Inleiding

Toen ik ongeveer 22 jaar geleden begon met het geven van helderziende readings, had ik al snel in de gaten dat het kijken naar afzonderlijke gebeurtenissen in de levens van mensen niet genoeg was om hen te helpen. Ik kon een ingrijpende verandering zien aankomen, een nieuwe baan of misschien de naam van een nieuwe geliefde – allerlei gebeurtenissen die de persoon al had meegemaakt of nog zou gaan meemaken in de toekomst. Maar ik wist dat het echte verhaal het innerlijke proces was van hoe de betrokkene die andere persoon zou ontmoeten of zich in die specifieke omstandigheden zou gaan begeven.

Het leek me zinvoller als mijn cliënten een soort kaart (map) van hun leven voor zich konden zien, in plaats van ons samen blind te staren op losse gebeurtenissen. Als ik hen kon laten zien waar ze vandaan kwamen, en hoe ze gekomen waren tot waar ze zich nu bevonden, zou hun levensverhaal veel meer diepte en betekenis krijgen en zouden ze zichzelf beter gaan begrijpen. Als ik hen voorzag van de onvoorziene verbindende elementen van het lot en hun bestemming in wat op het eerste gezicht losstaande ervaringen leken, zou ik hen de kracht kunnen geven om betere beslissingen te nemen in hun leven.

Om die reden ben ik mezelf gaan beschouwen als een soort ‘bestemmingscartograaf’ (cartografie is de techniek van het maken en tekenen van kaarten). Dus je zou kunnen zeggen dat ik een ‘levenskaart’-artiest ben; ik ben degene die, door mijn intuïtie, het landschap van de onderscheidende gebeurtenissen in mensenlevens ontdekt en vervolgens de fijnere details van de Map inkleurt die hun emotionele en existentiële gebieden onthullen. Die informatie zal hopelijk iets in hen wakker roepen, dat ze zonder de Map nog niet konden zien.

Met behulp van deze Map zegt de persoon voor wie ik een reading doe: ‘O, ja, nu zie ik het. Daar was ik al die tijd, zo reageerde ik toen, daardoor ben ik aan mijn reis begonnen en nu ben ik hier! Nu zie ik de zogenaamde toevalligheden en mijn aandeel erin! Ik kan mijn bestemming bepalen en ik ben niet overgeleverd aan de grillen van het lot!’ Het doet me denken aan die gigantische legpuzzels die ik maakte toen ik nog klein was en die de hele eettafel bedekten. Stukje voor stukje, altijd beginnend bij de hoeken, ontdekte ik hoe alle puzzelstukjes in elkaar pasten.

Ik begon de term intuïtieve coach te gebruiken als omschrijving van wat ik doe, want mijn werk ontwikkelde zich tot meer dan alleen maar het geven van readings. Mijn gave als helderziende stelt me in staat gebeurtenissen, namen en bezochte plekken te zien die de ruwe omtrekken of hoofdstuktitels vormen van de levens van mijn cliënten. Als intuïtieve coach kijk ik onder het oppervlak van de dingen en zie ik de ingewikkelde werkelijkheid achter de verhalen van de mensen – de motieven, onopgemerkte patronen, de verborgen agenda’s en voorouderlijke erfenissen. Zo wordt de Map ingekleurd en zo komt hij tot leven.

Natuurlijk moest ik eerst zelf dit transformerende proces van het maken van een Map onder de knie krijgen. Ik moest me een weg door mijn eigen verhaal banen om hoop te vinden, om de verandering te ervaren en de magie en betekenis van dit alles te ontdekken. Mijn eigen tocht werd de mal, de vormplaat voor het proces dat ik in dit boek beschrijf. Ik heb natuurlijk ook geput uit het ruime reservoir van verhalen van cliënten die ik gedurende 22 jaar en in 29 landen heb mogen beluisteren.

Dit boek berust op ervaring, niet op theorie.

Veel materiaal komt uit mijn eigen ervaringen. Ik heb moeten genezen van de vele beproevingen in mijn eigen leven, die ik eerder beschreven heb in mijn boek Remembering the Future: The Path to Recovering Intuition. Als kind van een overlever van de Holocaust die de waarheid over haar familieverleden verborgen hield, groeide ik op met een specifieke, bevreemdende overlevingsproblematiek die pas begrepen werd toen mijn moeder schoon schip maakte en vertelde dat ze ons om veiligheidsredenen christelijk had opgevoed, terwijl we eigenlijk joods waren. Dat ik op achtjarige leeftijd een katholieke non wilde worden, moet veel zwaarder voor haar geweest zijn dan ik destijds kon beseffen. Terugkijkend zou ik zeggen dat we behoorlijk in de war waren.

