15

De aanblik van Catherine in zijn keuken zou hij nooit meer vergeten. Godverdomme, zo goed had zijn zwarte shirt er nog nooit uitgezien. Haar rondingen hadden de stof strakgetrokken. Haar verwarde rode lokken vielen over haar schouders en lonkten hem om door ze heen te woelen en zich in te verliezen. Haar blote voeten en benen waren de druppel geweest. Hij was Dee vergeten. Het enige wat hij wilde was Catherine terug naar bed brengen waar hij dat voluptueuze lichaam de komende uren uitgebreid zou liefkozen.

‘Eh, aarde aan Dean,’ zei Deanna. ‘Ben je daar, Dean?’

Zijn ochtend liep definitief anders dan gepland. Hij had zich voorgesteld dat hij wakker werd met Catherine in zijn armen en haar langzaam op zou winden met zijn kussen. In plaats daarvan was de bel gegaan en dat had alles verpest. Hij had nooit open moeten doen.

Dean schudde zijn hoofd en liep lijnrecht naar de koffiepot. Hij pakte de glazen kan en liep naar de tafel waar hij zijn beker volschonk. Hij had het gevoel dat hij weleens een tweede ronde nodig kon hebben.

‘Jij nog?’

‘Nee, dank je.’ Dean had de pot nog niet goed en wel teruggezet toen Deanna hem begon te bestoken met vragen. ‘Jij en Catherine? Wanneer is dat gebeurd? Weet Wade ervan?’

Dean sloeg zijn armen over elkaar en keek op haar neer. ‘Niet dat jij daar iets mee te maken hebt, toch?’

Ze wees naar hem. ‘Hé, jij bemoeide je ook met mij toen ik wat kreeg met Jonas. Eerlijk is eerlijk, broer!’

Daar had ze een punt. Hij ging zitten en keek naar zijn beker, zoekend naar woorden. ‘Vannacht. Dat is alles wat Catherine en ik hebben. En ja, Wade weet ervan. Hij is er niet blij mee, maar hij weet het.’

Deanna leunde over de tafel en vroeg, rustiger nu: ‘Eén nacht? Ze is Gracies zus, Dean. Niet een of ander mokkeltje dat je in een bar hebt opgepikt.’

Hij rolde met zijn ogen. ‘Jezus, Dee, denk je dat ik dat niet weet?’

‘Waarom lig je dan met haar in bed? Ben je verliefd?’

Hij dacht aan hoe goed ze samen waren en wilde bijna ja zeggen maar hij kon niet negeren dat hij haar nog steeds niet vertrouwde. Eén nacht seks had daar niets aan veranderd. ‘Luister, ik weet niet of ze verkeerde motieven heeft. Alles wijst erop dat het niet zo is, maar…’

‘Er is maar één reden dat ze hier is, Dean. Om haar zus te leren kennen. Waarom accepteer je dat nou niet?’

Daar had Dean geen antwoord op. Zijn nekharen stonden overeind als hij probeerde haar te vertrouwen en hij moest weten hoe dat kwam. ‘Ze houdt iets achter. Ik voel het.’

Deanna schudde haar hoofd en keek weg maar Dean had het verdriet in haar ogen al gezien. Ze maakte zich zorgen over hem en dat haatte hij. Hij reikte over de tafel heen en pakte haar hand. ‘Het komt wel goed met mij.’

Ze snoof. ‘Ik maak me geen zorgen om jou. Catherine is zo lief. Aardig, zacht. Haar adoptieouders zijn dood. Gracie is alles wat ze heeft.’

Zijn maag kromp ineen bij de gedachte aan alles wat ze had meegemaakt. Hij haatte het idee dat ze verdriet had of ongelukkig was. ‘Wat wil je daarmee zeggen?’ beet hij zijn zus toe zonder precies te weten waarom hij zo boos was.

‘Ik wil zeggen dat ze kwetsbaar is en dat jij haar straks hoogstwaarschijnlijk ook weer in verwarring achterlaat.’

Dean schoof zijn stoel naar achteren en stond op. Godallemachtig, sinds wanneer was de wereld zo ingewikkeld? ‘Luister, ik weet dat je het goed bedoelt maar hier moet je je gewoon buiten houden, Dee. Dit is iets tussen Catherine en mij. En niemand anders.’

