Hoofdstuk 19

Dat hele verleidingsritueel… was gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ze waren nu achttien minuten thuis, en de enige die tot dusver wat actie had beleefd was Blue, die zichzelf aan Levi’s been had vastgeklampt zodra ze voet over de drempel hadden gezet. Gelukkig had ze Eleanor Raines van beneden gevraagd haar hond uit te laten. Ellie had bij de keren dat ze hem had gezien nooit onder stoelen of banken gestoken hoe stapelgek ze op hem was, dus voor Blue had het vanavond wel snor gezeten. Maar het kwam goed uit dat de hond hier was, want het gesprek kwam niet echt op gang.

Levi zat op haar bank nadat hij de rijsessie met succes had beëindigd (Blues rijsessie, welteverstaan) en krabde de hond nu achter zijn oor, terwijl haar huisdier hem met de tennisbal in zijn bek adorerend aankeek. Faith zelf leunde tegen het aanrecht en dronk een glas ijswater.

Had ze Levi’s bedoelingen verkeerd ingeschat? Was het mogelijk, vroeg ze zich af, dat Levi geen idee had dat ze wilde dat hij haar, eh… nam? En als hij dat wel begreep, waarom bleef hij daar dan zitten? Hoe deden mensen dit? Moest ze het maar gewoon zeggen? Jezus, wat was ze zenuwachtig! Haar hart bonkte als een gek, haar handen beefden licht, haar maag zat in de knoop. Waar was die smeltende sensatie van daarnet? Hm?

Wat moest ze doen? Wat moest ze doen? Zij en Jeremy hadden tientallen gesprekken gehad over het onderwerp alvorens tot de daad over te gaan, maar hun relatie was nu eenmaal anders geweest dan de normale dynamiek tussen man en vrouw.

Feit was dat Levi haar had gekust. Twee keer. Drie keer, als ze die van een jaar of tien terug meetelde. En dan dat strelen van haar nek. Verder had zijn zusje negen minuten geleden gebeld, en hij had het telefoontje naar zijn voicemail laten doorschakelen.

Oké. Faith ging ervoor. Soort van. In zekere zin.

‘Wat dacht je ervan om het feestje te laten beginnen?’ Iemand zei dat. En o, hel en verdoemenis, het was haar eigen mond die die belachelijke woorden gevormd had.

Levi keek haar een hele poos aan. ‘Echt?’

‘Houd je mond, Levi,’ zei ze; haar gezicht brandde. ‘Wil je of wil je niet? Jezus, ik klink als een vreselijke slettebak. Weet je wat? Ga anders maar. Even goede vrienden. Er is toch een marathonuitzending van America’s Next Top Model.’

Blue kwispelde vrolijk, het was zijn lievelingsprogramma.

Levi stond op. De snelheid van Faiths hartslag verdrievoudigde. Ja hoor, hij kwam naar haar toe. Naar haar of naar de deur? O jee, naar haar. Er speelde een flauwe, mogelijk ingebeelde glimlach om zijn mond, en zijn ogen hadden die ongelooflijk hete, slaperige blik. Hij nam het glas uit haar hand en zette het op het aanrecht. Alleen al de vluchtige aanraking van zijn vingers tegen die van haar maakte dat haar knieën tintelden en slap werden. Ze snoof de geur van zijn zeep op. Hij rook heerlijk. Focus, Faith, focus… Er staat een heteroseksuele man voor je! Doe er iets mee…

Maar ze deed niks. Ze was als verlamd. Ze zou op haar nagels kunnen bijten. Dat dan maar? Best wel leuk eigenlijk. Gemakkelijker dan dit. Ze wist echt niet wat ze met een man moest beginnen. Misschien was America’s Next Top Model toch de beste keuze.

Levi plaatste zijn handen op het aanrecht, waarmee hij haar gevangen hield zonder haar aan te raken. Heet en stijf van de testosteron was hij maar een paar centimeter van haar verwijderd. Faith slikte, zo luidruchtig als een geweerschot.

‘Ik blijf liever,’ mompelde hij.

Vervolgens sloot hij de al geringe ruimte tussen hen, zijn lichaam een harde, hete… schok, en zijn mond vond die van haar.

En het zou te gek geweest zijn, ware het niet dat seks onheilspellend naderbij kwam.

