15

Jane maakte het portier al open voordat Joe de auto voor het bakstenen gebouw tot stilstand had gebracht. 'Zal ik alvast naar binnen gaan terwijl jij de wagen parkeert?'

'Geen sprake van.'

'Joe, ik heb al tegen je gezegd dat ik dit in mijn eentje wil doen.'

'Dat mag ook, als ik het kantoor heb gecontroleerd en zeker weet dat het daar veilig is. Die taak heb je mij gegeven, en die zal ik ook uitvoeren.' Hij parkeerde de auto in de buurt van het gebouw. 'Nu mag je de auto uit springen en zo onafhankelijk zijn als je wilt, mits ik maar heel dicht bij je in de buurt ben.'

'Joe, besef je wel hoe maf dat klinkt?'

'Ik heb er geen problemen mee.' Hij stapte de auto uit.

'Oké. Aan de slag.'

Ze liep snel naar de dubbele glazen deuren bij de ingang.

'Blijf achter me lopen. Ik wil hem niet bang maken, en jij kunt behoorlijk intimiderend zijn.'

'Ik wou dat ik jou kon intimideren.' Hij hield de deur voor haar open. 'Je begint trouwens zelf ook een beetje intimiderend te worden.'

Ze schudde haar hoofd. 'Onzin.' Toen liep ze naar het meisje dat in een spijkerbroek en een sweater in de hal achter een bureau zat. Joe leunde tegen de muur en keek naar de rijen bureaus en hokjes links van hem. 'Hallo. Ik ben Jane MacGuire en ik heb vanmorgen telefonisch een afspraak gemaakt met Samuel Drake.'

Het meisje glimlachte. 'Hallo. Ik ben Cindy, en Sam zei dat ik je meteen moest laten doorlopen.' Ze pakte de telefoon en drukte op een knop. 'Sam, ze is er.' Ze legde de hoorn weer op de haak en knikte. 'Maak er wat van.'

Zowel de receptioniste als het kantoor straalde informaliteit uit. Dat was bemoedigend, en precies waarop Jane had gehoopt. 'Bedankt.' Ze liep naar de deur waarop in koperen letters s. drake stond, en maakte die open. 'Meneer Drake, ik waardeer het dat u me wilt ontvangen. Ik zal niet lang beslag leggen op uw tijd.'

'Noem me alsjeblieft Sam.' Drake ging staan. Hij was lang en slank, ging gekleed in een kaki broek en een blauw t-shirt en zag er geen dag ouder uit dan dertig. 'Neem er rustig de tijd voor.' Hij grinnikte. 'Het zal je waarschijnlijk geen goed doen, maar je telefoontje interesseerde me en ik ben een eenvoudige ziel die al snel geïntrigeerd raakt.'

Dat geloofde ze geen seconde. Hij deed nonchalant, maar de blik in die blauwe ogen was intelligent. Ze zette zich schrap voor het komende gevecht. Zoek naar zijn zwakke plek en maak er gebruik van, hield ze zichzelf voor. Ambitie? Misschien. Gebrek aan zelfverzekerdheid? Dat betwijfelde ze. Het kon zijn dat hij gewoon aardig gevonden en gerespecteerd wilde worden. Dat was niet zo moeilijk. Ze zou een paar minuten keuvelen en afwachten of hij iets losliet. 'Misschien kan ik je dan een kwartiertje of zo bezighouden.' Glimlachend liep ze naar de stoel naast zijn bureau. 'Of misschien kunnen we elkaar aangenaam bezighouden. Je bent nog heel jong om al zo'n belangrijke positie te bekleden, en dat maakt het voor mij gemakkelijker om je te benaderen. Ik moet toegeven dat ik een beetje zenuwachtig was...'

Die avond belde ze Trevor vanuit het huisje bij het meer. 'Het Archaeology Journal is gestrikt.'

'Wat zeg je?'

'Je hebt me best verstaan. Drake zal deze week een kort artikel publiceren over de vondst van Sontag. Van een echt volledige bevestiging zal geen sprake zijn, maar het komt er wel dicht bij in de buurt. Hij wil dat je hem een foto van het borstbeeld van Cira stuurt. Hij heeft beloofd die een beetje onscherp af te drukken, zodat Aldo het beeld niet kan herkennen als de buste die hij aan die verzamelaar heeft verkocht. Hij moet die foto zo snel mogelijk hebben om...'

'Neem eens wat gas terug. Hoe is het je gelukt hem te strikken?'

'Jij zei dat jij er de tijd niet voor had, maar dat wij die lui wel nodig hadden. Dus ben ik naar het kantoor van Drake gegaan.'

Hij vloekte lang en hartgrondig. 'Je bent helemaal naar Newark gegaan?'

'Niet in mijn eentje. Joe is met me meegegaan en hij heeft ervoor gezorgd dat niemand wist dat ik wegging. Hij was er om me te beschermen.'

'De idioot.'

'Nee, hij is slim en gehard, en hij heeft gedaan wat ik wilde.'

'Waar was Bartlett? Ik zal die man wurgen.'

'Zoals ik al heb gezegd, is Joe slim. Bartlett kon er niets aan doen. Ik heb gedaan wat er moest worden gedaan. Ik had er genoeg van gekregen jou te horen zeggen dat alles schitterend ging, en ik niets kon doen. Houd dus op met vloeken en stuur Drake die foto.'

Hij was even stil. 'Hoe heb je Drake weten te overtuigen?'

'Dat was niet gemakkelijk, en het was me bijna niet gelukt. Aanvankelijk kon ik niet wijs uit hem worden, maar toen zag ik iets in zijn gezichtsuitdrukking en had ik de sleutel te pakken.'

'De sleutel?'

'Hij wil dolgraag avonturier worden. Hij moet achter zijn bureau zitten om verslag te doen van gortdroge ontdekkingen terwijl hij de wereld op zijn grondvesten wil laten schudden.'