Ik was als kind al helderziend en dat was behoorlijk overweldigend, want ik wist nog niet hoe ik grenzen moest stellen. Ik kreeg geheimen te zien die ik nog niet behoorde te kennen, voorzag dingen die nog moesten plaatsvinden. Tijd en ruimte waren totaal anders voor mij dan voor andere mensen. Dat, plus het vermoeden van seksueel misbruik door een babysit, maakte dat ik niet bepaald ‘normaal’ opgroeide. Het spreekt voor zich dat ik het heel moeilijk vond om ‘erbij te horen’.

Mijn tienerjaren waren zwaar – waar geen schuldige voor aan te wijzen valt, want mijn ouders deden hun best. Ze waren liefhebbende mensen die perfect en onvolkomen tegelijk waren. Ze hadden hun eigen complexe levensverhalen die weer door hun ouders beïnvloed waren, wier verhalen op hun beurt weer de mijne beïnvloedden.

Mijn reactie op het leven was heftig. Op mijn veertiende kreeg ik boulimie en een jaar later dronk ik me voor het eerst in coma. Vervolgens belandde ik in een maalstroom van zelfdestructie en schaamte die uitmondde in een groepsverkrachting op mijn negentiende. Van mijn negentiende tot mijn zevenentwintigste verruilde ik de ene pijnlijke relatie voor de andere, waarin vreemdgaan, seksueel geweld, agressie, drugs- en alcoholverslaving aan de orde van de dag waren. Ik leerde trauma’s af te doen als normaal en hoe je cocaïne kunt freebasen. Alleen iemand die is afgekickt van een verslaving kan begrijpen hoe dankbaar ik vandaag de dag ben voor de demoraliserende manier waarop ik uiteindelijk de bodem van de put bereikte. Ik vertel altijd graag dat ik de sneltrein naar de hel moest nemen om daadwerkelijk spiritueel te kunnen ontwaken.

Op 2 januari 1986 werd ik clean en nuchter wakker – de onbedwingbare neiging om te drinken en drugs te gebruiken was op mysterieuze wijze verdwenen – en sindsdien is dat zo gebleven. De eerste paar jaar van mijn onthouding wierp ik me op het 12-stappen-herstelwerk en intensieve psychotherapie. Langzaam maar zeker herwon ik mijn gevoel van eigenwaarde en zelfrespect en kon ik me overgeven aan vergeving. Die overgave was cruciaal voor het loslaten van het slachtofferbewustzijn dat tot dat moment de drijvende kracht in mijn leven was geweest.

Weer heel worden nam veel tijd in beslag, maar ik had een ontzettende leerhonger en wilde de psychologie van het helen doorgronden. Hoe zat dat met mij en anderen die met dit soort problematiek behept waren? Waarom gebeuren er verschrikkelijke dingen met aardige mensen, en hoe kan het dat aardige mensen zulke slechte dingen doen? Ik wilde liever veranderen dan mijn oude ideeën trouw blijven. Daarnaast wilde ik mijn droom verwezenlijken om singer-songwriter te worden.

Maar terwijl ik op weg was een ‘popster’ te worden, bleek de Geest andere plannen met me te hebben. Heel frustrerend, ik weet het, maar vandaag de dag ben ik extreem dankbaar voor de serendipiteit (de gave om ‘toevallig’ waardevolle dingen te ontdekken) die me hier deed belanden. Mijn toevallige carrière als helderziende ging van start toen ik, in afwachting van mijn doorbraak in de muziekwereld, aan de kost probeerde te komen met aromatherapie en massage. Steeds wanneer ik mensen aanraakte, wist ik dingen over hen. Ik vertelde wat ik zag en voor ik het wist, wilde niemand meer gemasseerd worden – ze wilden alleen nog maar een reading. Het einde van mijn muziekcarrière!

Ik wilde helemaal geen helderziende zijn, want die naam stond me tegen, evenals het stereotype dat ik me erbij voorstelde. (Nog maar onlangs, na 22 jaar, is dat woord me eigen geworden.) Bovendien paste het niet bij mijn visioen van een nuchtere singer-songwriter die levensliedjes ten gehore brengt voor massa’s aanbiddende fans. Maar ik kon er de kost mee verdienen en ik voelde me sterk betrokken bij mijn cliënten, dus mijn carrière als helderziende kende een vliegende start. De droom een zingende sensatie te zijn viel in duigen, hoewel ik toch nog op de valreep een deal sloot met EMI Music. Ik haalde weliswaar de pers, maar succes bleef uit. Het was een goede les in nederigheid.

