87

‘Ik snap nog steeds niet hoe je hierachter bent gekomen, Sean,’ zei Williams.

De sheriff, Sylvia en Chip Bailey zaten in het kantoor van King & Maxwell.

King boog een paperclip tot een driehoekje voordat hij antwoord gaf. ‘Zeven uur,’ zei hij. ‘Dat was wat me op het spoor bracht.’

‘Dat heb je al eerder gezegd,’ zei Williams.

‘Maar het was geen letterlijke aanwijzing. Het zette me aan het denken over het verdovende middel dat Eddie toegediend heeft gekregen, of liever gezegd: dat hij zichzelf heeft toegediend.’

‘Morfinesulfaat,’ zei Michelle.

‘Precies. Ik ben met een deskundige op het gebied van verdovende middelen gaan praten en die vertelde me dat je van een gemiddelde dosis van dat middel acht tot negen uur buiten kennis raakt, tenzij degene die het krijgt toegediend al flink veel verdovende middelen gebruikt, want in dat geval zijn de effecten veel geringer. Dorothea is een zware drugsgebruiker. Ik vermoed dat Eddie haar het verdovende middel die nacht om een uur of twee heeft toegediend, onmiddellijk nadat ze hadden gevreeën. Maar omdat ze door haar eigen drugsgebruik zo’n weerstand had opgebouwd, was het effect van het middel een stuk minder krachtig. Nog geen zes uur later was ze al vrijwel volkomen hersteld, want toen was het acht uur en belde Savannah aan om te vertellen dat Sally was vermoord.’

‘Maar ze heeft gezegd dat ze zich wat wazig voelde,’ zei Bailey.

‘Dat was ook zo, maar dat werd snel minder, en wij dachten dat ze loog om zichzelf een alibi te verschaffen. Eddie had zichzelf het morfinesulfaat echter pas kunnen toedienen nadat hij Sally had vermoord, dus niet eerder dan een uur of zes. Hij begon pas bij te komen om een uur of drie ‘s middags, zo’n negen uur nadat hij het middel had ingenomen. Dat is de normale tijdsduur van de door dit middel opgewekte bewusteloosheid. Dat kon dus alleen maar betekenen dat hij het middel had geslikt nadat Sally was vermoord. Die zeven uur die me zo dwarszat, was de tijd die er was verstreken tussen mijn gesprek met haar, waarbij ze me over Junior had verteld, en haar dood. Daardoor begon ik me af te vragen hoe lang Eddie eigenlijk buiten kennis geweest kon zijn, en dat klopte gewoon niet. Vooral niet als je aannam dat Dorothea dat middel ook toegediend had gekregen, want ze zijn op heel verschillende tijdstippen weer bijgekomen. Zelfs met de gewenning die zij had opgebouwd, was die discrepantie veel te groot.’

Met zijn vlakke hand gaf Williams een harde pets op zijn been. ‘Wel verdomme, daar heb ik nou geen moment aan gedacht.’ Hij wees met een dikke vinger naar Bailey. ‘En jij ook niet.’

‘Het is voorstelbaar,’ ging King verder, ‘dat als de moordenaar iemand anders was geweest, hij Eddie een verdovend middel zou hebben toegediend, maar dan zou de moordenaar dat ruim vóór de moord hebben gedaan, zodat Eddie buiten kennis zou zijn terwijl die gepleegd werd. De moordenaar zou daar niet mee hebben gewacht tot hij Sally had vermoord. Wat zou dat nou voor zin hebben gehad? En bovendien: een moordenaar wil weg. Hij neemt niet nog eens rustig de tijd om iemand zonder enige reden een verdovend middel toe te dienen.’

‘Dat klinkt allemaal heel aannemelijk,’ gaf Bailey toe.

‘En die zeven uur hebben me ook over iets anders aan het denken gezet. Als Sally was vermoord vanwege iets wat ze me nog geen zeven uur eerder had verteld, dan moest er afluisterapparatuur in mijn woonboot zijn geplaatst. Hoe had Eddie daar anders zo snel weet van kunnen hebben? Misschien was hij Sally wel gevolgd naar mijn huis en heeft hij in zijn auto zitten meeluisteren. Maar hoe dan ook, daar moest ik iets aan doen, en dus heb ik dit gekocht.’

