12

De eerste stralen van de ochtendzon strekten zich juist uit over het land, toen Ali haar meesteres wakker kwam maken. Even later kwam Synnovea haar kamers uit en liep de trap af. Terwijl Anna boven was gebleven om de laatste hand te leggen aan wat dingen die met haar eigen vertrek te maken hadden, stond prins Aleksei te wachten in de hal toen Synnovea de deur uitstapte. Hij legde een hand op haar arm om haar tegen te houden en vertrok zijn gezicht tegen het licht van de opkomende zon die aan de hemel schitterde, alsof hij de aanwezigheid van dat hemellichaam moeilijk te verdragen vond.

'Het was Anna's idee om jou weg te laten gaan, niet het mijne,' vertelde Aleksei haar nors.

'Ik dacht wel dat je mij in je ontuchtige hol wilde houden, toen je aankondigde dat Anna weg zou gaan,' erkende Synnovea voorzichtig. Het was alleen voor de bedienden dat ze nog een vriendschappelijke houding veinsde. 'Toch vraag ik me af hoe je iets anders had durven hopen. Anna is niet bepaald achterlijk, weet je. Daarom wil ze zo graag dat ik met Wladimir trouw. Ze wil me uit huis hebben en zeker uitjouw buurt.' Een licht schouderophalen ging aan haar volgende opmerking vooraf. 'En natuurlijk is dat terecht.'

'Anna heeft nu nog meer reden om je te haten dan vroeger,' zei Aleksei treiterend. 'Nadat ik haar vertelde hoe jij me lastig viel, wilde ze niets liever dan je uithuwelijken.'

Synnovea trok verbaasd haar mooie wenkbrauwen op. 'O, ik zie dat je ook al weinig moeite hebt met het vertellen van vergezochte leugens, Aleksei, maar je plannetje om me in diskrediet te brengen heeft geen enkele invloed op wat ik doe, dus wees gewaarschuwd.'

'Jij bent gewaarschuwd, meisje.' Hij beet haar de woorden met opeengeklemde kaken toe, terwijl hij met moeite zijn zelfverzekerde houding bewaarde. 'Ik ben niet van plan je te laten ontsnappen uit wat je nu is opgelegd. Ofschoon Natasha de vervelende gewoonte heeft gebruiken naar haar eigen smaak uit te leggen -'

Opnieuw trok Synnovea haar wenkbrauwen uitdagend op terwijl ze hem onderbrak. 'En jij dan? Heb jij niet hetzelfde gedaan?'

Aleksei negeerde haar onderbreking en vervolgde op cynische toon: ik weet zeker dat Natasha zal proberen je verloving te ondermijnen door die mannen uit te nodigen die je reputatie kunnen bezoedelen...'

Synnovea staarde hem verbluft aan, want het was nooit eerder in haar opgekomen dat een aantasting van haar eer zou kunnen voorkomen dat ze met Wladimir moest trouwen. Een dergelijk plan zou een hoge prijs zijn die ze voor haar vrijheid moest betalen, een prijs waarvan ze helemaal niet wist of ze wel bereid zou zijn die te betalen. Maar toch zou het het waard zijn erover na te denken als ze echt wanhopig mocht worden, ik begrijp wel waarom je je druk maakt over mijn reputatie, gezien het feit dat Wladimir zich niet graag zou binden aan een vrouw die niet langer deugdzaam is,' antwoordde ze kleinerend. 'Maar eerlijk gezegd, Aleksei, kan ik me niet voorstellen dat je er genoegen mee neemt dat ik trouw, zonder dat je verdere boetedoening van me eist en daarom vraag ik me af hoe je van plan bent me als jouw slachtoffer op te eisen. Men zegt dat je een voorkeur voor maagden hebt, maar dat geldt ook voor mijn verloofde. Ben je bereid om Wladimir als eerste van mijn onbevlekte fruit te laten proeven voor jij genoegdoening eist?'

'Als het nodig is, maak ik in jouw geval een uitzondering,' beloofde Aleksei met een sneer.

