kat slaakte een kreet van pijn toen Cindy heel hard op een bepaalde plek op haar handpalm drukte. Haar vingers lieten vanzelf het mobieltje los; Cindy pakte het weg en drukte op de rode toets. De verbinding was verbroken.

‘Kat – stop met die aanstellerij! Kun je niet even ophouden en me de kans geven het uit te leggen?’

Kat wreef over haar handpalm. De vreselijke pijn die ze net had gevoeld was helemaal verdwenen, alsof die er  nooit was geweest. Hoe kon Cindy iemand zoveel pijn doen zonder enig blijvend effect? Kat schakelde weer terug naar het heden. Haar arm was weer los, maar ze bevond zich nog steeds alleen in een kamer samen met een moordenaar.

‘Ga je me nu vermoorden?’ zei ze met trillende stem.

‘Natuurlijk niet! Je brengt jezelf in grotere problemen als je mij er niet bij betrekt. Je gaat hardlopen in verlaten parken, je rommelt met een plaats delict, je bedreigt de dochter van een maffiabaas. Ik ben degene die jouw hachje heeft gered. Gus wilde je ombrengen!’

‘Jij hebt mij gered? Door me in elkaar te trappen en me voor dood achter te laten op de McBarge?’ Kat deed haar armen over elkaar en keek Cindy woest aan. ‘Ik had wel dood kunnen zijn van kou en uitputting.”

‘Ach, ik heb niet de indruk dat je er zo erg aan toe bent. Je moet trouwens wel een douche nemen – je stinkt naar zeewier.’ Cindy’s neus krulde op. ‘Als ik niet met hen naar de McBarge was gegaan, dan hadden ze je ter plekke afgemaakt. Ik heb Gus ervan overtuigd dat je levend meer waard was dan dood. Die ontvoering van jou en Nick was mijn idee. Jullie zouden dan verder geen gevaar lopen en we zouden meer tijd hebben tot we ze konden arresteren.’

‘Je hebt Nick Racine niet beschermd, je hebt hem laten doodschieten.’

‘Maak je geen zorgen, Kat. Hij is veilig.’

‘Maar ik heb het schot gehoord.’

‘Dat was niet echt. Racine deed alsof hij dood was totdat we weer aan wal waren.’

Het zou allemaal kunnen kloppen. Misschien vertelde Cindy de waarheid. 

‘Hoe zit het met Gus en Mitch?’ vroeg Kat en keek Cindy aan om te zien of ze enig teken van bedrog kon bespeuren. Ze had bepaald geen zin om die twee weer tegen te komen. Ze zat op het puntje van haar stoel, terwijl haar hartslag weer onder de honderd kwam.

‘Ze zitten vast. In ieder geval tot morgen.’ Cindy liep van de deur vandaan en ging tegenover Kat in de leunstoel zitten, die vol lag met rotzooi. Ze zag er nog steeds uit als een echte motorrijder en je kon nergens aan zien dat ze zojuist iets zeer inspannends had gedaan.  ‘Kat, ik ben politieagent. Ik moest het echt doen lijken. Of ik had mijn valse identiteit moeten opgeven. Dan zouden we alle twee ernstig gevaar hebben gelopen.’

‘Nou, die trappen waren echt genoeg. Mij rug wordt nooit meer zoals hij was.’ Ze voelde een steek in haar rug toen ze er weer aan dacht.

‘Ik bezorg je liever blauwe plekken dat dat ik je laat doodgaan.’

‘Wat ben je toch onzelfzuchtig.’ Kat vermeed Cindy’s blik. ‘Moest je me echt uit alle macht trappen?’

‘Kat, ze hadden de opdracht jou te vermoorden. Het moest echt lijken. Ik overtuigde hen ervan dat ze moesten wachten. De Black Scorpions zouden je kunnen gebruiken bij de onderhandelingen met Ortega.’

Misschien klopte het.

‘Even aangenomen dat ik je geloof – wat doen we dan nu?’ Kat leunde tegen de rugleuning en voelde zich plotseling heel moe. Ze ontspande haar schouders en ademde diep uit.

‘Jij vertelt mij wat jij weet en ik doe dat ook.  Ik probeer dat al tien minuten te doen.’

‘Goed dan. Maar geen vechtsporttrucjes meer.’ Kat bestudeerde haar handpalm. Er was niets meer te zien van de mysterieuze drukbeweging van Cindy.

‘Afgesproken. En je had gelijk met wat je zei over Clara. Ortega heeft haar laten benoemen om Nick in de gaten te houden. En wat je vermoedde over het witwassen van diamanten klopt ook.’

‘Ik wist het wel. En nu Ortega heeft ontdekt hoe lucratief dat is, heeft hij besloten het bedrijf over te nemen.’ Kat gaf Cindy de laatste informatie over het overnamebod van Porter en Clara’s afwezigheid bij de vergadering van die ochtend.