‘Prima, maar vraag jij je dan maar eens af waarom je haar zo aantrekkelijk vindt. Ze lijkt helemaal niet op de vrouwen met wie je normaal gesproken optrekt.’

Hij duwde zijn beker weg want het hete goedje kon hem niet langer bekoren. Bij andere vrouwen dacht Dean meteen aan Linda. Zij had ook lief en zacht geleken. En de twee vrouwen met wie hij voor Linda iets had. Tot aan het punt dat ze een mes in zijn rug staken. ‘En sinds wanneer ben jij op de hoogte van mijn privéleven?’

‘Ik weet genoeg om te weten dat jij vrouwen kiest die van wanten weten. Jij valt niet op vrouwen met wie je mee kunt lachen of een goed gesprek kunt voeren. Jij gaat maar voor één ding.’

‘Jezus, Dee, nu maak je wel een heel grote lul van me.’

Deanna ging staan en liep naar hem toe. ‘Nee, geen lul,’ antwoordde ze zacht, ‘maar een jongen die zijn hart met een dubbelloopsgeweer bewaakt.’

‘Ja hoor, wat je wilt,’ knarste hij. ‘Dat verandert niets aan het feit dat je je met je eigen zaken moet bemoeien.’

‘Alleen als jij belooft dat je voorzichtig bent. Dat is het minste wat je voor haar kunt doen, toch?’

‘Het enige wat ik kan beloven is dat ik mijn antwoorden zal hebben voor ze teruggaat naar Georgia.’

‘Antwoorden? Is dat waar je mee bezig bent?’ Deze vragen kwamen niet van zijn zus. Dean vloekte binnensmonds en draaide zich om naar de deuropening waar Catherine naar hem stond te kijken in haar gekreukelde jurk, met een blik alsof hij net haar hond een rotschop had verkocht. Kut. Hij wilde op haar af lopen maar ze stak een hand op en keek hem met vuurspuwende ogen aan. Shit, als blikken konden doden had hij het niet overleefd.

‘Stop,’ zei ze met een licht trillende stem. Ze liet hem staan en keek naar zijn zus. ‘Kun jij me alsjeblieft terugbrengen naar mijn hotel?’

‘Eh, ja hoor.’

‘Catherine,’ gromde Dean.

Tot Deans afgrijzen trilde Catherines onderlip. ‘Laat maar, ik weet genoeg.’

Toen Catherine de keuken uit liep dacht Dean dat zijn hart uit zijn lijf werd gerukt. Hij keek hoe ze haar jas aantrok en bij de deur op Deanna wachtte. Zijn zus trok hem naar zich toe voor een knuffel en fluisterde: ‘Ik praat wel met haar.’

Hij schudde zijn hoofd. ‘Dit is mijn eigen schuld,’ zei hij met moeite door de brok die opeens in zijn keel zat.

‘Mijn schuld,’ fluisterde ze meteen terug.

Toen Deanna hem losliet en haar jas aan ging trekken begon Dean naar de deur te lopen. Hij kon Catherine niet zomaar laten gaan. Niet zo. Maar hij was niet snel genoeg. Catherine was al buiten en halverwege de stoep, vastberaden om weg te zijn voor hij ook maar de woonkamer zou bereiken. Deanna keek naar hem en schudde meewarig haar hoofd, voordat ze snel achter haar aan liep.

Dean kon niets anders doen dan toekijken hoe ze wegreden. Hij hoopte met alles wat hij in zich had dat Catherine om zou kijken. Ze keek niet. Godverdomme, hij had het nu wel heel erg bont gemaakt, en hij moest en zou het goedmaken. Zo gemakkelijk kwam ze er niet van af. Als ze niet vrijwillig wilde luisteren zou hij haar bevallige achterwerk aan het bed vastbinden zodat ze wel móést luisteren.