'Wat vriendelijk van je,' zei Synnovea spottend. Ze wendde haar blik van hem af, terwijl ze probeerde zichzelf onder controle te krijgen, en vervolgens keek ze hem met hernieuwde energie aan, want ze wilde niets liever dan die zelfverzekerde houding verbrijzelen. 'Als het binnen mijn macht ligt om je te dwarsbomen, Aleksei, laat me dan de eerste zijn om je te verzekeren dat ik iedere list zal aanwenden om je plannetjes te verijdelen, ook al moet ik kolonel Rycroft mijn bed in sleuren om dat te bereiken.'

De donkere ogen spuwden vuur terwijl hij haar toe siste: 'Denk jij dat zo iets kan gebeuren zolang ik leef, meisje? Je vergist je deerlijk als je dergelijke listige fantasieën hebt bedacht, want ik zal geen andere man bij jou in de buurt laten komen.'

'Ook prins Wladimir niet?' hoonde ze.

'Door hem kan ik me wreken op jou, voor de verwondingen die je me hebt toegebracht! Maar het zal niet lang duren nadat je zijn gestuntel hebt moeten verduren, voor je mij smeekt je te bevredigen. Nee, je zal niet aan je huwelijk met Wladimir kunnen ontkomen, want ik heb mannetjes aangesteld die jou en ieder huis waarin je je bevindt in de gaten houden tot jij je jawoord hebt gegeven! Je ontkomt er niet aan, schoonheid! Niemand zal je komen redden, zelfs je dierbare Engelsman niet.'

'Dat moet je nog maar afwachten, niet?' Synnovea slaagde erin een venijnige glimlach tevoorschijn te toveren, terwijl ze haar wimpers over haar boze ogen liet zakken. Ze stak haar hand uit en tikte zachtjes met haar vingers op zijn arm, alsof ze een ondeugende leerling een standje wilde geven. 'Als ik jou was, Aleksei, dan zou ik maar niets over deze zaak tegen je vrouw zeggen voor ze vertrekt, want ik ben van plan me vanaf nu tegen je kwaadaardige neigingen te beschermen. Als het nodig mocht zijn, stap ik met mijn klachten naar tsaar Mikhail zelf en laat ik hem tegen jullie beiden de stappen nemen die jullie verdienen. Dat zweer ik je!'

Met een laatste venijnige tik op zijn arm draaide Synnovea zich om en stapte even later in het rijtuig, dat haar weg reed van het huis van de Taraslovs waar ze hopelijk nooit meer één stap over de drempel hoefde te zetten.

Het was maar een kort ritje door de straat naar het grotere huis van Natasha Andreyevna, maar voor Synnovea leek de tijd nog sneller te gaan, want ze liet haar gedachten over een veel groter scala aan mogelijkheden gaan. Ze kon het idee dat Aleksei haar zonder het te beseffen, aan de hand had gedaan, niet zomaar uit haar hoofd zetten. De belangrijkste vraag waarop ze een antwoord moest vinden was, of ze liever met haar eer onaangetast een ongelukkig huwelijk wilde aangaan of bereid was haar reputatie op te offeren voor de vrijheid om haar eigen manier van leven te kiezen en misschien zelfs een echtgenoot. De tweede mogelijkheid, hoewel verleidelijk, kon haar naam zo erg schaden dat ze de schande nooit meer te boven zou komen. De maatschappij had de neiging een gevallen vrouw zeer scherp te veroordelen en het kon betekenen dat ze verder genegeerd werd door de mensen uit haar eigen kringen. Maar toch, als ze op een of andere manier kans zou zien de roddels te vermijden en haar daden geheim te houden, of zelfs haar ontmaagding te veinzen (als zoiets mogelijk was), dan zou ze misschien alles bereiken wat ze maar wenste voor haar eigen geluk.

Toen het rijtuig de oprijlaan opreed, kwam Natasha naar buiten gesneld om haar met een opgewekte groet en een stralende glimlach te verwelkomen en voor Synnovea zag de ochtend er ineens vrolijker uit. Niet alleen zou ze verblijven in het huis van een dierbare vriendin, maar nu had ze, dankzij Aleksei, ook nog een idee waar ze zich aan kon vastklampen. Omdat haar tijd zo beperkt was, zou ze snel moeten beslissen of een dergelijke opoffering het allemaal uiteindelijk wel waard was.

