Hoofdstuk 11

Ze reden zwijgend terug naar het gebouw van Manos Construction, en in datzelfde stilzwijgen stapten ze uit de auto, en in de lift totdat ze voor de deur van het appartement stonden.

‘Wat is dit?’ vroeg Lizzie nieuwsgierig, toen Ilios de deur had geopend. Ze was de reden waarom ze in de auto zo zwijgzaam was geweest plotseling vergeten en bukte zich om een kleine blauwe kraal op te rapen die net over de drempel op de grond lag.

‘Maria is vandaag kennelijk binnen geweest en kennelijk wist ze ook dat vandaag de bruiloft was,’ antwoordde Ilios, terwijl hij de kraal van haar overnam en weer op de grond legde. ‘Het is bedoeld om de boze geesten te verjagen, een oude Griekse traditie. Het ziet ernaar uit dat Maria ons huwelijk goedkeurt, en door deze kraal hier neer te leggen wil ze ons tegen kwade krachten beschermen.’

Lizzie knikte. Ze had maar al te graag haar crèmekleurige jurk willen inruilen voor iets comfortabelers, maar ze was bang dat iedere stap in de richting van de slaapkamer door Ilios verkeerd zou worden geïnterpreteerd.

‘Wie heeft de tuin ontworpen?’ vroeg ze in plaats daarvan. ‘Ik ben nog niet buiten geweest, maar –’

‘Ik heb hem ontworpen. Dat wil zeggen, ik heb sommige elementen uit de tuinen van Villa Manos verwerkt in deze tuin.’

Al pratend liepen ze de woonkamer in.

‘Is het veilig als ik je een kleine rondleiding door de tuin geef?’ vroeg hij.

Dacht hij nu werkelijk dat ze hem zou bespringen? Verwachtte hij trouwens dat zíj alle initiatief zou nemen? Dat kon ze niet. Niet zolang ze niet zeker wist dat hij haar ook wilde.

Ze vroeg zich af wat hij dacht en voelde. Had hij echt gemeend wat hij in het restaurant had gezegd of had hij haar gewoon voor de gek willen houden? Of erger nog: was hij aanvankelijk wel van plan geweest om haar mee naar bed te nemen, maar had hij zich bij nader inzien bedacht? Haar wangen brandden van schaamte bij die gedachte.

‘Ik wil me er niet mee bemoeien, maar misschien is het fijner voor je om je even om te kleden in iets minder…’

‘Iets minder chics?’ opperde ze.

Hij knikte. ‘Luister, ik heb nog een paar e-mailtjes te versturen. Waarom kleed jij je in de tussentijd niet om? Doe maar rustig aan, we hebben geen haast.’

Ze was Ilios dankbaar dat hij had opgemerkt dat ze zich ongemakkelijk voelde in haar outfit en dat ze zich dolgraag wilde omkleden maar het niet had durven zeggen. Of had hij haar helemaal niet aangevoeld en wilde hij haar gewoon even niet om zich heen hebben? Ze liet het warme water van de douche over zich heen lopen. Hoe meer ze erover nadacht, hoe meer ze ervan overtuigd raakte dat ze stom was geweest door te denken dat hij haar begeerde.

Na vijf minuten stapte ze uit de douche, droogde zich snel af en sloeg daarna een grote handdoek als een sarong om haar lichaam. Nadat ze de deur naar de kleedkamer had geopend, kwam ze abrupt tot stilstand toen ze zag dat Ilios ook in de kamer was en zíjn kledingkast opende. Hij had net als zij ook net gedoucht, zijn handdoek zat om zijn heupen gewikkeld… een veel kleinere handdoek…

‘O!’ riep ze geschrokken uit. ‘Ik dacht dat je zei dat je het druk had met het verzenden van e-mails.’

‘Ik bedacht me en besloot een douche te nemen.’ Hij vertelde er niet bij dat het verlangen dat ze bij hem had opgeroepen, zo sterk en pijnlijk was geweest, dat hij niets anders had kunnen doen dan de noodzakelijke douche te nemen.

