14. Adempauze

Dicht bij elkaar liepen Biggles, Ginger en Bertie de lange, zachtgolvende en met heide begroeide heuvelhelling naar het boerderijtje af. Uit tegengestelde richting kwamen de mannen die daar waren geweest en zich nu terug haastten. Beide partijen liepen openlijk in rechte lijn, ze dat het duidelijk was dat de ontmoeting ergens halverwege zou plaatsvinden, dus in het gebied dat door de brand geblakerd was.’
Het weer, waarop tijdens de gebeurtenissen in het kasteel geen acht was geslagen, was slechter geworden. Nog somberder wolken waren aangedreven, voorafgegaan door een breed front van regenwolken, waaruit een zachte motregen viel die het zicht snel verminderde. Alle wind die er geweest was was gaan liggen, wat de komst van mist voorspelde. Niemand maakte er een opmerking over, m, aar het was duidelijk, dat als deze toestand mocht voortduren, Algy bij zijn terugkeer moeilijkheden zou hebben bij het vinden van het eiland, om nog maar niet te spreken van het landingsterrein. In hoeverre dit invloed zou hebben op de situatie, kon alleen maar worden gegist, maar Ginger voelde zich er helemaal niet gerust over.’
Nadat zij een minuut of twee zwijgend hadden voortgelopen, zei hij: ‘Ik zou niet hebben gedacht dat het de moeite loonde om al deze moeite te doen voor het verkrijgen van whisky, die overal te koop is.’
‘Tegen een zekere prijs, ‘ antwoordde Biggles.‘Vergis je daarin niet. Whisky kost vrijwel niets om te maken. De belasting, de accijns, maakt de prijs zo hoog.’
‘Wat ze hier maken, moet vrij slecht spul zijn, ‘ merkte Bertie op.’
‘Zeg maar gerust rommel. Onrijpe whisky, die eenvoudig uit ruwe alcohol bestaat en vrijwel niet te drinken is. Ik heb gehoord dat die rommel smerig moet smaken, maar ze is ontzettend sterk, vandaar dat sommige mensen ze willen hebben.
‘Hoe veronderstel jij dat de bende het spul verkoopt?’ vroeg Ginger.’
‘Volgens mij is dat helemaal geen probleem. Je vergeet iets. Volgens die vent in het kasteel heeft de man die de bende financiert, een aantal nachtclubs - waarschijnlijk van heel duistere aard. Tegen de tijd dat het middernacht wordt, weten sommigen van de mensen die hun leven in dergelijke plaatsen ruïneren, niet meer wat ze drinken. Waar het om gaat, is jezelf te bedrinken en je zelf dan wijs te maken dat je tweemaal zo groot bent als in werkelijkheid het geval is. Natuurlijk zal de grote geest achter deze bende het spul misschien wel vermengen met een normaal merk, in welk geval het nog enigszins te drinken is. Maar aangezien ik er geen ervaring mee heb, kan ik het natuurlijk niet weten.’
‘Ik zie nog -steeds niet in hoe het lonend kan zijn, als je alle risico’s in ogenschouw neemt.
‘Hoofdrekenen is mijn sterkste zijde niet, maar je moet het eens als volgt bekijken, ‘ antwoordde Biggles.‘Het spul dat ze hier brouwen kost misschien twee dubbeltjes per liter. Stel dat ze het in een nachtclub voor een rijksdaalder per borrel verkopen, dan kun je wel nagaan wat er per liter aan wordt verdiend. En wat ik nu zeg, is dan nog zonder het water dat erbij wordt gevoegd. Wanneer dat op grote schaal gebeurt, is het een prachtige gelegenheid om snel rijk te worden. Geloof maar niet dat, als het niets opleverde, ze ermee zouden doorgaan. Er zijn in Schotland en Ierland niet zo veel illegale distilleerderijen als vroeger, maar ongetwijfeld worden deze ongeoorloofde praktijken nog steeds hier en daar bedreven. Turf en water kosten niets, gerst is goedkoop en de apparatuur is eenvoudig. Maar nu gaat het gebeuren. Ik zal het woord wel voeren - niet dat ik veel te zeggen heb.