Ondanks het feit dat haar keuzemogelijkheden duidelijk waren, besefte Synnovea echter dat het vinden van een aanvaardbare oplossing van het vraagstuk waarmee ze geconfronteerd werd, veel te veel consequenties had en te gecompliceerd was om binnen een paar dagen voor elkaar te krijgen. Pas toen ze met Natasha en Ali op pad ging naar een klein, ruw opgetrokken kapelletje voorbij de buitenwijken van de stad, kwam ze erachter hoe nauwkeurig Aleksei haar gangen naging.

Ze waren met zijn drieën op stap gegaan om assistentie te verlenen aan een goedhartige monnik die zich bezighield met liefdadige werken. Of ze nu oud, blind, ongelukkig of kreupel waren, zij die in nood verkeerden klopten nooit vergeefs aan bij het kleine kerkje waar de goede broeder Philip zich voor hen inzette. Zijn voornaamste zorg was het waken over zijn 'kudde' en die omvatte iedereen die naar hem toe kwam omdat ze voedsel, kleding of zielenrust zochten. De erbarmelijke omstandigheden van de armen werden vaak tot een iets draaglijker niveau verheven door zijn medeleven of door hen die hem kwamen helpen bij zijn onzelfzuchtige strijd.

Nadat ze die ochtend vroeg waren aangekomen, gingen Synnovea, Natasha en Ali aan de slag in de keuken, die gelegen was in een aangebouwd schuurtje achter de kapel, om een maaltijd te bereiden. Kort nadat het eten klaar was hield Synnovea zich bezig met het uitdelen van broden en het opscheppen van een voedzame stamppot in de houten kommen die haar werden voorgehouden door een rij hongerige mensen in lompen die voorbij schuifelden. Natasha deelde kleren uit die ze bij vriendinnen had verzameld, terwijl Ali de kinderen bezighield met pantomime en gekke liedjes, zodat de moeders kleren konden uitzoeken die hen de komende winter warm zouden houden. Temidden van deze overduidelijk broodarme mensen kwam Aleksei met een air binnengestapt, gekleed in de uitrusting van de rijke en machtige prins die hij zichzelf vond. Toen hij de gravinnen zag, stapte hij doelbewust naar voren, waardoor hij de onaanzienlijkere mensen dwong voor hem opzij te gaan. Met spottende zwier maakte hij een buiging voor de twee boyarina 's en grinnikte neerbuigend, terwijl hij bleef staan om hun omgeving aan een onderzoekende blik te onderwerpen.

Synnovea keek om zich heen en zag dat de mensen die in de rij voor het eten hadden staan wachten, nu achteraan stonden en niet langs de rijk uitgedoste prins wilden. Toen ze zich afvroeg waarom ze ineens zo angstig en terughoudend waren, realiseerde ze zich dat Aleksei's aanwezigheid de vele mensen die voedsel kwamen halen angst inboezemde.

'Ga weg, Aleksei!' beval ze en wees naar degenen die begonnen weg te schuifelen. 'Zie je niet wat je doet? Ze zijn bang voor je!'

'Bang voor mij? Waarom?' Zijn verbazing was slecht gespeeld. 'Ik ben alleen maar hierheen gekomen om getuige te zijn van je medeleven met die stinkende pummels. Anna zal ook wel verbaasd zijn als ik haar vertel wat je aan het doen bent. Ze had er geen idee van dat je om iemand anders dan jezelf gaf. Maar ja, ze is zelf niet meelevend genoeg om eerlijk over anderen te kunnen oordelen.' Er verscheen een neerbuigend lachje om zijn rode lippen. 'Wat heeft jouw op dit pad van weldoenster gebracht, als ik het vragen mag? Zoek je een manier om boete te doen voor je zonden?'

Synnovea zette haar handen in haar zij en keek hem recht aan. 'Mijn grootste zonde heb ik nog niet begaan, Aleksei. Die zal ik begaan wanneer ik een beul in dienst neem om jou op te knopen. Als het geen groot geheim is dat je wilt verbergen, mag ik je dan vragen waarom jij hier bent?'

