Hoofdstuk 11

 

 

 

‘Zin in een slaapmutsje?’ Antonio liep naar het dressoir en pakte een karaf.

‘Nee, dank je. Ik kijk even bij Nathan en ga dan naar bed.’ Ineens herinnerde ze zich dat al haar spullen bij Antonio in de grote suite stonden. Alleen al de gedachte aan dat met rozenblaadjes bestrooide bed deed haar hart overslaan. ‘O ja, dat was ik vergeten te zeggen!’ Ze probeerde luchtig te klinken. ‘We moeten even kijken hoe we het slaapprobleem oplossen.’

‘Slaapprobleem?’ Geamuseerd keek hij haar aan.

‘Het personeel heeft mijn spullen bij die van jou in de grote suite gezet. Ik had ze willen weghalen, maar volgens mij is hierboven geen extra slaapkamer.’

‘Op die manier.’ Hij klonk onverschillig.

Even weifelde ze, zich afvragend of hij verder nog iets zou zeggen, of haar zou wijzen waar ze kon slapen, maar dat deed hij niet. ‘Oké, nou… dan ga ik maar even bij Nathan kijken.’

Ze had gehoopt dat hij wat geregeld had als ze terugkwam, maar daar zag het niet naar uit. Hij stond met zijn rug naar haar toe naar buiten te kijken, nippend aan een glas whisky.

‘Hoe is het met Nathan?’ Hij draaide zich om.

‘Goed, hij ligt lekker te slapen.’

‘Mooi.’

Haar ogen schoten naar de deur van de suite. Toen hij haar blik ving, kromp ze ineen. ‘Heb je de kamer gezien?’

‘Hm.’ Hij nipte van zijn drankje.

Was dat alles wat hij ging zeggen? Ze voelde zich kwaad worden. ‘Je zou de receptie kunnen bellen en vragen of ze nog een kamer hebben, toch? In een groot hotel als dit moeten er lege kamers in overvloed zijn.’

‘Dat hoop ik niet,’ zei hij zacht, ‘want dan zou het niet goed gaan met het hotel!’

‘O… ja,’ mompelde ze. ‘Dus… wat wil je doen?’

Hij wierp haar een speelse blik toe. ‘Tja, dat is een interessante vraag… of is het een aanbod?’

‘Nee!’ Ze werd vuurrood. ‘Natuurlijk niet! Je bent zo vreselijk zelfingenomen, Antonio Cavelli!’

‘O ja?’ Zijn ogen begonnen nog feller te twinkelen van plezier.

Ze probeerde zich te vermannen. ‘Ja! En al zou mijn leven ervan afhangen, dan… dan zou ik nog niet met je willen slapen.’ Uitdagend stak ze haar kin omhoog.

‘O nee?’ Met een lome glimlach zette hij zijn glas neer.

‘Nee!’ Woedend keek ze hem aan. ‘Nu ga ik naar bed… alleen… in de grote suite.’

‘Dat weet ik nog zo net niet.’ Hij hield haar tegen toen ze hem wilde passeren, en ineens stond ze veel te dicht bij hem.

‘Niet doen, Antonio,’ fluisterde ze. Haar hart ging tekeer van opwinding en plotselinge angst.

‘Wat niet?’ Zachtjes streek hij met een vinger langs haar kin.

‘Speel geen spelletjes met me,’ smeekte ze fluisterend.

Zijn ogen leken milder te worden en zacht zei hij iets in het Italiaans. En toen: ‘Ik moet je niet zo plagen, hè?’

‘Nee, dat moet je zeker niet doen.’ Door de manier waarop hij haar aankeek, lukte het haar niet kwaad te blijven. ‘We moeten de zaken niet ingewikkelder maken dan ze al zijn, Antonio, en als jij en ik in bed belandden, zou dat een regelrechte ramp zijn.’

‘Absoluut,’ mompelde hij, zijn ogen op haar lippen gericht. ‘Het staat ook niet in de overeenkomst.’

‘Nee, inderdaad!’ Haar stem trilde. Zijn blik had een vreemd enerverend effect op haar. ‘En binnenkort gaan we elk weer ons weegs.’

‘Zo staat het in de overeenkomst…’ Zijn vinger streek nu langs haar lippen – hij leek maar half te luisteren.

De streling maakte haar week. Wanhopig probeerde ze zich van hem los te rukken, maar haar ledematen weigerden te gehoorzamen. ‘Het is veel beter als we tenminste vrienden kunnen blijven als onze tijd samen erop zit,’ mompelde ze. ‘En aan seks wordt sowieso te veel waarde gehecht.’