Ze probeerde haar lippen te tuiten, maar verdorie, dat voelde helemaal niet goed. Wat werd er nu eigenlijk precies van haar verwacht?

‘Relax,’ zei Levi, en ze realiseerde zich dat hij haar niet meer kuste, en zij als vastgenageld aan de grond stond.

‘Oké,’ zei ze, haar lippen likkend. Ontspan je, ontspan je. Ze ontspande haar tot vuisten gebalde handen. ‘Ik doe mijn best. Ga verder. Kus me weer.’

Hij trok een wenkbrauw op. ‘Weet je het zeker?’

‘Ja. Alsjeblieft. Kus me alsjeblieft.’ Verdorie. Nu smeekte ze er zelfs om.

Zijn ogen waren halfgesloten, die prachtige groene ogen, en hij boog zich naar haar toe, terwijl zijn harde gespierde armen haar naar hem toe trokken. Deze keer drukte hij nadrukkelijker zijn lippen op die van haar, en Faith probeerde hem terug te kussen, maar ze kon geen lucht krijgen.

Met een zucht trok hij zich terug. ‘Wat is er, Faith?’

‘Helemaal niets,’ zei ze kattig. ‘Misschien ligt het aan jou. Misschien kus je helemaal niet zo goed als je denkt. Of misschien ben ik bang dat je jezelf zult haten morgenochtend. Ik bedoel, je hebt me twee keer gekust zonder ook maar een centimeter verder te gaan, dus misschien heb jij een probleem. Tjonge, jonge.’

Hij staarde haar aan. Blue liet zich op de vloer vallen met zijn buik omhoog. De klokte tikte. Shit. Dit voelde heel ongemakkelijk.

‘Met hoeveel mannen heb je geslapen?’ vroeg Levi.

Betrapt. ‘Eh, jou meegeteld?’ vroeg ze. Ze had het gevoel dat haar blos haar borst in de fik deed vliegen.

Zijn voorhoofd ‘kreukelde’ met die uitdrukking van ongeloof die ze zo vaak in hun schooljaren had gezien. ‘We hebben niet met elkaar geslapen, Faith.’

‘Nee, dat weet ik. Je hebt gelijk. Dat kan ik niet tegenspreken.’ Ze sloot even haar ogen. Ze vond America’s Next Top Model een steeds betere optie worden.

‘Dus als je mij niet meetelt, hoeveel?’

Faith knikte alsof ze over de vraag nadacht, starend naar iets wat veiliger was dan Levi’s gezicht. De koelkast of de schaal met groene appeltjes die er zo verleidelijk hadden uitgezien in de supermarkt maar in werkelijkheid vreselijk zuur waren. Ze zou ze weg moeten doen. ‘Eens even kijken,’ zei ze. ‘Eh… een.’

Haar hart leek om zichzelf heen te krullen van gêne.

Hij knipperde niet met zijn ogen. Zelfs zijn wimpers leken zich nergens toe te verwaardigen.

‘Een,’ zei hij.

‘Jep.’

‘Dus je bent alleen met Jeremy naar bed geweest?’

‘Correct opgemerkt, sir.’ Haar gezicht gloeide nu zo dat je er een ei op kon bakken. Niet dat ze ook maar iets had om zich voor te generen. Er was niets mis met kuisheid, en kieskeurigheid was een uitstekende eigenschap.

Deze avond verliep anders dan gepland.

‘Kijk,’ zei ze, misschien iets scherper dan ze bedoelde. ‘Sinds Jeremy is er gewoon nooit iemand geweest met wie… Ik bedoel, het is niet dat ik niet… Er waren een paar kerels die…’ Ze haalde even diep adem en dwong zichzelf Levi in de ogen te kijken, die nog steeds die uitdrukking op zijn gezicht had. ‘Ik wilde niet met iemand naar bed als doel op zichzelf,’ besloot ze.

Die woorden zouden een man spoorslags op de vlucht doen slaan. Vooral iemand als Levi, die het type leek om juist puur voor de seks met iemand naar bed te gaan.

Maar Faith wilde nu eenmaal gewoon eerst verliefd zijn. Zo’n acht van de afgelopen elf jaar had ze zich tenslotte nooit iets anders voorgesteld dan met één man te slapen. Seks was een veel te intiem iets om dat met iemand te doen van wie ze niet hield. Homo of niet, Jeremy had van haar gehouden en zij ook van hem, zonder meer.