Hij had natuurlijk in de gastensuite gedoucht, dacht ze. ‘Ik… Ik wacht wel in de badkamer tot je klaar bent.’ Was die piepende nerveuze stem echt van haar?

‘Zodat je niet wordt overweldigd door je verlangen naar me?’

Waarom had ze ooit aan hem opgebiecht dat ze bang was te worden overvallen door lustgevoelens? Haar zenuwen waren tot het uiterste gespannen.

‘Weet je wat?’ klonk het gedempt omdat de deur van de kledingkast ertussen zat.

Automatisch deed ze een paar stappen in zijn richting om hem beter te kunnen verstaan.

‘In plaats van steeds te praten over je verlangen naar me, kun je ook wat dichterbij komen om het aan me te tonen.’

De deur van de kast sloeg dicht. Hij stond nu veel te dicht bij haar – of zij te dicht bij hem? Net toen ze van plan was een stap achteruit te doen, stak hij zijn hand in haar handdoek en gaf er een rukje aan.

Wat moest ze doen? Als ze bleef staan, liep ze het risico haar handdoek te verliezen, maar als ze een stap naar voren deed, zou dat betekenen…

‘Heb je niets te zeggen?’

Ze stond nu heel dicht tegen hem aan en zijn hand had de handdoek niet meer vast, maar streek in plaats daarvan over haar blote arm, via haar schouder naar haar hals. Vervolgens nam hij haar gezicht in zijn beide handen. ‘Goed, misschien moet ík het dan maar doen.’

Die laatste woorden werden fluisterend uitgesproken, met zijn lippen tegen de hare – lippen die zacht en warm aanvoelden toen ze zacht over de hare bewogen en toen even pauzeerden om haar de kans te geven schokkerig adem te halen. Zijn vingers streelden haar gezicht, voordat hij verder ging met haar te kussen, langzaam en intiem. Ze onderging een ongelooflijk martelend erotisch genot: het waren maar kleine lichte kusjes, maar tegelijkertijd zo intens sensueel, dat ze haar naar een andere wereld leken te voeren.

Steeds wanneer hij haar kuste en zich dan weer terugtrok, boog Lizzie zich naar voren, hongerig naar meer. Ze gleed met haar hand over zijn gezicht.

‘Vanaf het eerste moment dat ik je zag, wilde ik dit,’ gaf ze ademloos toe.

‘Alleen dit? Niet meer?’

Zijn stem klonk zacht en warm, al even erotisch als zijn fijne zijdeachtige borsthaar. Zijn verleidelijke woorden deden haar beven van genot.

‘Niet dit, bijvoorbeeld?’ vroeg hij, terwijl zijn handen over haar hals en schouders gleden, waarna zijn lippen er een kus op drukten.

‘Of dit?’ Zijn tong liefkoosde het gevoelige plekje achter haar oorlelletje. Het was zó onbeschrijflijk erotisch, dat ze zich aan hem vastklampte omdat ze bang was anders door haar knieën te gaan. Haar begeerte was zó heftig, dat het haast onverdraaglijk was toen hij haar losliet.

Wat dit het? Zou hij haar zo achterlaten? Met vanbinnen dit brandende verlangen naar hem…

‘Kom,’ zei hij. ‘Dan laat ik je de tuin zien.’

De tuin? Nu? Ze wilde helemaal geen tuin. Ze wilde hém. Maar voor ze het wist, had Ilios haar hand gepakt om haar mee te trekken naar de deur.

Het was al bijna donker. Stijlvol verborgen lampjes gaven de tuin een sprookjesachtige uitstraling. De ruïne van de tempel stak af tegen de avondlucht, terwijl een netwerk van piepkleine lichtjes de zuilen verlichtten.

‘Het ziet er beeldschoon uit,’ merkte Lizzie afwezig op, nog enigszins verdoofd door zijn kussen, en nog steeds slechts gekleed in een handdoek. De tuin was inderdaad mooi, maar haar gedachten waren bij dat grote bed, waar ze op dit moment, liever dan wat ook ter wereld, met Ilios ongestoord op zou willen liggen, zodat ze ieder plekje van zijn lichaam zou kunnen ontdekken.