Hij hield het apparaatje omhoog. ‘Het is een zenderdetector en frequentiebepaler met een bereik van een tot drie megahertz. Hij heeft ook een uitleesschaal waarop de kracht van het signaal in de vorm van een staafdiagram van maximaal zestien segmenten kan worden afgebeeld, zodat je recht op het zendertje af kunt lopen.’

‘Dus je hebt het zendertje gevonden, maar het niet weggehaald?’ zei Bailey.

‘Nee. Zolang Eddie vertrouwen had in de inlichtingen die hij met behulp daarvan verzamelde, kon ik daar gebruik van maken om hem in de val te lokken.’

‘Moedig van Remmy en Harry om daaraan mee te doen,’ zei Michelle.

‘Ze wisten geen van beiden dat Eddie de dader was, in elk geval niet voordat hij zijn mond opendeed. Het spijt me dat ik Remmy zo heb moeten laten schrikken, maar ik dacht dat het nog veel zwaarder voor haar zou zijn om haar al van tevoren te belasten met het besef dat haar zoon de moordenaar was.’

‘Ik heb me daar wel zenuwachtig over gemaakt,’ zei Williams. ‘Ik bedoel: we hadden het hele huis omsingeld, maar hij had best iemand dood kunnen schieten.’

‘Ik was er zeker van dat hij dat niet zou doen, in elk geval niet nadat het hem duidelijk was geworden dat Harry niets met Bobby’s dood te maken heeft gehad. Eddie speelde eerlijk spel, dat moet je hem nageven. Hij heeft wel een hoop mensen vermoord, maar daar had hij altijd een duidelijke reden voor. Voor alle zekerheid heb ik Harry wel een kogelvrij vest laten aantrekken. Zijn pak kwam daardoor een beetje krap te zitten, maar dat ongemak woog wel op tegen de extra veiligheid. En natuurlijk heeft het ook wel geholpen dat er een stuk of tien zwaarbewapende mannen bij ons in de kamer stonden.’

Hij trok zijn bureaula open en haalde er nog iets uit.

‘Wat is dat?’ vroeg Sylvia nieuwsgierig.

‘Een versleutelingsschijf, een apparaatje om berichten mee te coderen en te decoderen. Deze versie was tijdens de Burgeroorlog in gebruik bij het leger van de Confederatie. Eddie had er een in zijn studio liggen.’ Hij draaide het schijfje rond. ‘Je hoeft er maar één punt naast te zitten en de hele betekenis van het bericht verandert. Eén punt, meer niet. Ik weet zeker dat Eddie hier het idee vandaan heeft om de horloges die hij bij de slachtoffers achterliet óf precies op het hele uur te zetten, óf de minutenwijzer er één punt naast te zetten. Zoiets zou zowel appelleren aan zijn creatieve kant als aan zijn liefde voor de geschiedenis van de Burgeroorlog.’

‘Maar wat ik niet snap, is dat hij over alibi’s beschikte,’ zei Bailey boos. ‘Dat hebben we nagetrokken. Toen Steve Canney, Janice Pembroke en Diane Hinson werden vermoord, was hij bezig met een heropvoering.’

‘Ja, maar ‘s nachts slapen de heropvoerders in hun auto’s of anders in hun eigen tentje. Het zal Eddie niet veel moeite hebben gekost ervandoor te gaan zonder dat iemand ook maar in de gaten had dat hij weg was. Ik heb de routes op de kaart nagetrokken. Bij geen enkele moord is hij meer dan twee uur rijden van de plaats van het misdrijf verwijderd geweest. Hij heeft dus telkens alle gelegenheid gehad om een moord te plegen en op tijd weer terug te zijn.’

‘Wacht eens even,’ zei Bailey. ‘We hebben mensen gesproken die bij die heropvoeringen zijn geweest, en die herinnerden zich allemaal dat Eddies truck daar vrijwel de hele tijd had gestaan. Dat is schriftelijk vastgelegd.’

‘Ik weet zeker dat zijn truck daar heeft gestaan,’ zei King. ‘Maar zijn truck heeft ook een trekhaak. Dat heb ik gecontroleerd. Bij de twee heropvoeringen waar we het nu over hebben, heeft hij zijn paardentrailer niet meegenomen, maar hij kan best een andere auto meegesleept hebben, die hij in de omgeving van het kamp ergens in het bos heeft gezet en die hij vervolgens heeft gebruikt om heen en weer te rijden tussen de plek van de moord en het kamp. Omdat zijn truck daar de hele tijd had gestaan, zou iedereen aannemen dat hij de hele nacht in het kamp was gebleven. Ik denk dat we erachter zullen komen dat hij ergens een andere auto had verborgen.’

