DATABANK

DR AVERY: Aan het begin van zijn loopbaan werd de idealistische architect en stedebouwkundige dr Avery wel vergeleken met Frank Lloyd Wright. Toen hij zich echter ging interesseren voor de robotica was zijn grote voorbeeld Keiden Amadiro, hoofd van het robotica-instituut op Aurora. Avery gebruikte Amadiro's idee om nieuwe, kant en klare koloniën voor de Spacers te maken en zette dat om in een uiterst omvangrijk experiment op het gebied van robotica en sociale dynamiek - Robot City. Met de financiële ondersteuning van Juliana Welsh bouwde hij Robot City en verdween.

Voor zichzelf liet hij op Robot City twee ruimten bouwen: een kantoor in de Kompastoren en een volledig geoutilleerd laboratorium. Het laboratorium beschikt over alle benodigde apparatuur voor de meest geavanceerde roboticawerkzaamheden, alsmede een vrij complete medische uitrusting voor diagnose en behandeling. Hier doet dr Avery zijn geniale uitvindingen, zoals de cellulaire robotchips waaruit het grootste gedeelte van Robot City bestaat.

HET NIEUWE GLOBE-THEATER: Het door Canute ontworpen Nieuwe Globe-theater is gebaseerd op de schaarse archiefstukken over het oorspronkelijke Globe-theater die zijn overgebleven uit de dagen van Shakespeare. Het theater is min of meer cirkelvormig. Het podium is naar voren geplaatst en de kleedkamers, opslagruimtes en elektronische apparatuur bevinden zich onmiddellijk daarachter. Het publiek is aan de andere drie zijden rond het toneel geplaatst. Een baldakijn overkapt een gedeelte van het toneel, dat wordt gedragen door een basisconstructie aan de achterzijde van het toneel en twee smalle pilaren die zich ongeveer halverwege bevinden. Het toneel is van onderen toegankelijk via drie valdeuren.

In de coulissen bevinden zich onzichtbaar geplaatste camera's en overal op het toneel en de balkons zijn microfoons. Boven het podium bevinden zich tevens enorme schermen waarop close-ups van de spelers worden geprojecteerd. Een technisch directeur orkestreert vanuit de regiekamer achter het podium het licht en de verschillende cameraperspectieven.

STROOMBREKER: Dit is het eerste kunstwerk dat ooit, op Robot City of ergens anders, is gemaakt door een robot. Het is een tetragonale piramide - twee vierzijdige piramiden met de onderzijden tegen elkaar - die ronddraait op een hoekpunt. Stroombreker bestaat uit plasticbeton, het materiaal waaruit ook de rest van de stad bestaat, maar het is zo geprogrammeerd dat het oppervlak tijdens het ronddraaien de kleuren karmijn, oker en blauw reflecteert. Elk vlak heeft een andere kleur en elke kleur bevat verschillende schakeringen, alsof hij is aangebracht met waterverf. Alle bewegende delen, met name het draaimechanisme, bevinden zich onder de grond om het effect niet te bederven. Stroombreker is verreweg het mooiste gebouw van Robot City en het robot-equivalent van een Japanse tuin. In tegenstelling echter tot menselijke kunst zijn zowel mensen als robots er gevoelig voor.

CANUTE: Canute is een ontwerperrobot met een lange, indrukwekkende bouw en een zwarte kleur. Zijn gezicht lijkt meer op het gehelmde hoofd van een soldaat dan op de uitdrukkingsloze gezichten van de meeste andere inwoners van Robot City. In vergelijking met de andere robots is Canute uiterst conservatief. Hij staat zeer wantrouwig tegenover verandering, creativiteit, en alles wat de status quo van Robot City zou kunnen bedreigen.

JAGERROBOTS: Deze gespecialiseerde robots hebben een uitdrukkingsloos, zilverkleurig, metalen, humanoïde omhulsel. Maar achter hun strakke gezichten bevindt zich een enorme hoeveelheid bewakingsapparatuur - radaropsporingsapparatuur, infraroodcamera's, afluisterapparatuur, opname-apparatuur - kortom, alles dat van nut zou kunnen zijn bij de achtervolging en aanhouding van voortvluchtigen, of het nu mensen zijn of ruimtewezens.

LUCIUS: Lucius heeft de standaard, slanke, grijze, humanoïde bouw van de meeste opzichterrobots. Buiten de unieke cognitieve processen die plaatsvinden in zijn positronisch brein onderscheidt hij zich van zijn collega's door zijn licht gebogen houding en zijn aarzelende gebaren en spraak.

DE DRIE BLIKKEN BLAZERS: Na de traumatische bijna-vernietiging van Robot City als gevolg van de verstoring van het milieu was Lucius niet de enige robot met het verlangen een beter inzicht te krijgen in de Humanicawetten door middel van het imiteren van mensen. M334, Benny en Harry zijn samengekomen in een poging het fenomeen muziek te begrijpen. Slechts geholpen door een kleine hoeveelheid bladmuziek hebben zij de instrumenten opnieuw uitgevonden, kunstlippen gemaakt om ze te bespelen, en geprobeerd de jazzstijl van de veertiger jaren te reconstrueren.

VOEDSELAUTOMATEN: De robots van Robot City beschouwden hun Eerste-Wetverplichtingen op het gebied van de voedselvoorziening als vervuld met het op verzoek aanbieden van voedzame maar smakeloze maaltijden. Daarom programmeerde Derec de centrale computer om in een op de tien gebouwen eenvoudig te bedienen automaten voor synthetisch voedsel te plaatsen. De voedselautomaten combineren wisselende hoeveelheden van de voorraad basisvoedingsstoffen volgens codes die via het toetsenbord worden ingegeven.