15

‘Heb je al iets van ze gehoord?’ vroeg de vrouw toen ze de kamer binnenkwam. Hij schudde spijtig met zijn hoofd.

‘Ik heb gisteren het voorstel naar hen verzonden. Je zou toch denken dat ze gelijk zouden reageren.’ Met een nors gezicht legde ze een stapeltje foto's op het bureau en nam plaats op een stoel.

‘Ze zullen echt wel reageren’, meende hij. ‘Vooral Marcia, die wil te graag. En als ze komt, dan komt ze niet alleen.’

‘Dat is te hopen. Marcia ziet er al heel volwassen uit.’

‘Ja, dat is de pest. Maar ik denk dat met de juiste make-up er nog heel wat te redden valt.’

‘Voor wanneer wil je een afspraak met ze maken?’

Hij gaf niet direct antwoord en draaide zijn gsm op het bureaublad in het rond. ‘Aankomende zaterdag. Morgen krijg ik de bestelling binnen, dan hebben we dat in ieder geval op voorraad. Voor het geval dat...’

De Nokia spinde op het bureau in het rond.

‘Ik vind het maar niks’, foeterde de vrouw. Ze stond op en graaide geïrriteerd de Nokia van het bureau. ‘We hebben er totaal geen ervaring mee en vergeet niet dat het nog kinderen zijn.’

Zuchtend liet hij zich tegen de rugleuning vallen. ‘We moeten wel. Ze zijn met zijn tweeën en kunnen elkaar gemakkelijk beïnvloeden. En ga nou niet ineens moeilijk doen.’

‘Ik vind het wat drastisch om kinderen onder valse voorwendsels naar hier te lokken en hun dan tegen hun wil te fotograferen.’

‘We doen niets tegen hun wil. Ze kunnen zelf bepalen hoever ze willen gaan. ‘

‘Maar ik ken jou. Het is nooit ver genoeg.’

‘Nee, en dat heeft ons geen windeieren gelegd. Ik begrijp niet waarom je nou ineens begint te piepen?’

‘Dat hele gedoe met dat modellenbureau gaat mij te ver. Je neemt behoorlijk veel risico's door de naam van een bekend bedrijf te gebruiken. Waarom heb je onze site niet gewoon gebruikt?’

‘Nog effe’, viel hij honend uit. ‘Dan zien ze toch gelijk dat het om porno gaat. Dan haken die kinderen direct af. Dus zeur nou niet. Ik heb alles goed uitgedacht en er kan niets mis gaan. Als we onze klanten willen behouden, moeten we risico's nemen. Straks stappen ze over naar de concurrent en dan mag jij weer terug naar het schoonmaakbedrijf. Zit je daarop te wachten?’

Nukkig schudde zij haar hoofd.

‘Laten we maar eerst rustig afwachten’, zei hij toen sussend.

‘Misschien maken de meisjes er totaal geen probleem van.

Tegenwoordig zijn ze zo vrij met alles. Dat zie je maar aan onze kinderen. Die hebben er ook nog nooit een probleem van gemaakt.’

‘Maar dit zijn kinderen van een ander. En wat in jouw ogen een simpele naaktfoto is, kan voor een ander porno zijn.’

Ze keken elkaar aan toen de zwarte Motorola begon te trillen.

Het briefje dat hem hielp herinneren met welke naam hij op moest nemen, trilde langzaam van het apparaat. Hij pakte de gsm en wachtte even voordat hij het gesprek opendrukte.

‘Met Hans Groesbeek.’ Hij knipoogde naar zijn vrouw en luisterde aandachtig. ‘Hallo Marcia. Fijn dat je belt. Ik vind het verschrikkelijk jammer dat de opdracht voor het nieuwe meidenblad Pink aan jullie neus voorbijgaat. Maar er waren twee andere kandidaten met iets meer ervaring en omdat het een belangrijke opdracht is, wilden we niet te veel risico's nemen.’ Hij laste een pauze in om zijn woorden extra kracht te geven. ‘Toch vonden wij dat jullie talent hadden. En talent is iets waarmee je wordt geboren, dat kun je niet leren. Daar willen wij graag gebruik van maken. Gisteren kregen we nieuwe opdrachten binnen en een daarvan leek ons uitermate geschikt voor jou en je vriendin. Het is voor een kledingcatalogus en daar heb je niet echt veel ervaring bij nodig. Jullie verdienen een leuk zakcentje en kunnen het vak al doende leren. Wat vinden jullie van dit voorstel? Het is echt een buitenkansje. Natuurlijk. Overleg even met Floor. Want zonder Floor gaat deze opdracht niet door. Ik heb namelijk twee meisjes nodig.’ Hij hield zijn hand op het apparaat, leunde achterover in zijn stoel en luisterde naar de opgewonden stem van Marcia op de achtergrond.

‘Hebbes’, spelden zijn lippen en hij grijnsde vals.

‘Ja, en wat vond ze van het voorstel? Het lijkt jullie wel wat?

Mooi! Dan wil ik het volgende met jullie afspreken. We hebben met jullie buitenopnames gemaakt, maar onze opdrachtgever wil ook wat studiofoto's van jullie zien. De opnames voor de kledingcatalogus gebeuren alleen binnen en door het gebruik van studiolampen kan de huid dof uitslaan.

Dat moeten we dus eerst even testen. Maar we hebben de foto's die we verleden week in het park gemaakt hebben aan de opdrachtgever getoond en hij was tot nu toe erg enthousiast over jullie frisse gezichten. Zullen we dan maar een afspraak maken? Voor de proefopnames in een studio ben je wel een hele dag kwijt, dus het moet in een weekend gebeuren en zo snel mogelijk.’ Hij lachte toen Marcia enthousiast op zijn voorstel reageerde. ‘Aankomende zaterdag? Een moment, dan controleer ik even de agenda.’

Hij deed alsof hij de datum opzocht. ‘Ja... Maar dan lopen we weer tegen hetzelfde probleem aan als verleden week. Geen fotograaf. Vervelend... Misschien dat ik zaterdag...’ Hij zuchtte hoorbaar. ‘Ik heb een afspraak met een cliënt maar wellicht kan ik die verschuiven naar... Ja, zaterdag zou ik in principe kunnen.’ Zijn pen kraste een aantekening op een stukje papier. ‘Zullen we het dan maar op zaterdag 23 juni houden? De studio ligt in de buurt van Elst. Als jullie de trein nemen en daar uitstappen, dan haal ik jullie van het station op. Zorg dat je rond 10.30 uur op het perron klaarstaat. Gaat dat lukken? Fijn!’ Hij onderdrukte een lach toen Marcia hem wel tientallen keren uitbundig bedankte. Het was een goed opgebouwde act, maar dat konden de meisjes niet weten.