Hij dacht er kennelijk anders over, want hij leidde haar over een pad, waarvan de tegels aangenaam koel aanvoelden onder haar voeten. De avondlucht was gevuld met sterren, fonkelend als diamanten op een fluwelen kussen, hun glans weerspiegeld in het zwembad.

Dit was zo’n nacht waarop de goden de berg Olympus verlieten om zich te mengen met de sterfelijken, dacht Lizzie, terwijl ze stilstond om de bladeren van een olijfboom aan te raken.

‘Olijven en druiven. Eten en drinken,’ mompelde Ilios.

‘Ambrosia en nectar,’ fluisterde ze terug.

Toen ze de rand van het zwembad hadden bereikt, en Lizzie omkeek naar de ruïne, zei hij plagend: ‘Deze kan wel uit, vind je ook niet?’

Ze hield haar adem in toen hij de handdoek wegtrok, maar ze voelde zich niet langer ongemakkelijk, zelfs niet toen hij zijn blik over ieder plekje van haar lichaam liet glijden. Het was als een liefkozing, zonder haar aan te raken.

Wat gebeurde er met haar? Ze was met een man die haar het gevoel gaf dat geen enkele man haar ooit had gegeven, en het was het meest bijzondere, meest verrukkelijke en meest opwindende gevoel dat ze ooit had ervaren. Het feit dat ze naakt was, droeg alleen maar bij aan die opwinding. Ze keek toe, terwijl hij zijn eigen handdoek verwijderde. Haar hart bonkte luid bij het vooruitzicht dat hij haar in zijn armen zou nemen.

In plaats daarvan dook hij in het water, zwom er met krachtige slagen doorheen en stak toen zijn armen naar haar uit.

‘Spring erin. Het water is warm.’

Was dit het plan? Samen zwemmen?

Ze haalde diep adem en sprong erin.

Ilios armen sloten zich om haar heen. Ze stonden dicht tegen elkaar aan, het water kwam tot net boven haar borsten. Het klotste tegen hen aan; een warm gevoel tegen haar gevoelige tepels en het al even gevoelige plekje tussen haar benen. Zijn handen streelden over haar huid, wat het water deed rimpelen, zodat hij en het water één leken te worden. Hij had de volledige macht over haar gevoelens. Haar lichaam was een lege huls die erop wachtte gevuld te worden met zijn liefkozingen. Het gevoel van zijn adem tegen haar huid deed haar een kreetje slaken van genot, waarop ze automatisch haar lichaam kromde om zich zo nog verder open te stellen voor hem. Hij mocht met haar doen wat hij wilde.

Even sloot ze haar ogen, om ze daarna snel weer te openen, toen hij zich op zijn rug liet drijven en haar met zich mee trok, zodat ze boven op hem kwam te liggen. Iedere centimeter van haar lichaam was zich bewust van het zijne.

Met krachtige slagen schoot hij door het water, waarbij hij af en toe zijn handen over haar rug liet glijden, steeds een stukje lager…

Lizzie hield haar adem in van opwinding. Pas toen zijn handen haar billen omsloten, was ze in staat om opgelucht uit te ademen. Eindelijk kon ze zijn mannelijkheid tegen haar intieme plekje aan voelen, sterk en hard, naarmate hij haar dichter tegen zich aan drukte.

Haar lichaam smolt onder zijn aanraking, werd zacht en kneedbaar onder zijn sterke handen. Het leek haast te mooi om waar te zijn dat ze zich alleen maar hoefde te richten op de vervulling van haar behoefte… maar het was echt zo. Het enige waar ze nog aan kon denken was hoe het zou voelen om hem diep in zich te voelen.

Ilios was als een Griekse god, dacht ze duizelig. Door zijn aanraking leek de hele wereld om haar heen te verdwijnen; haar enige wens was zich zo dicht mogelijk tegen hem aan te drukken, haar benen om hem heen te slaan.

