Maigret kwam overeind uit een gemoedelijke houding, keek de man, waarmee hij zat te praten, doordringend aan en stak hem een gezegeld blad papier toe. 'Mag ik?' vroeg Harry Brown, met een schichtige blik naar de deur, waarachter zijn secretaris en zijn typiste zich bevonden. 'U kunt er over beschikken.'

'U weet, dat ik bereid ben hun een schadeloosstelling uit te betalen ... Ieder bijvoorbeeld honderdduizend franc

... Begrijp me goed: dit is voor mij geen kwestie van geld, maar van reputatie... Wanneer die vier vrouwen ons in Australië het leven zuur kwamen maken ...'

'Dat kan ik me indenken ...'

Door het raam had hij het uitzicht op het strand van Juan-les-Pins, waar hele rijen mensen in badpak op het strand lagen, en waar een drietal jonge vrouwen onder leiding van een magere, lange leraar aan gymnastiek deed. Een Algerijn liep van het ene groepje naar het andere en trachtte pinda's aan de man te brengen. 'Wat denkt u, zou honderdduizend franc ...'

'Voldoende zijn? Natuurlijk!' zei Maigret. Hij stond op. 'U hebt uw glas niet uitgedronken.'

'Nee, dank u.'

Harry Brown, welverzorgd en goedgekleed, aarzelde toch een ogenblik, eer hij bekende:

'Om u de waarheid te zeggen, meneer de commissaris, aanvankelijk verkeerde ik in de mening, dat ik u tegenover mij zou vinden ... In Frankrijk ...'

'Jaja...'

Maigret liep naar de deur. Zijn gastheer volgde hem en voegde er met nog minder zekerheid aan toe: '... In Frankrijk vat men dergelijke dingen nu eenmaal lichter op dan in ...'

'Goedenavond, meneer!'

Maigret boog, zonder zijn hand uit te steken en verliet het vertrek, waar reusachtige woltransacties werden afgewikkeld.

'In Frankrijk ... In Frankrijk ...' foeterde de commissaris, terwijl hij de met donkerrode lopers belegde trappen afliep.

Wat had Frankrijk er mee te maken? Hoe noemde men de verhouding van een Harry Brown met een weduwe of een gescheiden vrouw aan Cap Ferrat in Frankrijk? Een liefdeshistorie! Zoals overal ter wereld. En ... de verhouding van een William met een Jaja, met een Sylvie? Kon je daarvoor een andere naam bedenken?

Aan het strand moest Maigret elk ogenblik met een boog om een half ontbloot mensenlijf heenlopen. Hij vervolgde zijn weg temidden van gebronsde mensenhuiden, waartegen de kleurige badpakken al bijzonder fraai uitkwamen. Boutigues stond vlak bij het hokje van de gymnastiekleraar op hem te wachten.

'En? ...'

'De zaak is rond!... William Brown is doodgestoken door een onbekende aanvaller, die het op zijn portefeuille had voorzien ...'

'En hoe zit het dan met...?'

'Ach ... vraag niet te veel... Publiciteit is in dergelijke gevallen hoogst ongewenst.. .'

'Ja maar ...'

'Hoogst ongewenst!' zei Maigret met enige nadruk. Zijn blik zwierf weg over zee; het water was blauw en zo glad als een spiegel en er voeren een paar kano's. Was dit een decor voor een moord? 'Ziet u die jonge vrouw in dat groene badpak?'

'Ja. Ik vind haar benen aan de dunne kant.'

'U kunt nooit raden, wie dat is!' zei Boutigues met enige geestdrift. 'Het is de dochter van Morrow...'

'Van Morrow?'

'Ja, de diamantkoning. Een van de tien tot twaalf vermogens ...'

De zon brandde fel. Maigret, die een donker colbert droeg viel uit de toon tussen al die gebruinde, blote lijven. Van het terras van het casino waaiden brokstukken muziek naar hen over. 'Willen we iets gaan drinken?'

Boutigues droeg een lichtgrijs pak, en in zijn knoopsgat prijkte een verse rode anjer.

'Ik had u eigenlijk moeten zeggen, dat men hier ...'

'Jaja...'

'Houdt u niet van iets dergelijks?'

Met een weids gebaar omvatte zijn uitgestrekte arm de weergaloos blauwe baai, Cap d'Antibes met de blanke villa's temidden van het groen, het gele Casino, dat aan suikerwerk deed denken en de palmen langs de Promenade.

'Die forse knaap, die u daar ziet, met dat gestreepte badbroekje, is een van de vooraanstaande dagbladdirecteuren in Duitsland ...'

Waarop Maigret, wiens grijze ogen na een nacht zonder slaap haast groen zagen, opmerkte: 'En wie krijgen we nog meer?'

'Je vindt het toch goed, dat we kabeljauw met roomsaus eten?'

'Je weet niet half, hoe goed!'

Boulevard Riche-Lenoir. Het appartement, waar Maigret woonde. Het raam, dat uitkeek op de spichtige kastanjebomen, die schuchter de eerste blaadjes ontplooiden.

'Zo, en wat was er daarginds nu eigenlijk aan de hand?'

'Ach, het was niets dan een liefdeshistorie. En ik had opdracht alle publiciteit te vermijden ...' Met beide ellebogen op de tafel geplant at hij met smaak zijn kabeljauw. Hij praatte met zijn mond vol. 'Het ging om een Australiër, die genoeg had gekregen van Australië en van zijn schapen ...'

'Waar heb je het in vredesnaam over?'

'Een Australiër, die eens wat meer van de wereld wilde zien en die dat ook klaargespeeld heeft...'

'En toen?'

'Nou, niets. Ik zeg toch, dat hij dat klaargespeeld heeft. Maar zijn vrouw en zijn zwager en zijn zoons hebben hem onder curatele laten stellen ...'