Nu had ze zijn volledige aandacht. ‘Hoeveel minnaars heb je eigenlijk gehad, Victoria?’

Als een plotseling oplaaiende vlam begon ze te blozen. ‘Dat… gaat je niets aan!’

Met zijn vinger volgde hij de vloeiende lijn van haar schouder. ‘Dus je houdt helemaal niet van seks?’

Zijn lichte aanraking had precies de juiste kracht om haar hele lichaam te laten tintelen van genot en haar bloed te verwarmen. ‘Ik zei alleen dat er te veel waarde aan wordt gehecht. En ik heb geen zin in deze discussie, Antonio.’

‘Misschien ben je niet met de juiste man naar bed geweest – heb je daar ooit aan gedacht?’ ging hij onverstoorbaar verder.

‘En jij bent een heel verwaande man. Heb jíj daar ooit aan gedacht?’ kaatste ze terug.

Hij glimlachte, deed net of hij haar niet had gehoord en ging door met haar schouder strelen. ‘Je stelt me wel voor een uitdaging, Victoria Cavelli,’ mompelde hij.

‘Nou, dat is niet mijn bedoeling!’

‘Niettemin… ben ik nu heel nieuwsgierig.’

‘Zet het maar uit je hoofd.’ Haar ogen vlamden.

‘Maar ik kan er niets aan doen.’ Hij glimlachte. ‘Je hebt me aan het denken gezet…’ Met zijn lippen raakte hij haar schouder aan en hij liefkoosde en proefde haar huid zo teder dat ze, overvallen door verlangen, haar ogen sloot. ‘Misschien heb je gewoon iemand nodig die het rustig aan doet met je.’

‘Ik wil het niet rustig aan doen, ik wil het helemáál niet…’ zei ze moeizaam ademend.

‘En de manier waarop je me hebt gekust dan?’

‘Die kus was een vlaag van verstandsverbijstering. Ik dacht dat we hadden afgesproken dat we die het best konden vergeten.’

‘Hebben we dat afgesproken?’

‘Ja. We zouden het er niet meer over hebben.’

‘Als dat zo is, dan moet ik hem gewoon overdoen… want ik blijf me afvragen of ik me jouw hartstochtelijke reactie maar verbeeld heb… Daar moet ik dan maar zelf achter zien te komen.’

‘Nee, Antonio!’ Verontwaardigd sperde ze haar ogen open. ‘Ik meen het –’

De rest van haar zin werd gesmoord door zijn lippen op haar mond. Het gevoel was net zo opwindend als de eerste keer, en wanhopig probeerde ze zich te verzetten tegen het gevoel dat door haar heen stroomde, maar zijn mond was hard en hongerig en vroeg dringend om een reactie. Voor ze wist wat ze deed, sloeg ze haar armen om zijn nek en kuste ze hem terug.

Toen hij zich terugtrok, keek ze hem somber aan. Haar gedachten waren volkomen ordeloos. ‘Ik denk niet dat dit een goed idee is –’

‘Misschien denken we allebei veel te veel.’ Plotseling tilde hij haar op. ‘Misschien moeten we ons in het onderzoek meer op de details gaan richten.’

‘Antonio, zet me onmiddellijk neer!’

Hij negeerde haar, en terwijl hij naar de slaapkamer beende, moest ze zich noodgedwongen aan hem vastklampen om niet te vallen.

‘Zet me neer,’ zei ze opnieuw, maar nu klonk haar stem veel minder heftig. Verwarrend genoeg vond ze het heerlijk om zo in zijn armen te liggen, en er ging zo’n sterke golf van verlangen door haar heen dat ze nauwelijks nog kon ademhalen. Wanhopig klampte ze zich vast aan haar laatste greintje verstand. ‘Dit is geen goed idee.’

‘Ik vind van wel.’ Met zijn voet sloot hij de slaapkamerdeur achter zich.

‘Nou… waar waren we gebleven,’ mompelde hij terwijl hij haar neerzette. ‘Volgens mij hier ergens…’ Hij kuste haar schouder en ging toen omhoog. ‘Toch?’

Toen ze sidderde van genot, glimlachte hij. ‘Ja, hier waren we…’ Hij vond het gevoelige plekje in haar hals en beroerde haar daar, haar zachtjes bijtend en met lichte kusjes bedekkend.

Nog nooit van haar leven had ze zoiets zaligs ervaren. Protesteren had geen zin meer, want hoe meer hij haar aanraakte, hoe meer kusjes hij haar gaf, des te meer wilde ze hem.

