3

De vele Bijbelversies

Het zal nu gemakkelijk voor ons zijn om een bewering van een christen over zijn “Heilige Boek” te analyseren.

Laten we eerst ons eigen geloof aangaande de Boeken van God verhelderen voordat we de verscheidene versies nauwkeurig onderzoeken. Wat bedoelen we nu werkelijk wanneer we zeggen dat we geloven in de Tawraat (Thora), de Zaboer (Psalmen), de Indjiel (Evangelie) en de Qor-aan (Koran)? We weten al dat de Heilige Qor-aan het onfeilbare Woord van God is, woord voor woord geopenbaard aan onze geliefde profeet Moh’ammad al-Moestafa # (Allah’s vrede en zegeningen zijn met hem), door middel van de Aartsengel Djibriel (bekent als Gabriël in het Nederlands), en op een volmaakte manier behouden en beschermd tegen menselijke vervalsing voor de afgelopen veertienhonderd jaar.

<<<#Al-Moestafa = de uitverkorene; één van de namen van de profeet Moh’ammed (Allah’s vrede en zegeningen zijn met hem).>>>

Zelfs vijandige critici van de Islaam hebben met tegenzin ingestaan voor de zuiverheid van de Heilige Qor-aan: “Er is in de wereld waarschijnlijk geen andere boek dat twaalf eeuwen (nu veertien) met zo’n zuivere tekst in stand is gebleven…” (Woorden van Sir William Muir.)

De Tawraat waar wij moslims in geloven, is niet de “Thora” van de joden en de christenen, hoewel de woorden, het ene Arabisch, het andere Hebreeuws, hetzelfde zijn. Wij geloven dat wat de profeet Moesa (Mozes) (vrede zij met hem) tot zijn volk predikte, de Openbaring was van de Almachtige God, maar dat Moesa (vrede zij met hem) niet de auteur was van deze “boeken”, zoals aan hem is toegeschreven door de joden en de christenen.

Evenzo geloven we dat de Zaboer de Openbaring was die God aan Dawoed (David) (vrede zij met hem) heeft gezonden, maar dat de huidige Psalmen die geassocieerd zijn met zijn naam niet die Openbaring zijn. De christenen zelf beweren niet eens dat Dawoed (vrede zij met hem) de enige schrijver is van “zijn” Psalmen.

Hoe zit het met de Indjiel? Indjiel betekent het “Evangelie” of “het goede nieuws” welke Jezus Christus (‘Iesa) (vrede zij met hem) predikte tijdens zijn korte ambt. De Evangelieschrijvers melden vaak dat Jezus (vrede zij met hem) rondtrok en het Evangelie (de Indjiel) predikte: “En Jezus ging…en verkondigde het evangelie…en genas alle ziekte en alle kwaal.” (Matteüs 9:35)

“…maar ieder die zijn leven zal verliezen om mijnenwil en om des evangelies wil, die zal het behouden.” (Marcus 8:35) [Oproep tot djihaad – martelaarschap!?]

“…en het evangelie verkondigde…” (Lucas 20:1)

Het “evangelie” is een veelgebruikt woord, maar welk Evangelie predikte Jezus (vrede zij met hem)? Van de 27 boeken van het Nieuwe Testament kan alleen een klein deel worden aangenomen als de woorden van Jezus (vrede zij met hem).

De christenen scheppen op over de Evangelies volgens St. Matteüs, volgens St. Marcus, volgens St. Lucas en volgens St. Johannes, maar er is geen enkele Evangelie “volgens” (St.) Jezus zelf!

Wij moslims geloven oprecht dat alles wat Christus (vrede zij met hem) predikte, van God kwam. Dat was de Indjiel, het goede nieuws en de Leiding van God voor de Kinderen van Israël. Tijdens zijn leven heeft Jezus (vrede zij met hem) nooit ook maar één woord opgeschreven, noch heeft hij iemand daartoe opdracht gegeven. Wat er vandaag de dag doorgaat als de “Evangelieën”, zijn in feite de werken van anonieme handen!

