•21•

Loretta Baldwin lag in het bad en liet het hete water de kilte uit haar botten verdrijven. Het was donker in de badkamer. Ze vond het prettig zo. Het was net of ze weer in de baarmoeder lag, een geruststellende gewaarwording. Ze grinnikte. Elke keer dat ze eraan dacht, moest ze er opnieuw om lachen. Aan dat meisje dat was langsgekomen met al die vragen. Ze had gedaan alsof ze een film aan het maken was over Clyde Ritter, net alsof iemand daar al die moeite voor zou doen. Vermoedelijk was het een of andere politievrouw of privé-detective, al was het Loretta niet duidelijk waarom wie dan ook nog al die oude koeien uit de sloot zou willen halen. Maar het geld wilde ze best aannemen, tot op de laatste cent. Net zoals ze dat al die jaren had gedaan. Alle vragen die het meisje had gesteld, had ze naar waarheid beantwoord. Het kind had gewoon niet de juiste vragen gesteld, zoals bijvoorbeeld de vraag wat Loretta had gezien terwijl ze zich verborgen hield in die voorraadkast. Wat had het haar een moeite gekost om het ding het hotel uit te krijgen en wat was ze zenuwachtig geweest! En toch had niemand haar werkelijk opgemerkt. Ze was gewoon maar een kamermeisje, en eigenlijk waren die onzichtbaar. Niemand had haar ergens van verdacht.

Eerst had ze erover gedacht om naar de politie te gaan, maar toen had ze besloten dat maar te laten. Waarom zou ze bij zoiets betrokken raken? Ze had geen zin om haar hele leven bezig te blijven met het opruimen van de rommel die andere mensen hadden gemaakt. En wat kon die Clyde Ritter haar nou schelen? Zo’n man kon maar beter in zijn graf liggen, zodat hij zijn gif niet kon verspreiden.

En dus had ze iets anders gedaan. Ze had de betrokken persoon een foto en een briefje gestuurd om hem te laten weten wat ze had gezien en wat ze nu in haar bezit had, en om op basis daarvan een regeling te treffen. En er was een regeling getroffen. Hij had haar geld gestuurd, zij had er verder het zwijgen toe gedaan, en degene die ze chanteerde, was nooit te weten gekomen wie ze was. Ze had het echt slim aangepakt, met een hele reeks postbussen, valse namen en een goede vriend, inmiddels overleden, die haar had geholpen haar sporen uit te wissen. Ze was niet inhalig geweest en had niet veel geld gevraagd, maar tijdens al die jaren zonder vast werk was het goed van pas gekomen. Het had haar in staat gesteld in haar huis te blijven wonen, de rekeningen te betalen, zo nu en dan iets leuks te kopen en haar familie te helpen. Ja, dat had ze toen goed geregeld.

Dat meisje had er helemaal niet aan gedacht om het te vragen. Maar hoe had ze het ook kunnen weten? En zelfs als ze het had geweten, zou Loretta gelogen hebben, net zoals het meisje tegen haar had gelogen, want als dat grietje een documentairemaakster was, dan was zij de zangeres Lena Horne. Bij die gedachte moest ze zo hard lachen dat ze zich verslikte.

Toen ze weer tot bedaren was gekomen, werden haar gedachten minder vrolijk. Het geld kwam niet meer binnen, maar daar kon ze niets aan doen. Alles ging vroeg of laat voorbij. Maar ze had het geld niet verkwist en een deel ervan had ze opzijgezet, omdat ze wel had geweten dat de gans die gouden eieren legde dat niet altijd zou blijven doen. Ze kon het nog wel even uitzingen en misschien kwam er dan wel weer een nieuwe gans langs. Dat meisje had haar geld gegeven. Dat was al een beginnetje. Niemand kon zeggen dat Loretta Baldwin niet optimistisch was.

Ze schrok op toen de telefoon ging. Omdat ze nu toch overal goed warm was, deed ze haar ogen open en maakte aanstalten om uit het bad te stappen.

Ze zou de telefoon nooit bereiken.

‘Dag, Loretta. Weet je nog wie ik ben?’

De man stond over haar heen gebogen. In zijn beide handen hield hij een staaf metaal met twee afgeplatte uiteinden.

Ze zou gegild hebben als hij haar niet met de staaf onder water had geduwd. Voor een vrouw op leeftijd was Loretta redelijk sterk, maar dat was lang niet sterk genoeg. Ze sperde haar ogen steeds wijder open en terwijl haar lichaam begon te schokken, greep ze de staaf beet, zodat er een plens water over de rand van het bad spatte. Uiteindelijk moest ze echter wel diep inademen, haar longen vulden zich met water en daarna duurde het niet lang meer.

Hij tilde de staaf op en keek eens aandachtig naar het gezicht van de overleden vrouw. Haar verschrompelde lijf bleef op de bodem van de badkuip liggen, haar levenloze ogen staarden hem aan. De telefoon rinkelde niet meer en het was stil in huis. Hij liep de kamer uit, zocht naar Loretta’s portefeuille en liep ermee naar de badkamer. Het geld dat Michelle de vrouw had gegeven, vijf briefjes van twintig, zat netjes weggestopt in een vakje. Hij haalde het eruit.

Hij stak de staaf onder Loretta’s lijk door en tilde haar het water uit. Met zijn in een handschoen gestoken hand maakte hij haar mond open en propte het geld erin. Daarna duwde hij haar kaken op elkaar en liet haar los, zodat ze weer naar de bodem van de badkuip zakte. De uiteinden van de bankbiljetten staken uit haar mond. Het was geen fraai gezicht, maar voor een chanteur vond hij het een heel passend einde.

Daarna zocht hij een tijdje naar het voorwerp dat ze al die jaren geleden had meegenomen, maar het was er niet. Zou hij na al die tijd dan toch nog achter het net vissen? Was Loretta misschien toch degene die het laatst lachte? Maar zij lag dood in een badkuip vol water, met een prop bankbiljetten in haar mond. Dus wie lachte er nou eigenlijk? Hij pakte de ijzeren staaf en verliet het huis via dezelfde route waarlangs hij was gekomen.

De Buick startte en reed ratelend weg. Dat hoofdstuk uit zijn leven, dat losse eindje, was eindelijk voorbij. Hij moest Michelle Maxwell maar een bedankbriefje sturen, en misschien nog wel een paar andere dingen ook. Hij zou er nooit achter zijn gekomen wie de vrouw eigenlijk was als de Secret Service-agente niet hiernaartoe was gekomen om vragen te stellen. Loretta Baldwin had geen deel uitgemaakt van het oorspronkelijke plan. Ze was niet meer dan een buitenkansje, een onverwachte mogelijkheid die veel te mooi was om er geen gebruik van te maken.

Voorlopig had hij niets meer in Bowlington te zoeken. Hij wenste Loretta Baldwin een eeuwigheid in de hel voor al haar misdaden. Ongetwijfeld zou hij haar daar op een gegeven ogenblik wel tegenkomen, en wie weet, misschien zou hij haar daar dan helemaal opnieuw kunnen vermoorden.

Stel je voor! Dat was nou een interessante gedachte!