2

Hij stapte uit de auto en keek om zich heen. Het parkeerterrein was grotendeels leeg. Hij liep richting de ingang van de nachtclub. Daar stond een brede man. Hij liet zijn politiepasje zien, de man bromde wat en stapte opzij.

Het was rustig in de nachtclub. Vlak voor middernacht, nog vroeg in nachtclubtermen. Over een uur zou het wel drukker worden. Hij ging aan de bar zitten. Naast hem drie man, een derde van de tafeltjes bezet. Het podium was leeg, op de achtergrond klonk zachte muziek: Franse chansons.

De barman zette een glas bier voor hem neer. ‘Van het huis,’ zei hij en knikte opzij naar de andere kant van de bar. Daar stond de eigenaar, die zwaaide even. Blij waarschijnlijk dat de zaak gewoon open kon. Hij zwaaide terug en nam een slok van het bier.

‘Een raar geval… Diane.’ De barman was bij hem komen staan.

‘Nogal ja. Ideeën?’

De barman schudde zijn hoofd. ‘Raar vooral. Niets voor haar. Zij was iemand van regelmaat, discipline ook. Nooit nadrinken, gewoon op tijd naar huis. Dat soort dingen.’

‘Vijanden?’

‘Kan ik me niet voorstellen.’ De barman spoelde wat glazen om. ‘Ze hield zich juist altijd op de vlakte. Wel correct en zo, beleefd en netjes… maar nooit echt vertrouwelijk met de mensen hier. Nogal afstandelijk eigenlijk. ‘

Eén van de mannen aan de bar man stak zijn hand op. De barman liep weg en begon bier te tappen.

Hij keek wat beter om zich heen. Hij was niet vaak in nachtclubs geweest. Privé nooit en voor zijn werk ook maar één a twee keer. Niet alleen een mannen-publiek, zoals hij eigenlijk altijd gedacht had. Ongeveer één vierde van de aanwezigen was vrouw. Geen idee wat zij hier zochten.

De barman kwam weer voor hem staan en begon glazen te spoelen. ‘Diane was populair, weet je. Genoeg mensen die speciaal voor haar kwamen. Ze hield hier toch een dik maandloon aan over. Vrij snel verdiend ook voor drie avonden per week. Maar toch….’ De barman krabde even achter zijn oor. ‘Ze hoorde hier eigenlijk niet. Te goed voor dit circuit maar op de één of andere manier de boot gemist. Te eigen waarschijnlijk voor de standaardcircuits: Je weet wel, popmuziek, de theaters.’

‘Hm,’ Hij nam een slok van zijn bier en dacht even na. ‘De 10.000 ballen, sommige halen het.’

‘Eh…. Wat?’ De barman keek hem vragend aan.

‘Zomaar, een oud verhaal. Honkbal: Van de 10.000 ballen worden er slechts enkele een home run, zoiets.’

‘Ach, ja... Zo zal het wel werken ja.’

Hij nam nog een slok bier. ‘Een mooi getal trouwens, 10.000. Wist je dat 10.000 in het Chinees voor alles staat? Het totaal? Vroeger tenminste, toen 10.000 nog ongelooflijk veel leek.’

De barman keek hem wat meewarig aan.

‘Maar goed…’ Hij keek om zich heen. ‘Zijn hier stamgasten met wie ik kan praten?’

De barman wees naar een tafel achter in de hoek. ‘Die zit hier elke avond.’

Hij keek achterom naar een man die alleen aan een tafeltje zat. Een kleine man, nogal gezet.

‘Oké, dank je.’ Hij stond op en liep naar de tafel.

De man zat voor zich uit te kijken. Een ambtenaar gokte hij. Hoewel, misschien eerder het type vertegenwoordiger.

‘Mag ik erbij komen zitten?’ Hij liet zijn politiepenning zien. De man bekeek de penning vluchtig en keek hem toen vragend aan. ‘Diane Evans?’

Hij knikte.

‘Ga maar zitten hoor.’ De man verschoof een stoel en maakte wat ruimte vrij. ‘Een vreemd verhaal ja.’

Op het podium leek iets te gaan gebeuren. De muziek veranderde naar een jaren-70 discovariant. De zaallichten werden iets gedimd. Hij keek de man aan: ‘U komt hier vaak?’

‘Nagenoeg iedere avond. Behalve zondags.’ De man stak een sigaret op, inhaleerde diep en blies toen langzaam uit. ‘Ik voel me hier thuis… Dit is een wereld op zich. Een wereld waarin je gelaten wordt, waarin je weg kunt zakken ook.’

De gordijnen schoven opzij, een meisje kwam het podium op. De eerste striptease van de avond.

‘Gaat u wel eens met zo’n meisje mee?’

‘Ach meneer, al zou ik het willen, dat kan ik niet eens betalen. Het bier is hier al bijna niet te betalen. Een paar biertjes en mijn budget is op.’ De man inhaleerde opnieuw, diep. ‘Ik kom ook niet voor de meisjes. Ik kom voor de sfeer, de eigenheid… ‘

De man pauzeerde even en keek hem aan. ‘Dit zijn niet de clubs van alleen maar blote tieten hoor. Natuurlijk is er wel de striptease zoals dit...’ De man knikte naar het podium. ‘En natuurlijk de escortdames maar dat speelt niet de hoofdrol. Het is eerder een alternatief theatercircuit. Althans, zo zie ik het. Zang, komedie, dans. Maar ook vreemde optredens. Ik heb hier heel wat rare voorstellingen gezien hoor, soms bijna minimale kunst.’

Hij keek naar het meisje dat aan het dansen was. Mooi, wat jong misschien. Lange blonde haren, volle borsten. Teveel een cliché naar zijn smaak maar voor de meeste mannen was ze ongetwijfeld aantrekkelijk. ‘Was u hier gisteravond ook?’

‘Ik ben iets eerder naar huis gegaan maar ik heb wel een stukje van haar optreden gezien. Als u dat bedoelt.’

‘Niets bijzonders?’

‘Nee, Diane had sinds kort een nieuw repertoire. Meer eigen songs, wat zwaarder ook. Maar zeker niet slecht. Nogal donker dat wel, maar ik hou daar van.’

‘Hm. Misschien de laatste tijd iets vreemds aan haar gedrag gemerkt?’

‘Nee, sorry. Ik denk niet dat u veel aan mij heeft. Ik vind het ook een vreemd verhaal.’

‘Oké. Heeft u misschien een telefoonnummer voor mij, of een e-mailadres? Voor het geval ik nog iets wil vragen?’

De man pakte een bierviltje, draaide het om en toen nog een keer. ‘Hm…Vroeger waren die dingen gewoon leeg aan de achterzijde.’ Hij schreef voorzichtig, langs de rand van het bierviltje waar nog enige ruimte was. ‘Hier, hopelijk is het leesbaar…Je zou toch eens reclame missen, hè.’

‘Dat kunnen we niet hebben nee. Bedankt.’ Hij pakte het bierviltje, stak het in zijn jaszak en stond op.