'Hoe ben je tot die conclusie gekomen?'

'Ik was zomaar een praatje aan het maken om te kijken wat voor vlees ik in de kuip had, en toen kreeg ik mazzel. Gekscherend maakte ik een opmerking over Indiana Jones, en meteen begon hij werkelijk te stralen.'

'Hij wil een tweede Indiana Jones worden?'

'Er is niets mis mee een held te willen zijn. Dus heb ik hem zijn kans gegeven. Ik heb hem het hele verhaal over Aldo en Cira verteld en gezegd dat we hem nodig hadden voor het uitzetten van de val. Ik heb Joe er zelfs bijgehaald om te laten zien hoe eerlijk we waren. Ik heb hem ook een exclusief artikel beloofd als we Aldo eenmaal te pakken hebben, en anders dan jij houd ik me altijd aan mijn belofte. Wat gaan we nu doen?'

'Jij blijft zitten waar je zit en verroert je niet.'

'Ik zal doen waar ik zin in heb. Vertel me nu maar eens hoe Eve de uitnodiging zal krijgen om naar Herculaneum te komen als Aldo de bevestiging van de vondst in het tijdschrift heeft zien staan.'

'De voorbereidende werkzaamheden in de kranten zullen twee dagen in beslag nemen. Sontag zal het hebben over forensische beeldhouwers en de noodzaak de meest vooraanstaande expert op dat terrein in de arm te nemen. Dan wachten we nog een paar dagen, waarna Sontag zijn keuze bekendmaakt.'

'Dat betekent nog bijna een week wachten!'

'Inderdaad.'

'Kun je het proces niet iets versnellen?' Ze geeuwde. 'Ik ben te moe om er nu verder over in discussie te gaan. Ik heb vannacht niet geslapen omdat ik onderzoek moest doen naar dat tijdschrift en Joe ervan moest overtuigen dat hij er goed aan deed me te helpen. Nu ga ik naar bed. Vergeet niet die foto te versturen.'

'Je bent formidabel.'

'Ik begrijp niet waarover je het hebt. Er moest een klus worden geklaard, en dat heb ik gedaan.'

'Het meest formidabele aan jou is dat je niet beseft dat je formidabel bent. Je zult Drake wel aan het duizelen hebben gemaakt.'

'Ik heb hem alleen gegeven wat hij hebben wilde.'

'De hemel moge ons, arme mannen, beschermen wanneer jij ooit grof geschut in stelling brengt.'

'Als je je op de hemel moet verlaten, verdien je het niet te worden beschermd. Verder zou je naar mijn idee dankbaar moeten zijn in plaats van te jammeren.'

'Ik ben ook dankbaar. En woest. En bang.'

Ze kon er niet meer tegen. 'Zet je daar dan maar overheen. Verstuur die foto.' Ze verbrak de verbinding.

'Hij vond het niet prettig dat je de deur uit bent gegaan?' vroeg Eve.

Jane draaide zich om. 'Inderdaad. Waarom ook niet? Jij en Joe waren er ook niet blij mee, maar jullie waren het er uiteindelijk wel over eens dat ik het zou kunnen.'

'Ik twijfelde er niet aan dat het je zou lukken. Overigens had ik je wel graag in actie willen zien.'

'Maar je was boos toen je dacht dat ik Joe manipuleerde.'

'Aldo heeft hier een oorlogsgebied van gemaakt, meisje, waarbij je alle wapens die je tot je beschikking hebt moet gebruiken als je er maar geen onschuldige omstanders mee treft.'

Ze glimlachte. 'Maar de volgende keer wil ik niet degene zijn die op het huis moet passen.'

'Zodra we in Herculaneum zijn, zul je midden in de actie zitten. Als we daar tenminste ooit naartoe gaan. Trevor is in deze fase babystapjes aan het zetten.'

'Wat waarschijnlijk slim is. In de laatste fasen moet je voorzichtig te werk gaan. Ik heb gemerkt dat ik bij een reconstructie alles kan verpesten als ik er te veel vaart achter zet. Maar ik ben het wel met je eens als je zegt dat het wachten moeilijk is. Ga nu maar snel naar bed, want je lijkt bijna niet meer op je benen te kunnen staan.'

'Dat klopt.' Ze gaf Toby een teken en liep de gang door. 'Ik ga vannacht als een blok slapen.'

'Zonder dromen?'

'Over Cira, bedoel je?'

Vallende stenen. Pijn. Bloed.

Ze schudde haar hoofd. 'Ik heb al lange tijd niet meer over Cira gedroomd, en misschien zal dat ook nooit meer gebeuren.'

'Wees daar maar niet al te zeker van. Gezien het feit dat alles wat we doen om Cira draait, zou het me verbazen als ze niet voortdurend in je gedachten was.'

'Dat zou mij ook verbazen. Heb ik je al verteld dat ze waarschijnlijk een Herculaneumse versie van een musicalster was?'

'Nee. Echt waar?'

'Is dat niet vreemd? Ze heeft zo'n moeilijk leven gehad dat het voor haar niet gemakkelijk moet zijn geweest de clown uit te hangen. Ik kan me haar niet stoeiend, zingend en dansend voorstellen.' Ze haalde haar schouders op. 'Maar ze zal alles wel hebben gekund als ze dat echt wilde. Welterusten, Eve.'

'Slaap lekker.'

Lekker slapen zal ik zeker, dacht Jane, terwijl ze de deur achter zich dichtdeed. Als ze droomde, zou ze over Sontag en Aldo dromen, over de ruïnes van Herculaneum, en Trevor, die een web om hen allen heen weefde.

Ze zou blij moeten zijn dat ze niet langer over Cira droomde. Misschien was de cirkel nu gesloten en was haar verhaal verteld. Wellicht was ze bedolven onder de vallende stenen. Verdriet. Eenzaamheid.

