Een etentje met Lauren en Rob

Er komt die dag helemaal niets uit mijn handen, want ik ben te gedeprimeerd om te kunnen functioneren. Ik annuleer zelfs de leerling die ik om halfdrie bijles zou geven, wat nogal dom is voor iemand die het geld heel goed kan gebruiken. Het voelt als de pijn van uit elkaar gaan, maar dan veel, veel erger. Ik kan niet eens beschrijven hoe het voelt om door je beste vriend in de steek gelaten te worden.

Om halfacht realiseer ik me dat Justin me over een halfuur komt halen. Ik sleep mezelf van de bank naar de badkamer, waar ik voor het eerst eens goed naar mijn gezicht kijk. Ik zie eruit alsof ik in elkaar ben geslagen. Mijn ogen zijn helemaal opgezwollen, mijn neus ziet eruit als een kers en mijn mondhoeken hangen naar beneden. Ik moet het etentje met Lauren en Rob afzeggen.

Ik bereik Justin op zijn mobiele telefoon. 'Ik red het niet vanavond. Ik moet afzeggen.'

'Wat? Nee, dat kan niet. Jij bent juist degene die altijd zegt hoe belangrijk het is om je aan het "hofmaken'-schema te houden.'

'Er is vandaag iets vreselijks gebeurd en ik zie er zo beroerd uit dat ik niet de deur uit wil.'

'Wat is er gebeurd?' Het ontroert me om echte bezorgdheid in Justins stem te horen. Een gedachte dient zich aan. Misschien heb ik Brad niet nodig. Misschien wil Justin mijn nieuwe beste vriend zijn en dan komt het allemaal weer goed. Dan komt de realiteit weer terug - ik realiseer me dat ik niet in de derde klas zit en dat beste vrienden niet als gymschoenen vervangen kunnen worden. 'Maak nieuwe vrienden en behoud wat oud is, want het ene is zilver en het andere is goud'. Wat er ook gebeurt, Justin is een zilveren vriend en ik wil mijn gouden vriend! Ik weet wat je denkt... Je dacht dat ik zei dat ik niet in de derde klas zat, maar je vergeet dat ik lesgeef aan de derde klas.

'Brad heeft me gedumpt. Hij zei dat we geen vrienden meer kunnen zijn.' Mijn onderlip begint te trillen als ik de woorden hardop uitspreek en eindig met een snik.

'Molly, ik ben over tien minuten bij je. Maak wat kamillethee en zet de pot dan in de ijskast.'

Het troost me dat Justin eraan komt, maar het verontrust me een beetje dat hij op dit moment, nu ik zo van streek ben, wil dat ik thee voor hem zet.

Ik zet de thee en voor ik het weet is hij er. Hij heeft er minder dan tien minuten voor nodig gehad.

Zodra hij in het appartement is, omhelst hij me en zegt dan: 'Ik heb Lauren en Rob verzet naar negen uur, dus we hebben even de tijd. Wat is er gebeurd?'

Ik geef toe dat ik heb gedaan wat ik volgens hem beter niet had kunnen doen - Brad vertellen wat ik van Claire denk - maar hij is nog steeds geschokt als ik hem vertel waar het op uit is gedraaid.

'Dat had ik niet verwacht,' zegt hij en ik jammer zachtjes. 'Molly, hier kun je niets aan doen. Je hebt je best gedaan. Wil je weten wat ik zou doen als ik jou was?'

'Ja,' zeg ik snikkend.

'Ik zou doen wat hij van me vraagt. Dat is wat ik zou doen als je alleen maar met hem bevriend mag zijn volgens haar regels. Het is beter om hem met beperkingen te hebben dan helemaal niet, nietwaar?'

Ik knik.

'En vroeg of laat komt hij zelf wel achter de waarheid.'

'Dat is waar,' stem ik in.

'Ik weet dat je verdrietig bent, lieverd. Maar het komt wel goed. Laten we ons nu maar eens concentreren op vanavond, oké?'

'O,nee, ik kan echt niet gaan. Moet je naar me kijken!'