Ze was niet verliefd op Levi. En Levi was zeker niet verliefd op haar.

Dit was belachelijk. Van alle mannen die ze zou kunnen krijgen, was Levi niet bepaald de aangewezen kandidaat om haar echtgenoot en/of vader van haar schattige kinderen te worden. A) Hij mocht haar nauwelijks. En B) … Nou ja, Joost mocht weten wat B was. Hot of niet (hot was hij zeker), hij was waarschijnlijk niet de man om…

Hij legde zijn hand om haar wang, op zijn gezicht lag een ondoorgrondelijke uitdrukking. Zijn wenkbrauwen waren samengetrokken in een vage, alom aanwezige frons. Faith slikte, haar keel voelde droog.

‘Wil je met mij naar bed, Faith?’

De vraag verraste haar. Zijn stem was zacht en vriendelijk, en Faith voelde haar onderbuik samentrekken. ‘Als je het niet vervelend vindt,’ fluisterde ze. Héél flauwtjes glimlachend liet hij zijn duim over haar onderlip gaan. Ze ademde beverig in. Hij maakte de haarklem los die haar haren opgestoken hield, en ze vielen golvend omlaag. Langzaam, bijna voorzichtig, boog Levi zijn hoofd om haar nek te kussen. Hij had zijn armen om haar heen en o, goede genade, zijn mond was warm en zacht, en een stroom gesmolten goud leek door haar ledematen te gaan, zwaar en elektrisch. Het leek wel of haar botten week werden, haar hoofd kantelde naar achteren en haar adem was plots onregelmatig.

Haar handen wisten niet wat ze moesten doen. Levi nam er een in zijn hand en kuste de palm, waarna hij hem plat tegen zijn borst legde zodat ze het trage harde bonzen van zijn hart kon voelen. En deze keer, toen zijn mond die van haar weer vond… deze keer ging het goed. Hij begroef zijn handen in haar haren, vervolgens liet hij ze over haar rug glijden, terwijl hij haar tegen zich aan drukte, en o, hij was zo solide als graniet, extreem gevaarlijk en tegelijk absoluut veilig. Met een zucht opende ze haar mond, en hij profiteerde ervan door haar te proeven, en dat verrukkelijk kloppende, hete gevoel werd sterker. Haar handen gingen over zijn ribben, en ze voelde de speling van zijn spieren onder zijn huid. Hij verdiepte de kus, die dringender werd, heter. Faiths knieën werden gevaarlijk slap, en er ontsnapte een kreuntje aan haar keel.

Levi trok zich terug, en Faith had een minuutje nodig om haar ogen open te doen. Haar ademhaling was onregelmatig, maar die van hem ook. Zijn ogen… slaapkamerogen… Dat was de term.

‘Weet je zeker dat je met mij wilt slapen?’ vroeg ze ietwat ademloos.

Hij streek een paar lokken haar uit haar gezicht. ‘Heel zeker.’

‘Oké. Neem me dan mee naar bed.’

‘Eigenlijk had ik de muur in gedachten.’

‘Godsammekrake!’ flapte ze eruit. De zalige warmte werd opgestuwd, hard en zwaar. ‘Oké, mij best, wat je maar wilt. Jij bent de expert.’

Er verscheen traag een glimlach op zijn gezicht, waardoor het al hete kloppen nog sterker werd. Hij bukte en tilde haar op, en ze sloeg haar benen als vanzelf om hem heen, waarna Levi Cooper deed wat hij had gezegd dat hij zou doen.

Uiteindelijk belandden ze in bed, en dat vond Levi wel zo prettig. Aanvankelijk ging het prima tegen de muur, tot Faiths hond steeds zijn smerige oude tennisbal bij hun voeten neerlegde, en ze erom begonnen te lachen. Bovendien wilde hij Faith, die nog nooit met een hetero was geweest, de complete ervaring geven. Ze was trouwens het verkennen meer dan waard met haar zachte sensuele, heel roze en romige lichaam. Verder maakte ze de bevredigendste geluidjes, en ook zij was behoorlijk op verkenning uit geweest met haar handen glijdend over zijn lichaam, haar mond zacht en zoet.

