Van de auteur

Het verhaal van In het hart is fictief, maar de locatie, afgezien van de plaatsnamen, niet. Ik ben in die bergen geweest en ik had tevens het geluk op te groeien bij twee vrouwen die er vele jaren hun thuis hebben gehad. Mijn grootmoeder van moederszijde, Cora Rose, woonde de laatste tien jaar van haar leven bij mijn familie in Richmond, maar de ruim zestig jaar daarvóór bracht ze door op de top van een berg in het zuidwesten van Virginia. Op haar schoot leerde ik alles over dat land en het leven daar. Mijn moeder, de jongste van tien broers en zussen, woonde de eerste zeventien jaar van haar leven op die berg, en tijdens mijn jongensjaren heeft ze me veel boeiende verhalen uit haar jeugd verteld. Zowel de beproevingen als de avonturen die door de hoofdpersonen in dit boek worden beleefd, zouden haar niet onbekend in de oren klinken.

Naast de verhalen waar ik als kind naar luisterde heb ik ter voorbereiding van In het hart heel wat gesprekken met mijn moeder gevoerd. Het was in veel opzichten een verhelderende periode voor me. Wanneer we eenmaal volwassen zijn, nemen de meesten van ons aan dat we alles weten wat er over onze ouders en andere familieleden te weten valt. Wanneer je echter de tijd neemt om vragen te stellen en goed naar de antwoorden te luisteren, kun je tot de ontdekking komen dat er nog heel wat te leren valt over de mensen die je zo na staan. Dit boek is dus deels een mondeling overgebracht verhaal over waar en hoe mijn moeder opgroeide. Verhalen vertellen is een uitstervende kunst en dat is eigenlijk heel jammer, want die verhalen vormen een eerbetoon aan de levens en de ervaringen van degenen die vóór ons hebben geleefd. Het is van het grootste belang dat die herinneringen worden opgetekend, want anders gaat, wanneer die levens voorbij zijn, de persoonlijke kennis voorgoed verloren. Helaas leven we in een tijd waarin iedereen uitsluitend vooruit lijkt te kijken, alsof we vinden dat er in het verleden niets heeft bestaan wat onze aandacht waard is. De toekomst is altijd nieuw en opwindend en ze oefent op ons een aantrekkingskracht uit die het verleden nooit kan oproepen. Toch zou het wel eens heel goed zo kunnen zijn dat de grootste rijkdom die wij, menselijke wezens, bezitten, ‘ontdekt’ kan worden door eenvoudig achterom te kijken.

Hoewel ik bekend ben geworden door mijn detectiveromans heb ik me altijd aangetrokken gevoeld tot verhalen uit het verleden die zich afspelen in mijn geboortestaat Virginia, en tot verhalen over mensen die woonden op plekken die enerzijds hun ambities sterk beperkten, maar die hen toch voorzagen van een rijkdom aan kennis en ervaring die slechts weinigen hebben opgedaan. De afgelopen twintig jaar ben ik onafgebroken op jacht geweest naar onderwerpen om over te schrijven en toch zag ik over het hoofd dat er een enorme hoeveelheid binnen mijn eigen familie lag opgeslagen.

Misschien heb ik dit boek later geschreven dan ik had moeten doen, maar het resultaat is een van de rijkste ervaringen van mijn leven.