'Wel, ik ben net als jij als weldoener hierheen gekomen om de nood van de armen te lenigen.' Hij draaide zich om en sprak de nederige priester aan. 'Hier, Philip, of hoe je ook heet! Ik ben hierheen gekomen om bij te dragen aan jouw goede doel.' Hij haalde een paar armzalige muntjes te voorschijn en wierp ze voor de voeten van de priester.

'Ik zal God danken voor uw goedheid, mijn zoon,' mompelde de monnik met het witte haar minzaam, terwijl hij knielde om de munten op te rapen. Hoewel hij voelde dat de boyar hem in het stof wilde zien kruipen, was hij niet zo trots dat hij de tekorten waaronder zijn kleine parochie gebukt ging kon negeren.

'Je kunt mij beter bedanken, oude man,' sneerde Aleksei. 'Ik heb voldoende macht op aarde om je in de gevangenis te laten smijten wegens je omgang met dieven.'

Er verscheen een vriendelijke glimlach om de gerimpelde mond van de monnik. 'Probeert u indruk op God te maken met uw hoge geboorte, terwijl allen gelijk zijn in Zijn ogen, mijn zoon? Niemand is volmaakt, of hij nu prins of pauper is.'

Aleksei wierp vol verachting zijn hoofd in zijn nek. 'Is God blind voor dieven en moordenaars?'

'God ziet alles, mijn zoon, maar Hij vergeeft ook als we de moeite nemen het Hem te vragen.'

Aleksei snoof. 'Als er een God is!'

'Ieder mens moet beslissen of hij wel of niet wil geloven. Niemand kan hem ertoe dwingen. Dat moet je hartje ingeven.'

De prins fronste zijn wenkbrauwen. 'Ik doe het liever niet. Het is dom om in iets te geloven dat je niet kunt zien!'

'God heeft de domheid van deze wereld gekozen om de wijsheid van de wijzen teniet te doen.' De monnik glimlachte weemoedig bij het zien van de tartende blik van de prins. 'Of je nu gelooft of niet, mijn zoon, je kunt God niet negeren. Hij bestaat toch.'

'Alleen voor zielen die ontvankelijk zijn voor dat soort domheid!'

De goedmoedige monnik zei vriendelijk: 'Het spijt me, maar ik begrijp niet wat u hier komt doen, als u dat gelooft. Komt u een domoor om raad vragen?'

Aleksei lachte ijzig. 'Je kunt mij niets wijsmaken met je wijsheid van een zot, heilige man. Ik kwam me alleen maar overtuigen van de veiligheid van mijn beschermelinge temidden van die smerige boeren.'

'Niemand hier zou haar kwaad doen,' verklaarde de priester. 'Deze mensen waarderen wat de gravin voor hen heeft gedaan.'

Aleksei protesteerde met een minachtend gesnuif: 'Het is toch ver beneden de stand van de gravin om met dit soort ongedierte om te gaan.'

'Met wat voor soort zou ze dan moeten omgaan, vindt u?' vroeg de priester, die hem langzamerhand begon door te krijgen. 'Wilt u haar misschien overhalen met u mee terug te gaan?'

Synnovea kwam naar voren, wierp een veelbetekende blik op de indringer en liep, zonder een woord te zeggen, weg om Aleksei bij de oude monnik weg te lokken. Ze bleef bij de deur stilstaan en bracht haar bezwaren tegen zijn aanwezigheid onder woorden. 'Het is duidelijk waar je ware belangstelling ligt, Aleksei. Zelfs broeder Philip doorziet je motieven. Als je kans ziet enig fatsoen op te brengen, dan vraag ik je weg te gaan en ons met rust te laten.'

'Denk aan mijn woorden, Synnovea,' zei Aleksei nadrukkelijk.

ik waarschuw je nu, Aleksei, dat je maar beter aan de mijne kunt denken! Ik heb genoeg van je leugens en je smerige pogingen mij je bed in te krijgen! Ga nu weg voor ik je sla! En kom hier nooit meer terug!'

Natasha, die het dreigement van het meisje hoorde, liep met een geamuseerde glimlach op de prins af. 'Kijk maar uit, Aleksei, ik geloof dat het meisje het meent.'

