6

Floor schrikt van een geluid vlak bij haar. Waar is ze? Wat doet ze hier?

O ja, ze ligt in Wouts bed, ze moet in slaap zijn gevallen. Ze wrijft het haar weg dat op haar voorhoofd plakt en gooit het dekbed van zich af. Getver, haar T-shirt is nat van het zweet. Waarvan is ze wakker geworden? De deur van Wouts kamer staat open. Nee hè, die knul van zonet, die zal toch niet...

In de deuropening staat een meisje in een blauwe jurk met gele bloemen, haar lange haar is in een slordige knot opgestoken. Perplex staart ze naar Floor, die in T-shirt rechtop in bed zit. 'Wat... wie...?' stamelt het meisje.

Floors hoofd bonst. Goh, ze is duf, zeg. Hier komt zomaar iemand binnen en...

'Het is niet waar!' zegt het meisje dan. Met een driftige beweging schuift ze de stoel waarop Wout heeft gezeten onder de tafel. 'Zeg maar tegen Wout dat Milou is geweest en doe hem vooral de groeten.' Ze draait zich om met de snelheid van een pirouette en slaat de deur van Wouts kamer achter zich dicht.

Floor wrijft in haar ogen. Ze kan al niks meer zeggen. Wie is dat? Woont dat meisje hier? Maar dan hoeft ze toch niet zo raar te doen? Of... nee... Zoals ze deed... kan maar één ding betekenen: Wout heeft een vriendin.

Ja, natuurlijk. Wout heeft een vriendin.

Plotseling krijgt ze het benauwd. Heftig pompt haar borstkas om haar longen te vullen. Waarom heeft hij daar nooit iets over gezegd? Ze gooit haar benen over de rand van het bed. Terwijl ze zich aankleedt, beginnen de tranen te stromen. Misschien had ze beter niet naar Wout kunnen gaan...

Eindelijk komt Wout thuis. Hij zorgt ervoor dat ze weer vrij kan ademen. Alle spookbeelden worden eventjes naar de achtergrond verjaagd als hij over zijn college vertelt. Op het bed zittend luistert Floor met al haar zintuigen, want ze wil alles van zijn leven hier leren kennen. Even is het net als vroeger als hij zijn arm om haar heen slaat, haar tegen zich aandrukt en vraagt: 'Gaat het weer een beetje?'

Floor knikt.

'En, hoe heb jij de middag doorgebracht?'

'Slapend,' zegt Floor. 'Je hebt een prima bed.' Nu hij er is, voelt ze zich beter. 'En ik heb aan later zitten denken,' gaat ze verder, 'als ik ook op kamers woon. Misschien ga ik psychologie studeren of filosofie.'

Wout trekt zijn wenkbrauwen op. 'Ik dacht dat je Nederlands wou doen?'

'Niet meer! Dat heb ik je toch verteld vanmorgen?'

'Ja, maar...'

'Twijfel je of ik dat wel kan? Hé broer, kleine meisjes worden groot, hoor!'

Ze geeft hem een duw tegen zijn schouder. Even later rollen ze vechtend over het bed.

Heerlijk! Floor gooit al haar boosheid en frustraties in de strijd en fanatiek probeert ze hem onder zich te krijgen.

Op dat moment gaat de deur open.