Meteen werd Jane opstandig. Ze moest iets doen. Maar hoe zou ze iets wat tweeduizend jaar geleden was gebeurd kunnen voorkomen? Wat er in die tunnel ook was voorgevallen... ze zou het domweg moeten accepteren.

Ze kleedde zich uit. 'Toch is het niet eerlijk, hè, Toby?'

fluisterde ze, toen ze tussen de lakens kroop. 'Ze heeft zo hard gevochten. Ze verdiende het in leven te blijven...'

 

Dahlonega, Georgia

 

Hoewel de foto van het borstbeeld in het Archaeology Journal ietwat onscherp was, was zij het onmiskenbaar: Cira.

Aldo verslond de gelaatstrekken van de vrouw met zijn ogen voordat hij het erbij behorende artikel begon te lezen. Op een heel discrete manier werd de vondst van Sontag bevestigd. Hij ging naar de site van La Nazione. Weer een persconferentie. Sontag had het gehad over zijn opmerkelijke vondst en verklaard een forensisch beeldhouwer in de arm te zullen nemen om vast te stellen dat het skelet van dezelfde vrouw was als het beeld.

Een forensisch beeldhouwer.

Cira.

Jane MacGuire.

De cirkel werd gesloten en als de lus van een strop strakker getrokken. Oké. Het ergste was gebeurd, maar dat hoefde voor hem geen ramp te zijn. Misschien was dit een uitdaging om hem in staat te stellen te bewijzen dat hij ver boven dat kreng verheven was.

De afgelopen nacht had hij over Cira gedroomd, en daarbij was hij heerlijk klaargekomen. Gebroken botten, bloed en tranen van vernedering. Maar zonder Jane MacGuire zou er geen bloed zijn. Zij was de huidige manifestatie van dat kreng. Hij moest Cira én Jane hebben.

En dat zou ook gebeuren, want dat verdiende hij. Maar soms had het lot een helpende hand nodig. Hij moest de zaak onder controle krijgen.

Nu kon hij zich geen enkele fout meer permitteren, zoals de keer dat hij Jane MacGuire op die open plek in het bos bijna te pakken had gehad en ze toch was ontsnapt.

'Ik moet je spreken,' zei Sontag kortaf toen Trevor de telefoon had opgenomen. 'Nu meteen. Hier had ik niet op gerekend.'

Trevor ging rechtop in bed zitten. 'Wat is er aan de hand? Word je lastiggevallen door journalisten?'

'Kom hierheen.' Sontag verbrak de verbinding.

Trevor keek op de wekker op het nachtkastje en kleedde zich toen aan. Kwart voor drie. Sontag was niet het type dat

's nachts in bed lag te woelen omdat hij zich ergens zorgen over maakte, maar hij leek nu echt van streek te zijn. Dus moest hij, Trevor, in actie komen voordat de man instortte en alles verknalde.

Een kwartier later was hij bij het huis van Sontag, aan de rand van Herculaneum.

'Je had gezegd dat het niet veel om het lijf had,' zei Sontag toen hij opendeed. 'Een paar persconferenties, en daarna kon ik naar Cannes gaan. Hij zou zich er niet meer mee bemoeien, zei je.'

'Man, kom tot bedaren. Over een week of zo kun je Herculaneum achter je laten.'

'Ik vertrek morgen.'

'Geen sprake van.' Met grote passen liep Trevor de kamer in. 'Je hebt hier nog werk te doen.'

'Nee.' Sontag pakte een grote envelop van de tafel en smeet die naar Trevor. 'Ik kap ermee.' Terwijl hij naar zijn slaapkamer marcheerde, maakte hij zijn fluwelen kamerjas al los. 'Hij probeert het over te nemen. Hij zal me aan de kaak stellen. Ik ga mijn koffers pakken.'

Ik zal hem niet laten vertrekken, dacht Trevor. Hoewel hij in de verleiding kwam achter de man aan te gaan en hem onder druk te zetten, besloot hij uiteindelijk hem even te laten afkoelen. Hij maakte de envelop open en haalde er een stapel papieren uit.

Toen hij het bovenste vel zag, floot hij laag. 'Christus!'

'We hebben hem,' zei Trevor toen Jane twee uur later de telefoon opnam. 'En dat niet alleen. Ik durf erom te wedden dat hij in Herculaneum is.'

Ze verstijfde. 'Wat zeg je?'

'Sontag heeft me in paniek gebeld en een envelop naar me toe gesmeten zodra ik zijn huiskamer in liep. Daar zat een volledig dossier van Eve Duncan in, dat kennelijk van internet was gehaald. Het verslag van haar reconstructie van de Egyptische mummie lag bovenop.'

'Geen briefje erbij?'

'Nee. Iemand heeft midden in de nacht op zijn deur geklopt en de envelop op de stoep achtergelaten. Hij is zich wezenloos geschrokken, want hij dacht dat Carpenter alsnog in de roem wilde delen en hij wil nu eenmaal alle aandacht graag op zichzelf gericht houden.'

'Jij denkt dat Aldo die envelop heeft afgeleverd?'

'Hij kan iemand hebben ingehuurd om dat te doen, maar ik heb het vermoeden dat Aldo het wachten beu is en contact wil leggen. Ik had echt niet verwacht dat we zoveel mazzel zouden hebben. Ik had erop gerekend dat we Sontag de aankondiging moesten laten doen en dan gespannen op een reactie van Aldo zouden moeten wachten.'

'Waarom zou hij dit hebben gedaan?'

'Hij heeft al een week gelezen over het feit dat Sontag over een forensisch beeldhouwer aan het denken is, en toen zal hij wel hebben besloten de touwtjes zelf in handen te nemen. Die arrogante kwal. Sinds hij is gaan moorden heeft alles hem meegezeten, en hij kan zich niet voorstellen dat het heft hem uit handen wordt genomen.'

'Maar waarom heeft hij haar dossier midden in de nacht bij Sontag afgeleverd?'