Aleksei's doordringende blik boorde zich in de ogen van de jonge gravin, ik heb mannen aangenomen die je volgen waar je maar heen gaat, Synnovea. Je zult me niet ontsnappen! Ze zullen je achtervolgen tot je me komt smeken je van hen te verlossen.'

'Zal ik me tegenover prins Wladimir beklagen dat je te veel op me let?' tartte Synnovea. 'Hij is rijk genoeg om andere bewakers aan te nemen om me te beschermen tegen jouw wraakzucht.'

'O, zeker! Laat hem maar komen!' zei Aleksei uitdagend. 'Dan zal hij erop staan dat jullie nog eerder gaan trouwen om jou te redden uit de handen van de schurken die ik heb aangenomen en dan komt mijn wraak nog eerder.'

Met een oppervlakkige buiging nam hij afscheid en stapte weg. Synnovea keek hem na toen hij naar een terrein tegenover de kapel liep, waar een grote groep ruiters op hem stond te wachten. Van een afstand leken de mannen niets anders dan een grote bende ongeregeld tuig, gekleed in een verscheidenheid aan vreemdsoortige kledij. Later die middag besefte Synnovea dat haar eerste indruk juist was geweest. Het was een woest gezelschap dat zeer bedreven was in het wekken van haar woede, toen ze voor de kerk gingen staan om de wacht te houden. Nadat verscheidene hoeren zich bij hen hadden gevoegd, deden ze zich ruimschoots te goed aan grote hoeveelheden kwast en wodka en hielden zich bezig met obscene spelletjes en woest gedans. Beschaamd over hun onbeheerste gedrag kon Synnovea niets anders doen dan zich verontschuldigen tegenover broeder Philip toen ze wegging.

'Ik had geen idee dat ik u zo'n last zou bezorgen door hierheen te komen.'

'Je hoeft je niet schuldig te voelen over wat die mannen doen, mijn kind,' mompelde hij terwijl zijn blik even naar de schurken ging, die de mensen die hun toevlucht in de kerk zochten, uitjouwden en treiterden. 'Ik weet dat je niet van hun soort bent. Gravin Natasha is vriendelijk en grootmoedig en jij lijkt heel veel op haar. Laat die boeven je er niet van weerhouden terug te komen. Je hebt vandaag de minder bedeelden een grote dienst bewezen. En van het geld dat je hebt gegeven, kunnen we nog een hele tijd eten kopen.'

'Ik zal mijn bediende met een vaste bijdrage sturen om u te helpen de armen van voedsel te voorzien.'

'Laat ik u verzekeren, gravin, dat ik het alleen zal gebruiken om hen te helpen.'

'Dat weet ik.' Synnovea pakte de ruwe, eeltige hand van de monnik en drukte er een kus op. 'Ik zal terugkomen zodra ik verlost ben van die mannen, goede vader, maar momenteel ziet het er naar uit dat ik me bij hun nabijheid zal moeten neerleggen.'

'Pas goed op jezelf, mijn kind, en ga met God.'

Synnovea knielde voor hem, aanvaardde zijn zegen en vertrok daarna met Natasha en Ali. Toen ze in de koets zaten, stapten de herrieschoppers op hun paard en volgden het rijtuig, waarop de hoeren die ze hadden achtergelaten, hen teleurgesteld na scholden.

Natasha's koetsier zag dat er reden tot haast was en spoorde de paarden aan, maar naarmate de schaduwen van de nacht om hen heen donkerder begonnen te worden, werden de schavuiten brutaler. Ze kwamen schreeuwend en grijnzend naast de koets rijden, terwijl ze met groots vertoon allerlei stunts op hun paarden uithaalden. Als de drie vrouwen niet zo bang waren geweest voor wat hen te wachten stond, zouden ze de behendigheid waarmee de ruiters hun kunsten vertoonden, hebben bewonderd. Maar ze slaakten alle drie een diepe zucht van verlichting toen ze veilig thuis aankwamen. Terwijl de bandieten zich voor het huis verzamelden en luidkeels gnuifden, haastten de bedienden zich om de deuren te vergrendelen en bewakers op wacht te zetten.

