25

Ze zijn bijna bij Sharons huis als ze een sms'je van Sharon krijgt. 'Het is uit! We komen eraan.'

Mooi zo, denkt Annabel. Dat is tenminste voorbij. Ze wordt weer boos op Michael als ze eraan denkt hoe slecht hij haar vriendin heeft behandeld.

Als ze even later Sharons straat in rijdt, slaat de spanning weer toe. Als alles maar goed gaat...

'Ik wacht hier wel even,' zegt Bjorn als ze bij Sharons huis zijn.

Maar zoals afgesproken doet Sharons vader de deur van de praktijk al open. 'Ha, Bjorn, goed dat je er bent. Ik wachtte al op je.'

'Op mij?' zegt Bjorn verbaasd. 'Ik heb geen afspraak, hoor.' 'Jawel,' zegt Annabel. 'Ik heb een afspraak voor je gemaakt.' 'Waarom?' vraagt Bjorn.

'Omdat ik wil weten of je ogen echt niet goed genoeg zijn om piloot te worden.'

'Wat is dat voor onzin?' roept Bjorn.

'Je wilt je hele leven al piloot worden,' zegt Annabel. 'En door die maffe test van Lucas denk je dat het niet kan. Maar mis- schien kan het wel.'

Nu wordt Bjorn kwaad. 'Waar bemoei jij je mee? Het kan me geen bal meer schelen dat ik geen piloot kan worden. Dag, zus, ik loop wel naar huis.'

'Doe dat!' roept Annabel als hij bij het hek staat. 'Dan bel ik nu papa en mama om te vertellen waar jij vandaag bent ge- weest en waar je de hele zomer hebt uitgehangen.' Bjorn draait zich met een ruk om. 'Nee, dat doe je niet.' 'Je hoeft alleen je ogen maar te laten testen,' zegt Annabel. 'Je mag kiezen.'

'Chantage dus,' zegt Bjorn. 'Ik moet nu wel.'

Boos loopt hij achter Sharons vader de spreekkamer in.

Terwijl Annabel wacht, komen Sharon en Lucas aanfietsen. Vol spanning wachten ze op Bjorn.

Annabel knijpt van de zenuwen in Sharons hand als de deur van de spreekkamer opengaat. Maar als ze Bjorns gezicht ziet, weet ze genoeg.

'Met mijn ogen is niks aan de hand,' zegt hij stralend. 'Ik kan toch piloot worden.'

'Geweldig!' Annabel valt haar broer om de hals. 'Ik ben zo blij voor je.'

'Gefeliciteerd,' zegt Sharon.

Nu stapt Lucas naar voren. De jongens staan een tijdje tegen- over elkaar. Geen van tweeen weet iets te zeggen. 'Super,' zegt Lucas dan. 'Gefeliciteerd.'

Bjorn knikt. 'Dank je. Lucas, ik heb je laten zakken. We zou- den samen op vakantie naar Frankrijk gaan, weet je nog?' 'Ja,' zegt Lucas. 'Maar in de herfst is Frankrijk ook mooi, hoor.' En dan moeten ze alle twee lachen.

Annabel kijkt naar Lucas en Bjorn, die samen weglopen. Het is net alsof er nooit iets is gebeurd. Hun vriendschap gaat ge- woon weer verder waar die was gestopt, alsof Clement nooit heeft bestaan. Ze hoort Bjorn nu al plannen maken voor dit weekend om samen te surfen. Om jou hoef ik me niet meer druk te maken, broertje, denkt ze.

Ze belt Kars nooit op haar mobiel, want dat is te duur, maar dit is een uitzondering.

Kars klinkt geschrokken als hij haar aan de lijn krijgt. 'Er is toch niks ergs?' vraagt hij.

'Jawel,' zegt Annabel. 'Iets heel ergs. Romeo's oom rijdt over drie weken naar Frankrijk. We hebben geloot wie er mee mocht, en ik heb gewonnen, dus ik moet over drie weken naar je toe.'

Kars gaat helemaal uit zijn dak. 'Hoe vindt hij het?' gebaart Sharon.

'Hij vindt er niks aan.' Annabel houdt grijnzend haar mobiel bij Sharons oor.

'WAUW... AMAZING... SUPER!'

Sharon moet het toestel van haar oor afhouden, zo hard schreeuwt Kars.