Deel 38: Waarom moest ik nou toch zó verliefd zijn op een foute man?

De tranen stroomden over mijn wangen toen ik naar mijn fiets liep. Ik had me lang niet zó verdrietig gevoeld. Wat zouden ze nu doen? Mij achter mijn rug lekker zitten uitlachen? En zou ik nu rücksichtslos worden ingeruild voor Kim?

Terwijl ik mijn fiets van het slot haalde, hoorde ik ineens heel snel een paar hakken in mijn richting tikken. Ik keek op. Daar stond ze.

‘Zullen we even iets gaan drinken in een kroegje verderop? Volgens mij heb ik iets uit te leggen.’

Hogerop

‘Dat is goed,’ zei ik langzaam. Ik was eigenlijk wel benieuwd wat Kim mij te vertellen had.

In het café bestelde zij heel hip een gin-tonic en ik een cola light. Ik wilde mijn hoofd koel houden.

‘Ik weet niet wat je denkt, maar er is echt niks tussen ons,’ begon ze. ‘Ten eerste is hij mijn baas en ten tweede is hij zeventien jaar ouder dan ik. We zijn gewoon goede vrienden. Hij vertelt me echt alles!’

‘Waarom zou je vrienden willen zijn met je baas van tweeënveertig? Dat is toch heel ongebruikelijk? En wat deed jouw hand dan op de zijne?’ Ik merkte dat ik snibbiger klonk dan ik wilde.

‘Ik vind hem gewoon aardig. Bovendien ben ik ambitieus. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik wil niet mijn hele leven secretaresse blijven. Ik wil zo snel mogelijk hogerop. Die accountmanager Fleur, die er nu zit, die is zó dom. Ik weet zeker dat ik haar werk veel beter kan!’

‘Die domme Fleur is toevallig een heel goede vriendin van me.’ Mijn stem klonk ijzig. ‘En je weet zeker dat je niet via het bed van je baas hogerop probeert te komen?’

‘Natuurlijk niet!’ Ze klonk overtuigend, maar keek me niet aan.

Ik zuchtte. Moest ik haar nu geloven? Ik gooide een paar euro op tafel en stond op. ‘Ik ben moe, ik ga naar huis,’ zei ik. ‘Bovendien breng ik mijn tijd liever door met iemand die ik aardig vind.’

Foute man

Thuisgekomen zag ik dat ik een paar oproepen van hem had gemist. Ik belde hem niet terug. Ik wist even niet wat ik moest doen. Zouden ze inderdaad niks met elkaar hebben? En moest ik Fleur nou waarschuwen of niet? Ik deed geen oog dicht. Waarom moest ik nou toch zó verliefd zijn op een foute man?

De volgende dag zag mijn collega Bas meteen wat er aan de hand was. ‘Je ziet eruit alsof je de hele nacht hebt gehuild,’ zei hij.

‘Dat klopt,’ zei ik. Ik vertelde hem alles, behalve dat mijn minnaar getrouwd was met zijn ex-collega Josien.

‘Die Kim moet weg uit dat bedrijf,’ zei hij opgewonden. ‘Kunnen we niet een list verzinnen? En jij moet gewoon op zoek naar een leuke single. Ga lekker daten!’

Hard to get

Maar daar stond mijn hoofd helemaal niet naar, zeker niet omdat ik de hele week werd bestookt met telefoontjes, appjes en sms’jes van mijn minnaar. Hoe langer ik niet reageerde, hoe meer hij smeekte. Nu ik ineens hard to get was, vond hij me zeker weer spannend? Uiteindelijk nam ik de telefoon toch maar op.

‘Heb je nou helemaal niks met Kim gedaan?’

‘Echt niet, schatje!’ Zijn stem klonk kruiperig. En ineens doemden beelden van Bill Clinton met Monica Lewinsky bij me op.

‘Ook geen orale seks? Of valt dat bij jou niet onder vreemdgaan?’ Ik schrok. Want de stilte aan de andere kant van de telefoon was oorverdovend...