Korte tijd later kondigde de butler de komst van prins Wladimir en zijn zoons aan, waardoor het hele huishouden in rep en roer raakte. Natasha beval haar bedienden zich te voorzien van wat voor wapen of gereedschap ze maar konden vinden om de prinsen te hulp te schieten bij wat waarschijnlijk een gevaarlijk treffen tussen de familie en de schurken zou worden, maar toen een meid de kwam zeggen dat het tuig nergens meer te bekennen was, vlogen Natasha en Synnovea allebei naar het raam om te zien of het werkelijk waar was.

De volgende paar dagen maakte de bende zijn aanwezigheid aan Synnovea kenbaar waar ze ook heenging, maar het was uiteindelijk de zelfvoldane grijns die ze op het gezicht van Aleksei zag, wanneer hij voor het huis stond, waardoor ze haar besluit nam. Ze zou zich liever laten ophangen en vierendelen dan dat ze hem de hoogste triomf gunde! Zo kwam ze nog tamelijk vastberaden tot de conclusie dat het veel minder een opoffering was om met iemand naar bed te gaan en zich te laten bezoedelen!

Zelfs zo'n twijfelachtige oplossing van haar probleem was genoeg om een einde te maken aan het sombere gepieker, dat haar sinds Anna's verordening bezighield. Ze legde zich bij haar dubieuze ontsnappingsmogelijkheid neer en stortte zich vol verve op de taak om strategieën te bedenken waarmee ze de wereldse kolonel Rycroft kon verlokken op te treden als haar verleider. Hoewel dat op zich geen al te grote uitdaging leek, ging het er vooral om dat ze moest voorkomen dat ze hem met haar deugdzaamheid moest betalen, want de man zou erop gebrand zijn te nemen wat zij wilde bewaren. Als zijn luchthartige houding in het badhuis enig bewijs was van zijn mannelijke inslag, was ze geneigd te denken dat hij zeer zelfverzekerd was en ervaren in een spelletje waar zij bijna niets van afwist en als zij zijn vurigheid niet kon intomen, waar zou ze dan anders terechtkomen dan in zijn bed?

ik heb je hulp nodig,' smeekte ze Natasha nadat ze haar voorstel zorgvuldig had uitgelegd, 'maar als je er niets voor voelt, dan begrijp ik dat. Het zou voor ons allebei gevaarlijk kunnen zijn als het fout loopt. Zoals je zelf al hebt kunnen zien, wil prins Aleksei koste wat het kost iedere tussenkomst vermijden waardoor ik als geschikte bruid voor prins Wladimir zou kunnen worden afgewezen.'

ik ben niet bang voor die opgeblazen kraai, maar ik maak me zorgen over wat er met jou zou kunnen gebeuren door dat plannetje van je.' Natasha koos haar woorden zorgvuldig, omdat ze haar jonge vriendin niet wilde ontmoedigen, maar voelde wel dat ze haar moest manen uiterst voorzichtig te zijn. ik moet je waarschuwen voorzichtig te zijn, Synnovea. Ik zou geen ware vriendin zijn als ik zou aansporen om door te zetten en je niet te waarschuwen voor het gevaar dat je loopt. Eerlijk gezegd denk ik dat je nog meer te vrezen hebt van de Engelsman dan van Aleksei, op het moment tenminste. Het is voor ons allebei duidelijk dat Aleksei alle grenzen overschrijdt in zijn poging je deugdzaamheid te bewaren voor prins Wladimir. Kolonel Rycroft heeft geen enkele reden om te wachten. Ik ben bang dat als je hem eenmaal aanmoedigt, je het heel moeilijk zult krijgen om hem over te halen je niet ogenblikkelijk te ontmaagden. Je bent nog maar een meisje en je weet niets van de hartstochtelijke gevoelens die een man kunnen beheersen en ik weet dat als je hem al te zeer in verleiding brengt, je vast en zeker zult merken hoe opgewonden hij is.'

'Maar hij wordt toch zeker overspoeld door hoeren in de buurt waar hij woont. Ik heb horen zeggen dat ze altijd driftig op zoek zijn naar buitenlanders die zonder vrienden en verwanten hier komen wonen. Hij is waarschijnlijk uitgeput van al hun attenties.'

