19

'Mrs. Leaman...' zei Poirot terwijl hij de naam opschreef.
'Juist. Harriet Leaman. En de andere getuige moet een zekere James Jenkins zijn geweest. Het laatste wat er over hem bekend is, is dat hij naar Australie is gegaan. En het laatste wat men over die miss Olga Seminoff gehoord heeft, is dat ze waarschijnlijk naar Tsjecho-Slowakije teruggegaan is, of waar ze dan ook vandaan kwam. Iedereen is kennelijk ergens anders naartoe gegaan.'
'In hoeverre acht u Mrs. Leaman betrouwbaar?'
'Ik heb niet de indruk dat ze het hele verhaal uit haar duim heeft gezogen als u dat bedoelt. Ik denk dat ze inderdaad iets ondertekend heeft, dat ze nieuwsgierig werd en de eerste de beste gelegenheid heeft aangegrepen om erachter te komen wat ze getekend had.'
'Kan ze lezen en schrijven?'
'Dat neem ik aan. Maar ik geef toe dat het voor sommige mensen niet meevalt om het handschrift van een oude dame te lezen, dat erg hoekig en moeilijk leesbaar kan zijn. Als er later al geruchten de ronde deden over dat testament of dat codicil heeft ze misschien gedacht dat ze dat had gelezen in dat moeilijk te ontcijferen handschrift.'
'Dus een authentiek stuk,' merkte Poirot op. 'Maar er is ook een vervalst codicil geweest.'
'Wie zegt dat?'
'De notaris.'
'Misschien was het helemaal niet vervalst.'
'Notarissen zijn erg precies in zulke zaken. Ze waren bereid erover te procederen met deskundigen als getuige.'
'Nou,' zei Mrs. Oliver, 'dan is het gemakkelijk te begrijpen wat er gebeurd moet zijn, he?'
'Wat is gemakkelijk? Wat zou er dan gebeurd moeten zijn?'
'Nou, Mrs. Llewellyn-Smythe heeft misschien wel de volgende dag of een paar dagen of een week later een kleine onenigheid gehad met haar toegewijde au pair, of ze heeft zich verzoend met haar neef Hugo en haar nicht Rowena, en het testament verscheurd of het codicil doorgeschrapt of iets dergelijks.'
'En daarna?'
'Ik neem aan dat Mrs. Llewellyn-Smythe daarna sterft en dat meisje grijpt haar kans en schrijft een nieuw codicil in ongeveer dezelfde bewoordingen in een handschrift dat zoveel mogelijk op dat van Mrs. Llewellyn-Smythe lijkt, en ook de handtekening van de twee getuigen maakt ze zo goed mogelijk na. Ze kent waarschijnlijk het handschrift van Mrs. Leaman heel goed. Het zal wel op een ziekenfondskaart of zo gestaan hebben, en ze zet die handtekening eronder in de veronderstelling dat Mrs. Leaman zal bevestigen dat zij dat testament heeft ondertekend en dat alles best in orde zal komen. Maar haar vervalsing is niet goed genoeg en daarmee beginnen de moeilijkheden.'
'Staat u mij toe, chere Madame, van uw telefoon gebruik te maken?'
'Ja, ik sta u toe van Judith Butlers telefoon gebruik te maken.'
'Waar is uw vriendin?'
'O, ze is naar de kapper. En Miranda is gaan wandelen. Ga uw gang, het toestel staat in de kamer die u door dat raam ziet.'
Poirot verdween in het huis en kwam een minuut of tien later terug.
'En? Wat hebt u gedaan?'
'Ik heb Mr. Fullerton, de notaris, opgebeld. Nu zal ik u iets vertellen. Het codicil, het vervalste codicil dat geverifieerd moest worden, werd niet door Harriet Leaman ondertekend. Het was getekend door een zekere Mary Doherty, die bij Mrs. Llewellyn-Smythe in dienst is geweest maar onlangs is overleden. De andere getuige was James Jenkins, die zoals uw vriendin Mrs. Leaman al zei, naar Australie is vertrokken.'
'Dus er was toch een vervalst codicil,' zei Mrs. Oliver. 'En blijkbaar is er ook een echt codicil geweest. Maar wordt dit nu niet allemaal een beetje te gecompliceerd?'