‘God,’ zei Sylvia, en ze blies haar lang ingehouden adem uit. ‘Wat zijn we allemaal blind geweest.’

‘Sean, je hebt ons verteld hoe je erachter bent gekomen,’ zei Williams. ‘Zou je ons nu ook nog willen vertellen waaróm Eddie al die mensen heeft vermoord?’

‘En formuleer het alsjeblieft zo eenvoudig als je maar kunt,’ zei Sylvia. ‘Doe maar alsof we allemaal heel dom zijn.’ Ze glimlachte terwijl ze dat zei, want dat was precies hetzelfde zinnetje dat King had gebruikt in het mortuarium toen ze op het punt stond om uit te leggen hoe Rhonda Tyler precies om het leven was gekomen.

King lachte niet terug. ‘Eddie Battle is een complexe man, en met dit plan is hij lang bezig geweest. Ik denk dat het allemaal is begonnen met de dood van zijn tweelingbroer.’

‘Bobby junior, degene die vanaf zijn geboorte geestelijk gehandicapt is geweest,’ zei Bailey.

‘Nee, Bobby junior is niet zo geboren. Toen hij werd geboren had hij syfilis. De hersenbeschadigingen heeft hij later pas opgelopen.’

‘Syfilis!’ riep Bailey uit.

King pakte twee foto’s van zijn bureau. ‘Toen Michelle en ik in Remmy’s slaapkamer waren, heeft Savannah ons deze foto van de tweeling laten zien.’ Hij hield de foto met de twee baby’tjes erop omhoog. ‘Ze kon ze niet uit elkaar houden.’ Nu liet hij de andere foto zien. ‘Dit is een foto van Bobby junior kort voor zijn dood. Mason heeft ons die laten zien. De verandering in zijn gelaatstrekken, de vorming van een waterhoofd en de problemen met gebit en mond zijn goed te zien. Hij is besmet door zijn moeder. Al in de baarmoeder.’

‘De tanden van Hutchinson, de vervormingen aan de kiezen, atrofie van de gezichtszenuw,’ zei Sylvia terwijl ze naar de foto van de jongeman tuurde. ‘Maar hoe heeft Remmy syfilis opgelopen?’

‘Ze is aangestoken door haar man. Hij moet óf besmettelijk zijn geweest toen hij de tweeling bij haar verwekte, óf gemeenschap met haar hebben gehad tijdens de eerste zes maanden van de zwangerschap.’

‘En syfilis kan door de placenta heen dringen,’ zei Sylvia met gedempte stem.

‘Precies. En omdat die niet behandeld werd, zijn Bobby juniors hersenen na verloop van tijd beschadigd geraakt. Hij is uiteindelijk gestorven aan kanker, maar ik weet zeker dat de syfilis zijn weerstand al enorm had ondermijnd.’

‘Maar waarom is die dan niet behandeld?’ vroeg Sylvia.

‘Ik heb daar een moeizaam gesprek over gehad met Remmy. Toen de jongen merkwaardige symptomen begon te vertonen, wilde Bobby niet dat ze met hem naar de dokter ging. Hij wilde niet eens toegeven dat Bobby junior ziek was. Waarschijnlijk kon hij tegenover zichzelf niet toegeven dat hij zelf óók syfilis had, want voor zover ik weet heeft hij zichzelf ook nooit laten behandelen. Maar goed, tegen de tijd dat Remmy toch medische hulp zocht, was het te laat. De ziekte had al onherstelbare schade aangericht. Vergeet niet dat dit zich allemaal meer dan dertig jaar geleden afspeelde, en dat de medische wetenschap toen een stuk minder vergevorderd was dan nu. Remmy heeft jarenlang moeten leven met het schuldgevoel daarover.’

‘Het is moeilijk te geloven dat zo iemand als Remmy niet onmiddellijk met haar zoon naar de dokter is gegaan,’ zei Michelle.

‘Dat zat ik nou ook net te denken,’ zei Sylvia.

‘Volgens mij weten we nog een heleboel niet over Remmy en haar relatie met haar man,’ zei King. ‘Een vrouw die met respect, zelfs met bewondering over haar man spreekt, maar toch zijn trouwring niet omheeft, en zich er ook niet druk om maakt of die ooit wordt teruggevonden of niet? Dat zijn diepe wateren, die we nooit helemaal zullen weten te peilen.’