'Wie vertelt er zulke roddels over de man?' vroeg Natasha verontwaardigd.

Synnovea antwoordde snel, in verwarring gebracht door haar gevoelens. Het was bijna alsof ze in het diepst van haar vrouwelijk wezen hoopte dat ze deze discussie zou verliezen. 'Prinses Anna was er zeker van dat hij van hun diensten gebruik maakte.'

Natasha stak onder een minachtend gesnuif haar hand op en boog zich vervolgens voorover alsof ze een duister geheim ging onthullen. 'Nou, meisje, ik heb horen fluisteren dat kolonel Rycroft al vele medeofficieren versteld heeft doen staan door verscheidene uitnodigingen af te slaan van zekere jonge boyarina 's die sinds kort weduwe zijn en hem dolgraag als minnaar willen hebben. Gezien het feit dat hij heeft geweigerd wat hem gratis werd aangeboden door vrouwen die zowel aantrekkelijk als rijk zijn, denk je dan dat hij zou betalen voor de diensten van vrouwen van de straat? Hij schijnt in zijn werk op te gaan en in zijn pogingen jou voor zich te winnen, dus als het je bedoeling is hem in de val te lokken, moet je voorzichtig zijn. Hij zal het niet licht opvatten als je hem zomaar verleidt en vervolgens kwelt met een weigering.'

Synnovea voelde zich op een vreemde manier gerustgesteld door Natasha's redenering en ging verder met het uiteenzetten van de voorwaarden voor het succes van haar plan. 'Het is noodzakelijk dat Aleksei en zijn tuig op het juiste moment op de hoogte worden gebracht, zodat ze me kunnen redden voor ik het slachtoffer word. Jij bent de enige die ik die missie durf toe te vertrouwen,' zei ze. 'Ik ben verloren als de timing niet klopt. Zodra ik met kolonel Rycroft vertrek, zal hij me meteen mee naar zijn kamers èn zijn bed willen nemen. Op de een of andere manier moet ik hem van me afhouden totdat Aleksei er een einde aan komt maken. Hopelijk zijn we, tegen de tijd dat hij komt, zover gekomen, dat Aleksei niets anders kan denken dan dat hij mijn verloofde op de hoogte moet stellen van mijn slippertje. En dan zorgt Wladimirs afwijzing voor de rest.'

Natasha probeerde haar jonge vriendin nogmaals goede raad te geven. 'Wat verwacht je dat er gebeurt wanneer kolonel Rycroft en Aleksei tegenover elkaar staan? Denk je dat de kolonel je zonder slag of stoot opgeeft?'

'Ik hoop dat kolonel Rycroft verstandig genoeg is te beseffen dat een ruzie met Aleksei hem weinig goed zal doen.'

ik betwijfel of de kolonel in staat zal zijn logisch na te denken, als hij wordt gestoord wanneer hij net op het punt staat zijn begeerte te bevredigen.'

'Dan zal ik hem aansporen te vluchten voor het te laat is. Als hij weigert, is hij altijd nog mans genoeg om zich te verdedigen. Wat Aleksei betreft, die is natuurlijk veel minder competent, maar hij zal ongetwijfeld zijn huurlingen meebrengen om zich te beschermen.'

'Mijn kind, ik kan er niets aan doen, maar ik ben bang dat het hele plannetje van jou veel te gevaarlijk is,' zei Natasha bezorgd.' Na verloop van tijd krijg je er misschien spijt van dat je je goede naam zo te grabbel hebt gegooid, maar als het eenmaal is gebeurd, is er maar weinig dat je kunt zeggen of doen om het goed te maken. En denk maar niet dat het allemaal zo soepel zal verlopen. Zelfs bij de best doorwrochte plannen gaat er altijd wel iets mis. En als jij niet degene bent die moet boeten, denk dan eens aan kolonel Rycroft. Hij is een vreemdeling in dit land. Wie zal hem te hulp schieten als hij gevangen wordt genomen? Tsaar Mikhail zou jouw ontmaagding wel eens als een aantasting van de herinnering aan je vader kunnen beschouwen en zich wreken op de kolonel.'

ik zal de kolonel verdedigen,' verklaarde Synnovea koppig en bij het zien van de ongelovige blik van de oudere vrouw, haalde ze gedeprimeerd haar schouders op. 'Als het nodig mocht zijn, ga ik wel naar tsaar Mikhail om alles uit te leggen en te bekennen dat ik degene was die hem opzettelijk heb verleid om aan een huwelijk met prins Wladimir te ontkomen.'