De twee groepen hadden elkaar ontmoet. Beide bleven staan, maar geen van de twee maakte aanstalten de ander de weg te versperren. Biggles was de eerste die sprak.‘Jullie staan allemaal onder arrest, ‘ zei hij stug.‘Ga naar het kasteel en blijf daar.
De leider van de andere groep trok een verbaasd gezicht.‘Heb je. het misschien tegen mij?’ informeerde hij met een belachelijke, geaffecteerde stem.‘Hou op met die kinderpraat, ‘ snauwde Biggles.‘Daar bereik je heus niets mee. Als jij Norton bent, dan heb ik het inderdaad tegen jou. En tegen de rest eveneens.’ Norton trok een dreigend gezicht.‘Wie ben jij wel dat je denkt dat je mij orders kunt geven?’ vroeg hij, nu op heel andere toon.’
‘Dat moest je nu zo langzamerhand wel weten, maar voor het geval je het vergeten bent, zal ik je geheugen wel even opfrissen, ‘ antwoordde Biggles ijzig.‘Wij zijn detectives van Scotland Yard.
‘En wat hebben jullie dan wel ontdekt, als ik vragen mag?
‘Alles wat hier gaande is, en dat is voldoende om jullie een mooi poosje achter slot en grendel te zetten. Jullie spelletje is uit. Er is een boot onderweg om jullie op te pikken. Als je zo handig bent als jezelf denkt, slik dan je medicijn zonder de zaak nog slechter voor jezelf te maken.
Een van de mannen had een hand in zijn zak gestoken en Biggles was dit niet ontgaan.‘Laat dat schietijzer waar het zit of je krijgt er spijt van, ‘ zei hij op harde toon.‘Probeer geen geintjes met mij uit te halen. Dat is alles wat ik te zeggen heb. Denk er maar eens goed over na. Voorlopig kunnen jullie in het kasteel blijven.’ Na deze woorden liep Biggles, gevolgd door Bertie en Ginger, verder. Enige tijd keek geen van hen achterom. Toen Ginger dit tenslotte toch deed, zag hij dat het groepje nog op dezelfde plaats stond. Blijkbaar hadden de mannen onenigheid. Hij zei het tegen Biggles. ‘Ze hebben voldoende met elkaar te bepraten en dat soort kennende, weet ik bijna zeker dat ze het niet met alles eens zijn, verklaarde Biggles. Rad kwam hen tegemoet.‘Nou, hoe is het gegaan?’ Biggles antwoordde: ‘Prima. Het had niet beter kunnen gaan. We weten nu alles. Zoals ik al dacht, bevond het antwoord zich aan de andere kant van die deur.’
‘En wat voor soort zaakje hadden ze?’
‘Schijnbaar twee ofschoon het nog niet duidelijk is hoe ze met elkaar in verband staan. Het eerste is een whiskydistilleerderij in dat mooie kasteel van jou, wat de doordringende geur van smeulende turf verklaart die in de buurt hangt. Dat alleen al zou een ambtenaar van de accijnzen hebben verteld wat er gaande was.’
‘Toevallig zijn wij niet van de accijnzen, ouwe jongen, protesteerde Bertie.‘Wij zijn doodgewone dienders.’ Biggles negeerde de onderbreking. Tegen Rod vervolgde hij: ‘De distilleerderij bevindt zich achter de deur die zij op slot hielden. Hij geeft toegang tot een heel grote ruimte waarvan je waarschijnlijk niets afweet. De drank wordt geproduceerd in de kelders, die oorspronkelijk moeten zijn gebruikt voor de soldaten die het kasteel bewaakten, of, zoals jij zei, als kerkers voor gevangenen. In elk geval schijnt er ruimte genoeg in te zijn. Wanneer we dat kasteel van top tot teen behoorlijk kunnen onderzoeken, ontdekken we misschien wel dat de bende daar <beneden heeft gebivakkeerd. Dat was misschien niet de bedoeling toen ze voor het eerst hier-kwamen. Misschien zijn ze naar beneden verhuisd toen jij op het toneel verscheen. De kans bestaat dat ze vanaf het vasteland gewaarschuwd werden dat jij onderweg ‘was, wat het feit zou verklaren dat jij tijdens je eerste bezoek niets vond.
Rod keek verbaasd.‘Allemensen! En wat voerden ze nog meer in hun schild?
‘Ze hadden een vakantieoord, in werkelijkheid een schuilplaats voor ontsnapte gevangenisboeven.’