'Waarom niet? Hij wil worden gevreesd en de laatste tijd is daar weinig van terechtgekomen. Als hij achter het skelet aan gaat, wilde hij Sontag misschien laten merken hoe kwetsbaar die is. Daarbij heeft hij echter niet beseft dat Sontag zich meer zorgen zou maken over zijn kwartiertje roem dan over zijn leven.'

'Het had ook anders kunnen gaan. Sontag had kunnen besluiten iemand anders uit te kiezen omdat hij niet wilde dat hem de wet werd voorgeschreven.'

'Dat is waar. Ik heb er zo'n vermoeden van dat Aldo er wellicht niet helemaal zeker van is dat dit geen val is, maar dat hij bereid is een risico te nemen omdat hij ervan overtuigd is dat hij alle obstakels de baas kan.'

'Om maar bij Cira te kunnen komen,' zei Jane langzaam.

'En mij wil hij ook nog steeds te grazen nemen.'

'Verbaast je dat? Dat was toch het plan? Hij zou niet willen dat Eve de reconstructie maakt als hij niet het idee had dat jij met haar mee zou komen.'

'Het verbaast me niet.' Ze was wel een beetje geschrokken van de snelheid waarmee Aldo had toegehapt. 'Ik ben er wel door uit mijn evenwicht geraakt. Denk je niet dat hij het logischer zou vinden dat ze mij hier bewaakt en wel achterlaten?'

'Als ze dat deden, zou hij iets doen om jou hierheen te halen.'

'Wanneer vertrekken we naar Herculaneum?'

'Je klinkt gelukkig alweer een stuk enthousiaster.'

'Het lucht me op te weten hoe snel we voortgang boeken.'

'Mij niet. Hoe dichter we bij de laatste druk op de knop komen, hoe meer visioenen ik krijg van lijken zonder gezicht.'

'Zorg er dan voor dat je niets stoms doet waardoor ik ook in een lijk verander. Nogmaals: wanneer vertrekken we naar Herculaneum?'

'Ik zal Sontag morgen tijdens een persconferentie laten meedelen dat hij Eve in de arm heeft genomen. Dan zullen we waarschijnlijk nog twee dagen moeten wachten voordat jullie in Herculaneum arriveren. Zeg tegen Eve dat er op het vliegveld van Napels verslaggevers aanwezig zullen zijn.'

'Dat zal ze vreselijk vinden.'

'Ze overleeft het wel. Iedereen weet dat ze de media schuwt, maar als ik het mis heb en Aldo hier niet is, wil ik zeker stellen dat hij weet dat Eve is gearriveerd. Die barrage van publiciteit zal Aldo ervaren als zout in de wonde. Ik zal ervoor zorgen dat er in de plaatselijke krant nog een foto van de buste van Cira wordt afgedrukt, en mijn uiterste best doen Eve daarna zo veel mogelijk af te schermen. Ik zal jullie in Rome opwachten en dan samen met jullie hierheen vliegen.'

'Waarom?'

'Omdat ik tegelijkertijd met jullie wil worden gesignaleerd. Tot die tijd duik ik onder. Als Aldo hier al is, wil ik niet dat hij me in de buurt van Sontag aan de touwtjes ziet trekken.'

'Kun je Sontag nog altijd onder controle houden? Ik meen me te herinneren dat je zei dat hij was doorgedraaid.'

'Dat is ook zo, maar zijn eigen hachje is hem veel waard en ik hoefde hem er alleen maar van te overtuigen dat ik hem in het licht van de schijnwerpers kon houden. Zeg tegen Quinn dat ik een villa aan de rand van Herculaneum heb gevonden die een aantal interessante aspecten heeft. Ik zal het aan hem overlaten daarvoor een bewakingsdienst in te huren. Hij kan contact opnemen met de plaatselijke politie. De achtergrond van een team dat ik in de arm zou nemen, zou zijn goedkeuring niet kunnen wegdragen.'

'Dat kan ik me indenken.'

'Nee, dat kun je niet, want je bent pas zeventien.'

'Wil je nu eens ophouden daarop te hameren?'

'Nee. Ik moet dat mezelf telkens weer in herinnering blijven brengen. Ik heb Bartlett gebeld en hem opdracht gegeven een vlucht naar Californië te regelen voor jouw Toby, zodat Sarah op hem kan passen. Ik weet dat je het niet prettig zou vinden als er niet goed voor hem wordt gezorgd. Is dat oké?'

'Alles is best, als hij maar veilig is.'

'Daar kun je op rekenen. Ik zal tegen Bartlett zeggen dat hij desnoods een privévliegtuig moet afhuren. Ik zal je morgenavond na de persconferentie bellen.' Hij verbrak de verbinding. Dat deed Jane eveneens, en bleef toen nog even zitten. Ze was stomverbaasd en bang, en beide emoties had ze eigenlijk niet verwacht. Ze had gedacht op dit alles goed voorbereid te zijn...

Ze was er ook goed op voorbereid, verdomme! Ze moest alleen dat vreemde gevoel van naderend onheil van zich afschudden. Alles ging zoals ze het hadden gepland - beter zelfs nog. Ze zou gelukkig moeten zijn.

Nee, niet gelukkig. Wel begon een gevoel van opwinding zich van haar meester te maken. Ze stapte van de schommel af en liep naar de voordeur. 'Eve, Trevor heeft gebeld. Pak je koffers. We gaan naar Herculaneum.'

De door Trevor gehuurde villa aan de Via Spagnola was ruim en charmant. Het terrein werd omgeven door een fraai smeedijzeren hek en voor de ramen op de eerste verdieping bloeiden geraniums weelderig in bloembakken.

Trevor maakte de voordeur open en liep naar binnen.

'Quinn, ik blijf hier met Eve en Jane terwijl jij alles controleert. Ik zou dat ook best willen doen, maar ik denk niet dat je iemand anders dan jezelf vertrouwt.'