Als helderziende ben ik uiteraard geïnteresseerd in het moderne gebruik van orakels – oude, eenvoudige vormen van spirituele vraagstelling die heel gebruikelijk zijn bij inheemse volkeren, maar ook de complexere systemen zoals de I Tjing, Noorse of Keltische runen en de Tarot. Deze systemen leunen allemaal zwaar op symbolen en archetypen die verhalen van de condition humaine. Symbolisme, archetypen en metaforen worden al sinds het begin van de opgetekende geschiedenis gebruikt als een soort therapeutische taal voor begeleiding. Ik heb zelf twee bijzonder nauwkeurige orakelsystemen gemaakt die verkrijgbaar zijn als kaarten en computerapplicaties en die afgeleid zijn van de oude tradities. Het gebruik van metaforen als instrument voor zelfontleding is niet voor niets een van de belangrijkste bestanddelen van dit boek. The Map is in wezen een metafoor voor je leven en alle gebieden, bondgenoten en uitdagers die je tegenkomt, symboliseren je diepste ervaringen.

Een ander belangrijk onderdeel van dit boek was het gevolg van het persoonlijk werk dat ik deed om mijn gekwetste ego te helen. De psycholoog Carl Jung noemde dit ongeheelde ego de schaduw – het bevat de delen van het zelf die we weigeren te erkennen, die we ontkennen of onderdrukken. Pas toen ik die stukken van mij die verbonden waren met mijn verwondingen kon benoemen en accepteren, kon ik de persoon worden die ik wilde zijn.

Dit pijnlijke werk van zelfonderzoek en erkenning van die moeizame aspecten van mezelf vormde de grootste hindernis op mijn weg, maar leidde ook tot het grootste persoonlijke resultaat. Het inspireerde me om op zoek te gaan naar de schaduw in de readings die ik deed en ik zag hoe de patronen van het lijden zich eindeloos herhaalden als de schaduw werd miskend. Het creëren van de werkelijkheid heeft veel meer te maken met wat ongezien en ontkend is in de psyche dan met positieve intenties.

De Kobold deed zijn intrede. Dit karakter kwam in me op tijdens een geleide meditatie die bedoeld was om kennis te maken met een mentale vorm van mijn ego. Dit om me te helpen inzien dat mijn ego een sterke, volledige entiteit was. In de meditatie moest ik mijn ego uitnodigen om een stap naar voren te doen en met me te praten. Ik verwachtte het beeld te zien van een slanke, mooie, zelfverzekerde, slimme, ietwat egocentrische prinses, maar kreeg in plaats daarvan een lelijk, stinkend, behaard wezen dat boeren liet en dat een bord om zijn nek droeg waar Dikzak op stond.

Ik was zo geschrokken, dat ik niet wist hoe ik moest reageren. Ik volgde dus de aanwijzingen op en nodigde deze vertegenwoordiger van mijn ego uit om met me te praten. Het denkbeeldige wezen trakteerde me op een litanie van beledigingen en kritiek, schaamte en beschuldiging die overdonderend was. Maar ineens zag ik mijn roze babydekentje dat ik toen maar om het wezentje heen drapeerde. Ik huilde mijn ogen uit mijn hoofd en besefte dat ik een relatie moest aanknopen met dit wezen, dat voor mijn kwetsuren stond. De schaduw had nu een vorm aangenomen: die van een lelijke kleine Kobold.

Het zien van dit complexe, zelfvernietigende, actieve deel van mezelf als een uniek en afzonderlijk karakter dat zich buiten mezelf leek te bevinden en daarom alleen al niet mijn hele ik kon verpersoonlijken, was zo krachtig, dat ik er tien jaar psychoanalyse voor kon inruilen. Een paar jaar later liet een vriend me kennismaken met het proces dat door de psychologen Hal en Sidra Stone ontwikkeld werd en Voice Dialogue heet, wat mijn onderzoek en studie enorm bevorderde. Waarom zou ik de Kobold niet de stem geven van de kwetsuur waaruit hij was ontstaan? Ik besloot het Koboldkarakter als sleutelelement in mijn seminars te gebruiken en de Kobold bleek ook een heel specifiek coachingsinstrument om mensen te helpen zich los te maken van hun innerlijke criticus en een gezondere, neutralere positie in zichzelf in te nemen.