Hij trok haar dichter naar zich toe en maakte met vastberaden vingers het lijfje van haar jurk los. ‘Hier heb ik de hele avond aan moeten denken,’ mompelde hij, terwijl hij de zijden jurk op de grond liet vallen en haar zwarte kanten lingerie onthulde. ‘Je bent echt mooi…’

Ze sloot haar ogen, genietend van het moment. Ze wilde geloven dat hij meende wat hij zei en dat het niet slechts woorden waren om haar te verleiden.

‘Ik weet niet waarom je je steeds hebt verstopt onder die vormeloze kleren…’ Hij streek met zijn hand langs haar hals en toen lager naar het fijne kant dat haar borsten omsloot. ‘Je hebt zo’n fantastisch lichaam.’

Haar ogen schoten open toen hij met zijn vingers plagerig langs het randje van haar beha streek. En verder ging zijn hand naar beneden, cirkelend om haar borsten, ze knedend met stevige bewegingen die haar bijna gek maakten van verlangen. Hij boog voorover en kuste opnieuw haar hals, en plotseling was zelfs het dunne beetje kant dat haar borsten bedekte een belemmering; ze wilde dat hij het wegtrok, ze wilde zijn handen op haar naakte huid voelen. Maar dat deed hij niet; hij streelde haar alleen maar en mompelde zachte woordjes in haar oor, terwijl zijn hand via haar taille naar de rand van haar kanten slipje gleed.

‘Je hebt het figuur van een weelderige vrouw… beloof me dat je je nooit meer zult verstoppen.’

‘Ik heb me nooit verstopt…’ Een nog heviger golf van verlangen overspoelde haar toen zijn vingers over haar slipje gleden.

‘Wel waar, en ik wil weten welke idioot daar de oorzaak van is. Je hebt een lichaam om trots op te zijn.’ Zijn handen omsloten haar heupen, gleden onder haar slip, streelden haar onderbuik en gleden nog lager naar haar gevoelige plekje. ‘Laten we de schijn niet langer ophouden. Zeg dat je me wilt!’

Zijn woorden klonken dwingend, arrogant en zelfverzekerd. Ze vocht tegen haar antwoord, maar zijn hand streelde haar zo uitdagend dat een pulserend verlangen zich met kracht van haar meester maakte. ‘Ik wil je!’ bracht ze hijgend uit.

Hij bedekte haar mond met de zijne en kuste haar hongerig, terwijl zijn vingers steeds steviger en dieper streelbewegingen maakten.

Een lang moment kon ze aan niets anders denken dan aan de enorme behoefte van haar lichaam. Zo was het niet geweest met Lee…

Antonio richtte zich op. ‘Wat is er?’

‘Ik ben gewoon een beetje bang,’ gaf ze toe. Met de barrières waren ook haar waardigheid en trots verdwenen. ‘Ik heb niet veel ervaring, Antonio. Ik weet dat het stom klinkt, omdat ik een kind heb, maar…’ Haar stem stierf weg toen ze aan het verleden dacht. ‘Ik heb eens een aantal maanden een relatie gehad, maar we gingen niet meteen met elkaar naar bed. Het juiste moment was gewoon nooit daar. En toen het gebeurde… vreselijk, Antonio.’ Haar stem brak. ‘Hij werd kwaad omdat ik nog maagd was; hij hield van meer ervaren vrouwen. Toen nam hij me zonder erbij na te denken en was het allemaal voorbij…’ Ze zag zijn ogen donker worden van woede. ‘Je bent waarschijnlijk gewend aan vrouwen die weten hoe ze je genot moeten schenken, maar –’

Hij legde een vinger tegen haar lippen. ‘Jij schenkt me genot, met elke zoen, met elke blik en elk woord.’ Hij streek met zijn hand door haar haren. Hij mompelde kwaad iets in het Italiaans. Toen kuste hij haar weer en dit keer waren zijn lippen teder en onderzoekend. Een tijd lang hield hij haar dicht tegen zich aan.

Toen reikte hij naar haar rug en maakte haar beha los. ‘Ik zal je leren hoe je moet liefhebben, Victoria…’

Gewoonlijk sprak Antonio perfect Engels, maar nu, overmand door passie, sprak hij half-Italiaans, half-Engels, en zijn woorden wisselde hij af met intense liefkozingen. Toen tilde hij haar op om haar op bed te leggen, waar ze toekeek terwijl hij zich uitkleedde en zijn fantastisch gespierde lichaam onthulde.

Hij ging naast haar liggen. ‘Ik wil dat je precies zegt wat je fijn vindt, maar ook wat je niet fijn vindt. En dan komt het helemaal goed tussen ons.’ Vol bewondering rustte zijn blik op haar borsten. Hij streelde ze en vond de harde toppen van haar tepels. Toen boog hij zich voorover en maakten zijn vingers plaats voor zijn mond.

