LUKE JONES

'Meneer Rand heeft de grote wagen genomen, ' zei het dienstmeisje, 'maar er staat nog een oude auto in de garage. '
'Dan nemen we die, ' zei Frank. 'Ik hoop dat er genoeg benzine in de tank zit. '
Het dienstmeisje wees hun de garage, waar zij de auto vonden. Hij was heel oud, maar er kon nog mee gereden worden. Frank reed hem achteruit de laan in en draaide hem voor het huis. Chet en Joe droegen mevrouw Rand, die nog steeds bewusteloos was, voorzichtig de stoep af en legden haar op de achterbank van de auto.
'Waar woont de dichtstbijzijnde dokter?' vroegen zij aan het dienstmeisje.
Zij legde precies uit waar zij de dokter konden vinden en de wagen schoot weg.
Frank reed zo snel hij durfde, maar hij kon met het oude vehikel geen grote snelheid bereiken. Hij wist dat iedere seconde telde. Je kon niet weten wat die wilde bende, onder de invloed van de harteloze Luke, zou doen met Ewald.
Het duurde echter nog tien minuten, voor zij bij de dokter waren. Zij droegen de bewusteloze dame het bordes op en gingen de spreekkamer in.
De dokter was in gesprek met een dame. Toen zij zich, geschrokken door de plotselinge drukte, omdraaide, herkenden de jongens Alice Fox. Op hetzelfde moment zag zij hoe de bewegingloze figuur werd binnengedragen.
'Dat — dat is mevrouw Rand!' bracht zij eruit. 'Wat is er gebeurd?'
'Ze is ernstig gewond, ' verklaarde Frank vlug. 'Een troep negers heeft bij wijze van grap Ewald uit huis gehaald. Zijn moeder werd gewond toen zij probeerde hem te beschermen. We mogen geen tijd verliezen. ' Zij legden de gewonde vrouw op de divan.
'Ik zal wel voor haar zorgen, ' zei de dokter kortaf. 'Proberen jullie maar of je Ewald kunt vinden. Dit is heel ernstig. Er kan van alles gebeuren. Ik zal de politie wel opbellen. ' Joe wendde zich plotseling tot Alice Fox.
'Wilt u hier blijven om mevrouw Rand te helpen? Het kan me niets schelen dat er een vete bestaat tussen uw families. Het is uw plicht haar te helpen. '
Juffrouw Fox kreeg een kleur.
'Maar natuurlijk help ik haar. Ik zal alles doen wat in mijn vermogen ligt, ' beloofde zij. 'Ik ben geen onmens. Ik zie niet graag iemand lijden, zelfs geen vijand. '
De Hardy's en Chet waren ervan overtuigd dat mevrouw Rand in goede handen was; zij holden het huis van de dokter uit en klauterden in de wagen. Frank keerde de oude rammelkast en reed in de richting van Hidden Harbor.
Zij hadden nog niet ver gereden, toen zij een verwarde groep mensen op de weg zagen staan. Bij het licht van de koplampen, zagen zij Luke Jones met zijn armen zwaaien en hoorden zij hoe hij bevelen schreeuwde tegen zijn handlangers.
Op korte afstand stond Ewald Rand — een angstaanjagende figuur. Hij stootte een waanzinnig gemompel uit. Zijn haar hing over zijn ogen en zijn kleren waren gescheurd. Hij had kans gezien zich van zijn belagers te ontdoen en op de een of andere manier was het hem gelukt de twee revolvers in handen te krijgen, die Jed, het nieuwe lid, oorspronkelijk in zijn bezit had.
Hij hield de groep op een afstand. Dus de wapens waren toch geladen! 'Raak me niet aan!' krijste hij. 'Als jullie een stap dichterbij komen, schiet ik. '
'Grijp hem dan toch, een van jullie!' brulde Luke Jones. Hij deed zelf echter geen stap dichterbij. 'Grijp hem en neem hem die revolvers af, ' schreeuwde hij en dat was het enige wat hij aan de situatie deed. De anderen mompelden onderling. Het was duidelijk dat niemand zijn leven durfde riskeren. Zij liepen onzeker en verward door elkaar. Frank trapte de rem in en de wagen stopte. Hij en zijn metgezellen begrepen, dat nu Ewald gewapend was, hij nog veel gevaarlijker was dan anders en zij wisten niet wat zij moesten doen. Als de jongens naar hem toegingen, zou hij niet weten dat zij vrienden waren. Voor de jongens een plan konden bedenken, rende de arme dwaas plotseling uit het schijnsel van de lampen weg en sprong over een hek langs de weg. Er klonk een wild gehuil uit de kelen van de leden van het genootschap. 'Ga hem achterna!' riep Luke Jones. 'Jaag hem op en neem hem die revolvers af. Doe nou toch iets, Jed. '
De leider stelde er zich tevreden mee, de anderen het gevaarlijke werk te laten doen; zelf bleef hij op de weg staan.