'Dat heb ik al gedaan. Je ziet er niet uit, maar dat kan ik veranderen.'

Soms is hij wel zo homo!

'Ga de kamillethee halen,' beveelt hij.

Ik ga naar de keuken en kom terug met twee glazen ijsthee. Ik neem tenminste aan dat hij dat wilde toen hij me vertelde de thee in de ijskast te zetten.

'Waar zijn de theezakjes?'

'In de keuken,' antwoord ik verbaasd.

'Ga ze halen. Die zijn voor je ogen. Ik wilde geen theepartijtje.'

'O.' Nu snap ik het.

Ik kom terug met de theezakjes en Justin wil dat ik op de bank ga liggen met die zakjes op mijn ogen. Ik moet toegeven dat ze heel goed aanvoelen. Terwijl ik daar lig, smeert hij iets op mijn gezicht dat verdacht veel naar yoghurt ruikt. Ik blijf even rustig liggen met de maaltijd op mijn gezicht tot ik de opdracht krijg om onder de douche te stappen. Het hete water stroomt kennelijk al een tijdje, want de ruimte is gevuld met stoom. Terwijl ik in de badkuip sta, gaan mijn neusholtes open en kan ik weer ademhalen. Als ik weer tevoorschijn kom, heeft Justin een leuke outfit klaargelegd op mijn bed.

Terwijl we de deur uit lopen, kijk ik even snel in de spiegel in de hal. Wat een transformatie! Justin weet echt wat hij doet! We zijn net een mini versie van dat programma Queer Eye for the Straight Guy, maar dat van ons zouden ze Homovriendje voor het zielige meisje noemen. Ik breng mezelf in herinnering dat vanavond een belangrijke avond is en dat ik mijn huidige situatie

met Brad niet van invloed mag laten zijn op wat Justin en ik proberen op te bouwen.

1 Eyes on the prize, tiara, taartproeven, vrijgezellenfuif,' zeg ik tegen mezelf. Oké, ik ben er klaar voor.

We staan buiten het restaurant en maken aanstalten om naar binnen te gaan. Door het raam zie ik dat Lauren en Rob al aan het tafeltje zitten. Lauren en ik waren in ons eerste jaar op de universiteit lid van een studentenvereniging. Tot acht maanden geleden, toen zij en Rob zich verloofden, waren we de altijd klagende eenlingen - maar samen. Zodra ze echter die ring om haar vinger had, vergat ze onze band volkomen. Aanvankelijk was ik gekwetst - laten we wel wezen, Lauren en ik hadden samen talloze bruidsboeketten naar ons toe gegooid gekregen - maar toen realiseerde ik me dat ze helemaal niet ongevoelig probeerde te zijn. Ze was zo blij en opgewonden dat ze helemaal vergat hoe het was om, nou ja, mij te zijn. Ze gaan over twee maanden trouwen en ik weet zeker dat ze voortdurend door de kamer stuitert.

Justin en ik kijken elkaar aan en we geven elkaar een hand.

'Ben je er klaar voor om weer heel erg verliefd te zijn, vriendinnetje?' vraagt hij.

'Absoluut, vriendje. Ben je er klaar voor om de hele avond over hun bruiloft te praten?' vraag ik met maar een heel klein beetje sarcasme in mijn stem.

'Wees sportief,' wijst hij me zachtjes terecht. 'Over een paar maanden ben jij aan de beurt.'

Dit geheugensteuntje vrolijkt me zo enorm op dat we stralend naar binnen lopen (precies zoals het een verliefd stel betaamt) en meteen Rob zien (nou ja, we hadden hem al door het raam gezien), die naar ons zit te wuiven.

'Hé, jongens! Sorry dat we zo laat zijn.' Justin begroet hen met oprechte warmte.

Ze verzekeren ons dat het geen probleem is en we gaan zitten en bedienen ons van de al geopende fles wijn op de tafel.

'Zo,' Lauren kijkt me aan, 'kun je geloven dat de grote dag nog maar zevenenvijftig dagen van ons verwijderd is?'

