'Morgen word ik dertig', zeg ik, en ik vlij me nog eens dichter tegen Michel aan.

Hij knikt. 'Ja. Je zult het wel overleven.'

Ik glimlach. 'Sterker nog, het kan me niets schelen.'

'Dat geloof ik niet. Iedere vrouw vindt het toch erg om dertig te worden?'

'Ik niet. Ik vond 29 veel erger.'

'Hoezo?' Michel trekt zijn wenkbrauwen hoog op.

'Omdat ik toen bijna dertig werd.'

Michel geeft een kus op mijn haar. 'Raar mens', mompelt hij.

Ik denk aan deze dag, precies een jaar geleden. De laatste dag voor ik erachter kwam dat Kars me had beroofd.

De bel gaal. Ik kom sloom van de bank om de deur open te doen. Het eerste wat ik zie, is een grote bos bloemen, daarachter gaat een bezorger schuil.

'Voor mij?' vraag ik verbaasd.

Hij knikt en overhandigt me het boeket. Ik neem het mee naar boven en zoek nieuwsgierig naar het kaartje.

Uiteindelijk vind ik het aan een witte roos.

Ik heb gehoord wat er is gebeurd. Veel sterkte. Leo.

Verbijsterd kijk ik Michel aan. 'Het is van Leo. Hij wenst me sterkte.'

Hij grinnikt. 'Dan is hij toch niet zo'n eikel als jij denkt dat hij is. Jouw mensenkennis laat te wensen over, Charlotte van Rhijn.'

'Ik vrees dat ik je gelijk moet geven. Maar ik heb mijn leven gebeterd, te beginnen met jou.'

Ik ga weer naast Michel op de bank liggen. Met een glimlach denk ik aan mijn huidige situatie. Ik breng de zaterdagmiddag door op de bank met mijn nieuwe vriend, ik ben helemaal klaar voor de dertig - en hoewel mijn banksaldo nog altijd te wensen overlaat, kan ik in de supermarkt gewoon pinnen. Het grootste deel van mijn oorspronkelijke schuld is afbetaald, doordat ik bijna mijn volledige salaris eraan heb besteed. Het enige wat ik nu nog moet doen, is mijn vaste lasten van het afgelopen jaar inhalen. Maar gelukkig heeft Michel me geholpen overal een betalingsregeling te krijgen.

Michel. Mijn hart slaat over als ik denk aan wat er de afgelopen tijd allemaal gebeurd is tussen ons. Het begon met een etentje, drie dagen na het gebeuren met Reinier. Hij begreep dat ik daarna naar huis wilde en er niet aan toe was om met hem mee te gaan, en juist daarom was ik er ineens wel aan toe. Als we sindsdien langer dan een werkdag uit elkaar zijn geweest, is het veel. Nu het ongemakkelijke gevoel eraf is dat hij mij moet betalen, hebben we het geweldig samen. Ik kan niet geloven dat ik ooit heb gedacht dat hij saai was. Hij is de grappigste en meest liefdevolle man op aarde.

Eva en Natasja worden gek van mijn gezwijmel.

De telefoon gaat, en hoewel we in mijn huis zijn, neemt Michel op. Ik hoor hem praten, maar verder dan 'ja' en 'nee' en 'mooi' komt hij niet. Na een paar minuten hangt hij op.

'Ze hebben Kars gepakt', zegt hij beduusd. 'Met een ton aan contanten in zijn koffer. Jij bent zijn eerste schuldeiser, gevolgd door tien vrouwen bij wie hij hetzelfde heeft gedaan.'

Ik kom overeind. 'Maar betekent dat...'

'Ja', knikt Michel. 'Dat betekent dat jij een rijke vrouw bent, Charlotte van Rhijn.'

Ik laat het nieuws even tot me doordringen. Natuurlijk ben ik blij, maar ik voel ook een zekere berusting. Zonder het geld had ik het ook wel gered.

'Dat is mooi', zeg ik uiteindelijk, en ik kom van de bank. 'Zullen we nu gaan?'

'Hoe bedoel je? Naar het politiebureau?'

'Welnee, dat kan morgen wel.' Ik heb het al een jaar zonder dat geld gesteld, die ene dag kan er ook nog wel bij. En als ik precies op mijn verjaardag zou gaan, is de cirkel mooi rond, denk ik poëtisch.

Ik werp een blik in de spiegel en gooi mijn haar over mijn schouders. 'Naar je ouders, natuurlijk.' Michel heeft gezegd dat Saskia vanavond een van haar fameuze curry's kookt, en daar moet ik natuurlijk bij zijn.

'Oké.' Michel grijnst. 'Kom mee, dan zal ik je aan mijn ouders voorstellen. Als mijn officiële, nieuwe vriendin.'

'Alweer?' vraag ik droog.

'Je hebt gelijk.' Michel lacht ondeugend. 'Aangezien je ze toch al kent, kunnen we ook wel te laat komen.'

'Dat slaat nergens op.'

'Nee.'

Heel even staan we tegenover elkaar, maar dan zet Michel een stap naar voren en ben ik niet meer te houden. Alsof ik zo Iicht als een veertje ben, tilt hij me over zijn schouder en draagt me naar de slaapkamer. Saskia's curry zal nog even moeten wachten.