'Kom mee!' zei Frank met een vastberaden klank in zijn stem. 'We zullen die zaak met Luke Jones voor eens en voor altijd tot klaarheid brengen. '
'Wat gaan we dan doen?' piepte Chet zenuwachtig. 'We gaan hem gevangen nemen!'
De leden van Lukes club klauterden al over het hek, op jacht naar Ewald en dus was de grote neger voor het moment geheel alleen. De drie jongens stapten uit de auto. Frank deed de lichten uit. 'Wie is daar?' riep de neger.
Zij gaven geen antwoord, maar zij kwamen geluidloos dichterbij. Luke deed een paar stappen terug. 'Wie is daar?' riep hij nog eens.
Nu zijn vrienden er niet meer waren, was hij kennelijk bang voor de naderbij komende jongens.
Hij draaide zich dus om en begon te rennen. Maar dat hielp hem niet. Hij had te lang gewacht. De Hardy's en Chet renden hem achterna. Frank nam een duik en greep de neger bij de knieën. De grote kerel viel met een klap op de weg.
Hij schreeuwde van angst, worstelde en sloeg om zich heen, maar inmiddels hadden Chet en Joe zich ook op hem geworpen. Luke was sterk en hij vocht als een tijger, maar hij was toch niet mans genoeg om zich van de drie vastberaden jongens te ontdoen.
De vechtpartij duurde maar een paar minuten en eindigde ermee, dat de neger smadelijk naar de auto werd gesleept. Chet nam een eind touw van de achterbank en niettegenstaande zijn tegenstribbelen en schelden, werden Lukes polsen en enkels stevig vastgebonden. 'Een kleine vergoeding voor dat boottochtje waarop je me getrakteerd hebt, ' zei Chet grimmig, terwijl hij een van de knopen aantrok. Zij duwden Luke achter in de auto, waar hij hulpeloos bleef liggen. 'Waar zullen we hem heen brengen?' vroeg Joe.
'We brengen hem naar het kamp. Dan gaan we terug hierheen om te zien of we Ewald kunnen vinden. '
Toen de jongens hun bestemming bereikten, tilden zij Luke uit de wagen. De kerel was van nature een lafaard en hij gilde om genade. 'Maak je maar geen zorgen, ' zei Frank minachtend. 'We zullen ons niet met je bemoeien. Als we klaar zijn kom jij aan de beurt. '
De jongens lieten de bullebak in het zand naast hun tent liggen, gingen de auto weer in en reden weg. Daar hun kamp op een vrij afgelegen plek aan de kust lag, waren zij er tamelijk zeker van dat het geroep van Luke op enige afstand niet gehoord kon worden. De jongens hadden een lange en vergeefse speurtocht voor zich. Zij reden helemaal terug naar de stad, zonder ook maar een spoor van de bende of Ewald te vinden.
'Daar komen hoogstwaarschijnlijk een hoop moeilijkheden uit voort, ' zei Frank bezorgd. 'Ewald is niet verantwoordelijk voor zijn daden. Hij is gewapend en bang en hij is tot bijna alles in staat. '
'Ik hoop dat hij niet naar het huis van Blackstone gaat, ' zei Joe. Het drietal ging weer over de weg terug, nog steeds zonder succes. Zij reden naar het huis van Rand, waar het angstige dienstmeisje hun vertelde dat Ewald nog steeds niet terug was.
De jongens bevonden zich in een lastig parket. Luke zou tijdens hun afwezigheid wel eens kunnen ontsnappen en dan zouden zij er niets mee gewonnen hebben, dat zij hem gevangen hadden genomen. Ten slotte besloten zij terug te gaan naar het kamp. Zij vonden de gevangene met schuim op zijn mond. Hij deed vergeefse pogingen zich te bevrijden van de touwen, waarmee hij aan handen en voeten gebonden was.