Catherine liet haar tranen de vrije loop toen ze op haar hotelkamer was gekomen. Haar tas viel bij de deur op de grond en haar benen trilden toen ze naar de bank liep. God, wat een idioot was ze geweest dat ze geloofde dat Dean haar had gewild. Hij was haar de hele tijd aan het bespelen geweest in de hoop dat ze in een onbewaakt ogenblik al haar diepste geheimen aan hem zou toevertrouwen. Als hij nou maar kon zien dat er helemaal geen geheimen waren.

Deanna had in de auto naar het hotel geprobeerd om met haar te praten, maar Catherine had maar de helft verstaan. Haar oren suisden nog van Deans opmerking dat hij de antwoorden wel zou krijgen. Catherine kreeg een knoop in haar maag toen ze bedacht dat ze zo’n haast had gehad om zich aan te kleden. Ze had zo snel mogelijk terug willen zijn bij Dean. Haar lichaam had gegloeid en ze leek in brand te staan door de zondige beloftes die hij haar had gedaan voordat hij haar in de slaapkamer achter had gelaten. Haar gedachten waren nogal afgedwaald naar de gecensureerde versie toen ze zich probeerde in te beelden welke seksuele avonturen Dean nog meer voor haar in petto had. Catherine had zich van alles in haar hoofd gehaald terwijl ze haar verkreukelde jurkje en oncomfortabele schoenen aanschoot. Toen ze de keuken in was gekomen en Dean over haar hoorde praten alsof ze niet net een hele nacht de liefde hadden bedreven, was Catherines zin ineens als sneeuw voor de zon verdwenen.

‘Wat ben ik ook een ontzettende sukkel,’ kreunde ze en ze deed haar ogen dicht en zuchtte. Na een paar keer diep in- en uitademen voelde ze zich iets beter en was ze niet meer bang dat ze elk moment in kon storten.

‘Kom op, stel je niet aan,’ knarste ze. ‘Het is maar een man en het was maar één nacht. Je hebt wel voor hetere vuren gestaan.’ Toen ze haar ogen opendeed en opstond merkte ze dat ze haar jas nog aanhad. Ze gooide hem op de bank en schopte haar schoenen uit. Zou ze Mary bellen? Die had altijd een schouder klaar om op te huilen, maar Catherine wilde eigenlijk helemaal niet over Dean praten. De pijn zat nog te diep.

Toen ze de badkamer in ging en het licht aanknipte zag Catherine zichzelf in de spiegel. ‘Jezus, ik zie eruit alsof… seks. Wilde, haastige, geile seks.’ Het was ook fantastisch geweest totdat Dean het sprookje had verbroken door zijn grote mond open te trekken. ‘Achterdochtige holbewoner,’ mompelde ze toen de woede het uiteindelijk won van haar verdriet. Dean was geweldig geweest, maar nu was het voorbij. Tijd om door te gaan. Wat ze het hardst nodig had was een lange hete douche en daarna zou ze Gracie bellen. Haar zus was de reden dat ze naar Ohio was gekomen. Dean had er niets mee te maken.

Nadat ze zichzelf deze peptalk had gegeven trok Catherine haar kleren uit en stapte onder de hete douche. In haar hoofd bleef ze echter Deans laatste woorden horen en ze voelde de steek in haar hart opnieuw met evenveel kracht.

Toen Catherines tweede huilbui over was, was het water koud geworden. Ze stapte de douche uit en wikkelde een handdoek om zich heen. Toen ze een haarlok achter haar oor streek hoorde ze iemand op de deur kloppen. Ze fronste en stapte de kamer in, benieuwd naar wie er voor de deur stond.

Toen ze door het spionnetje keek fronste ze en ze trok de deur open. Op de gang stonden Gracie en Wade. Catherine zag Gracies bezorgde uitdrukking meteen. ‘Deanna heeft jullie gebeld.’

Gracie knikte. Catherine liet ze binnen en deed de deur achter ze dicht. Ze wilde ze geruststellen maar voordat ze de kans kreeg trok Gracie haar in haar armen en omhelsde haar stevig. Catherine moest hevig slikken om de brok in haar keel weg te krijgen. Toen Gracie haar losliet zei ze: ‘Ik kan Dean wel wat aandoen, weet je dat.’

‘Dat hoeft niet,’ zei Wade. ‘Ik sla hem in elkaar en dan hebben we van hem geen last meer.’