'Het begint ongelooflijk gecompliceerd te worden,' zei Hercule Poirot. 'Er is naar mijn mening te veel vervalsing in het spel.'
'Misschien zit het echte codicil nog wel in de boekenkast in het steengroevehuis tussen de pagina's van Vraagbaak voor de vrouw.'
'Ik heb gehoord dat alle spullen die in het huis stonden na de dood van Mrs. Llewellyn-Smythe verkocht zijn op een paar meubelstukken en enkele schilderijen na die al heel lang tot het familiebezit behoorden.'
'Wat wij nodig hebben,' zei Mrs. Oliver, 'is iets als die Vraagbaak voor de vrouw. Mooie titel. Ik kan me herinneren dat m'n grootmoeder er een had. Je kon er echt alles in vinden. Juridische informatie en recepten, hoe je inktvlekken uit stof moest halen. Hoe je thuis gezichtspoeder kon maken dat niet schadelijk was voor je huid, en nog veel meer. Ja. Zou u niet graag zo'n boek willen hebben?'
'Er staat ongetwijfeld ook een remedie in voor pijnlijke voeten,' zei Hercule Poirot.
'Een heleboel, denk ik. Maar waarom draagt u geen fatsoenlijke wandelschoenen?'
'Madame, ik zie er graag soigne uit.'
'Dan zult u die pijnlijke dingen moeten blijven dragen en erbij glimlachen,' zei Mrs. Oliver. 'Maar nu begrijp ik er niets meer van. Heeft die Mrs. Leaman me net dan een stel leugens op de mouw gespeld?'
'Dat zou kunnen.'
'Heeft iemand haar opgedragen mij die leugens op de mouw te spelden?'
'Ook dat is mogelijk.'
'Heeft iemand haar betaald om mij die leugens op de mouw te spelden?'
'Gaat u door,' zei Poirot, 'gaat u door. U doet het heel aardig.'
'Ik neem aan,' zei Mrs. Oliver nadenkend, 'dat Mrs. Llewellyn-Smythe net als zoveel andere rijke vrouwen het prettig vond testamenten te maken. Ik denk dat ze er tijdens haar leven heel wat heeft gemaakt. U weet wel, eerst de een begunstigen en dan weer een ander. Steeds maar veranderen. Dat echtpaar Drake was toch al in goeden doen. Ik denk dat ze hun toch altijd wel op z'n minst een behoorlijk legaat naliet, maar ik vraag me af of ze ooit iemand anders zoveel heeft nagelaten als ze blijkbaar, volgens Mrs. Leaman en ook volgens dat vervalste testament van u, aan dat meisje Olga heeft nagelaten. Ik zou weieens wat meer over dat meisje willen weten. Ze heeft het in ieder geval klaargespeeld spoorloos te verdwijnen.'
'Ik hoop binnenkort meer over haar te weten,' zei Hercule Poirot.
'Hoe?'
'Door inlichtingen die ik binnenkort krijg.'
'Ik weet dat u hier in het dorp om inlichtingen hebt gevraagd.'
'Niet alleen hier. Ik heb iemand in Londen die inlichtingen voor me verzamelt zowel in het buitenland als hier. Ik verwacht spoedig nadere berichten uit Herzegowina.'
'Wilt u weten of ze daar ooit is aangekomen?'
'Dat is misschien een van de dingen die ik te weten zal komen, maar ik verwacht eerder inlichtingen van heel andere aard, brieven die ze misschien heeft geschreven tijdens haar verblijf in dit land waarin ze melding maakt van vrienden die ze heeft gemaakt met wie ze vertrouwelijk is geworden.'
'Hoe zit het eigenlijk met die onderwijzeres?' vroeg Mrs. Oliver.
'Welke bedoelt u?'
'Ik bedoel degene die werd gewurgd... over wie Elisabeth Whittaker u heeft verteld. Ik mag die Elisabeth Whittaker niet. Een vervelende vrouw maar wel intelligent, geloof ik. Ik acht haar er best toe in staat een moord te beramen.'
'Een andere onderwijzeres wurgen, bedoelt u?'
'We moeten alle mogelijkheden tot op de bodem onderzoeken.'
'Zoals zo vaak, zal ik vertrouwen op uw intuitie, Madame.'
Peinzend at Mrs. Oliver nog een dadel.