„Hoi Scott, met Peggy. Tansy en ik denken dat je hond hier ergens rondloopt... Nee nee, écht niet. William zegt dat hij een hond heeft gezien... William? Mijn kleine neefje... Nee nee, het is geen grap, echt niet, ik..." Peggy keek Tansy aan. „Hij heeft neergelegd."
„Het was waarschijnlijk toch niet zijn hond," zei Tansy. „Ik bedoel, kleine kinderen brabbelen over van alles, toch?"
Peggy ging naar de woonkamer. Ze hurkte naast William die druk bezig was de tv-gids in stukken te scheuren.
„Waar is wafwaf?" wilde ze weten. Ze lette niet op de verbaasde blikken van haar ouders en het bezoek.
„Wawa!" William keek haar stralend aan, en stopte zelfs even met scheuren.
„Waar?" herhaalde Peggy. „In de tuin? In je boek?"
„Wawa slape," zei William. „Wawa bah."
„Knappe vent!" riep Peggy. „Kom op, Tan!"
Ze liepen snel de kamer uit.
Jennifer Vine lachte nerveus naar de wethouder.
„Die meiden toch, zo enthousiast. Zo energiek. Wilt u een glaasje wijn?"