LUKE JONES
'Meneer Rand heeft de grote wagen genomen, ' zei het
dienstmeisje, 'maar er staat nog een oude auto in de garage. '
'Dan nemen we die, ' zei Frank. 'Ik hoop dat er genoeg benzine in
de tank zit. '
Het dienstmeisje wees hun de garage, waar zij de auto vonden. Hij
was heel oud, maar er kon nog mee gereden worden. Frank reed hem
achteruit de laan in en draaide hem voor het huis. Chet en Joe
droegen mevrouw Rand, die nog steeds bewusteloos was, voorzichtig
de stoep af en legden haar op de achterbank van de auto.
'Waar woont de dichtstbijzijnde dokter?' vroegen zij aan het
dienstmeisje.
Zij legde precies uit waar zij de dokter konden vinden en de wagen
schoot weg.
Frank reed zo snel hij durfde, maar hij kon met het oude vehikel
geen grote snelheid bereiken. Hij wist dat iedere seconde telde. Je
kon niet weten wat die wilde bende, onder de invloed van de
harteloze Luke, zou doen met Ewald.
Het duurde echter nog tien minuten, voor zij bij de dokter waren.
Zij droegen de bewusteloze dame het bordes op en gingen de
spreekkamer in.
De dokter was in gesprek met een dame. Toen zij zich, geschrokken
door de plotselinge drukte, omdraaide, herkenden de jongens Alice
Fox. Op hetzelfde moment zag zij hoe de bewegingloze figuur werd
binnengedragen.
'Dat — dat is mevrouw Rand!' bracht zij eruit. 'Wat is er
gebeurd?'
'Ze is ernstig gewond, ' verklaarde Frank vlug. 'Een troep negers
heeft bij wijze van grap Ewald uit huis gehaald. Zijn moeder werd
gewond toen zij probeerde hem te beschermen. We mogen geen tijd
verliezen. ' Zij legden de gewonde vrouw op de divan.
'Ik zal wel voor haar zorgen, ' zei de dokter kortaf. 'Proberen
jullie maar of je Ewald kunt vinden. Dit is heel ernstig. Er kan
van alles gebeuren. Ik zal de politie wel opbellen. ' Joe wendde
zich plotseling tot Alice Fox.
'Wilt u hier blijven om mevrouw Rand te helpen? Het kan me niets
schelen dat er een vete bestaat tussen uw families. Het is uw
plicht haar te helpen. '
Juffrouw Fox kreeg een kleur.
'Maar natuurlijk help ik haar. Ik zal alles doen wat in mijn
vermogen ligt, ' beloofde zij. 'Ik ben geen onmens. Ik zie niet
graag iemand lijden, zelfs geen vijand. '
De Hardy's en Chet waren ervan overtuigd dat mevrouw Rand in goede
handen was; zij holden het huis van de dokter uit en klauterden in
de wagen. Frank keerde de oude rammelkast en reed in de richting
van Hidden Harbor.
Zij hadden nog niet ver gereden, toen zij een verwarde groep mensen
op de weg zagen staan. Bij het licht van de koplampen, zagen zij
Luke Jones met zijn armen zwaaien en hoorden zij hoe hij bevelen
schreeuwde tegen zijn handlangers.
Op korte afstand stond Ewald Rand — een angstaanjagende figuur. Hij
stootte een waanzinnig gemompel uit. Zijn haar hing over zijn ogen
en zijn kleren waren gescheurd. Hij had kans gezien zich van zijn
belagers te ontdoen en op de een of andere manier was het hem
gelukt de twee revolvers in handen te krijgen, die Jed, het nieuwe
lid, oorspronkelijk in zijn bezit had.
Hij hield de groep op een afstand. Dus de wapens waren toch
geladen! 'Raak me niet aan!' krijste hij. 'Als jullie een stap
dichterbij komen, schiet ik. '
'Grijp hem dan toch, een van jullie!' brulde Luke Jones. Hij deed
zelf echter geen stap dichterbij. 'Grijp hem en neem hem die
revolvers af, ' schreeuwde hij en dat was het enige wat hij aan de
situatie deed. De anderen mompelden onderling. Het was duidelijk
dat niemand zijn leven durfde riskeren. Zij liepen onzeker en
verward door elkaar. Frank trapte de rem in en de wagen stopte. Hij
en zijn metgezellen begrepen, dat nu Ewald gewapend was, hij nog
veel gevaarlijker was dan anders en zij wisten niet wat zij moesten
doen. Als de jongens naar hem toegingen, zou hij niet weten dat zij
vrienden waren. Voor de jongens een plan konden bedenken, rende de
arme dwaas plotseling uit het schijnsel van de lampen weg en sprong
over een hek langs de weg. Er klonk een wild gehuil uit de kelen
van de leden van het genootschap. 'Ga hem achterna!' riep Luke
Jones. 'Jaag hem op en neem hem die revolvers af. Doe nou toch
iets, Jed. '
De leider stelde er zich tevreden mee, de anderen het gevaarlijke
werk te laten doen; zelf bleef hij op de weg staan.