‘Maar jaren later hebben ze Savannah gekregen, en zij is volkomen gezond,’ merkte Bailey op.

‘Tegen die tijd was Bobby’s ziekte niet overdraagbaar meer, en Remmy had zich al jaren eerder laten behandelen.’ King legde de foto’s weg en ging verder. ‘Historisch gezien heeft de ziekte zich altijd voornamelijk verspreid via gemeenschap met prostituees. We weten dat Bobby erom bekendstond dat hij met dat soort vrouwen omging. Hij heeft de ziekte opgelopen bij een prostituee en heeft Remmy ermee besmet, en die heeft zonder het zelf te weten de ziekte weer overgedragen op Bobby junior. Eddie en hij waren geen eeneiige tweeling, en ze hebben dus niet in hetzelfde vruchtwater gezeten. Dat is waarschijnlijk de reden waarom Eddie niet geïnfecteerd is geraakt.’

‘En dat is Eddie te weten gekomen?’ vroeg Bailey.

‘Ja. Ik weet niet zeker hoe precies, maar volgens mij weet hij het al een hele tijd. Hij was een kruitvat dat alleen maar stond te wachten totdat de vonk erin slaat. Ik denk ook dat hij zich enorm schuldig heeft gevoeld. Hij besefte maar al te goed dat het puur geluk was dat hij aan het lot van zijn broer was ontsnapt, en iedereen is het erover eens dat hij veel van zijn broer heeft gehouden.’

‘Dus Rhonda Tyler was...’ begon Williams.

‘Een symbolische manier om de prostituee te bestraffen die al die jaren geleden zijn vader had geïnfecteerd, en daarmee ook zijn broer. Rhonda Tyler had de enorme pech om op het verkeerde moment Eddie tegen te komen.’

‘De ongebruikelijke rimpels op Bobby’s aorta en de laesies in de hersenen,’ zei Sylvia heel mismoedig, ‘dat wijst allemaal op syfilis.’ Ze sloeg haar hand voor haar ogen.

‘Je was er niet echt naar op zoek, Sylvia,’ zei King vriendelijk. ‘En die verschijnselen hadden ook het symptoom van een heel andere ziekte kunnen zijn.’

Nu nam Michelle het van hem over. ‘Steve Canney moest sterven omdat zijn moeder een relatie met Eddies vader had gehad, en omdat Steve daaruit was geboren. Zijn moeder was dood, en dus moest Steve in haar plaats sterven.’

‘Eddie is dol op Remmy,’ zei King. ‘Ik weet zeker dat hij dit onwettige kind als een klap in haar gezicht heeft gezien. Janice Pembroke was gewoon op het verkeerde moment op de verkeerde plaats.’

‘Eén punt ernaast,’ zei Bailey.

‘Precies. En datzelfde geldt voor Diane Hinson. Eén tik ernaast om zijn sporen uit te wissen en het verband tussen de slachtoffers te verdoezelen.’

‘En Junior Deaver?’

‘Eddie dacht dat die bij zijn moeder had ingebroken. Dat was al voldoende. Toen hij erachter kwam dat hij het mis had gehad, heeft hij wraak genomen op Sally. Daar zie je zijn gevoel voor rechtvaardigheid en eerlijkheid weer in terug, al is het dan nog zo verwrongen. Aan de voetafdrukken in hun hal had ik al moeten kunnen zien dat hij de dader was. Savannah heeft ons verteld dat ze in de deuropening was blijven staan, maar de hele hal zat onder de modder en die was afkomstig van Eddies schoenen, niet van Savannahs rijlaarzen. Eddie had het allemaal heel strak gepland. Hij had geen idee wanneer Dorothea precies bij kennis zou komen en hij moest die morfine zelf ook slikken. Waarschijnlijk heeft hij die modder niet eens opgemerkt. Te oordelen naar de manier waarop hij op Sally heeft ingebeukt, was hij toen een beetje over zijn toeren.’

‘Een beetje!’ riep Williams uit.

‘En daarna heeft hij geprobeerd Harold Robinson de schuld in de schoenen te schuiven. Waarom hij die heeft uitgekozen, weet ik niet.’