'Inderdaad.' Joe liep snel langs hen heen. 'Ik neem echter aan dat alles oké is. Nadat je me het adres twee dagen geleden had gegeven, heb ik dit huis laten beveiligen.'

'Dat had ik wel kunnen weten,' mompelde Trevor.

'Inderdaad,' zei Eve terwijl ze in de hal om zich heen keek.

'Leuk. Hoeveel slaapkamers?'

'Vier, en twee badkamers. Salon, studeerkamer en bibliotheek. De keuken is vrij modern, en dat is een pluspunt voor zulke oude huizen.'

'Hoe oud is het?' vroeg Jane.

'Het is rond 1850 gebouwd. Sontag heeft het in eigendom, en het is me gelukt hem over te halen het aan mij ter beschikking te stellen toen dit precies bleek te zijn wat ik nodig had.'

'Je hebt hem het mes op de keel gezet?'

'Dat hoefde niet. Hij deed toen alles wat ik van hem vroeg.'

'Het is oké,' zei Joe, die de trap weer af kwam. 'Eve en ik zullen de slaapkamer aan het eind van de gang nemen. Jane, de middelste slaapkamer is voor jou, en de kamer daar weer naast is voor Trevor. Jij zult als het beleg van een sandwich tussen ons in zitten.'

'Een sandwich. Interessant idee, Jane,' zei Trevor. 'Maar gezien het feit dat je zo prikkelbaar bent niet erg aanlokkelijk.'

'Houd je bek,' snauwde Joe. 'Zo'n opmerking is ongepast, Trevor.'

'Dat weet ik. Het ontglipte me eenvoudigweg.' Hij liep de gang door. 'Ik zal het goedmaken door een pot koffie te zetten en iets te eten te maken terwijl jullie je koffers uitpakken en je opfrissen.'

'Sontag lijkt heel bereidwillig te zijn,' zei Jane, terwijl Eve en Joe naar hun slaapkamer liepen. 'Is hij niet meer van streek?'

'Dat is hij wel, en het liefst zou hij zich met zijn staart tussen de benen uit de voeten maken. Probeer wat te rusten. Je hebt een lange vlucht achter de rug.' Hij verdween door de boogdeur aan het eind van de gang. Ze wilde niet naar haar kamer gaan om te rusten. Ze was niet moe. Ze was opgewonden en gespannen, en de geluiden en de geuren van Italië hadden haar bijna overweldigd. Na een korte aarzeling liep ze echter toch met tegenzin naar haar slaapkamer.

'Wil je met me meegaan?' Trevor was teruggekomen, en hij glimlachte. 'Ik dacht al wel dat je niet in staat zou zijn als een mak lammetje te gaan rusten. Kom me dan maar helpen.'

Ze draaide zich enthousiast naar hem om en trok haar gezicht toen weer in de plooi. 'Doe niet zo bevoogdend. Er zijn geen twee mensen nodig voor het zetten van een pot koffie.'

'Ik doe helemaal niet bevoogdend. Ik voel me eenzaam.'

Met uitgestoken hand zette hij een stap haar kant op. 'Kom met me mee.'

'Kom met me mee. Vertrouw me.'

Nee! Ze zou haar geest geen trucjes met haar laten uithalen omdat ze nu in Herculaneum waren. De relatie tussen hen was heel anders dan die tussen Cira en Antonio. Ze hadden niet eens een relatie. Alleen een gemeenschappelijk doel. Maar het zou geen kwaad kunnen om nu met hem mee te gaan. Ze voelde zich uit balans en... ja, ook een beetje eenzaam. Ze liep naar Trevor toe en pakte zijn hand. Haar ogen werden groot. Een tintelend gevoel. Verontrustend. Sensueel. Ze wilde haar hand lostrekken. Hij hield hem meteen steviger vast: warm, veilig en sterk. Het sensuele gevoel verdween opeens weer. 'Zie je nu wel hoe gemakkelijk het is? Wil jij de koffie zetten of de broodjes klaarmaken?' Grinnikend nam hij haar mee naar de keuken.

'Sorry. Die broodjes lijken elke keer vanuit het niets op te duiken, hè?'

Drie beveiligingsmensen aan de achterkant van het huis. Twee aan de voorkant. Het zou moeilijk zijn Jane MacGuire te grazen te nemen terwijl ze in de villa was. Aldo zag de lichten in het huis aan de Via Spagnola aangaan. Zo gezellig. Ze zaten waarschijnlijk aan de eettafel wijn te drinken en te praten over Cira en de reconstructie. Wisten Eve Duncan en Joe Quinn welk serpent ze aan hun boezem drukten? Wisten ze dat Jane MacGuire en Cira een en dezelfde persoon waren? Waarschijnlijk niet. Ze had ongetwijfeld haar magie gebruikt om hen te laten geloven wat ze wilde dat ze zouden geloven. Ze wilde voor altijd blijven leven en deze reconstructie zou er in elk geval voor kunnen zorgen dat haar gezicht onsterfelijk werd.

Dat zou niet gebeuren. Hij kon het niet verdragen en hoe langer hij in deze stad bleef, hoe meer hij ervan overtuigd raakte dat hij om een reden hierheen was gehaald. Zijn angst en onzekerheid verdwenen geleidelijk. Hem zou een manier worden getoond om door dat leger van bewakers heen te komen. Of ze zou als een lam naar de slachtbank naar hem toe worden gebracht.

'Mooi,' zei Eve, die door het keukenraam naar de kronkelende straten van de stad keek. 'Nee, dat is het juiste woord niet. Het is boeiend. Je herinnert je automatisch wat hier allemaal is gebeurd.'

'Daar zorgen de burgers van deze stad wel voor,' constateerde Joe droog. 'Velen van hen verdienen er hun brood mee. Ik wil dit zo snel mogelijk afronden en dan weer vertrekken.'

Hij richtte het woord tot Trevor. 'Dat circus op het vliegveld stond me niet aan. Zoiets zal ik Eve niet nogmaals laten doorstaan.'