'Laat me gaan, jongens!' gromde hij dreigend. 'Jullie komen in een hoop moeilijkheden door me zo te behandelen. '
'Het zal je niet makkelijk vallen, zelf uit de moeilijkheden te blijven, ' zei Frank kort. 'Wat zou je zeggen van die ring, die je van meneer Blackstone gestolen hebt?'
'Ik weet niks van een ring, ' antwoordde de neger gemelijk.
'En dat geld dan? Je kunt beter bekennen, Luke. Ik geloof dat jij de hand hebt in een groot aantal dingen die zich hier in de buurt hebben afgespeeld. Veronderstel nou eens dat wij naar de politie gingen en vertelden van de tunnel die jij aan het graven bent naar het huis van Rand? En veronderstel eens dat we ook vertelden dat je die vrienden van jou hebt aangezet om Ewald Rand vanavond mee te nemen en dat je hebt geprobeerd hem met een stuk rots te gooien? Veronderstel dat we vertelden van dat geheime genootschap? Hoe zou je het vinden als we je lieten arresteren, omdat je Chet in een boot hebt laten afdrijven?' Luke Jones knipperde met zijn ogen. Hij begon bang te worden. Hoe wisten die jongens zoveel over zijn activiteiten? 'Dat zijn alleen maar praatjes, ' zei hij zwakjes.
'Vertel je ons nou waar je die ring vandaan had, of niet? En het geld?' vroeg Joe dreigend. 'Ik zou alles maar vertellen als ik jou was. '
'Jullie kunnen me niets doen. '
'We kunnen in ieder geval meneer Blackstone vertellen wat we van je weten. En we kunnen de politie vertellen dat jij vanavond die bende hebt aangevoerd op het landgoed van Rand. Mevrouw Rand is ernstig gewond. Er hangen je heel wat moeilijkheden boven het hoofd. ' Luke begon te begrijpen dat de toestand er ernstig voor hem uitzag. Eindelijk waren zijn zonden aan het licht gekomen. Zijn laffe natuur kwam weer boven en hij begon te jammeren. 'Wat willen jullie dan dat ik vertel?' vroeg hij.
De jongens waren dolblij. Luke Jones toonde tekenen. van zwakheid.
Frank probeerde de opwinding in zijn stem te verbergen toen hij vroeg: 'Hoe kwam je aan die ring?'
'Die-die heb ik gestolen van meneer Blackstone. '
'Was je aan boord van de Resolute?'
'Ja, ' gaf Luke aarzelend toe. 'Ik ben hem achter nagegaan, omdat ik wist dat hij een hoop geld bij zich had. '
'Heb je dat geld ook gestolen?'
Er volgde een lange stilte. Luke Jones slikte moeilijk.
'Heb jij dat geld gestolen?' wilde Frank weten. 'Kom op! Praten! Voor de dag ermee!'
'Ja, dat geld heb ik ook gestolen, ' bekende Luke. 'Wanneer?'
'Ik ben jullie achter nagegaan naar de hut en toen het schip lek stootte, zag ik mijn kans schoon. Toen heb ik meneer Blackstone neergeslagen. Daarna heb ik zijn geld gestolen, ben in een reddingsboot gestapt en ben zo aan land gekomen. '
'Dus je hebt je meester beroofd, niet?' zei Chet. 'Ik wed, dat als we alles wisten, zou blijken dat je verantwoordelijk bent voor heel wat moeilijkheden tussen de Rands en de Blackstones. ' Luke vloog op.
'Reken maar!' verklaarde hij venijnig. 'Ik heb heel wat uitgehaald, waarvan zij elkaar de schuld hebben gegeven. '
Sinds zijn jeugd had de boosaardige knaap de vete tussen de twee families in de hand gewerkt. Hij wilde in een goed blaadje komen bij meneer Blackstone en zodoende had hij opzettelijk de paarden en honden van Rand het grondgebied van Blackstone op gelokt en de dieren daar schade laten aanrichten. Toen had hij voorgewend dat hij de dieren had weggejaagd, tot hij eindelijk een gewaardeerd bediende was geworden. Van deze vertrouwenspositie had hij misbruik gemaakt en hij had zich schuldig gemaakt aan beroving en ernstige mishandeling van zijn weldoener.