‘Hoe weet jij dat allemaal?
‘Van de man die zij achterlieten om de wacht te houden. Toen hij zag dat het spelletje uit was, sloeg hij door. In de hoop zijn eigen huid te redden, zal hij voor de rechtbank als getuige optreden. Ik ken dat type. In elke bende is we een mannetje als hij te vinden. Maar hoe ging het met jou?’ Al pratend waren zij doorgelopen en nu hadden zij het boerderijtje bereikt.‘Ga jij maar een maaltijd klaarmaken, Ginger. Dit eiland schijnt bevorderlijk te zijn voor mijn eetlust.
‘Hoe het met mij ging?’ herhaalde Rod met een brede glimlach.‘Nou, dat is zo verteld. Ze hadden de brutaliteit om mij een akkoordje voor te stellen.’
‘Wat voor akkoordje?’
‘Ze probeerden mij uit te kopen.’
‘Hoe?
‘Eerst boden ze aan het eiland voor een tijd van vijf jaar van mij te pachten. Op geld keken ze niet, je weet hoe dat gaat. Toen ik het voorstel van de hand wees, wilden ze het eiland kopen, met alles wat erop en eraan was, op huurkoop condities. Ik vertelde hun natuurlijk toen dat ik het eiland niet eens kón verkopen. Toen zeiden ze dat ze voor een behoorlijk bedrag mijn pachtvergunning wilden overnemen, ongeacht hoelang die liep. Ik zei dat ik er niet van wilde weten. Toen vroegen ze mij waarom ik toch zo graag op zo’n waardeloos eiland wilde wonen, waarop ik op mijn beurt natuurlijk vroeg waarom, als het zo waardeloos was, zij het zo graag wilden hebben. Toen ze daarop geen antwoord konden vinden, nodigden ze mij uit naar het kasteel te komen om daar een borrel te drinken en de zaak verder te bespreken. Zoals je je kunt voorstellen, ging ik hier natuurlijk niet op in, hen eraan herinnerend wat er de laatste keer dat ik daar was, gebeurd.
‘Hadden ze daar nog iets over te zeggen - ik bedoel over de manier waarop wij verdwenen waren?’
‘Ze zeiden dat wij ons een heleboel onnodige moeite op de hals hadden gehaald. Dat ze helemaal niet van plan waren geweest ons iets te doen. Ze hadden ons er helemaal niet willen houden. Ze probeerden mij zelfs te laten geloven dat het touw van de klink per ongeluk gebroken was. Ik vroeg hun voor welke grote stommeling ze mij aanzagen. Enfin, ze bleven argumenteren, wat mij natuurlijk best uitkwam, omdat ik ze daar zolang mogelijk wilde vasthouden. Toen zij tenslotte zagen dat ze niets bereikten, lieten ze de toon van ouwe-jongens-onder-elkaar varen en begonnen vervelend te worden. Ze dreigden zelfs dat ze mij zouden laten verhongeren.’
‘En wat zei jij toen?
‘Ik zei dat ze hun gang maar moesten gaan, want dat dit, aangezien ik minstens voor een maand voedsel had, wel een heel langdurig karwei zou worden. Toen gingen zie zelfs zover met te vertellen dat, als ik verdween, nooit geen haan naar mij zou kraaien. Daaruit leidde ik af dat jouw plannetje om hen te laten denken dat ik alleen op het eiland was achtergelaten, geslaagd was. Zij geloofden dat werkelijk. Toen de man die het grootste gedeelte van het gesprek had gevoerd een revolver trok, vond ik het tijd worden om ze in te lichten. Ze stonden met htm rug naar het kasteel, dus vroeg ik hen vriendelijk of ze zich maar even -wilden omdraaien, zodat ze het zelf konden zien. Dat deden zij dan ook. Tegen die tijd waren jullie al buiten. Man, je had hun gezichten moeten zien toen ze beseften dat ze bij de neus waren genomen. Een ogenblik dacht ik werkelijk dat ze mij zouden vermoorden, maar met het dubbelloops jachtgeweer dat ik op hen gericht hield, voelde geen van allen er iets voor de eerste beweging te doen. En zo eindigde het. Ze gingen een eindje verderop staan om de zaak te bepraten en na een minuut of twee vertrokken ze in de richting van het kasteel.
