18

Sharon voelt haar hart in haar keel kloppen. Wat verschrikkelijk! Romeo heeft echt het nummer van Michaels scooter. Ze moet er niet aan denken dat ze erachter komen dat haar vriendje hen sneed. Ze zullen er echt niks van begrijpen dat ze verkering met hem heeft.

Zij vindt het ook afschuwelijk wat Michael heeft gedaan. Maar ze snapt het wel. Wat moet hij niet hebben gedacht? Eerst zag hij dat ze Justin een kus gaf en daarna ging ze ook nog eens bij hem achterop. Het lijkt wel alsof ze hem expres jaloers wilde maken. Dat denkt hij natuurlijk, en dat zou ook gemeen zijn. Logisch dat hij kwaad werd. Maar zo is ze hele- maal niet. Stom ben je wel, zegt ze tegen zichzelf. Echt heel stom. Hoe moet het nu verder?

'Heel goed dat we dat nummer van die gast hebben,' zegt Jus- tin. 'Morgen gaan we erachteraan.'

'Dat hoeft helemaal niet,' zegt Sharon gauw. 'Zeker alleen maar omdat mijn lamp kapot is. Die maak ik zelf wel, hoor.' 'We gaan toch achter die gast aan,' zegt Romeo. 'We hebben zijn nummer, we kunnen erachter komen waar hij woont. Zo meteen flikt hij het ook bij een ander.'

Sharon raakt in paniek. Ik moet dat nummer te pakken zien te krijgen, denkt ze. 'Zal... Zal ik het papiertje dan maar bewa- ren?' stelt ze voor. 'Het is tenslotte mijn fiets.' Ze kijkt vol spanning naar Romeo. Geef het alsjeblieft, denkt ze. 'Oke dan,' zegt Romeo. Hij geeft het papiertje aan Sharon.

Het is al avond als Sharon bij Michael voor de deur staat. 'Wat een verrassing,' roept Michael als hij opendoet. 'Mijn prinses!' Hij geeft haar een kus. 'Kom mee naar boven, ik heb net een nieuwe cd, echt cool.'

Sharon snapt er niks van. Ze had zich er al op voorbereid dat Michael heel boos zou zijn, maar hij doet alsof er niks is gebeurd.

Als ze op zijn kamer zijn, trekt hij haar naar zich toe. 'Heb je mijn sms'je vanochtend nog gekregen?'

'Ja,' antwoordt Sharon. 'Hartstikke lief. Daarom vond ik het zo erg dat je vanmiddag kwaad wegreed.'

'Vanmiddag?' vraagt Michael en hij kijkt haar verbaasd aan.

'Ja,' zegt Sharon. 'Het was ook stom van mij. Ik gaf Justin een kus. Heus niet om jou jaloers te maken, alleen maar omdat hij een beetje zielig was. Hij is gewoon een vriend van me, net als Romeo, Stef en Kars.'

'Dat weet ik toch,' zegt Michael.

'En een vriend geef je ook wel eens een kus,' gaat Sharon ver- der. 'Ik tenminste wel.' 'Daar is toch niks mis mee.' 'Maar jij werd wel kwaad,' zegt Sharon. Michael haalt zijn schouders op. 'Ik weet nog steeds niet waar je het over hebt.'

'Je stond vanmiddag bij mijn school, daar heb ik het over.'

'Ik ben helemaal niet bij je school geweest.'

'WAT?' Sharon snapt er niks meer van. Zou het een ander zijn geweest? 'Dat kan toch niet. Was je het echt niet?'

'Nee, detective. Is het verhoor nu afgelopen?' Michael zoent haar.

Maar Sharon is in de war. 'Als je er niet was, waarom sneed je ons dan?' vraagt ze.

'Sharon wat heb je? Ik heb je helemaal niet gesneden.' 'Jawel,' zegt Sharon. 'In de Stationsstraat. Het was hartstikke gevaarlijk. Justin en ik vielen op de grond vlak voor een vrachtwagen.'

'En je wilt beweren dat ik dat heb gedaan?'

'Ja,' zegt Sharon. 'Dat was jij, Michael. Ik weet het zeker.'

Nu wordt Michael wel kwaad. 'Hoe kom je erbij? Als ik toch zeg dat ik het niet was, dan moet je me geloven. Ik wil dat je me gelooft.'

'Je was het wel,' zegt Sharon. 'Herken je dit nummer soms?' En ze houdt het papiertje op.