'Ik durf te wedden dat jij degene bent, die dat waarschuwingsbriefje bij onze deur in Bayport heeft achtergelaten!' riep Joe plotseling uit. 'Dat heb ik gedaan om jullie eens goed schrik aan te jagen, ' meesmuilde Luke. 'Ik wilde niet dat jullie gingen rondneuzen en mijn zaken zouden verknoeien. '
'En ik veronderstel dat meneer Blackstone de schuld zou hebben gekregen, als je die tunnel onder het huis van Rand afgemaakt zou hebben!' riep Frank uit. 'Luke Jones, je bent de grootste schurk die ik ooit ben tegengekomen en we hebben heus nogal wat tuig ontmoet bij alles wat wij hebben meegemaakt. '
In plaats dat Luke zich schaamde, leek het wel of hij gevleid was door deze vergelijking.
'De wagen in!' beval Frank. 'We gaan aan die vete onmiddellijk een eind maken. Als de Blackstones en de Rands dit allemaal horen, zullen ze de zaak wel anders bekijken. '
De jongens duwden hun gevangene overeind en werkten hem de auto in. Toen reden zij van het kamp naar het huis van Rand. Toen zij daar aankwamen stond er al een auto voor het huis geparkeerd en er brandde licht in de kamers op de benedenverdieping. In de hall stonden de dokter en juffrouw Fox met elkaar te praten.
'We hebben mevrouw Rand thuisgebracht, ' zei de dokter. 'Juffrouw Fox heeft beloofd voor haar te zullen zorgen. '
'Hoe gaat het met haar? Komt ze er bovenop?' vroeg Chet bezorgd. 'Ze is er nogal erg aan toe, ' antwoordde de geneesheer, 'maar met de juiste behandeling en rust wordt ze wel weer beter. Als de klap maar iets harder was aangekomen, dan zou het haar dood geweest zijn. ' Frank wendde zich tot de actrice.
'Juffrouw Fox, ' zei hij, 'denkt u dat u uw vader kunt overhalen hierheen te komen?' De dame keek verwonderd.
'Mijn vader vragen om naar het huis van Rand te komen!' riep zij uit. 'Hij zou geen voet op deze grond zetten, al hing zijn leven er vanaf. '
'Hij komt heus wel, als hij maar hoort wat wij ontdekt hebben, ' zei Frank. 'We hebben de man gevonden, die zijn geld en zijn ring heeft gestolen; de man die verantwoordelijk is voor de Rand-Blackstone vete. En wat meer zegt, wij hebben een bekentenis van hem losgekregen ook. ' Juffrouw Fox liet zich niet twee maal bidden, toen zij deze verbazingwekkende mededeling hoorde. Met een kreet van verwondering holde zij het huis uit en rende zij de weg over.
Terwijl het groepje wachtte op de komst van meneer Blackstone, hoorden zij kermen in de kamer van de zieke. Het was mevrouw Rand die om haar zoon riep.
'Ewald!' riep ze. 'Ewald! Waar is Ewald? Ze hebben hem meegenomen. '
De dokter probeerde de ontstelde moeder tot kalmte te brengen, maar zonder succes.
'Ik wil Ewald! Mijn arme jongen! Waar is hij? Als ik hem niet bescherm zullen zij hem kwaad doen. Ik wil mijn jongen terug!'
'Weten jullie wat er met hem gebeurd is?' vroeg de dokter aan de jongens.
Frank schudde zijn hoofd.
'We zagen hem daarstraks wel. Een troep negers had hem in een hoek gedreven, maar hij is toch weggevlucht. Hij had in iedere hand een revolver. '
Het gezicht van de dokter stond zeer ernstig.
'Dat is lelijk, ' zei hij. 'Als die kerels Ewald bang hebben gemaakt, dan is hij niet verantwoordelijk voor zijn daden. Als hij gewapend is, dan ziet het er slecht uit voor iedereen die hem wat in de weg legt. '
De jongens waren nog verlangender dan eerst om het zoeken naar het ongelukkige lid van de familie Rand voort te zetten. Maar ze wilden toch ook graag dat meneer Blackstone de bekentenis zou horen, die de verdenking zou wegnemen dat zij iets te maken hadden met de overval en de beroving aan boord van de Resolute.