Ze waren aan de andere van het zwembad aangekomen, waar water vanaf een klif naar beneden stortte, naast de opening van een grot die zacht verlicht was, waardoor het water er mysterieus groen kleurde.

Toen hij haar van zich af schoof, merkte ze dat het water hier minder diep was. Ze keek verlekkerd toe bij het zien van zijn druipende lichaam toen hij rechtop ging staan.

‘Wat?’ vroeg hij, terwijl hij haar al even hongerig aanstaarde. ‘Wat wil je doen? Dit?’

Hij boog zich voorover, nam haar middel tussen zijn handen en kuste de glooiing tussen haar borsten. Lichte dralende kusjes die werden vergezeld door de plagende beweging van zijn tong tegen haar vochtige huid. Zijn handen zakten naar haar dijen, wat haar zachtjes deed kreunen. Haar gekreun nam toe toen zijn tong verderging met het kussen van haar borsten – eerst de ronding, daarna langzame rondjes met het puntje van zijn tong rond haar tepels.

Het plekje tussen haar benen begon nu steeds harder te kloppen. Tegen hem aan leunend drukte ze haar onderlijf tegen hem aan. In reactie daarop knabbelde hij aan haar tepels. Omdat ze méér wilde, duwde ze zich nog dichter tegen hem aan, opgetogen toen ze zijn hand tussen haar benen voelde. Toen hij haar intieme plekje beroerde, barstte ze bijna uiteen van genot. Ze wilde dat hij nú bezit van haar nam!

In plaats daarvan tilde hij haar uit het water en legde haar neer aan de rand van het zwembad, waarna hij zichzelf uit het water drukte en naast haar kwam liggen. Lizzies hart bonkte luid, zó gefrustreerd was ze door de onderbreking van zijn liefkozingen.

Om hem te laten zien wat ze voelde, nam ze zijn gezicht in haar handen en kuste ze hem hongerig en intens. Met zijn armen om haar heen geslagen, kuste hij haar terug.

‘We kunnen beter naar binnen gaan,’ zei hij met omfloerste stem, terwijl hij haar overeind trok en in de richting van de slaapkamer probeerde te duwen.

‘Weet ik,’ fluisterde ze. ‘Maar ik wil je niet loslaten. Ik verlang zo hevig naar je.’ Opnieuw kuste ze hem, terwijl haar lichaam brandde van verlangen.

Op de een of andere wijze, tussen vele gepassioneerde kussen door, slaagden ze erin om de slaapkamer te bereiken, waar ze haar armen om hem heen sloeg en hem opnieuw kuste. Haar handen gleden over zijn schouders en zijn rug, wat haar eigen opwinding alleen maar deed toenemen. Zijn hele lichaam was van haar, en van haar alleen, haar vingers volgden een sensueel spoor van zijn dikke zwarte haardos via het plekje achter zijn oren naar zijn nek. Het wond haar enorm op dat hij op haar aanrakingen reageerde door zijn hoofd achterover te buigen en zacht te kreunen. Ook voelde ze zijn hartslag toenemen. Intieme geluidjes en bewegingen die ze onbewust registreerde en opsloeg in haar hart.

Haar hart? Maar dat zou betekenen dat… Plotseling ging er een schok door haar heen; angst gemengd met ongeloof. Als haar hart hierbij betrokken was, betekende dat dat ook haar gevoelens waren ingeschakeld, en Ilios en gevoelens mochten en konden niet samengaan. Ze pasten niet bij elkaar, net zoals Ilios en zij niet bij elkaar pasten.

Ze draaide zich naar hem toe, maar voordat ze de woorden kon vinden, had hij haar opgetild en naar het bed gedragen, waar hij haar onder zoveel kussen bedolf, dat haar eerdere begeerte onmiddellijk weer tot leven kwam.

Door die luide roep om vervulling van haar behoeften, was het onmogelijk om naar dat andere waarschuwende stemmetje te luisteren.