De vraag voor ons is: “Accepteer je dat de Bijbel God’s Woord is?” De vraag wordt echt gesteld in de vorm van een uitdaging. De vraagsteller probeert niet simpelweg verlichting te verkrijgen. De vraag wordt gesteld in de geest van een debat. Wij hebben elk recht om in een soortgelijke geest te vragen: “Over welke Bijbel heeft u het?”

“Waarom, er is maar ÉÉN Bijbel!,” moppert hij.

Terwijl ik de rooms-katholieke “Douay” versie van de Bijbel in de lucht houd, vraag ik: “Accepteert u deze Bijbel als het Woord van God?” Voor redenen die zij zelf het beste weten, heeft de “Catholic Truth Society” hun versie van de Bijbel in een erg korte, dikke vorm uitgegeven. Deze versie is een erg eigenaardige vorm onder de talrijke versies die vandaag de dag op de markt zijn. De christelijke vragensteller is verbluft. “Welke Bijbel is dat?,” vraagt hij. “Waarom, ik dacht dat je zei dat er maar ÉÉN Bijbel was?!,” herinner ik hem. “J-a,” mompelt hij twijfelachtig, “maar welke versie is dat?”

“Waarom, maakt dat iets uit dan?,” vroeg ik. Natuurlijk maakt dat iets uit, en de professionele predikant weet dat het iets uitmaakt. Hij is alleen aan het bluffen met zijn “ÉÉN Bijbel” bewering.

De rooms-katholieke Bijbel is in 1582 uitgegeven in Rheims uit Jerome’s Latijnse Omgangstaal, en heruitgegeven in 1609 in Douay.

De RKV (rooms-katholieke versie) is als zodanig de oudste versie die men vandaag de dag nog kan kopen. Ondanks haar ouderdom veroordeelt de hele protestantse wereld, inclusief de “sektes” (deze kleinerende titel wordt door de orthodoxen gegeven aan Jehova’s getuigen, de zevende dag’s adventisten en duizend andere sektes en kerkgemeentes waarmee ze niet overweg kunnen), de RKV omdat het zeven extra “boeken” bevat waar zij minachtend naar verwijzen als de “apocriefen”, d.w.z van twijfelachtige autoriteit. Ondanks de gruwelijke waarschuwing die staat in de Apocalyps, welke het laatste boek is in de RKV (door de protestanten de naam “Openbaring” gegeven), is het “geopenbaard”: “…Indien iemand hieraan toevoegt, God zal hem toevoegen de plagen, die in dit boek beschreven zijn; en indien iemand afneemt van de woorden van het boek dezer profetie, God zal zijn deel afnemen van het geboomte des levens…” (Openbaring 22:18-19)

Maar wie geeft hier iets om! Zij geloven niet echt! De protestanten hebben dapper zeven hele boeken geschrapt uit hun Boek van God! De bannelingen zijn:

• Het boek van Judith.
• Het boek van Tobias.
• Het boek van Baruch.
• Het boek van Esther, etc.

Sir Winston Churchill heeft wat toepasselijke dingen te zeggen over de Geautoriseerde Versie (GV) van de protestantse Bijbel, welke ook wijd en zijd bekend staat als de “King James Versie” (KJV): “De geautoriseerde versie van de Bijbel werd in 1611 uitgegeven door de wens en het bevel van zijne Majesteit koning James de eerste, wiens naam het draagt tot de dag van vandaag.” [Jacobus I (1566 – 1625) was de zoon van Maria, koningin van Schotland, en opvolger van Elizabeth I. Hij onderdrukte zowel katholieken als protestanten en handhaafde het goddelijke recht van de koningen. Op zijn gezag ontstond er een nieuwe vertaling van de Bijbel, die meestal de ‘King James version’ wordt genoemd.]