‘Denk je dat ze er vandoor is gegaan?’

‘Ik had niet gedacht dat ze zonder het geld zou weggaan. En je weet dat de rekening is bevroren.’ Kat realiseerde zich met een schok dat ze nog steeds was ingelogd op de website van Bancroft Richardson. Het enige wat Cindy moest doen was omlopen naar haar kant van het bureau en dan zou ze zien dat ze de rekening van Opal Holdings had gehackt. Nadat ze het wachtwoord had gekraakt, had ze herhaaldelijk ingelogd om er zeker van te zijn dat het geld nog op de rekening stond. Alleen was dat nu niet meer zo. Iemand had geld van de rekening overgeboekt. Een overboeking van vijf miljard. Dat was één van de drie bedragen op het lijstje van Clara. Het was ook precies het bedrag dat van Liberty was gestolen.

‘Kat, waarom kijk je me zo aan?’

‘Hoe?’

‘Alsof je iets gedaan hebt waarvan je niet wilt dat ik het weet. Ik ken die blik.’

‘Ik weet niet waar je het over hebt.’ Kat klikte op haar muis om uit te loggen. Maar het scherm was vastgelopen. De rekening van Opal Holdings was nog te zien op haar computerscherm. Ze haalde diep adem. Cindy de politieagent zou heel boos zijn als Kat de wet had overtreden. En als het in plaats daarvan toch om Cindy de gangster ging, dan zou ze haar vermoorden. Hoe dan ook, Cindy mocht absoluut niet op haar computer kijken.

‘Waarom zou ze weggaan zonder het geld? Ze moet hebben geweten dat de stemming over de overname niet goed zou uitpakken.’ Cindy merkte niets van de paniek bij Kat. Ze ging door met speculeren. ‘Misschien heeft Ortega zelf wel tegen Clara gezegd dat ze moest vertrekken. De laatste tijd waren er spanningen ontstaan tussen hem en de Black Scorpions. Ortega had een keer niet betaald. Met opzet. De Black Scorpions vonden dat niet zo leuk.’

De bende van de Black Scorpions was de baas over de lokale drugshandel. Ze waren ook betrokken bij de wapenhandel op de zwarte markt en werden verdacht van een aantal onopgeloste liquidaties in de onderwereld.

‘Hoe weet je dat allemaal?’ Kat drukte op elke toets maar het beeld op het scherm bleef staan. Ze probeerde haar onrust te verbergen. Kon Cindy ook worden omgekocht? ‘Werk jij ook voor Ortega?’

‘Niet officieel natuurlijk.’

‘Wat betekent dat nu weer?’ Kats hart begon weer op hol te slaan. Ze keek naar haar mobieltje, dat Cindy net weer op het bureau had gelegd. Zelfs als ze erbij kon, zou ze niets kunnen beginnen tegen Cindy. En het programma op haar computer zat nog stééds vast.

‘Kat, ik zit nu al twee jaar bij de Black Scorpions. Ik ben belast met de logistiek en daar hoort bij dat ik moet zorgen dat het spul binnenkomt en zonder ontdekt te worden ook weer wordt getransporteerd. Zo ben ik in contact gekomen met Ortega. Hij verschaft ons wapens in ruil voor onze – ik bedoel hun – heroïne.’

‘En hij heeft ze in zijn macht?’ Kat draaide haar laptop om. Ze haalde het dekseltje van de accu en trok die eruit. Ze moest dat belastende scherm weg hebben.

‘Nee, het zijn zakenpartners, maar Ortega is een slimme vent. Hij probeert altijd manieren te vinden om zijn winst te optimaliseren. Dus betaalt hij mij extra. Ik geef hem wat meer heroïne en hij geeft mij wat extra geld. En als alles goed gaat, dan krijg ik ook nog een bonus. Waarom ben je je laptop aan het slopen?’

‘Ik word gek van dat ding – hij loopt steeds vast. Als alles goed gaat, wat betekent dat?  Je ontvoert mensen. Je vermoordt mensen?’

‘Rustig maar, Kat. Het hoort allemaal bij mijn undercoverwerk. We houden dingen tegen als ze te ver gaan. Ik heb de Black Scorpions geïnfiltreerd zodat we een einde konden maken aan hun heroïnehandel. Toen we ontdekten dat Ortega erbij betrokken was, kreeg de hele operatie een andere lading vanwege het verband met de internationale georganiseerde misdaad en met terrorisme.  Hij voorziet niet alleen de Black Scorpions van wapens; Ortega levert wapens aan het grootste deel van de belangrijke terreurbewegingen in de wereld. We werken samen met de politiekorpsen in Argentinië en Libanon om zijn organisatie te kunnen oprollen.’

‘Waren de Black Scorpions niet betrokken bij al die afrekeningen in de onderwereld? Probeerden ze niet die andere bendes uit te moorden om de hele zaak in handen te krijgen?’