'Dat is ook niet nodig. Er wordt nog minstens één persconferentie belegd, maar na morgen kan ze beter zo veel mogelijk uit het licht van de schijnwerpers blijven.'

'Dat ben ik met je eens,' zei Joe.

'Wanneer moet ik zogenaamd aan die reconstructie gaan werken?' vroeg Eve. 'Het zou prettig zijn over wat meer informatie te beschikken. Ik moest vanmiddag tapdansen om al die vragen te kunnen beantwoorden.'

'Je hebt het overigens uitstekend gedaan,' zei Trevor glimlachend. 'Ik was ervan onder de indruk.'

'Daar zit ik niet op te wachten,' zei Eve. 'Het is wel nodig dat je slim en efficiënt bent en er aan deze horrorsituatie zo snel mogelijk een einde komt.' Ze keek even naar Jane. 'Verder zul je niets moeten doen waardoor Aldo de kans krijgt dicht bij haar in de buurt te komen. We hebben erin toegestemd hierheen te komen omdat het een manier was om snel een eind aan deze nachtmerrie te maken. Het was jouw taak een plek te vinden waar we Aldo in een hinderlaag kunnen lokken. Is dit die plek?'

Trevor knikte.

'Wat maakt dit huis zo bijzonder?'

'De tunnel.'

'Wat zeg je?'

'Er loopt een dieventunnel onder de villa door, die het netwerk van archeologische tunnels bij de opgravingen rond het theater doorsnijdt. Niemand weet precies hoeveel van die dieventunnels er door de eeuwen heen zijn uitgehakt. Sontag heeft deze een aantal jaren geleden ontdekt en besloten het bestaan ervan geheim te houden om zelf wat opgravingen te verrichten - voor de lol en om er zijn eigen zakken mee te spekken.'

'Denk je echt dat Aldo zal proberen via die tunnel de villa in te komen?' vroeg Joe. 'Hij zal weten dat we hem opwachten. Hij mag dan krankzinnig zijn, maar hij is ook even geslepen als een vos.'

'Je hebt gelijk,' zei Trevor. 'Hij zal niet proberen de villa in te komen. Dus moeten we hem naar de tunnel lokken. De tunnels bij de Via Spagnola hebben evenveel zijtunnels en bochten als de tunnel van Precebio.'

'Je zei dat Aldo als jonge jongen de tunnels kende als zijn broekzak,' zei Jane.

Trevor knikte. 'Het voordeel dat we hebben, is dat Sontag de enige is die dit netwerk van tunnels ooit in kaart heeft gebracht. Aldo kan er niet mee bekend zijn.'

'Dat hopen we, en als de tunnel zo ingewikkeld is, kunnen wij er net zo gemakkelijk de weg kwijtraken als hij.'

'Ik heb de plattegronden van Sontag, en sinds ik deze villa heb ontdekt, heb ik de tunnel elke avond verkend. Als we mazzel hebben, zullen we ook niet veel over de tunnel hoeven te weten. Dan zetten we de val gewoon uit om Aldo naar ons toe te laten komen.'

'Ik neem aan dat jij dat in feite al hebt gedaan,' merkte Eve droog op.

'Dat is afhankelijk van jullie goedkeuring.' Hij pakte zijn aantekenboekje en sloeg dat open. 'Er is slechts één plaats die voor een val in aanmerking komt.' Hij legde het aantekenboekje op tafel. 'Dit is de tunnel die naar de door archeologen gegraven tunnels leidt. Hier kruisen ze elkaar.' Hij wees. 'Deze zijtunnel komt uit op het vomitorium, maar halverwege is er een zijtunnel die een half rondje draait en dan vanuit een andere hoek terugloopt. Er is een richel met een hoogte van ongeveer negen meter die jou de kans zal geven om te vuren, Quinn.'

'Dekking?'

'Geen probleem. De muur oogt als een solide geheel met slechts een smalle opening in de buurt van die richel.'

'Een vomitorium,' zei Eve. 'Is dat wat het zo te horen lijkt te zijn?'

'Ja en nee,' zei Trevor. 'De uitgangen van openbare gelegenheden werden gewoonlijk zo genoemd, en jarenlang hebben suppoosten de toeristen wijsgemaakt dat de Romeinen zich volvraten en dan even gingen overgeven om door te kunnen gaan met schransen.'

'Leuk. En dat vomitorium was een uitgang van het theater?'

'Dat is mogelijk. De Via Spagnola-tunnel heeft zoveel bochten dat hij een uitgang kan zijn geweest van een ander openbaar gebouw of een woonhuis. In elk geval komt hij voor ons heel handig van pas.' Hij keek even naar Joe. 'Vanaf het vomitorium zijn er drie zijtunnels. Aldo zal zich waarschijnlijk in een daarvan schuilhouden.'

'En in het vomitorium slaan we onze slag?' vroeg Joe. 'Waar is dat precies?'

'Iets verderop in de tunnel. Nadat je de zijtunnel die jij moet nemen voorbij bent, kom je bij een breder stuk dat kennelijk de schatkamer was waarnaar de dieven aan het zoeken waren toen ze de tunnel groeven. Het vomitorium bevatte een aantal stenen beelden, waarvan nu alleen de voetstukken nog resten.'

'Hoe is het licht daar?'

'Je kunt maar beter een nachtvizier meenemen. Ik zal vier toortsen aanbrengen. Meer kan ik je niet beloven. Dat hij jou niet ziet, is even belangrijk als dat jij hem wel ziet.'

'En wat zal hem naar die ruimte lokken?'

'Jane. En Cira.'

Joe schudde zijn hoofd. 'Ga je hem een fraaie uitnodiging sturen?'

'Ik hoop dat we dat niet hoeven te doen. Als hij Jane nog eens belt - en er is een grote kans dat hij dat zal doen - kan zij de val verder uitzetten.'

'En zo niet?'