Catherine werd warm van de manier waarop het stel voor haar opkwam. Ze glimlachte, hopend dat ze het gesprek neutraal konden houden. ‘Het geeft niets, echt niet.’ Ze keek naar beneden naar de handdoek die ze omgeslagen had en zei: ‘Ik kleed me even aan en dan ben ik klaar voor de film.’

‘Weet je zeker dat je nog wilt gaan? Het hoeft niet hoor, als je je niet lekker voelt.’

‘Ik wil echt gaan,’ zei Catherine en ze meende het. Ze was niet van plan Dean de weinige tijd die ze met haar zus had te laten verpesten. Catherine liep snel de kamer uit. In de slaapkamer deed ze de deur achter zich dicht en ze begon zich aan te kleden. Tegen de tijd dat ze een spijkerbroek en een bruine blouse met een wijde hals aanhad was Catherines haar bijna droog. Ze besloot dat een paardenstaart het makkelijkst zou zijn. Binnen een paar minuten was ze weer terug in de kamer. ‘Klaar?’

Wade en Gracie keken naar haar en ze wist dat ze dwars door haar heen keken. ‘Catherine, we zien allebei dat het helemaal niet goed met je gaat.’

Ze zwaaide wat met haar hand. ‘Hij zei een paar vervelende dingen maar dat geeft niet. Dean heeft niets beloofd. Ik wist wat ik deed toen ik met hem naar huis ging. Ik ben oud genoeg om met afwijzingen om te kunnen gaan.’ Laat ze me in hemelsnaam geloven. Catherine had op dit moment minder dan geen zin om haar gebroken hart op tafel te leggen. Ze had wel genoeg gehuild vandaag.

‘Ik weet niet waarom Dean zo moeilijk doet,’ barstte Wade uit, ‘maar ik zal zorgen dat hij ermee ophoudt.’

Catherine schrok van de ernst in Wades stem. ‘Ik wil niet de reden zijn van een ruzie tussen jou en Dean. Alsjeblieft, ik wil geen ruzie in de familie ontketenen.’ Ze was nooit zwak geweest. Ze was doorgaans zelfs bijzonder zelfverzekerd, maar Wade die klaarstond om voor haar te vechten, en Gracie die haar opving en beschermde, lieten haar niet onberoerd. Nooit eerder had ze zulke liefdevolle toewijding gevoeld. Ze had altijd liefde van haar ouders gekregen maar dat was anders. Hier voelde ze zich geborgen, zelfs al kende ze hen pas net.

In een opwelling liep Catherine naar Wade en omhelsde hem. ‘Dankjewel,’ zei ze. Zijn armen namen haar in een stevige berenknuffel en toen wist ze het. Hij gaf echt om haar. Zoals een broer om een zus zou kunnen geven. Het voelde goed om hem in haar kamp te hebben. Ze stapte achteruit en zag dat Gracie tranen in haar ogen had. ‘Er zijn geen woorden voor hoe goed het voelt dat jullie er voor me zijn.’

‘Daar heb je familie voor,’ zei Gracie met een voorzichtig lachje.

‘Ik weet het, maar wat er tussen mij en Dean speelt is nogal ingewikkeld.’

Wade lachte. ‘Probeer je ons nu subtiel te vertellen dat je onze hulp niet nodig hebt?’

Catherine kromp ineen toen ze besefte hoe ondankbaar dat moest klinken. ‘Zoiets, ja. Maar het is wel ontzettend lief van jullie.’

‘Goed dan, maar mag ik hem nog wel slaan?’

Ze schudde haar hoofd. ‘Als het nodig is om geweld te gebruiken, doe ik dat.’

Gracie knikte. ‘Zet ’m op, zus!’

‘Reken maar,’ zei Catherine en ze voelde zich een klein beetje beter. Voor het eerst sinds Dean zijn grote mond had opengetrokken, voelde Catherine een oprechte grijns opkomen. ‘En gaan we nu dan eindelijk naar de film?’

Gracie leek nog niet overtuigd maar stemde uiteindelijk toch in. ‘Ik hoop dat hij thuis verschrikkelijk ongelukkig zit te zijn.’