‘Wacht eens even. Dus de man die het kleine jongetje heeft gezien was Eddie?’ vroeg Michelle.

‘Ja.’

‘Waarom heeft Eddie hém dan ook niet vermoord?’

‘Misschien dacht hij wel dat het nog belastender zou zijn voor Robinson als het jongetje geloofde dat hij zijn vader was. Dat is per slot van rekening ook wat er gebeurd is. Of misschien kon hij zich er ondanks alles wat hij al had gedaan niet toe zetten om een kind te vermoorden. Zoals ik al zei: Eddie is een heel complexe persoonlijkheid.’

‘Een monster, bedoel je,’ zei Williams.

‘Weet Dorothea het al?’ vroeg Sylvia.

Bailey knikte. ‘Ik heb het haar verteld. Remmy en Savannah waren erbij. Dit is een zwaar getroffen familie, neem dat maar van mij aan.’

‘Maar waarom heeft hij een reeks beruchte seriemoordenaars geimiteerd?’ vroeg Williams.

King knikte naar Bailey. ‘Ik denk dat hij dat voor jou deed, Chip.’

‘Voor mij?’

‘Het zou kunnen dat hij zijn superioriteit wilde bewijzen. Dat hij je wilde verslaan op het terrein waarop je bij uitstek deskundig bent.’

‘Maar waarom? We waren vrienden. Ik heb hem het leven gered.’

‘Nee, je hebt een dikke streep door zijn ontvoeringsplannen gezet.’

Bailey sprong op. ‘Wát?’

‘Ik ben ervan overtuigd dat hij zijn eigen ontvoering in scène heeft gezet. De man die jij hebt gedood was door hem ingehuurd. Hij wilde zijn vader straffen voor de dood van zijn broer, twee jaar eerder, en de enige manier om dat te bereiken die de twintig jaar oude student die hij toen was wist te bedenken, was door zijn vader vijf miljoen dollar afhandig te maken. Ik weet zeker dat hij degene is geweest die het geld heeft verbrand nadat jij zijn partner had doodgeschoten. Hij wilde niet dat zijn vader het terug zou krijgen. Maar hij kwam tijd tekort. Toen jij eraan kwam, moest hij zichzelf weer vastbinden en doen alsof hij van niks wist. Ik heb je al verteld dat hij zijn vader al heel lang gehaat moet hebben.’

‘Ongelooflijk,’ zei Bailey terwijl hij langzaam weer ging zitten. ‘Dat geloof ik gewoon niet,’ zei hij nogmaals. ‘En terwijl hij al die jaren deed alsof we dikke vrienden waren, heeft hij me eigenlijk diep gehaat?’

‘Eddie is een uitmuntend acteur en een heel goede leugenaar. En laten we het zo zeggen: wees maar blij dat je niet gevonden bent met een horloge om je pols.’

‘Jezus!’ zei de fbi -agent.

‘Maar Sean,’ zei Williams. ‘Die ontvoering was twintig jaar geleden. Waarom is Eddie uitgerekend nu ineens aan het moorden geslagen?’

‘Ik denk dat het kwam doordat zijn vader een beroerte had gehad. Misschien was hij bang dat zijn vader zou sterven voordat hij Bobby kon laten zien wat zijn idee van gerechtigheid inhield. Ik weet het niet zeker, maar het lijkt me geen toeval dat hij uitgerekend toen is begonnen.’

‘En wat gebeurt er nu?’ vroeg Michelle.

‘Morgen wordt Eddie voorgeleid,’ antwoordde Williams.

‘De zaak zal ongetwijfeld naar een andere rechtbank worden doorverwezen,’ zei King. ‘Als het al tot een proces komt.’

‘Hoezo? Bedoel je dat hij zal aanvoeren dat hij niet toerekeningsvatbaar is?’ vroeg Williams. ‘Daar komt niets van in. Die klootzak wist maar al te goed waar hij mee bezig was.’

‘In zekere zin was hij demonen aan het uitbannen die hem al het grootste deel van zijn leven hebben gekweld,’ zei King. ‘Ik wil niets vergoelijken, en als hij de doodstraf krijgt, dan moet dat maar. Maar ik denk niet dat dit ooit gebeurd zou zijn als hij Bobby Battle niet als vader had gehad.’

Ze keken elkaar zwijgend aan.

‘Dat had ieder van ons ook kunnen overkomen,’ zei Sylvia heel zachtjes.