'Dan is er nog een andere mogelijkheid. We zullen tijdens de persconferentie aankondigen dat de kist met de stoffelijke overblijfselen overmorgen vanuit de tunnel waar de vrouw is ontdekt, naar het lab hier in de villa zal worden gebracht voor forensisch onderzoek en de reconstructie. Ik heb twee bekende forensisch experts uitgekozen die de reputatie genieten geen zakken als Sontag te zijn, en hun namen zal ik bekendmaken, zodat de media alles kunnen verifiëren.'

'Hoe denk je die twee zover te krijgen dat ze meewerken?'

'Dat zul jij moeten regelen, Quinn. He' kan me niet schelen of je overtuigingskracht of dreigementen in stelling brengt. Zorg ervoor dat ze liegen alsof het gedrukt staat en zich gedeisd houden gedurende de paar dagen die ze worden geacht in de villa door te brengen.'

'We laten Aldo ons gewoon naar de villa volgen?'

'Inderdaad. Hij zal ons volgen door de tunnel van het theater, en dan door de dieventunnel die naar de villa loopt.'

'Wat zeg je?'

'Dat is een vorm van theater waaraan Sontag de voorkeur zou geven. Op een dramatische manier aan de media de plaats tonen waar het skelet is gevonden en die lui dan door het donker meenemen naar de plaats waar de identiteit van Cira zal worden vastgesteld. Of liever gezegd naar de plaats waar de plaatselijke politie de tunnel zal barricaderen om te voorkomen dat de media te weten komen waar we de tunnel weer verlaten.'

'Aldo zou gek zijn als hij zich bij die meute verslaggevers voegde.'

'Dat zal hij ook niet doen, maar hij zal wel ergens in dat netwerk van tunnels zijn om in de gaten te houden wat er gebeurt,' zei Trevor. 'En dan zal hij later terugkomen. We zullen het hem niet al te moeilijk maken de tunnel bij de Via Spagnola te vinden.' Hij richtte het woord tot Joe. 'Heb jij ervoor gezorgd dat de tunnel waarin het skelet is gevonden door de politie vierentwintig uur per etmaal wordt bewaakt?'

'Natuurlijk. Ik heb gesuggereerd dat het verstandig zou zijn die plaats in bescherming te nemen tegen dieven, en daar gingen ze enthousiast mee akkoord. Er wordt veel Amerikaans geld in dat gat in de grond gestoken. Maar wat zal hem naar het vomitorium doen gaan als de reconstructie in de villa plaatsvindt?'

Trevor glimlachte. 'We zullen Aldo laten geloven dat Sontag daar een persconferentie gaat beleggen om de reconstructie op grootse wijze te onthullen.'

'Mijn god,' fluisterde Jane.

'Ook dat is iets wat Sontag zou doen.'

'Aldo zal die reconstructie willen vernietigen voordat de media haar te zien krijgen,' zei Jane langzaam. 'Hoe lokken we hem naar het vomitorium?'

'Jij moet hem uitdagen en de indruk wekken dat je persoonlijk met hem wilt afrekenen. Hij is niet alleen knetter, maar ook extreem egotistisch. Je zult wel een manier weten te bedenken om die zwakke plek van hem uit te buiten.'

Ze fronste haar wenkbrauwen. 'Het zou kunnen werken.'

'Laten we het hopen.' Trevor keek naar Eve. 'Alles oké?'

Daar dacht ze even over na. 'Nee. Hoe zal Aldo op de hoogte raken van het bestaan van het vomitorium?'

'Als hij de tunnel bij de Via Spagnola eenmaal heeft ontdekt, zal hij op onderzoek uitgaan. Het vomitorium is vrij gemakkelijk te vinden voor iemand die aan tunnels is gewend. En als hij dat eenmaal heeft gevonden, zal hij niet verdergaan.'

'Waarom niet?'

'Hij zal weten dat dat de plek is, want ik heb daar lampen en fotoapparatuur neergezet. Dat kan hem met geen mogelijkheid ontgaan.'

'Hoe kun je er zo zeker van zijn dat hij het zal weten te vinden? Dat is nogal wat om zomaar van uit te gaan.'

'Daar heb je gelijk in, en om die reden heb ik op de al eerder genoemde richel een videocamera aangebracht, die recht op het vomitorium is gericht. Als Aldo daar op onderzoek uitgaat, zullen we dat meteen weten. Vertrouw me nu maar.'

'Ik vertrouw niemand wanneer de veiligheid van Jane in het geding is, en ik haat het idee haar als lokaas te gebruiken.'

'Eve, je wist dat dit de enige manier was waarop we het konden doen,' zei Jane rustig. 'En Joe zal er zijn om me te beschermen.'

'Evenals ondergetekende,' zei Trevor. 'Ik zal haar die avond meenemen naar het vomitorium en jij, Quinn, moet er eerder zijn dan wij. Ik zal de tunnel verkennen voordat ik Jane meeneem en bij haar blijven tot we de zijtunnel hebben bereikt. Daarna zal ik me bij jou voegen. Ik kan garanderen dat ze veilig zal zijn tot ze het vomitorium heeft bereikt. Daarna zullen we er met zijn allen voor moeten zorgen dat ze veilig blijft.'

'Waarom kunnen we er niet meer beveiligingsmensen bij halen?'

'Omdat hij ervandoor zou gaan zodra hij hen ziet. Zolang we hem niet dicht in de buurt van Jane laten komen, zal haar niets overkomen. Hij heeft nog nooit een wapen gebruikt. Een ritueel is voor hem heel belangrijk, terwijl wij geen enkel bezwaar hebben tegen het gebruik van een geweerkogel.'

'Zorg ervoor dat dit werkt, Trevor,' zei Eve grimmig.

'Ik sta open voor suggesties.'

'Die zul je krijgen als iets erop wijst dat dit ellendige plan op een mislukking gaat uitdraaien.' Ze draaide zich om en liep naar de deur naar de gang. 'Nu ga ik naar bed, want ik ben bekaf. Joe?'

