HOOFDSTUK 11 - WIL JE HET ECHT WETEN?

Een lastig aspect van het mediumschap is dat mensen soms de boodschapper de schuld geven. Als een cliënt iets te horen krijgt wat hem niet aanstaat, reageert hij zich soms af op het medium. Soms is het makkelijker een helderziende niet te geloven dan een moeilijke keuze onder ogen te zien. Dit is vooral het geval bij echtparen die willen dat ik ze vertel wat ze graag willen horen.

'Wil je echt alles weten?' vraag ik altijd voor ik gevoelige informatie aan iemand doorgeef. Veel mensen willen dat helemaal niet en dat respecteer ik ook. Ik vraag hun altijd of ze even stil willen staan bij de impact die mijn informatie kan hebben. Zo hoor ik vaak achteraf dat ik bij een relatie de vinger op de zere plek heb gelegd, een punt waaraan de echtelieden zullen moeten werken als ze niet uit elkaar willen gaan. Soms is de relatie niet meer te repareren omdat een van de twee partijen zich al heeft gedistantieerd. Vaak is er sprake van ontrouw en vertel ik in welke maand een verhouding weer zal beginnen of beëindigd zal worden. Ik weet meestal wel dat mijn informatie klopt en omdat het niet altijd goed nieuws is, leef ik mee met mijn cliënt. Ik heb echter ook besloten dat ik sommige huwelijksvragen niet beantwoord. Als iemand me vraagt of hij er verkeerd aan heeft gedaan met iemand te trouwen, of iemand anders misschien eerder de grote liefde van zijn partner is, geef ik daar geen antwoord op. Ik zal tegen niemand zeggen dat zijn huwelijk geen lang leven beschoren is. Ik wil liever geen problemen veroorzaken, ook niet als iemand zelf om die informatie vraagt. De meeste echtparen die vragen hebben over hun huwelijk weten zelf heel goed wat er speelt. Ik vertel mijn cliënten altijd dat ze het leven moeten leiden dat ze willen leiden en dat mijn informatie daarbij alleen een extra middel is.

Een van de dingen die je moet afleren als je mensen adviseert, is het idee dat je iemands problemen altijd moet oplossen. Als helderzienden moeten we zelf onze grenzen aangeven zodat het gewicht van alle problemen in deze wereld niet op onze schouders rust. Help de mensen die je kunt helpen, maar respecteer anderen ook en laat hun keuzes in het leven maken. Voor degenen onder jullie die filantropisch zijn ingesteld en de wereld willen redden: ik heb ontzag voor jullie, maar kijk alsjeblief goed uit wat je doet en zorg dat je er niet zelf aan onderdoor gaat.

Leef !

Ik zat in juli 2001 een keer naar Oprah te kijken (ja, ik kijk naar Oprah!). Het ging over een man die zo'n twintig jaar geleden bijna omgekomen was bij een vliegtuigongeluk. Hij had besloten dat als hij het zou overleven, hij ten volle van zijn leven zou genieten en zijn best zou doen om een verschil te maken. Hij had het op het nippertje gered en wilde zich aan die belofte houden.

Wat een inspirerende man! Hij had een lijst gemaakt met honderd dingen die hij voor zijn dood wilde doen en had er tot nu toe zo'n zeventig van gedaan. Ik heb voor mezelf ook zo'n lijst gemaakt en zou die met jullie willen delen. En ik zou er bij jullie op willen aandringen dat je zelf ook zo'n lijst opstelt. Je bent trouwens op dit moment een doelstelling uit de toptien van mijn lijst aan het lezen: ik wilde een boek schrijven!

Een bijna-doodervaring is voor veel mensen de aanzet om ten volle van hun leven te genieten. Bespaar jezelf die bijna-doodervaring, en leer van andermans ervaringen. Leef!

Het leven is net als de bliksem: het is er even, voor je het weet is het weg. Geniet ervan en laat anderen genieten van jouw gaven. Wees een mentor voor kinderen, zet je in voor een of ander goed doel, in een verpleeghuis voor terminale patiënten bijvoorbeeld, of geef je op voor orgaandonatie: dat is gratis! Neem maar van mij aan dat je aan de andere kant je nieren niet nodig hebt en er is niets waardevoller dan iemand anders een nieuwe kans op leven geven. Wat je ook kiest, kies iets waar jij om geeft, iets wat echt te maken heeft met je allerdiepste kern.

Ik maak altijd contact met het kind in mij, zodat de kleine dingen die het leven mooi maken me niet ontgaan. Weet je nog dat je je toen je klein was over zwerfdieren wilde ontfermen en dat je niet begreep waarom je ouders niet stonden te trappelen bij het idee een huisdier op te nemen dat jou echt nodig had? Je was blij dat je een zwerfhond of -kat tegenkwam. Op een of andere manier vatte je dat op als een cadeau, speciaal voor jou bedoeld. Opgroeien zou niet synoniem moeten zijn met opgeven. Waarom zouden we anders zo naar kinderen kijken, verrukt over hun onschuld en hun hele natuurlijke manier van het leven ontdekken? Dat doen we omdat we in dat gedrag ergens iets van onszelf herkennen en het gemis voelen. Kinderen zijn van nature menslievend, terwijl de meeste volwassenen daar moeite voor moeten doen. Hoe je het ook bekijkt, het is een inspirerende karaktertrek. Weet je nog dat je vroeger niet snapte waarom er mensen op deze wereld waren die honger leden? Ik kan me herinneren dat mijn moeder me vertelde dat er heel veel mensen waren die honger hadden en dat die blij zouden zijn met het restant van mijn avondeten. Met een kinderlijke oprechtheid stelde ik voor dat we een envelop zouden pakken en mijn eten daarin zouden doen.