'Kom mee!' zei Frank met een vastberaden klank in zijn stem. 'We
zullen die zaak met Luke Jones voor eens en voor altijd tot
klaarheid brengen. '
'Wat gaan we dan doen?' piepte Chet zenuwachtig. 'We gaan hem
gevangen nemen!'
De leden van Lukes club klauterden al over het hek, op jacht naar
Ewald en dus was de grote neger voor het moment geheel alleen. De
drie jongens stapten uit de auto. Frank deed de lichten uit. 'Wie
is daar?' riep de neger.
Zij gaven geen antwoord, maar zij kwamen geluidloos dichterbij.
Luke deed een paar stappen terug. 'Wie is daar?' riep hij nog
eens.
Nu zijn vrienden er niet meer waren, was hij kennelijk bang voor de
naderbij komende jongens.
Hij draaide zich dus om en begon te rennen. Maar dat hielp hem
niet. Hij had te lang gewacht. De Hardy's en Chet renden hem
achterna. Frank nam een duik en greep de neger bij de knieën. De
grote kerel viel met een klap op de weg.
Hij schreeuwde van angst, worstelde en sloeg om zich heen, maar
inmiddels hadden Chet en Joe zich ook op hem geworpen. Luke was
sterk en hij vocht als een tijger, maar hij was toch niet mans
genoeg om zich van de drie vastberaden jongens te ontdoen.
De vechtpartij duurde maar een paar minuten en eindigde ermee, dat
de neger smadelijk naar de auto werd gesleept. Chet nam een eind
touw van de achterbank en niettegenstaande zijn tegenstribbelen en
schelden, werden Lukes polsen en enkels stevig vastgebonden. 'Een
kleine vergoeding voor dat boottochtje waarop je me getrakteerd
hebt, ' zei Chet grimmig, terwijl hij een van de knopen aantrok.
Zij duwden Luke achter in de auto, waar hij hulpeloos bleef liggen.
'Waar zullen we hem heen brengen?' vroeg Joe.
'We brengen hem naar het kamp. Dan gaan we terug hierheen om te
zien of we Ewald kunnen vinden. '
Toen de jongens hun bestemming bereikten, tilden zij Luke uit de
wagen. De kerel was van nature een lafaard en hij gilde om genade.
'Maak je maar geen zorgen, ' zei Frank minachtend. 'We zullen ons
niet met je bemoeien. Als we klaar zijn kom jij aan de beurt. '
De jongens lieten de bullebak in het zand naast hun tent liggen,
gingen de auto weer in en reden weg. Daar hun kamp op een vrij
afgelegen plek aan de kust lag, waren zij er tamelijk zeker van dat
het geroep van Luke op enige afstand niet gehoord kon worden. De
jongens hadden een lange en vergeefse speurtocht voor zich. Zij
reden helemaal terug naar de stad, zonder ook maar een spoor van de
bende of Ewald te vinden.
'Daar komen hoogstwaarschijnlijk een hoop moeilijkheden uit voort,
' zei Frank bezorgd. 'Ewald is niet verantwoordelijk voor zijn
daden. Hij is gewapend en bang en hij is tot bijna alles in staat.
'
'Ik hoop dat hij niet naar het huis van Blackstone gaat, ' zei Joe.
Het drietal ging weer over de weg terug, nog steeds zonder succes.
Zij reden naar het huis van Rand, waar het angstige dienstmeisje
hun vertelde dat Ewald nog steeds niet terug was.
De jongens bevonden zich in een lastig parket. Luke zou tijdens hun
afwezigheid wel eens kunnen ontsnappen en dan zouden zij er niets
mee gewonnen hebben, dat zij hem gevangen hadden genomen. Ten
slotte besloten zij terug te gaan naar het kamp. Zij vonden de
gevangene met schuim op zijn mond. Hij deed vergeefse pogingen zich
te bevrijden van de touwen, waarmee hij aan handen en voeten
gebonden was.