Catherine wilde helemaal niet nadenken over wat Dean eventueel aan het doen was. Dat was een weg die rechtstreeks naar de afgrond leidde. Ze pakte haar jas en tas en gedrieën verlieten ze de kamer. Wade zette de dames af bij het winkelcentrum zodat ze wat tijd met z’n tweeën hadden en beloofde ze na de film weer op te pikken om ze mee uit eten te nemen.

Toen de voorstelling een kwartier bezig was merkte Catherine dat ze het zowaar naar haar zin had. Gracie bleek net zo verslaafd te zijn aan bioscooppopcorn als zij. Ze deelden een grote bak en pas toen tijdens de aftiteling de lichten aangingen kwamen Deans kwetsende woorden weer bovendrijven.

‘Kom op,’ zei Gracie en ze trok haar mee naar buiten. ‘Tijd voor meiden onder elkaar.’

Ze gingen naar een klein cafeetje op de tweede verdieping van het winkelcentrum en Gracie bestelde koffie terwijl Catherine een rustig tafeltje achterin zocht. Toen ze zaten zei Catherine: ‘Het heeft ook werkelijk geen enkele zin om net te doen of het goed met me gaat, hè?’

Gracie blies in haar koffie, en zei: ‘Ik heb mijn gevoelens nooit kunnen verbergen voor Wade. Hij kijkt dwars door me heen.’ Catherine kneep haar ogen stijf dicht. ‘Hij is zo koppig.’

Gracie snoof. ‘Hij is een Harrison, dat verklaart het koppige gedeelte.’

Catherine dacht terug aan de autorit met Deanna van Deans huis naar het hotel. ‘Ja, dat is echt een familietrek, hè? Deanna probeerde alles om mij te laten geloven dat Dean niet meende wat hij zei. Het probleem is alleen dat ik het met mijn eigen oren heb gehoord.’

‘Deanna heeft ons niet precies verteld wat er gebeurd is. Ze zei alleen dat Dean iets stoms zei waar jij verdrietig van werd. Dat was genoeg om Wade laaiend te maken.’

Catherine nam een slok van haar koffie. Die was nog te heet om te drinken waardoor ze haar tong brandde. Ze had het nauwelijks door. ‘Het was zo’n heerlijke nacht, Gracie. Dean was attent, voorzichtig, ruw en volkomen onverzadigbaar.’

Gracie knipoogde. ‘Tot zover zie ik geen probleem.’

‘Hij leek me echt te willen. Net zoals ik hem wilde. Het voelde zo goed maar ik hield mezelf voor de gek want uiteindelijk was hij alleen maar op zoek naar antwoorden. De seks was gewoon een manier om te krijgen wat hij wilde.’

Gracie fronste haar wenkbrauwen. ‘Dus hij heeft je gebruikt?’

Catherine knikte. ‘Dat zei hij tenminste. Hij heeft alleen pech want ik heb helemaal geen antwoorden. Maar dat wil die sukkel helemaal niet horen, natuurlijk.’

‘Jeetje, Catherine, wat klote.’ Gracie keek verbaasd. ‘Ik begrijp zijn koele houding niet. Ik was ervan overtuigd dat hij je echt leuk vond.’

‘Ja, hij kan blijkbaar erg goed toneelspelen.’ Ze bedacht hoe vaak hij was klaargekomen en de twijfel sloeg toe. Dit kon een man niet spelen. Hij had haar steeds weer willen beminnen, steeds gretiger en vuriger.

‘Weet je zeker dat hij niet zomaar iets riep? Mannen kunnen zoveel roepen als ze boos zijn, vrouwen trouwens ook.’

Catherine wist niets meer zeker. ‘Het leek of hij oprecht genoot van onze nacht.’ Ze keek naar haar zus aan de andere kant van de tafel. ‘Moet ik hem de kans geven het uit te leggen?’

‘Dat kan in elk geval geen kwaad.’ En na een korte stilte: ‘Niet dat hij het verdient.’

Misschien had Gracie gelijk maar Catherine had het bange voorgevoel dat ze voorzichtig te werk moest gaan want Dean zou weleens heel goed in staat kunnen zijn haar met een gebroken hart achter te laten.