Hoofdstuk 28

––––––––

Toen de telefoon ging, nam Kat direct op. Het was voor Harry, niet voor haar, wat niet zo verrassend was. Harry kreeg meer telefoontjes op kantoor dan zij tegenwoordig. Toen ze hoorde wie er belde, was ze gelijk vol aandacht.

‘Een ogenblik. Bancroft Richardson, zei u?’ Kat ging direct rechtop zitten in haar stoel en gooide per ongeluk koffie over haar toetsenbord. Op dit moment maakte haar dat niet uit. Waarschijnlijk zou ze toch al haar kantoorspullen kwijtraken aan haar schuldeisers en misschien was dit de doorbraak die ze nodig had.

‘Ja. Kunt u aan de heer Denton vragen of hij mij terugbelt over zijn rekening?’

Kat bespeurde een enigszins neerbuigende toon in de stem van de vrouw. Ze dacht waarschijnlijk dat Kat van de receptie was.

‘Heeft het iets te maken met Opal Holdings, Frank Moretti of Liberty?’ Harry moest het nummer van het kantoor hebben doorgegeven om te voorkomen dat Elsie hem zou betrappen.

Even bleef het stil aan de andere kant van de lijn.

‘Ik ben bang van wel. Ik moet de heer Denton spreken om hem ervan te verzekeren dat we er alles aan doen om de zaak op te lossen.’

‘Misschien moet u ook met mij spreken. Ik ben bezig met de fraudezaak van Liberty. We zouden informatie kunnen uitwisselen.’ Kat vond dat het geen kwaad kon om te liegen. Het feit dat ze van de zaak af was gehaald, betekende niet dat ze er zelf niet mee verder kon gaan. Misschien moest zij gewoon de eerste forensisch accountant ter wereld worden die op vrijwillige basis werkte.

Minder dan twee uur later zat Kat tegenover Rashida Devane van Bancroft Richardson in haar schitterend gemeubileerde kantoor. Bancroft Richardson zat in een wolkenkrabber in de straat tegenover het gebouw van Liberty en Kat zou zo in de werkkamer van Susan hebben kunnen kijken als de ramen bij Liberty niet getint waren geweest.

‘Dus Liberty heeft u een tijdje geleden ingehuurd om de fraudezaak te onderzoeken?’

‘Ja.’ In feite was dat waar. Rashida had niet gevraagd of ze nu nog steeds voor Liberty werkte, dus daar hield ze haar mond over. ‘En zoals ik al zei in ons telefoongesprek: ik vermoed dat er met de prijs van het aandeel is geknoeid.’

‘En heeft dat dan te maken met Frank Moretti en Opal Holdings?’

Kat knikte en keek de kamer rond. Je kon veel over iemand te weten komen door rond te kijken in hun kantoor. Dat van Rashida was weelderig ingericht, waarbij gebruik was gemaakt van bordeauxrode tinten en donkerhouten meubelen. Het antieke, mahoniehouten bureau waar ze aan zaten stond in het midden van de kamer en bij de kamerhoge ramen hingen gordijnen van damast. Twee Tiffany vloerlampen verspreidden een goudkleurig licht. Als ze echt waren, was dat een dure investering in verlichting. Deze jonge vrouw had duidelijk een zeer luxe smaak. Heel anders dan de normale bedrijfsstandaard, die Kat had opgemerkt toen ze binnenkwam in het gebouw. Kat schopte voorzichtig een schoen uit en voelde de zachtheid van het Kashan-tapijt onder haar voet.

‘Dat klopt. Kunt u meer vertellen over hoe er gehandeld wordt?’ vroeg ze.

‘Tja, ik kan u niets vertellen over individuele cliëntrekeningen. Dat is vertrouwelijke informatie. Ik denk dat we wel zouden kunnen praten over de publieke aspecten van de zaak.’ Rashida vertelde Kat over de grote aantallen aankooporders voor aandelen Liberty die Moretti had geplaatst in opdracht van de drie fondsen die hij beheerde en ook over het volume van de aandelen Liberty die hij had gekocht in opdracht van Opal. De meest recente transacties betroffen aankopen. Er waren geen aan- of verkopen voor Opal sinds het ‘short’ verkopen vóór de verdwijning van Bryant. Voor die tijd vertoonden de transacties voor Opal en de drie fondsen een identiek beeld: ze kochten opvallend veel aandelen Liberty vlak voor de diamantvondst bij Mystic Lake en bedienden zich van ‘short selling’ vlak voor Bryants verdwijning. Naar Kats mening was dat allemaal veel te toevallig.

‘Heeft u zijn offshorerekeningen al getraceerd?’ vroeg Kat.

‘Welke offshorerekeningen?’

‘De enige reden waarom hij het risico zou nemen zoveel zwakke aandelen te kopen voor de fondsen is om de prijs van het aandeel omhoog te krijgen. Waarom? Omdat hij dan zijn eigen aandelen kan verkopen.’ Kats suggestie van de offshore rekeningen was niet meer dan een beredeneerde inschatting, maar ze moest overtuigend overkomen op Rashida. ‘Ik wed dat hij heel veel eigen geld heeft zitten in aandelen Liberty en dat hij moet voorkomen dat de prijs van het aandeel verder naar beneden gaat. Hij gebruikt een offshorerekening  om te voorkomen dat men erachter komt, waarschijnlijk in de vorm van een holding, dus die zal niet geregistreerd zijn onder zijn eigen naam. Als je daar doorheen kunt prikken, zul je zien dat alles terug te leiden is naar Frank Moretti.’

‘Maar hij moet al zijn eigen investeringen onthullen als onderdeel van de complianceregelingen van Bancroft Richardson. Hij heeft het niet over offshorerekeningen gehadz.’

‘Het is niet echt een eerlijke man, zoals u elf al heeft gezegd.’ Kat vroeg zich af of Rashida echt niets wist of dat ze maar deed alsof.

‘Dat is wel zo,’ zei Rashida.‘Aangenomen dat hij een grote investering in aandelen Liberty had, dan zou hij dus aandelen hebben verkocht uit zijn eigen voorraad vanaf het moment dat hij grote aantallen kocht voor de fondsen?’

‘Dat denk ik, ja. Kan dat worden nagegaan?’

‘De toezichthouder gaat op dit moment alle transacties na. Zelfs als zijn eigen transacties via zijn offshorerekening plaatsvonden, dan nog zijn die bekend bij de aandelenbeurs. We moeten in staat zijn transacties met grote aantallen aandelen terug te vinden door in het transactieregister te kijken. Daar heb ik dan waarschijnlijk wel een gerechtelijk bevel voor nodig.’

Kat knikte. ‘Dat zou geen probleem hoeven zijn. Het onderzoek is al aan de gang. Er hoeft alleen maar één extra ding te worden nagegaan.’

Kat zag hoe Rashida een dikke dossiermap uit een bureaula haalde. Toen ze de map opendeed, viel er een foto uit die op het bureau terechtkwam, vlak voor Kat. Haar mond viel open. Ze kende dat gezicht, ook al was het kapsel en de kleur van het haar anders. Kat pakte de foto op en gaf hem terug aan Rashida. ‘Bewaart u altijd foto’s van managers van de bedrijven waar u in investeert?’

‘Dat is Clara de la Cruz, secretaris van Opal Holdings. We zijn wettelijk verplicht in onze bestanden foto´s te hebben van rekeninghouders.’

Kat had zojuist een groot stuk van de puzzel gevonden.

De foto was een portret van Susan Sullivan.