'Dan zul je nog eens wat bedenkelijke gezichten zien,' zei Natasha sceptisch.

Synnovea knielde naast de vrouw neer en keek smekend naar haar op. 'O, Natasha, als ik dit niet probeer, is alles voor me verloren. Aleksei zal zijn zin krijgen en ik zal voor altijd gebonden zijn aan prins Wladimir tot een van ons dood en begraven is.'

De oudere vrouw slaakte een diepe, sombere zucht, ik vind je plan gevaarlijk, kindje, maar toch kan ik me je weerzin met een oude man te trouwen goed voorstellen. Toen ik veel jonger was, vond ik het ook verschrikkelijk me aan mijn eerste man te moeten onderwerpen. Hoewel hij vriendelijk was, was hij stokoud en ik beleefde geen genoegen aan mijn huwelijksbed.'

Synnovea legde haar wang tegen de knie van haar vriendin, ik heb geen hekel aan Wladimir, Natasha. Hij is een veel betere man dan Aleksei had kunnen kiezen als hij meer tijd had gehad. Maar het is...'

ik weet het, Synnovea. Je hoeft het niet uit te leggen. Je gedachten zijn vervuld van prachtige visioenen van liefde en een huwelijk zoals je ouders dat hadden. Als je iemand de schuld kunt geven van de hoop waaraan je je vastklampt, dan zijn het Aleksandr en Eleonora. Zij wilden voor jou hetzelfde geluk als zij kenden.'

'Misschien had Anna toch gelijk,' mompelde Synnovea grimmig. 'Misschien ben ik mijn hele leven te veel in de watten gelegd.'

'Als dat waar zou zijn, schat, dan zou ik willen dat alle kinderen zo vertroeteld werden, want jij bezit alle eigenschappen die ik graag in een dochter zou zien.' Natasha streelde liefdevol over het donkere haar. 'Maak je geen zorgen over Anna en de beledigingen die ze je wil aanpraten. Ze leeft in haar eigen privéhel en ze wil haar lot graag met anderen delen. We moeten haar vergeten en ons concentreren op belangrijker zaken, zoals het bijslijpen van dat slimme plannetje van jou. Hoe minder we aan het toeval overlaten, hoe beter het voor jou zal zijn... en misschien voor kolonel Rycroft. Natuurlijk besef je wel dat er een grote kans bestaat dat hij je hierna zal haten. De trots van een man is bijzonder kwetsbaar wanneer zijn liefde en gevoelens roekeloos door een vrouw zijn gebruikt.'

'De kolonel zal deze klap voor zijn zelfvertrouwen beter verwerken dan Wladimir, als ik hem over mijn weerzin voor hem zou vertellen. Moet ik dan de waarheid vertellen en de oude man zo schokken dat het misschien zijn dood wordt?'

Natasha schudde verdrietig haar hoofd. 'Nee, nee, kind! Ik zou niet willen dat de oude prins op zo'n manier werd gekwetst. Ik wou alleen maar dat er een manier was om de klap voor de kolonel enigszins te verzachten. Het is jammer om de liefdevolle gevoelens van zo'n man weg te gooien.'

Synnovea keek op en zag de verdrietige blik van de oudere vrouw. 'Zou je dan willen dat ik me aan hem gaf om zijn trots te sparen?'

Natasha fronste haar wenkbrauwen. 'Als er maar éen andere manier was om je doel te bereiken. Ik had zo mijn hoop gevestigd op kolonel Rycroft. Ik was ervan overtuigd dat van alle mannen die jou bewonderen, hij degene zou zijn die je hart zou stelen.'

'Je hebt steeds veel meer in hem gezien dan ik, Natasha,' antwoordde Synnovea zachtjes, maar ze wendde haar gezicht af, omdat ze niet wilde laten merken dat ze misschien zelf meer in hem had gezien dan ze ooit zou durven toegeven.