9

Het werd muisstil in de rechtszaal toen de jury binnenkwam. De beraadslagingen hadden niet lang geduurd. Dokter Murphy, volledig hersteld, had een diapresentatie gehouden om zijn bewijsmateriaal te ondersteunen. Het publiek had verrukt mee gegriezeld, toen hij aantoonde dat een broodmes een heel ander soort wond zou hebben veroorzaakt. In een winkel voor professioneel keukengerei had hij een exemplaar van het vismes weten te bemachtigen. Foto's daarvan prijkten in de kranten en sensatiebladen. De DNA-tests van de bloedsporen in de kajuit hadden de doorslag gegeven. Bovendien hadden alle verdachten, voor zover zij in voorarrest zaten, uiteindelijk bekend. De moord was in feite een combinatie van een crime passionel en een afrekening geweest.
Kort na een geslaagde transfer van enkele tonnen cocaïne hadden de opvarenden van de Sportsfisher I en II een feestje gevierd. Iedereen was erg dronken geworden en bedwelmd geraakt. Roger Farris en Elaine waren met amoureuze plannen afgedreven in de Sportsfisher II. Het amoureuze ging er echter al snel af toen ze ruzie kregen over iets onbenulligs. Elaine meende zich te herinneren dat het over duiken ging. Roger werd handtastelijk en Elaine had zich woedend opgesloten in haar hut, waar ze prompt insliep of het bewustzijn verloor. Farris was vervolgens terug gevaren naar het zusterschip om zijn deel van het witte poeder op te eisen. Hij was ontevreden over de deal en begon ruzie te maken.
'Farris maakte vaak ruzie,' erkende Skip voor de rechtbank .. 'Ramirez had al eerder gezegd dat wij hem kwijt moesten zien te raken.'
Farris was agressief geworden en had naar het bewuste mes gegrepen.
'Was dat dit mes?' vroeg de rechter, wijzend op het voorwerp. Skip knikte. 'In ieder geval zo'n mes. Het echte mes is overboord gevallen.' Hij blikte steels opzij naar Corbin, die hem straal negeerde.
Volgens de advocaten van de twee mannen was het noodweer geweest: de verdachten moesten zich wel verdedigen tegen Farris met zijn levensgevaarlijke mes. Het bleef onduidelijk wie van de twee de dodelijke steekwond had toegebracht, omdat de verdachten elkaar de schuld in de schoenen schoven. Wel was zeker dat zij gezamenlijk de bedoeling hadden gehad Farris te doden.
Janice haatte Elaine, omdat Elaine Roger van haar had afgepikt. Zij was op het morbide idee gekomen om Elaine de moord in de schoenen te schuiven. Elaine was naïef en daarom was de kans groot dat zij alarm zou slaan als Farris plotseling spoorloos was verdwenen. Dat konden ze niet gebruiken. Het was veel eenvoudiger om de ruzie tussen de twee aan te grijpen en een crime passionel in scene te zetten. Ramirez ten slotte, hielp hen met het
vervalsen van bewijzen.
De andere kant van de zaak lag gecompliceerder. Helaas was dit weer zo'n drugszaak waarbij de echt grote jongens vrijuit gingen. Weliswaar was een belangrijke, want jarenlang constant draaiende aanvoerlijn lamgelegd, maar het was voor de grote organisaties een peuleschil om met de middelen die zij ter beschikking hadden, binnen enkele maanden opnieuw een even solide smokkelroute op te zetten.
Koslavski was spoorloos verdwenen: Lindström had zijn werk voortreffelijk gedaan. Zelfs de villa was verlaten aangetroffen en bleek nog in hetzelfde weekend te zijn verkocht aan een speculant in onroerend goed. Koslavski werd bij verstek veroordeeld tot levenslang en al zijn bezittingen werden geconfisqueerd. Lindström verklaarde plechtig dat hij het zeer betreurde dat PIRAEUS EXPORT was leeggestolen na Koslavski's vertrek. 'Kennelijk hebben ongure elementen mijn cliënt belaagd. Zij hebben toegeslagen op het moment dat zij hun kans schoon zagen,' zei hij schijnheilig.
Danielle Lemaine wond zich geweldig op. Iedereen wist dat hij dit soort louche zaken achter de schermen regelde. Was het niet voor Koslavski, dan wel voor een andere cliënt. Hem krijg ik nog wel een keer, dacht ze rancuneus. Meer tevreden was ze, toen ze vernam welke vonnissen er werden afgekondigd. Corbin en Skip kregen elk twintig jaar gevangenisstraf voor hun aandeel in alle delicten. Ook Ramirez kreeg deze straf, maar in zijn geval kon die niet ten uitvoer worden gelegd. Hij werd bij verstek veroordeeld. De FBI was het spoor bijster geraakt. Alleen de Porsche was teruggevonden op een eenzame plek in de bush. Danielle troostte zich met de gedachte dat hij op zijn vlucht door de uitgestrekte moerassen misschien was omgekomen van uitputting, of misschien zelfs was opgevreten door een krokodil.