Ik heb aan die kinderlijke suggestie nu een volwassen draai gegeven. Elk jaar als het kerst of Thanksgiving is, schrijf ik een cheque uit zodat de daklozenopvang een feestmaaltijd kan bereiden. Ik kan geen einde maken aan alle honger in de wereld, maar ik kan de feestdagen voor sommige mensen wel wat beter maken en hun het gevoel geven dat ze ertoe doen. Er zijn mensen die denken dat ze als ze de honger in de wereld niet kunnen beëindigen, maar beter niets kunnen doen. Het is immers makkelijker een probleem te vergeten dan het onder ogen zien en er iets mee doen. Je moet dat deel van jezelf aanspreken dat durfde te geloven dat je anderen kon helpen. Je kunt nog steeds een positieve rimpeling in de wereld teweegbrengen. Als je geen moeite meer doet om je aan anderen te verbinden, raak je geïsoleerd en word je egocentrisch. Volwassen worden betekent dat je de mogelijkheid krijgt doelstellingen te verwezenlijken in de wereld van volwassenen, maar ergens halverwege lijken we eenzame kittens en daklozen opeens niet meer te zien. Het is makkelijker je ervoor af te sluiten dan mee te voelen met mensen en dieren die hulpbehoevend zijn.

Ik zeg daarmee niet dat je een dierenopvang van je huis moet maken. Ik zeg alleen dat je niet moet vergeten om je heen te kijken en degenen te zien die hulp nodig hebben, dat je bedenkt wat je voor ze zou kunnen doen.

Over bedelaars gesproken: ik geef liever geen geld aan mensen op straat, maar ik wil mijn medeleven wel tonen door hun bijvoorbeeld iets te eten te geven. Meer dan eens heb ik een bedelaar in de buurt van een wegrestaurant om geld zien vragen. Ik koop dan een extra broodje of zoiets en geef dat dan. Dat heeft me in het verleden twee soorten reacties opgeleverd: de persoon heeft honger en waardeert het gebaar en het voedsel echt, of de persoon is een oplichter die het schuldgevoel van mensen bespeelt. Liefdadigheid is voedsel voor de ziel, maar wees niet naïef. Je hoeft de wereld niet te redden, maar heb oog voor de complexe schoonheid ervan. Er zijn veel manieren waarop je een verschil kunt maken, maar die beginnen allemaal met je openstellen. Soms voel ik me bijna egoïstisch als ik aan liefdadigheid doe omdat ik er zo ontzettend blij van word. De mensen die ik heb geholpen, geven mij een spirituele opkikker. Positieve energie voedt zichzelf en betaalt zichzelf terug.

Ik heb dit hoofdstuk geschreven voor mensen die zich leeg voelen, die op zoek zijn naar een doel of zich gewoon wat beter willen voelen. Het kan nooit kwaad om de inventaris van je ziel op te maken. Ben je tevreden? Heb je alles bereikt in je leven waarvan je zei dat je het wilde bereiken? Waar geef je om? Heb je een verschil gemaakt in het leven van iemand anders?

Kijk in de spiegel en leer degene die je bent geworden kennen. Tevreden zijn, betekent dat je aan het eind van je leven nergens spijt van hoeft te hebben. 

Een andere kant

Mensen vragen me wel eens of je echt naar de hel kunt gaan. Het is me twee keer overkomen - in vergelijkbare situaties - dat ik contact had met een geest, maar dat het me niet lukte om die geest met de cliënt te laten communiceren. In een van die gevallen keek ik mijn cliënt aan en beschreef een paar donkere kenmerken van haar vader. Behalve dat hij alcoholist was en zijn gezin vaak sloeg, ging hij ook vreemd en gaf hij zich over aan afwijkend seksueel gedrag, zoals prostitutiebezoek.

Als je dat soort informatie doorgeeft, kan het vervelend zijn om de pijn van je cliënt te voelen. Ze bevestigde mijn informatie en was niet van slag. Ik legde haar uit dat haar vader ervoor had gekozen om zich van het licht af te keren en dat dit op geen enkele manier iets met haar te maken had. Ik denk dat mensen hun eigen hel kunnen creëren en die mee kunnen nemen als ze ervoor kiezen geen afstand te doen van hun donkere spirituele eigenschappen. Boosaardige mensen kunnen goede kinderen krijgen en vice versa. Zorg ervoor dat je niet je hele leven blijft boeten voor de keuzes die je familieleden hebben gemaakt. Als mensen naar jou kijken zien ze niet je familie, ze zien jou. De cliënt over wie ik net vertelde, wier vader zich van het licht had afgekeerd, is een van de meest evenwichtige, aardige en liefdevolle vrouwen die ik ooit heb ontmoet. Ze is een uitzonderlijke moeder en een lieve vriendin voor veel mensen in haar omgeving. Het is in dit soort situaties ook wel eens gebeurd dat de cliënt in kwestie al na een kwartier van de bank opsprong en zei: 'Ik moest alleen weten dat hij is waar hij hoort te zijn!' en vervolgens vertrok.

Het is niet aan ons helderzienden om anderen te vertellen hoe ze hun leven moeten leiden; we proberen mensen alleen meer inzicht te geven in hun toekomst zodat ze het beste kunnen maken van hun kostbare tijd op aarde. Ik moet toegeven dat het moeilijk is te zien dat mensen terugvallen in patronen waar ze niet gelukkig van worden. Het enige wat we kunnen doen is advies geven en engelen naar hen sturen die hen kunnen begeleiden. De wilskracht van de menselijke geest kan alle begeleiding die gestuurd wordt overstemmen, dus luister goed naar wat je hoort als je jouw waarheid aanvoelt.