Ze hapte naar adem toen de warmte van zijn mond zich door haar lichaam verspreidde. Haar vingers streken over zijn schouders, ze verborg haar gezicht in zijn haren en rook de frisse geur van zijn shampoo.

Daarna legde hij haar op haar rug en ging schrijlings op haar zitten. Zijn lippen bedekten haar buik met kusjes, zijn handen gleden bezitterig over haar heen. Ongeduldig trok hij haar slipje naar beneden en zij trapte het uit. Met zijn hand spreidde hij haar benen terwijl hij haar speels op haar buik kuste, steeds lager en lager.

Haar verlangen zwol aan tot een bulderende stroom. ‘Ik wil je, Antonio… Ik wil je nu…’ Was die hese smekende stem van haar?

 

Hij ging rechtop zitten en keek naar haar. Haar haren lagen los rond haar schouders, op haar gezicht lag een blos en haar lippen waren gezwollen van zijn kussen. Toen hij met een hand over haar borst streek, kromde ze haar rug, hem uitnodigend daarmee door te gaan.

Nog nooit had hij een vrouw gezien die mooier, levendiger en hartstochtelijker was dan zij. Hij streelde haar opnieuw. ‘Zeg nog eens hoezeer je me wilt,’ zei hij plagerig.

Een tijdje zweeg ze, als in tweestrijd. Maar toen fluisterde ze: ‘Ik wil je, Antonio…. Nu!’

Hij trok haar naar zich toe en legde haar precies zoals hij haar wilde, haar strelend, kussend. Toen hij besefte dat ze van hem was en hij met haar kon doen wat hij wilde, werd hij overvallen door een triomfantelijk gevoel van verrukking.

 

Toen ze wakker werd, lag Antonio nog naast haar te slapen. Ze keek naar hem, terwijl het langzaam licht werd in de kamer. Hun nacht samen was de mooiste geweest die ze ooit had meegemaakt, en ze had er geen spijt van. Zou er nooit spijt van hebben, wat er ook gebeurde, want hij had haar laten zien hoe ongelooflijk heerlijk vrijen kon zijn. Hij was hartstochtelijk en attent geweest, had de leiding genomen toen het erop aankwam, en had maatregelen tegen zwangerschap genomen. De hele ervaring was perfect geweest.

Nou ja, die zou perfect zijn geweest als hij één klein woordje van liefde had geuit. Maar dat kon ze niet verwachten; ze wist hoe de zaken ervoor stonden, dat de afgelopen nacht om passie draaide en niet om liefde, en als het eenmaal zover was, zou Antonio haar laten gaan. Zo naïef was ze nu ook weer niet!

Maar daar wilde ze nu niet aan denken. Ze ging genieten van de tijd die ze nog samen hadden.

Even liet ze haar blik over hem heen glijden. Hij was zo knap. Zijn trekken waren aristocratisch maar toch ruw. Ze zag de donkere stoppeltjes op zijn kaaklijn, de fijne structuur van zijn huid, zijn dikke oogwimpers, zijn sensuele lippen… lippen die haar zoveel genot hadden gegeven. Misschien kon ze daar beter niet aan denken, want dan zou ze hem opnieuw willen, en ze moest zo opstaan om bij Nathan te gaan kijken. Met tegenzin draaide ze zich om en reikte naar haar ochtendjas.

‘Waar ga je naartoe?’ mompelde hij slaperig.

‘Nathan wordt zo wakker en dan wil hij zijn ontbijt.’ Ze keek verlegen over haar schouder en voelde dat ze bloosde toen zijn blik over haar naakte lichaam gleed.

‘Oké, in dat geval denk ik dat ik je laat gaan.’ Hij glimlachte slaperig, haar met halfdichte ogen bekijkend. ‘Maar ik waarschuw je, daarna wil ik je weer terug, want mijn honger is lang niet zo gauw gestild.’

Hij lachte toen haar blos nog dieper werd. Toen ze haar ochtendjas wilde aantrekken, sloeg hij een arm om haar middel en trok haar terug in bed. ‘Je vergeet iets…’

‘O ja?’ Haar hart ging enorm tekeer. ‘Wat dan?’

‘Dit.’ Hij leunde voorover en kuste haar, een lange verleidelijke kus die haar volledig deed smelten. ‘Mijn ochtendkus,’ zei hij, haar loslatend. ‘Halverwege de ochtend wil ik er nog een, en vanmiddag nog een paar.’

‘Dat valt te regelen,’ zei ze glimlachend.