Toen ze klaar waren, had ze haar ogen wijd open, vertoonden haar wangen blosjes en was haar huid vochtig van het zweet. Hij was op zijn rug gaan liggen en had haar dicht tegen zich aan getrokken, terwijl zijn borst zwol door een heftig gevoel van… iets.

Zelfs zij was rustig. ‘Dus dit was, eh… soort van kenmerkend?’ vroeg ze op een gegeven moment.

Nee… ‘Zo’n beetje,’ antwoordde hij, terwijl zijn vingers met haar haren speelden. Waarom moest je dat zo nodig zeggen, eikel, berispte zijn brein hem.

Omdat hij niet te snel te veel wilde. Dat was alles. Hij was voorzichtig, en het was slim om voorzichtig te zijn.

De hond besloot ook dat het tijd om te slapen was en sprong op bed, waarna hij zich op hun voeten neervlijde.

‘Ligt hij je in de weg?’ vroeg Faith.

‘Nee hoor.’

Ze kwam omhoog en leunde op een elleboog. ‘Moet je gaan?’

‘Gooi je me eruit?’ vroeg hij, met zijn ogen knipperend.

‘Nee. Gewoon… Ik wist niet of je de nacht hier wilde doorbrengen. Zo ja, dan moet ik mijn ogen schoonmaken en mijn, eh… ondergoed verstoppen.

‘Ik heb je ondergoed gezien. Ik heb in mijn leven comfortabeler gevechtskledij gezien.’

‘Dus dit is jouw idee van een intiem gesprek onder de lakentjes?’

‘Van jou?’

‘Verbaas je niet om mij, Levi. Dit is allemaal nieuw voor me.’

Hij voelde dat er een glimlach op zijn gezicht dreigde te verschijnen. ‘Voor een groentje ben je anders behoorlijk bedreven.’

‘Sst.’ Daar was de blos weer. Hij draaide zich om en drukte een kus op haar schouder. Haar blos werd dieper.

‘Je bent mooi en zacht en je ruikt naar taart. Wat vind je daarvan?’ vroeg hij.

‘Naar taart?’ vroeg ze, flauw glimlachend.

‘Ja. Je bent om op te eten.’

Daar werd ze verlegen van. Haar blik van hem afwendend perste ze haar lippen op elkaar. Ze voelde zich nog steeds een beetje onzeker bij hem. ‘Dus je blijft?’

‘Wil je dat ik blijf?’

Na hem heel even aangekeken te hebben wendde ze haar blik weer af. ‘Oké. Als jij het wilt.’

Hij zou tien dingen – waarvan er negen waar waren – kunnen opsommen om naar huis te gaan. Hij had dienst. Hij had administratie te verwerken, e-mails te beantwoorden en een subsidieaanvraag af te ronden. Hij zou een surveillancerit door Manningsport kunnen maken om de brave burgers te laten weten dat hij over hen waakte. Waarschijnlijk had hij een ervan móéten gebruiken, want seks was één ding, maar meteen de hele nacht met elkaar doorbrengen was een heel ander verhaal. Het was nog veel te pril om nu al de nacht bij haar door te brengen.

‘Tuurlijk,’ zei hij.

‘Wil je echt blijven?’

‘Ja, maar houd nu verder je mond en ga slapen.’

Niet geheel overtuigd keek ze hem nog even aan, en hij voelde een steek van wroeging. Hij pakte een lok van haar haren beet, gaf er een zacht rukje aan en trok haar hoofd weer tegen zijn schouder.

‘Levi?’

Vrouwen! Konden ze nou nooit eens hun mond houden? ‘Ja?’

‘Bedankt dat je het met me hebt gedaan.’

‘Graag gedaan,’ zei hij lachend. ‘Heb je het fijn gevonden?’

‘Wat denk je?’

‘Je hebt veel herrie gemaakt. Dat is meestal een goed teken.’

Om hem aan te kijken hief ze haar hoofd op. Haar koperkleurige haren vielen daarbij voor haar gezicht. ‘Kijk aan! Een glimlachende Levi Cooper.’

En jawel, volgens hem klopte dat nog ook.

Daarop kuste ze hem, aarzelend, lief, vervolgens minder aarzelend, en het duurde nog een hele tijd voor iedereen ging slapen.

Behalve de hond dan.