Een paar minuten later kwam met grote snelheid een auto aanrijden, die met gierende banden voor het huis stopte. Er sprong een politieman uit, die de veranda opliep.
'Is Ewald al teruggevonden?' vroeg hij.
'Nog niet, ' was het antwoord.
'Er komen moeilijkheden vanavond, ' zei de man grimmig. 'Ik weet niet of het Ewalds schuld is, maar iemand heeft de hele omgeving in rep en roer gezet. Iemand heeft een paar schoten gelost op een auto die op de kustweg reed. En op een boerderij hebben de mensen de stuipen op het lijf gekregen van een kerel die brullend over het erf liep. Wij hebben al van vijf, zes kanten meldingen binnen gekregen. We hebben niemand verteld, dat Ewald rondloopt, maar ik hoop dat we hem te pakken hebben voor het nog erger wordt. '
Het was duidelijk dat de politieman zich zorgen maakte. 'Het kan best zijn dat Ewald zichzelf niets aandoet, maar de mensen raken opgewonden. Ze praten er al over, een klopjacht op die wildeman te beginnen. Ze weten natuurlijk niet dat het Ewald is, want anders zouden zij wel rekening houden met zijn toestand. Maar als ze hem te pakken krijgen — ik moet er niet aan denken wat er dan gebeurt. '
'Wat bedoelt u?' vroeg Joe.
'Als een paar van die heethoofden van boeren eenmaal beginnen, dan gaan ze zelf voor rechter spelen. '
'Bedoelt u dat ze hem dan zullen doden?'
'Die kans is heel groot. We moeten Ewald vinden voor hij nog meer kwaad doet en zien dat we hem veilig thuis krijgen. ' De jongens hadden er geen moment bij stilgestaan dat de situatie zo ernstig zou kunnen worden.
Op dat ogenblik kwamen meneer Blackstone en Alice Fox de stoep op. De oude heer aarzelde kennelijk om het huis van Rand binnen te gaan. Door overredingskracht van zijn dochter ging hij toch naar binnen. 'Jullie willen me spreken?' beet meneer Blackstone de jongens toe en hij keek hen aan op een manier, die bepaald niet vriendelijk genoemd kon worden.
'Ja meneer, dat klopt, ' antwoordde Frank. 'En ik ben blij dat die politieman hier is, want we hebben een gevangene voor hem. We hebben de man gevangen, die uw geld gestolen heeft, meneer Blackstone. Ik weet niet of er veel van is overgebleven, maar ik geloof wel, dat u er nog iets van terugkrijgt. '
'Wie is die kerel?'
De jongens liepen naar de auto, openden het portier en haalden Luke Jones eruit.
De grote kerel, die nog maar zo kort geleden blufferig en zo trots als een pauw rondliep, had zijn arrogante manieren nu wel verleerd. Toen hij zijn patroon zag kromp hij in elkaar en liet zijn hoofd hangen. 'Luke!' riep meneer Blackstone ongelovig uit. 'Het is Luke toch niet... '
'Deze knaap was het die u aan boord van de Resolute is gevolgd en die u heeft neergeslagen en het geld en de ring heeft gestolen. Hij is de schuld van de moeilijkheden van de laatste tijd tussen de Rands en de Blackstones. '
'Is dat waar?' vroeg de oude man verbolgen, terwijl hij een stap in de richting van zijn bediende deed. 'Is dat waar, Luke? Zeg op!' De jonge kerel deed geen moeite zich te verontschuldigen. 'Ja, meneer Blackstone, het is waar!' gaf hij toe. 'Ik heb het geld niet allemaal uitgegeven. Ik heb er nog wat van over. '
'Vertel meneer Blackstone nu maar eens wat je ons hebt verteld, ' zei Joe. Met aarzelende stem herhaalde de kerel zijn bekentenis. Na deze woorden zat er niet veel fut meer in Luke Jones — hij was verslagen.
Toen hij uitgesproken was, nam de officier hem bij de arm.
'Daar zul je een behoorlijke tijd voor moeten brommen, Jones. Kom mee!'
De gevangene werd juist de stoep afgeleid, toen een groep boeren de weg naar Hidden Harbor kwam opgemarcheerd. Enkelen van hen droegen fakkels, die een spookachtig licht verspreidden in de nacht. Plotseling klonk een verward geschreeuw: 'Hang hem op! Hang hem op!'