Ik kijk even vluchtig naar Justin voordat ik een warme duik neem in Laurens geluk.

'Nee, wat vliegt de tijd. Vertel eens wat je allemaal nog moet doen.'

Lauren en ik praten over het passen van de bruidsjurk, met draad verstevigde linten in tegenstelling tot satijnen linten en Jordaanse amandelen en corsages voor moeders in tegenstelling tot miniboeketjes. Ik realiseer me dat ik er belang bij heb om heel goed op te letten! De jongens drijven de spot met onze 'huwe- lijksgekte' en bespreken dan huwelijksonderwerpen waar zij zich voor interesseren. Zoals wijn, muziek en voedsel. Het is eigenlijk een fantastische avond, die nog wordt verbeterd door het feit dat Lauren en Rob Justin erg graag mogen. We hebben zelfs zoveel plezier (en wijn) dat ik zowaar mijn verdriet om Brad vergeet.

Terwijl we naar huis lopen, kunnen Justin en ik niet wachten om ons eigen huwelijk te organiseren na al die informatie die we van Lauren en Rob hebben gekregen.

'Nou,' begint Justin, 'Rob vertelde me hoe hij en Lauren zich verloofd hebben en toen realiseerde ik me dat we een echt goed verlovingsverhaal moeten hebben.'

Die man is ongelooflijk! Daarom betaal ik hem zoveel geld.

'Je hebt helemaal gelijk,' stem ik in.

'En je moet een ring hebben. Wat wil je daarmee doen?'

'Daar ben ik nog niet helemaal uit... Ik heb er een tijdje terug over nagedacht, maar ik ben nog niet naar allerlei winkels toe gegaan om naar een ring te kijken.'

De waarheid is dat ik wat dat betreft mijn budget in de gaten moet houden. Mijn erfenis omvat voldoende geld om een droom- bruiloft te hebben, maar Nana is er wel van uitgegaan dat mijn verlovingsring een geschenk zou zijn van mijn verloofde. Een logische veronderstelling, en daarom zit er niet genoeg in het huwelijksfonds om ook nog de steen van mijn dromen te bekos- tigen. Maar ik hoop dat het geld dat ik heb verdiend met mijn vaders wijze beleggingsstrategie dit gat kan vullen. Omdat ik geen benul heb van de kosten van een trouwring, behalve de algemene uitspraak dat hij minstens drie maanden salaris kost, zal ik daar eerst wat onderzoek naar moeten doen.

'Wil je morgen gaan?'

'Absoluut!' krijs ik.

Wat nog meer verbijsterend is aan een ingehuurd homovriendje: hij heeft totaal geen bindingsangst en hij vindt het zelfs leuk om een verlovingsring te gaan kopen!

'Ik denk ook,' voegt hij eraan toe, 'dat ik je vader om toestemming moet vragen. Je weet wel, op de traditionele manier.'

Ik begin van top tot teen te tintelen.

'Dat is briljant.'

'Ik dacht wel dat je dat leuk zou vinden,' zegt hij trots. 'Maar maak je geen zorgen - nog niet - we maken het onderdeel van ons schema.'

'Absoluut,' ben ik het met hem eens. 'Te snel roept achterdocht

We arriveren bij de voordeur en Justin kust me op mijn hoofd.

'Ik haal je morgenochtend om elf uur op. We gaan eerst brunchen en dan gaan we daarna naar Tiffany's.'

'Tiffany's,' herhaal ik.

Ik betwijfel of ik vannacht een oog zal dichtdoen. Ik droom al over het passen van verlovingsringen bij Tiffany's vanaf het moment dat ik me realiseerde dat ik vingers had. Ik heb er zelfs mijn kat naar vernoemd!

'Ik kan niet wachten,' zeg ik, terwijl ik snel een stapeltje bankbiljetten, met een extraatje omdat hij me aan het begin van de avond heeft gered, in zijn hand duw en naar binnen ga, om daarna duizelig van geluk de trap op te rennen naar mijn appartement.