'Ik kom zo.' Joe dronk zijn koffie op. 'Ik ga nog even aan de lui van de beveiligingsdienst vragen of ze iets bijzonders hebben gezien.'

'Daar is het nog te vroeg voor,' zei Trevor. 'Aldo zal nu nog niet in actie komen.'

'Het moet geweldig zijn om in een kristallen bol te kunnen kijken,' zei Joe sarcastisch terwijl hij de keukendeur openmaakte. 'Ik heb altijd gemerkt dat het beter is het onverwachte te verwachten.'

'Ik ook,' mompelde Trevor terwijl Joe de deur achter zich dichtdeed. 'Gewoonlijk. Maar Aldo is anders... Ik heb het idee dat ik weet hoe hij denkt.' Hij pakte de koppen en borden en zette ze op het aanrecht. 'Het kan ook zijn dat ik het mis heb en Quinn gelijk heeft. Twee verschillende standpunten maken het voor jou alleen maar veiliger.' Hij draaide zich naar haar om. 'Je was heel stilletjes toen ik mijn meesterplan ontvouwde. Denk jij dat het zal werken?'

'Geen idee. Het is moeilijk je voor te stellen...' Ze streek met haar tong over haar droge lippen. 'Je zei dat de tunnel recht onder dit huis loopt?'

'Ja.' Hij keek haar strak aan. 'Maakt dat je zenuwachtig?'

'Nee,' zei ze hoofdschuddend, en ze keek naar het raam. 'Het wordt donker. In de tunnel zal het nog donkerder zijn, hè?'

'Ja. Waar denk je aan?'

Ze draaide zich weer naar hem om. 'Ik wil dat je me meeneemt naar die tunnel. Ik wil dat vomitorium zien en met eigen ogen bekijken waar Sontag het voorvertrek heeft gebarricadeerd waar Cira zich zou bevinden.'

'We kunnen er niet dicht bij in de buurt komen. Quinn laat de tunnel bewaken. Bovendien zul je alles morgenavond kunnen zien.'

Ze schudde ongeduldig haar hoofd. 'Niet met een meute verslaggevers op onze hielen. Vanavond.'

'Omdat je er zeker van wilt zijn dat ik er niet helemaal naast zit?'

'Ik wil die tunnels zien. Het kan me niet schelen hoe dicht ik erbij in buurt kan komen. Je zei dat je niet dacht dat Aldo nu al iets zou ondernemen.'

'Ik heb ook gezegd dat ik me daarin kon vergissen.'

'Maar hij is niet op de hoogte van het bestaan van de Via Spagnola-tunnel. Daar zouden we veilig zijn. Hoe zit het met de tunnels dichter bij het theater?'

'Daar zal hij zich waarschijnlijk niet zonder reden ophouden. Het is er niet direct aangenaam en die tunnels hebben elektrische verlichting. Bovendien worden ze ook nog eens bewaakt.'

'Zouden die bewakers het ons lastig maken als we hen tegen het lijf lopen?'

'Ik denk dat ik me er wel uit zou kunnen lullen.'

'Weer bedrog plegen?'

'Draait het leven daar niet om?' Hij nam haar uitgebreid op. 'Waarom zit dat je zo dwars?'

Ze gaf hem geen antwoord op zijn vraag.

'Je zei dat je over tunnels hebt gedroomd. Denk je dat je ze zult herkennen?'

'Natuurlijk niet. Dat zou wel heel eigenaardig zijn.'

Hij zweeg even. 'Quinn zal me waarschijnlijk vermoorden.'

Hij ging ermee akkoord! 'Wanneer gaan we erheen?'

'Over een uur. Nu moet ik Sontag bellen om hem voor te bereiden op de persconferentie van morgen.' Hij zweeg even.

'Ga je het Eve vertellen?'

Daar dacht ze over na. 'Nee. Eve en Joe zouden dan denken dat ze ons moeten vergezellen en ik wil hen niet meeslepen door die tunnels. Je zei dat ze nogal onaangenaam waren.'

'Ze zijn smerig, maar je hebt gelijk. Ze zouden met ons mee willen gaan.'

'Ik zal een briefje voor Eve neerleggen voor het geval ze wakker wordt als wij er niet zijn. Ik wil niet dat ze zich zorgen gaat maken.'

'Maar je wilt ook niet dat zij en Joe meegaan. Waarom niet?'

'Omdat ze me dan in de gaten zouden houden. Ze zouden gaan analyseren wat ik deed en waarom, en zich afvragen of ze me daar wel naartoe hadden moeten laten gaan. Dat doen mensen die van je houden. Maar jou kan het niets schelen. Als jij me in de gaten houdt, doe je dat omdat je nieuwsgierig bent. Met jou erbij zal ik veilig zijn omdat jij Aldo niet kwijt wilt raken, maar ook niet op je nagels zal gaan zitten bijten van de zorgen.'

'Dat zal ik inderdaad niet doen, en als je zegt dat ik nieuwsgierig ben naar alles van jou, klopt dat.' Hij draaide zich om.

'Tot over een uur. Neem een trui mee.'

'Wacht nog even.'

Hij keek over zijn schouder.

'Hoe komen we bij die tunnel? Waar is de ingang?'

'Daar zit je op.' Hij knikte naar het kleed op de stenen vloer onder haar stoel. 'Het is een luik van ruim twee vierkante meter, dat door Sontag kennelijk werd gebruikt voor de grotere dingen die hij achterover wilde drukken. Een stalen ladder gaat vijftien meter omlaag. Pas op dat je niet zo enthousiast wordt dat je er in je eentje naartoe gaat. Afgesproken?'

Dat gevaar bestond niet. De wetenschap dat ze boven die donkere leegte zat, was verontrustend. Ze wilde gaan staan en in actie komen, maar dwong zichzelf dat niet te doen. 'Ik zal op je wachten,' zei ze op nonchalante toon.