'Laat me gaan, jongens!' gromde hij dreigend. 'Jullie komen in een
hoop moeilijkheden door me zo te behandelen. '
'Het zal je niet makkelijk vallen, zelf uit de moeilijkheden te
blijven, ' zei Frank kort. 'Wat zou je zeggen van die ring, die je
van meneer Blackstone gestolen hebt?'
'Ik weet niks van een ring, ' antwoordde de neger gemelijk.
'En dat geld dan? Je kunt beter bekennen, Luke. Ik geloof dat jij
de hand hebt in een groot aantal dingen die zich hier in de buurt
hebben afgespeeld. Veronderstel nou eens dat wij naar de politie
gingen en vertelden van de tunnel die jij aan het graven bent naar
het huis van Rand? En veronderstel eens dat we ook vertelden dat je
die vrienden van jou hebt aangezet om Ewald Rand vanavond mee te
nemen en dat je hebt geprobeerd hem met een stuk rots te gooien?
Veronderstel dat we vertelden van dat geheime genootschap? Hoe zou
je het vinden als we je lieten arresteren, omdat je Chet in een
boot hebt laten afdrijven?' Luke Jones knipperde met zijn ogen. Hij
begon bang te worden. Hoe wisten die jongens zoveel over zijn
activiteiten? 'Dat zijn alleen maar praatjes, ' zei hij
zwakjes.
'Vertel je ons nou waar je die ring vandaan had, of niet? En het
geld?' vroeg Joe dreigend. 'Ik zou alles maar vertellen als ik jou
was. '
'Jullie kunnen me niets doen. '
'We kunnen in ieder geval meneer Blackstone vertellen wat we van je
weten. En we kunnen de politie vertellen dat jij vanavond die bende
hebt aangevoerd op het landgoed van Rand. Mevrouw Rand is ernstig
gewond. Er hangen je heel wat moeilijkheden boven het hoofd. ' Luke
begon te begrijpen dat de toestand er ernstig voor hem uitzag.
Eindelijk waren zijn zonden aan het licht gekomen. Zijn laffe
natuur kwam weer boven en hij begon te jammeren. 'Wat willen jullie
dan dat ik vertel?' vroeg hij.
De jongens waren dolblij. Luke Jones toonde tekenen. van
zwakheid.
Frank probeerde de opwinding in zijn stem te verbergen toen hij
vroeg: 'Hoe kwam je aan die ring?'
'Die-die heb ik gestolen van meneer Blackstone. '
'Was je aan boord van de Resolute?'
'Ja, ' gaf Luke aarzelend toe. 'Ik ben hem achter nagegaan, omdat
ik wist dat hij een hoop geld bij zich had. '
'Heb je dat geld ook gestolen?'
Er volgde een lange stilte. Luke Jones slikte moeilijk.
'Heb jij dat geld gestolen?' wilde Frank weten. 'Kom op! Praten!
Voor de dag ermee!'
'Ja, dat geld heb ik ook gestolen, ' bekende Luke. 'Wanneer?'
'Ik ben jullie achter nagegaan naar de hut en toen het schip lek
stootte, zag ik mijn kans schoon. Toen heb ik meneer Blackstone
neergeslagen. Daarna heb ik zijn geld gestolen, ben in een
reddingsboot gestapt en ben zo aan land gekomen. '
'Dus je hebt je meester beroofd, niet?' zei Chet. 'Ik wed, dat als
we alles wisten, zou blijken dat je verantwoordelijk bent voor heel
wat moeilijkheden tussen de Rands en de Blackstones. ' Luke vloog
op.
'Reken maar!' verklaarde hij venijnig. 'Ik heb heel wat uitgehaald,
waarvan zij elkaar de schuld hebben gegeven. '
Sinds zijn jeugd had de boosaardige knaap de vete tussen de twee
families in de hand gewerkt. Hij wilde in een goed blaadje komen
bij meneer Blackstone en zodoende had hij opzettelijk de paarden en
honden van Rand het grondgebied van Blackstone op gelokt en de
dieren daar schade laten aanrichten. Toen had hij voorgewend dat
hij de dieren had weggejaagd, tot hij eindelijk een gewaardeerd
bediende was geworden. Van deze vertrouwenspositie had hij misbruik
gemaakt en hij had zich schuldig gemaakt aan beroving en ernstige
mishandeling van zijn weldoener.