Ik bedacht dat als in ieder van ons een uitdager schuilt, een negatieve stem waarnaar we luisteren, er ook bondgenoten of positievere aspecten moesten zijn om ons mee te verhouden, en dat inzicht leidde weer tot de ontdekking van andere karakters met andere hoedanigheden. Het is geen gloednieuw concept en mijn specifieke karakters zijn ontleend aan mythen en sprookjes. Verhalen vertellen als middel voor zelfontdekking is een essentieel deel van mijn workshopmateriaal. We zijn onze eigen sprookjes; we zijn allemaal helden op onze zoektochten. (Het standaardwerk van Joseph Campbell – De Held met de Duizend Gezichten – heeft enorm bijgedragen aan het ontstaan van dit boek.)

Uiteindelijk ontwikkelde ik een oorspronkelijk systeem dat elementen combineerde van Voice Dialogue met elementen uit een techniek van ‘actief dromen’– een krachtige vorm van visualiseren die de verbeelding prikkelt tot het beschrijven van de verborgen, onbewuste patronen of verhalen die niet altijd beschikbaar zijn voor de bewuste, redenerende mind. Dit resulteerde in het In-Vizion®-proces, waarop alle oefeningen in dit boek gebaseerd zijn. In Sedona, Arizona, heb ik talloze workshops gegeven op basis van dit materiaal. Ik was getuige van de bemoedigende veranderingsprocessen die vrijwel alle deelnemers ondergingen.

Het aantoonbaar belangrijkste deel van het boek kwam voort uit een vraag die ik mezelf stelde toen ik nadacht over de archetypes van de heldentocht. Als de held duizend gezichten heeft en als hij (die ons representeert) in dit avontuur betrokken is, zou hij dan ook door duizend verschillende plekken reizen? Konden die plekken en omgevingen symbool staan voor onze innerlijke omgeving? Als ik nu eens de focus op het zelf, van de positie van een innerlijke getuige, zou loslaten om me te richten op symbolische plekken die een verhaal konden vertellen? Zou het dan mogelijk zijn dat we, nu we de verbinding met onze uiterlijke omgeving aan het verliezen zijn, we misschien de weg terug kunnen vinden als we contact maken met onze innerlijke omgeving, als ware het een levende wereld die we bevolken?

Aardegebonden religies en inheemse tradities zien de planeet als een levende, bewuste entiteit waar we een gewijde, wederzijds afhankelijke relatie mee hebben, in plaats van als een onbezield rond ding dat we kunnen misbruiken en domineren. Het is mijn persoonlijke spirituele overtuiging dat het vereren van de natuur een voorwaarde is voor de verbinding met een levend, Goddelijk bewustzijn. Ik geloof dat we die heilige verbinding met de natuurlijke wereld die ons omringt en waar we deel van zijn, in ere moeten herstellen.

Het herstel van die verbinding kan ook in ons binnenste plaatsvinden, als we onze innerlijke landschappen onderzoeken. Zo boven zo beneden; zo buiten, zo binnen.

En daarmee is de cirkel van het magische maken van een map rond. Wanneer we kijken naar onze levens als naar een reis door psycho-spirituele plekken in plaats van naar archetypische persona’s, verandert ons perspectief drastisch. In plaats van altijd een spiegel voor onszelf op te houden, kijken we naar binnen om daar, paradoxaal genoeg, de diepere betekenis van ons leven te vinden. We herinneren ons zo ook weer de mystieke en mysterieuze magie van de omgeving.

In mijn boek Messages from Spirit beschrijf ik uitvoerig hoe de natuurlijke wereld dient als intuïtieve verbinding met het Goddelijke. In de natuur zijn orakels in overvloed aanwezig en als we een heilige relatie aangaan met al het levende, zullen we ze gaan zien en horen.

Maar wanneer we reizen met de Map kunnen we onze orakels en wijsheid ook in onze innerlijke landschappen aantreffen. We gaan voorbij aan de logica en de rede en treden binnen in de magische wereld van de intuïtie, waar we bemoedigende antwoorden vinden die respect-, hoop- en betekenisvol zijn.

Het proces en de concepten die ik in dit boek beschrijf, zijn beproefd en waar bevonden. Je hoeft alleen maar in de Map te stappen en de magie zichzelf laten onthullen… terwijl het jou onthult.

Dat dit boek je wijsheid, vrede en vreugde mag geven!

Liefs,
Colette