Over haar heen gebogen, streelde Ilios haar lichaam, zo langzaam dralend en teder, dat het bijna onverdraaglijk was. Zijn lippen streken over de hare, met het puntje van zijn tong drukte hij haar lippen uiteen, terwijl zijn hand tussen haar benen gleed.

Op het bed gaf ze zich volledig aan hem over. Haar lichaam was hongerig naar meer. ‘Ik wil je, Ilios. Ik wil je nu – o, alsjeblieft.’

Haar fluisterend uitgesproken woorden, deden ongewild een waarschuwend belletje bij hem rinkelen. Hij had geen middelen om ervoor te zorgen dat hun samenzijn veilig zou zijn. Uit wat Lizzie hem had verteld, had hij zijn twijfels of ze wel een vorm van contraceptie gebruikte. Het was niet zo dat hij bang was voor een nare ziekte die ze door seks zouden kunnen oplopen. Hij had immers nooit enig risico genomen op dat gebied, en hij betwijfelde of Lizzie veel wisselende seksuele contacten had gehad. Maar er bestond natuurlijk nog altijd het risico dat ze zwanger zou worden, en dat betekende dat hij nu zou moeten stoppen – nu, op dit moment. Hij had zijn toekomst immers al uitgestippeld, en kinderen zouden daar weliswaar deel van uitmaken, maar zíj zou niet de moeder zijn. Zijn kinderen – zijn zoons, die hij zou beschermen tegen de pijn die hij in zijn jeugd had gekend, en die hij zou beschermen tegen een moeder die hen in de steek zou kunnen laten, of die hem financieel zou kunnen uitkleden.

Zijn kinderen die, volgens Lizzie, in een steriele omgeving zouden worden grootgebracht, en daardoor de liefde van hun moeder zouden gaan missen.

‘Ilios?’ Ze richtte zich op en raakte zijn gezicht aan, niet begrijpend waarom hij niet reageerde op het pad dat haar vingers volgden; over zijn bezwete borstkas naar de smalle lijn van donker haar die over zijn buik liep.

Haar hongerige ogen deden het verlangen dat hij geprobeerd had te onderdrukken, opnieuw opleven. Het trok door hem heen als een spoor van vuur, waardoor algauw zijn hele lichaam weer in vuur en vlam stond, ondanks het waarschuwende stemmetje in zijn hoofd. Toen ze haar handen naar hem uitstak om hem naar zich toe te trekken, wist hij dat ze eraan toe was om hem in haar te verwelkomen.

Bij het voelen van haar vrouwelijke plekje tegen zijn hevige erectie, verdween zijn laatste restje zelfbeheersing als sneeuw voor de zon.

Hij was in haar, nam bezit van haar, en dat idee bezorgde haar een duizelingwekkend gevoel van genot.

Precies op het moment waarop haar lichaam samentrok in een orgasme, voelde ze ook Ilios zijn hoogtepunt in haar bereiken.

In haar? Als een lastige vlieg bleven die woorden door haar hoofd zoemen. Hoewel ze vergeefs probeerde ze te negeren, lieten ze haar maar niet los.

Ze hadden geen anticonceptie gebruikt. Waarschijnlijk was het een fabeltje dat staande seks een zwangerschap voorkwam, maar misschien kon ze nu toch maar beter gaan staan. Ze was immers een verantwoordelijke volwassene die helemaal niet zat te wachten op een ongeplande zwangerschap.

Dus waarom bleef ze dan toch dromerig dicht tegen hem aan liggen, haar hand op zijn borst, haar vingers spelend met zijn vochtige borsthaar, genietend van zijn been dat hij bezitterig om haar heen had geslagen.

Ilios boog zich over haar heen, terwijl zijn vingers haar huid streelden. ‘Alles goed?’ vroeg hij.

‘Hemels,’ antwoordde Lizzie naar waarheid. ‘Absoluut hemels.’

Hij trok haar dicht tegen zich aan, zonder aandacht te schenken aan het stemmetje in zijn binnenste dat hem probeerde te vertellen dat hij alle regels in de wind had geslagen en dat hij daar spijt van zou krijgen.