‘Goed, ga nu maar bij Nathan kijken.’ Hij leunde achterover in de kussens. ‘O, en pak de menukaart en bel naar beneden om het ontbijt te bestellen.’

‘Wat wil je hebben?’

‘Maakt niet uit, ik rammel!’

Ze moest lachen toen ze de glinstering in zijn ogen zag. Zelf had ze ook honger.

 

Toen ze weg was, stond Antonio op en nam een douche. Het had geen zin om te analyseren wat er was gebeurd. Ze hadden seks gehad en die was heel aangenaam geweest.

Even later stapte hij gedoucht en aangekleed het appartement in. Het was een zonnige dag en Victoria zat buiten op het terras. Ze gaf Nathan eten, die naast haar in een kinderstoel zat.

Ze vormden een interessant plaatje en even bekeek hij ze onopgemerkt. Ze zag er stralend mooi uit, met haar haren golvend over het blauw van haar ochtendjas en haar ogen gericht op haar zoon, voor wie ze een lepel ophield.

Nathan zat ongeduldig met zijn voetjes te trappelen en probeerde de lepel van haar af te pakken.

‘Nee Nathan, wees nou braaf en eet je pap voor mammie.’

Het kind schudde zijn hoofd en perste zijn lippen op elkaar. Ze lachte. ‘Kom op, liefje… Kijk, net de helikopter van gisteren. Daar komt hij… mond open…’ Ze zwaaide met de lepel door de lucht en probeerde hem te laten happen, maar hij vertikte het.

‘Volgens mij ben je aan de verliezende hand,’ merkte Antonio op, en verrast draaide ze zich om.

‘Ik wist niet dat je stond te kijken.’

‘De helikoptershow was erg leuk. Maar ik denk dat je het anders moet aanpakken.’ Hij ging aan tafel zitten.

Verward keek ze hem aan. Hij zag er erg stijlvol uit in zijn donkere pak met wit overhemd. Had deze knappe Italiaan echt met haar gevrijd, steeds maar weer opnieuw, en haar verteld hoe mooi ze was? De herinnering maakte haar week vanbinnen. Het voelde als een droom.

‘Kom Nathan, eet nu wat voor mammie…’ Ze probeerde zich te concentreren.

‘Laat mij even.’ Antonio pakte de lepel. ‘Nathan, braaf zijn en eten, dan mag je straks mee naar het pretpark.’

Haar zoon keek hem met grote ogen aan.

‘Daar kun je helemaal zelf in een trein of een autootje rijden… als je braaf bent.’

‘Dat is chantage!’ zei ze hoofdschuddend.

‘Misschien, maar het werkt wel.’ Hij lachte toen het kind een hapje nam. ‘Goed zo.’ Hij glimlachte naar Victoria. ‘Sommige mensen hebben het gewoon.’

‘Heb ik je al verteld dat je erg verwaand bent?’

‘Ja, een paar keer al. Je hebt me afgelopen nacht ook verteld waaróm ik zo verwaand ben.’ Zijn blik was warm en plagerig. Ze bloosde. ‘Ga je maar aankleden, dan neem ik het hier wel over,’ zei hij teder.

‘Zeker weten?’ Ze fronste. ‘Sarah is er niet. Ze wilde even winkelen.’

‘Ja, ik heb haar vandaag vrijgegeven. Toe maar. Hoe sneller je klaar bent, hoe eerder we weg kunnen.’

‘Waar gaan we heen?’

‘Dat heb ik toch net gezegd – naar het pretpark.’

‘Ah! Ik dacht dat je… dat zomaar zei.’

Hij trok een wenkbrauw omhoog. ‘Ik zeg zelden dingen die ik niet meen, dus ga nu maar.’

Langzaam stond ze op. ‘Hoef je vandaag niet te werken?’

Hij schudde zijn hoofd. ‘Het is mijn vrije dag.’

‘Ah.’

‘Als je nog één keer “ah” zegt, gooi ik pap naar je.’

‘Alsjeblieft niet. Dat is Nathans taak.’ Ze grijnsde en kuste Nathan op zijn voorhoofd. ‘Ik ben zo terug.’

Ze wierp nog een blik over haar schouder voor ze de slaapkamer in stapte. Het was onwerkelijk om Antonio, een ambitieuze en meedogenloze zakenman, zo helemaal op te zien gaan in het voeren van haar kind.

Wie niet beter wist, zou denken dat hij Nathans vader was. Meteen verdrong ze die gedachte. Dat was hij niet, en dat soort gedachten waren verboden terrein. Antonio was een vrije geest, en dat mocht ze niet vergeten.