De rooms-katholieken, die geloven dat de protestanten het Boek van God hebben verminkt, steunen en steken aan de andere kant toch de protestantse “misdaad” aan, door hun inlandse bekeerlingen de Geautoriseerde Versie (GV) van de Bijbel aan te laten schaffen, welke de enige Bijbel is die beschikbaar is in zo’n 1500 talen van de minder ontwikkelde naties van de wereld. De rooms-katholieken melken hun koeien, maar het voederen is overgelaten aan de protestanten! De overgrote meerderheid van de christenen, zowel katholieken als protestanten, gebruiken de Geautoriseerde Versie (GV), of the King James Versie (KJV) zoals het ook wel wordt genoemd.

Voor het eerst uitgegeven, zoals Sir Winston zegt, in 1611, en daarna herzien in 1881 (RV), en nu her-herzien en gemoderniseerd als de Revised Standard Version (RSV) in 1952, en nu opnieuw her-her-herzien in 1971 (nog steeds RSV genoemd).

Laten we eens kijken welke opinie de christenheid heeft over deze meest herziene Bijbel, de RSV: “De beste versie die in deze huidige eeuw is voortgebracht.” (Church of England Newspaper)

“Een volkomen frisse vertaling door geleerden van de hoogste rang.” (Times Literary Supplement)

“De geliefde kenmerken van de geautoriseerde versie, gecombineerd met een nieuwe nauwkeurigheid van vertalen.” (Life and Work)

“De meest nauwkeurige en nauwsluitende weergave van het origineel.” (The Times)

De uitgevers zelf (Collins), zeggen in hun aantekeningen op de Bijbel aan het eind van hun productie, op bladzijde 10: “Deze Bijbel (RSV) is het product van tweeëndertig geleerden, geassisteerd door een adviescomité dat vijftig samenwerkende kerkgenootschappen vertegenwoordigt.” Waarom al dit gebluf? Om het goedgelovige publiek hun product te laten kopen? Al deze getuigenissen overtuigen de koper dat hij op het juiste paard wedt, waarbij de koper nauwelijks in de gaten heeft dat hij voor de gek wordt gehouden.

Maar hoe zit het met de Geautoriseerde Versie van de Bijbel (GV), de “grootste bestseller ter wereld?” Deze herzieners, allemaal goede verkopers, hebben er een paar hele mooie dingen over te zeggen. Op hun pagina III, paragraaf zes van het voorwoord van de RSV lezen we echter: “De King James versie (alternatieve naam voor AV) is met goede reden “het indrukwekkendste monument van het Engelse proza” genoemd. De herzieners van (dit werk) hebben in 1881 bewondering geuit voor “haar eenvoud, haar waardigheid, haar kracht, haar blijde zinswendingen…de muziek van haar cadans en de toepasselijkheid van haar ritme.” Het maakt, zoals geen ander boek, deel uit van de vorming van het persoonlijke karakter en de publieke gewoontes van de Engelssprekende volkeren. We zijn het (boek) een enorme dank verschuldigd.”

Kunt u, beste lezer, een geweldigere huldebetuiging aan “het Boek der Boeken” voorstellen dan de bovengenoemde? Ik kan dat in ieder geval niet.

Laat de gelovige christen zich nu wapenen tegen de onaardigste klap van allen van zijn eigen geliefde Advocaten der Religie; want in dezelfde adem zeggen zij: “Toch heeft de King James versie zware gebreken” en “dat deze gebreken zo talrijk en zo ernstig zijn dat herziening vereist is…”

Dit komt recht uit de eerste hand, d.w.z.: de orthodoxe christelijke geleerden van “de hoogste rang.” Een andere stoet Dokters der Goddelijkheid is nu nodig om een encyclopedie te produceren die de oorzaak van deze zware en ernstige gebreken in hun Heilige Schrift uitlegt, en hun redenen voor waarom ze die hebben verwijderd.