'Ik vind er niets aan!'

'Dat vond ik ook niet! Dat beweer ik toch voortdurend ... Hij is daar blijven hangen, aan de Cóte ...'

'Ze zeggen, dat het daar zo mooi is ...'

'Het is er net een paradijs!... Hij heeft er een villa gehuurd ... En omdat hij zich eenzaam voelde heeft hij er een vrouw bij genomen ...'

'De zaak begint mij iets duidelijker te worden!'

'Dat denk je maar ... Geef mij die saus nog eens aan ... Je had er wel wat meer uien in kunnen doen ...'

'Het zijn uien, die ik in de stad heb gekocht... Veel smaak zit er niet aan ... Ik heb er minstens een pond ingedaan ... Ga door...'

'Die vrouw heeft haar intrek in de villa genomen en ze heeft haar mama meegebracht...'

'Haar mama?'

T)at zeg ik toch ... En toen was voor die Australiër het plezier er weer af en hij heeft zijn vertier elders gezocht ...'

'Heeft hij een maitresse genomen?'

'Ja, hoor eens! Die had hij al! Met de mama er bij! Hij heeft een kroegje ontdekt en hij is met de oude kroeghoudster gaan zitten hijsen ...'

'Hijsen?'

'Jawel. Als ze flink de hoogte hadden zag de wereld er wat vrolijker uit... Dan draaide alles om henzelf ... Dan hadden ze elkaar heel wat te vertellen ...'

'En toen ...'

'Die oude vrouw dacht, dat het voor elkaar was.'

'Dat wat voor elkaar was?'

'Dat er iemand was, die van haar hield!... Dat ze een man had gevonden, die haar begreep ... Je kent dat...'

'En wat zou dat?'

'Op zichzelf niets... Het kwam tot een verhouding. Een verhouding tussen twee mensen op leeftijd... Ik geloof, dat deze verhouding zich in hoofdzaak beperkte tot de fles ...'

'Maar wat is er dan gebeurd?'

'Die kroeghoudster had een meisje in huis gehaald ... Een zekere Sylvie ... En de oude baas is verliefd geworden op Sylvie ...'

Mevrouw Maigret keek haar echtgenoot min of meer afkeurend aan. 'Wat zeg je daar?'

'Het is werkelijk waar! Hij werd stapelgek op die Sylvie en Sylvie had er geen zin in, omdat ze wel wist, dat de oude vrouw ... Maar naderhand had ze niet veel keus meer, omdat de Australiër voor hen inmiddels onmisbaar was geworden ...'

'Als ik er iets van snap ...'

'Hindert niet... Die Australiër en dat meisje hebben in een bepaald hotel een afspraak gemaakt.. 'Dus ze hebben die oude vrouw bedrogen?'

'Precies. Dat snap je dus wel! En de oude vrouw, die maar al te goed begreep, dat haar kans verkeken was, heeft de man een mes in zijn rug gestoken ... Zeg, die kabeljauw is prima ...'

'Wat ik nog niet snap ...'

'Wat snap je dan nog niet?'

'Waarom hebben ze die oude vrouw niet gearresteerd? Tenslotte heeft ze toch ...'

'Geen sprake van!'

'Wat?'

'Geef mij die schaal eens aan ... Ik heb opdracht gekregen: Vooral geen publiciteit... In de doofpot, zoals men dat noemt. Die zoon en die echtgenoot en die zwager in Australië, dat zijn niet de eersten de besten, zie je ... Dat zijn mensen, die een fabelachtige prijs voor een testament kunnen betalen ...'

'Waar heb je het nu weer over? Wat was dat voor een testament?'

'Ach, dat zou ons te ver voeren ... Laten we het houden op een liefdesgeschiedenis... Een oude vrouw, die een oude man vermoordt, omdat hij haar bedrogen heeft met een jonge vrouw.'

'En wat gebeurt er nu met die vrouwen?'

'De oude vrouw heeft nog hoogstens drie tot vier maanden te leven. Dat hangt er van af, hoeveel zij drinkt.. 'Hoeveel zij drinkt?'

'Ja, naast de liefde speelt ook de drank een rol in de geschiedenis ...'

'Het wordt mij te ingewikkeld!'

'Het is zelfs nog veel ingewikkelder dan jij weet. Die oude vrouw, die dus een moord heeft gepleegd, zal binnen drie tot vier maanden, misschien vijf of zelfs zes, sterven, met gezwollen benen en de voeten in een teil.'

'In een teil?'

'Kijk in de encyclopedie maar eens na, hoe mensen sterven aan hydropsie...'

'En die jonge vrouw?'

'Die is er nog erger aan toe... Ze houdt van die oude vrouw, alsof het haar eigen moeder was... En omdat ze ook van haar souteneur houdt...'

'Van haar?... Ik kan je niet volgen ... Je gebruikt termen, die...'

'En die souteneur zal die twintig duizend franc op korte termijn verliezen met gokken!' voegde Maigret er aan toe, met een onverstoorbaar gezicht, en zonder z'n maaltijd te onderbreken.

'Welke twintig duizend franc?'

'Ach laat maar!'

'Het is mij een raadsel!'

'Mij al evenzeer!... Of liever gezegd: ik heb wat veel begrepen... Maar ze zeiden: geen publiciteit... En daar houden we het op... De zaak is in de doofpot beland ... Een armzalige liefdesgeschiedenis, die verkeerd afgelopen is ...' Opeens zei hij: 'Is er geen groente?'

'Ik heb nog aan bloemkool gedacht, maar ...' Gedachtenloos nam Maigret haar woorden over: 'Jaja heeft aan liefde gedacht, maar ...'