'Ik durf te wedden dat jij degene bent, die dat
waarschuwingsbriefje bij onze deur in Bayport heeft achtergelaten!'
riep Joe plotseling uit. 'Dat heb ik gedaan om jullie eens goed
schrik aan te jagen, ' meesmuilde Luke. 'Ik wilde niet dat jullie
gingen rondneuzen en mijn zaken zouden verknoeien. '
'En ik veronderstel dat meneer Blackstone de schuld zou hebben
gekregen, als je die tunnel onder het huis van Rand afgemaakt zou
hebben!' riep Frank uit. 'Luke Jones, je bent de grootste schurk
die ik ooit ben tegengekomen en we hebben heus nogal wat tuig
ontmoet bij alles wat wij hebben meegemaakt. '
In plaats dat Luke zich schaamde, leek het wel of hij gevleid was
door deze vergelijking.
'De wagen in!' beval Frank. 'We gaan aan die vete onmiddellijk een
eind maken. Als de Blackstones en de Rands dit allemaal horen,
zullen ze de zaak wel anders bekijken. '
De jongens duwden hun gevangene overeind en werkten hem de auto in.
Toen reden zij van het kamp naar het huis van Rand. Toen zij daar
aankwamen stond er al een auto voor het huis geparkeerd en er
brandde licht in de kamers op de benedenverdieping. In de hall
stonden de dokter en juffrouw Fox met elkaar te praten.
'We hebben mevrouw Rand thuisgebracht, ' zei de dokter. 'Juffrouw
Fox heeft beloofd voor haar te zullen zorgen. '
'Hoe gaat het met haar? Komt ze er bovenop?' vroeg Chet bezorgd.
'Ze is er nogal erg aan toe, ' antwoordde de geneesheer, 'maar met
de juiste behandeling en rust wordt ze wel weer beter. Als de klap
maar iets harder was aangekomen, dan zou het haar dood geweest
zijn. ' Frank wendde zich tot de actrice.
'Juffrouw Fox, ' zei hij, 'denkt u dat u uw vader kunt overhalen
hierheen te komen?' De dame keek verwonderd.
'Mijn vader vragen om naar het huis van Rand te komen!' riep zij
uit. 'Hij zou geen voet op deze grond zetten, al hing zijn leven er
vanaf. '
'Hij komt heus wel, als hij maar hoort wat wij ontdekt hebben, '
zei Frank. 'We hebben de man gevonden, die zijn geld en zijn ring
heeft gestolen; de man die verantwoordelijk is voor de
Rand-Blackstone vete. En wat meer zegt, wij hebben een bekentenis
van hem losgekregen ook. ' Juffrouw Fox liet zich niet twee maal
bidden, toen zij deze verbazingwekkende mededeling hoorde. Met een
kreet van verwondering holde zij het huis uit en rende zij de weg
over.
Terwijl het groepje wachtte op de komst van meneer Blackstone,
hoorden zij kermen in de kamer van de zieke. Het was mevrouw Rand
die om haar zoon riep.
'Ewald!' riep ze. 'Ewald! Waar is Ewald? Ze hebben hem meegenomen.
'
De dokter probeerde de ontstelde moeder tot kalmte te brengen, maar
zonder succes.
'Ik wil Ewald! Mijn arme jongen! Waar is hij? Als ik hem niet
bescherm zullen zij hem kwaad doen. Ik wil mijn jongen terug!'
'Weten jullie wat er met hem gebeurd is?' vroeg de dokter aan de
jongens.
Frank schudde zijn hoofd.
'We zagen hem daarstraks wel. Een troep negers had hem in een hoek
gedreven, maar hij is toch weggevlucht. Hij had in iedere hand een
revolver. '
Het gezicht van de dokter stond zeer ernstig.
'Dat is lelijk, ' zei hij. 'Als die kerels Ewald bang hebben
gemaakt, dan is hij niet verantwoordelijk voor zijn daden. Als hij
gewapend is, dan ziet het er slecht uit voor iedereen die hem wat
in de weg legt. '
De jongens waren nog verlangender dan eerst om het zoeken naar het
ongelukkige lid van de familie Rand voort te zetten. Maar ze wilden
toch ook graag dat meneer Blackstone de bekentenis zou horen, die
de verdenking zou wegnemen dat zij iets te maken hadden met de
overval en de beroving aan boord van de Resolute.