Janice werd als medeplichtige voorwaardelijk veroordeeld, maar werd beschouwd als slechts gedeeltelijk toerekeningsvatbaar. Ze moest verplicht afkicken en zich daarna voor een periode van vijf jaar psychiatrisch laten behandelen.
Zo opzienbarend als de moordzaak zelf was, geen bloederig detail was de pers ontgaan, zo voorspelbaar en weinig schokkend waren de vonnissen. Brett had even met Skip te doen. Hij was begin twintig en zou als man van middelbare leeftijd de gevangenis verlaten. Toch was hij het waarschijnlijk geweest die Roger de diepe, fatale steek had toegebracht. Van de drie was hij er fysiek het best toe in staat.
In deze zaak had Brett duidelijk de beste pers gekregen, niet in het minst door zijn levensgevaarlijke capriolen in Key West, die na de derde zittingsdag in geuren en kleuren in de dagbladen uit de doeken waren gedaan. Dank zij hem was Elaine Duarte natuurlijk vrijgesproken, maar pas nadat zij wekenlang onschuldig in voorarrest had gezeten. Ondanks de vreselijke nachtmerrie die ze had doorstaan, was ze nu alleen maar blij en opgewekt. 
Het schriele vrouwtje drong zich tussen Brett Murphy en Tom Wiley in en bedankte hen keer op keer.
'En wat gaat u nu doen?' vroeg Brett belangstellend.
'lk ga verhuizen naar Toronto. Een oom van mij heeft daar een conservenbedrijf en hij kan iemand gebruiken voor de boekhouding.' Ze lachte even. 'Een rustig leventje na Miami, denkt u ook niet?'
Brett kon niet antwoorden, want een journalist hield hem een microfoon onder de neus. De camera zoomde in op zijn gezicht. 'Hoe kwam het nu dat u aan boord van die motorboot opeens het mes herkende?'
Brett wist wel wat die persmuskieten wilden horen. Hij trok een serieus gezicht en zei: 'Het kwam vooral, omdat er nog bloed en ingewanden van schoongemaakte vis aan het lemmet kleefden.' Hij zag de televisiekijkers al huiveren. 'Daarnaast herkende ik de maat. In mijn vak ontwikkel je een soort timmermansoog voor steek- en snijwonden. Ik zag in een oogopslag dat dit mes de juiste afmetingen had. Het zou perfect in de wond glijden. Verder heb ik niks meer te zeggen, dames, heren. Dank u.' Hij keek om zich heen, zijn ogen zochten Danielle. Hun relatie was aanmerkelijk bekoeld sinds hij terug was uit Key West. Hij had zich in de tussenliggende tijd strikt beperkt tot het verder uitwerken van de zaak en ze hadden het nooit meer over vroeger gehad. Hij zag haar een eindje verderop in gesprek met Tom. Hij baande zich een weg door het journalistenvolk en liep op haar toe. 'Danielle, wat heb ik lang niets van je gehoord.' Hij omarmde haar.
Ze kuste hem koel en vluchtig op een wang en bloosde licht. 'Je hebt je auto al weer terug, hoorde ik,' verbrak Brett de stiIte. 'Zag-ie er nog een beetje goed uit?'
'Dank je, het vieI erg mee,' antwoordde ze ijzig.
Hij vroeg zich af of ze jaIoers was op alle aandacht die de pers hem gaf. 'Ga je nog even mee naar The Judge?' Dat was het vaste stamIokaal van de baIie waar de partijen elkaar vaak na afloop van een rechtszaak informeel troffen. The Judge was ingericht als een traditionele Britse pub en wie er binnen was, waande zich in een Engelse provinciestad.
'Nee, dank je.' Danielle glimlachte nu plotseling allercharmantst. 'Ik heb net al aan Tom Wiley gevraagd of hij met me wil dineren.'
Tom zette grote ogen op van pure verbazing.
Danielle schoof haar arm in die van Tom. Brett snapte al hoe de vork in de steel zat. Ze bleef een lastige tante, die Dany. Arme Tom.
Ze draaide zich nog een keer om. 'Trouwens, ik zag die twee meisjes, die getuige-a-charge waren, net naar de garderobe lopen. Misschien kun je hen mee vragen.'
Brett reageerde niet.
Dereck Jones sloeg hem op de schouder. 'Een ding leer je heel goed van zo'n rommelige zaak: aan alle kanten worden fouten gemaakt. Corrupte politie, amateuristisch en emotioneel gepruts van de daders, vriendjespolitiek bij justitie, slordig werk aan alle kanten. Met andere woorden: mensenwerk.'
Na deze overvloed aan cliches en de aanblik van Danielle aan de arm van zijn collega had Brett dringend behoefte aan een pint. Met Dereck stak hij de straat over naar The Judge.
'Op de perfecte misdaad!' zei Brett grijnzend, vóór hij in het bier hapte.
--einde-