‘Fantastisch werk, verklaarde Biggles glimlachend.‘Wat een teleurstelling moet dat voor die knapen zijn geweest.’
‘En wat gaat er nu gebeuren?
‘Later we eerst maken dat we uit die verdraaide regen komen en onze magen vullen met een hap eten. Daarna - ach, dat weet ik eigenlijk nog niet. Daar moeten we eerst eens over nadenken. In werkelijkheid geloof ik niet dat we veel kunnen doen voordat Algy terug is of de commodore een stelletje mannen stuurt. Willen zij dus een wapenstilstand afkondigen, dan ben ik er direct voor te vinden. Nu wij alles weten, terwijl zij toch niet weg kunnen, speelt tijd niet de grootste rol meer.’
‘Als hun boot arriveert, zal het moeilijk worden, zei Ginger, terwijl ze op de grond gingen zitten rondom het assortiment blikjes dat hij had opengemaakt. ‘Ze zullen dan in elk geval kunnen ontsnappen naar het vasteland en ik zie niet hoe wij ze zouden kunnen tegenhouden als ze van plan waren het uit te schieten. Wetend wat er met hen zal gebeuren als ze worden gepakt, zullen ze wanhopig zijn, en wanhopige mensen deinzen voor niets terug.
‘Het was mijn bedoeling de zaak zonder bloedvergieten op te lossen, dus kunnen we alleen maar hopen dat het niet zover komt, antwoordde Biggles ernstig.‘Hun boot zal hier waarschijnlijk niet aankomen voor Algy terug is, en ik geloof wel dat hij ons zal kunnen vertellen dat de chef alles in kannen en kruiken heeft. In geval van nood kan ik hem weer de lucht insturen en via de radio een noodsein laten uitzenden. Als alles klopt, moet hij morgen hier zijn. Wanneer we hem horen aankomen, gaan we naar het strand om hem te ontvangen. Ik zie niet in wat we momenteel anders kunnen doen.’ Ze aten verder en lieten het zich zo goed mogelijk smaken. Buiten, waar de dichte wolken bijna op de grond hingen en het nog harder was gaan motregenen, bedroeg het zicht riet meer dan een paar meter. Een uit zee opstijgende mist maakte de zaak nog slechter.‘Dit weer zal het voor niemand makkelijker maken, merkte Bertie somber op.‘Ik zie maar graag wat ik doe, als je voelt wat ik bedoel.
‘En ik houd maar graag het kasteel in de gaten, ‘ verklaarde Biggles.‘Maar aangezien we het weer niet in onze hand hebben, wat de ervaring ons heeft geleerd, zullen we er genoegen mee moeten nemen.’
‘Er zit één voordeel in, ‘ merkte Rod optimistisch op.‘Door deze regen zal de heide zo nat blijven dat hij niet makkelijk is aan te steken. Zonder wat wind om een handje te helpen, betwijfel ik of ze zou blijven branden als iemand de boel toch wist aan te steken.’
‘Dat is in elk geval één geruststellende gedachte, beaamde Biggles.‘Het zou helemaal geen pretje zijn om de nacht in de open lucht door te brengen als we door brand werden verjaagd.
‘Nee, zeker niet. We zouden die knapen niet eens kunnen zien als ze besloten ons te besluipen, zei Ginger.‘We zullen er voor moeten zorgen dat dit niet gebeurt.’
‘Wat betekent dat iemand de wacht moet houden?’
‘Natuurlijk. We hebben oren. Strooi die lege blikjes buiten rond. Als iemand tegen een van die dingen trapt, zullen we het horen.
De dag verstreek zonder verdere voorvallen. Het weer beloofde in geen enkel opzicht beter te worden. De avond viel uit een hemel die even zwart en maanloos was als een avond maar kan zijn, maar in de woonkamer van het huisje was het, met het vuur dat ze hadden gemaakt, gezellig genoeg.’
Bertie, die de eerste wacht had betrokken, zat op een lege doos, juist binnen de deur, met Rods geweer dwars over zijn knieën. In dergelijke omstandigheden was het met de lading hagel die het bevatte natuurlijk een veel doeltreffender wapen dan een revolver waaruit maar één kogel tegelijkertijd kon worden afgevuurd.