Een paar minuten later kwam met grote snelheid een auto aanrijden,
die met gierende banden voor het huis stopte. Er sprong een
politieman uit, die de veranda opliep.
'Is Ewald al teruggevonden?' vroeg hij.
'Nog niet, ' was het antwoord.
'Er komen moeilijkheden vanavond, ' zei de man grimmig. 'Ik weet
niet of het Ewalds schuld is, maar iemand heeft de hele omgeving in
rep en roer gezet. Iemand heeft een paar schoten gelost op een auto
die op de kustweg reed. En op een boerderij hebben de mensen de
stuipen op het lijf gekregen van een kerel die brullend over het
erf liep. Wij hebben al van vijf, zes kanten meldingen binnen
gekregen. We hebben niemand verteld, dat Ewald rondloopt, maar ik
hoop dat we hem te pakken hebben voor het nog erger wordt. '
Het was duidelijk dat de politieman zich zorgen maakte. 'Het kan
best zijn dat Ewald zichzelf niets aandoet, maar de mensen raken
opgewonden. Ze praten er al over, een klopjacht op die wildeman te
beginnen. Ze weten natuurlijk niet dat het Ewald is, want anders
zouden zij wel rekening houden met zijn toestand. Maar als ze hem
te pakken krijgen — ik moet er niet aan denken wat er dan gebeurt.
'
'Wat bedoelt u?' vroeg Joe.
'Als een paar van die heethoofden van boeren eenmaal beginnen, dan
gaan ze zelf voor rechter spelen. '
'Bedoelt u dat ze hem dan zullen doden?'
'Die kans is heel groot. We moeten Ewald vinden voor hij nog meer
kwaad doet en zien dat we hem veilig thuis krijgen. ' De jongens
hadden er geen moment bij stilgestaan dat de situatie zo ernstig
zou kunnen worden.
Op dat ogenblik kwamen meneer Blackstone en Alice Fox de stoep op.
De oude heer aarzelde kennelijk om het huis van Rand binnen te
gaan. Door overredingskracht van zijn dochter ging hij toch naar
binnen. 'Jullie willen me spreken?' beet meneer Blackstone de
jongens toe en hij keek hen aan op een manier, die bepaald niet
vriendelijk genoemd kon worden.
'Ja meneer, dat klopt, ' antwoordde Frank. 'En ik ben blij dat die
politieman hier is, want we hebben een gevangene voor hem. We
hebben de man gevangen, die uw geld gestolen heeft, meneer
Blackstone. Ik weet niet of er veel van is overgebleven, maar ik
geloof wel, dat u er nog iets van terugkrijgt. '
'Wie is die kerel?'
De jongens liepen naar de auto, openden het portier en haalden Luke
Jones eruit.
De grote kerel, die nog maar zo kort geleden blufferig en zo trots
als een pauw rondliep, had zijn arrogante manieren nu wel verleerd.
Toen hij zijn patroon zag kromp hij in elkaar en liet zijn hoofd
hangen. 'Luke!' riep meneer Blackstone ongelovig uit. 'Het is Luke
toch niet... '
'Deze knaap was het die u aan boord van de Resolute is gevolgd en
die u heeft neergeslagen en het geld en de ring heeft gestolen. Hij
is de schuld van de moeilijkheden van de laatste tijd tussen de
Rands en de Blackstones. '
'Is dat waar?' vroeg de oude man verbolgen, terwijl hij een stap in
de richting van zijn bediende deed. 'Is dat waar, Luke? Zeg op!' De
jonge kerel deed geen moeite zich te verontschuldigen. 'Ja, meneer
Blackstone, het is waar!' gaf hij toe. 'Ik heb het geld niet
allemaal uitgegeven. Ik heb er nog wat van over. '
'Vertel meneer Blackstone nu maar eens wat je ons hebt verteld, '
zei Joe. Met aarzelende stem herhaalde de kerel zijn bekentenis. Na
deze woorden zat er niet veel fut meer in Luke Jones — hij was
verslagen.
Toen hij uitgesproken was, nam de officier hem bij de arm.
'Daar zul je een behoorlijke tijd voor moeten brommen, Jones. Kom
mee!'
De gevangene werd juist de stoep afgeleid, toen een groep boeren de
weg naar Hidden Harbor kwam opgemarcheerd. Enkelen van hen droegen
fakkels, die een spookachtig licht verspreidden in de nacht.
Plotseling klonk een verward geschreeuw: 'Hang hem op! Hang hem
op!'