In ieder geval kon Cindy nu niet meer zien wat ze op haar scherm had staan. Ze deed de accu weer terug en startte haar computer weer op. Ze vroeg zich af of er inmiddels nog geld op de rekening stond, maar ze moest nu eerst even wachten.

‘Ja. En ze hebben hier in Vancouver zowat de hele heroïnehandel in handen gekregen. Ortega ging zich er twee jaar geleden mee bemoeien.’

‘Had je me dat niet eerder kunnen vertellen?’

‘Nee. Zelfs als ik alles had geweten – en dat was niet zo – zou ik mijn ware identiteit hebben prijsgegeven. En ik snap nog steeds niet precies hoe Liberty in het plaatje past.’

‘Hm. Twee jaar geleden? Clara kwam in beeld bij Liberty ongeveer in de tijd dat jouw bende ging samenwerken met Ortega.’ Kat begon alles op een rijtje te zetten. ‘Dat was toen Nick Racine anonieme doodsbedreigingen kreeg. Toen heeft hij al zijn aandelenopties verzilverd, wat enige paniek veroorzaakte bij de aandeelhouders. Hij heeft nooit uitgelegd waarom hij dat toen deed. Het was destijds groot nieuws.’

‘Hij moet dat geld voor iets nodig hebben gehad. Zei je niet dat Nick gokproblemen had?’

‘Er gingen geruchten dat hij teveel geld had verspeeld bij het casino.’ Meer dan alleen maar geruchten, dacht Kat bij zichzelf. Iedereen wist dat hij in problemen had verkeerd.

‘Hij moet het geld van de opties hebben gebruikt om zijn gokschulden te betalen. Maar het was niet genoeg. Dus hij betaalde de ene woekeraar af met behulp van een andere?’

‘Dat is niet het hele verhaal,’ zei Kat. ‘Ortega moet Nicks schuld hebben afbetaald. Maar een man als Ortega is geen Barmhartige Samaritaan. En hij is veel te groot om zich bezig te houden met iets onnozels als het verstrekken van leningen. Als hij de schulden van Nick heeft betaald, dan moet hij daar iets aan hebben overgehouden. Nick moet hem iets in ruil hebben gegeven.’

‘Zoals? Je zei dat hij blut was.’ 

‘Zelfs zonder geld had hij iets waardevols. Hij trok aan de touwtjes bij Liberty. Dat is wel wat waard.’

‘Wat zou Ortega daarmee opschieten?’

‘Hij kreeg toegang tot het bedrijf. Toen Clara CEO van Liberty werd, had Ortega ineens toegang tot het bedrijf. Liberty doet aan diamantmijnbouw. Ortega moet diamanten witwassen. Die diamanten die je hebt laten testen waren afkomstig uit Congo en Sierra Leone, weet je nog?’ Kat keek naar haar computerscherm. Ze moest weer inloggen op de rekening van Opal Holdings bij Bancroft Richardson. Degene die de eerste twee overboekingen had gedaan zou nu misschien de rest van het geld hebben overgeboekt. Maar met Cindy in de buurt kon ze niet her risico nemen weer in te loggen.

‘Kat, je bent geniaal. Dus de vijf miljard moet ook te maken hebben met de diamanten?’

Kat gaf geen antwoord. Ze keek op Clara’s koffievlekkenlijstje met overschrijvingen. Het zou maar weinig tijd kosten om de rest van het geld over te maken.

‘Kat?’

‘Eh, ja?’ Kat staarde gebiologeerd naar Clara’s lijstje. De andere twee overboekingen op het lijstje waren voor 23,4 miljard dollar en voor 21,6 miljard dollar. Als het geld eenmaal was afgeschreven, dan was het niet meer terug te krijgen.

‘Kat, luister je wel?’

Kat besloot het risico te nemen. Ze logde weer in, met een half oor luisterend naar Cindy die aan het praten was over het witwassen van diamanten. Deze keer vergeleek ze de nummers op de lijst met de nummers op haar scherm. De eerste transactie liet dezelfde rekeninggegevens zien die te vinden waren op Clara’s lijstje met één verschil. Nu werd de naam vermeld van de bank waar het geld naartoe was overgeboekt, een detail dat ontbrak op Clara’s geheimzinnige lijstje. De vijf miljard was vanmorgen overgemaakt naar Bank of Cayman, ongeveer op dezelfde tijd dat de aandeelhoudersvergadering van Liberty plaatsvond. Ze moest Cindy hier weg zien te krijgen.

De volgende twee overboekingen waren naar een bank op de Kanaaleilanden en naar een bank in Liechtenstein.

Alles bij elkaar kwamen de overschrijvingen neer op een bedrag van 49,9 miljard dollar, vrijwel het gehele bedrag dat op de rekening bij Bancroft Richardson had gestaan.