Zes

'Al word ik honderd jaar,' zei Marian tenslotte en ze giechelde half hysterisch, 'dan zal ik nooit meer zo'n idioot twistgesprek horen. Daarvan ben ik zeker.'

'Maar het werkte, nietwaar ? De Saint grinnikte ontspannen.

'Ik kan het nog steeds niet geloven. Ik kan me niet voorstellen waarom,'

'Ik nam een gokje op het psychologische vlak. Is het je nooit opgevallen dat ze er in communistische landen nooit tevreden mee zijn de oppositie uit te roeien, zoals iedere andere dictator tot dusverre heeft gedaan. Nee, de tegenstanders moeten hun fouten opbiechten en toegeven hoe verkeerd ze hebben gehandeld en hoezeer ze ernaar verlangen boete te doen. Ik weet niet hoe een psychiater het zou verklaren, ik weet alleen dat het zo werkt. Ik veronderstelde dus dat vriend Igor zich de kans niet zou willen laten ontgaan om mij mijn woorden te laten terugnemen voordat hij me zou doden.'

'Hoe lang zal hij het blijven proberen?'

'Een uur ... langer misschien, als hij erg vasthoudend is

'Maar zoals hij ons vriendelijk heeft uitgelegd, het maakt voor ons weinig verschil,' zei ze. 'Als Pavan terugkomt, zal de liquidatie volgens schema worden afgewikkeld

'We leven nog steeds. Zolang we hem kunnen laten argumenteren, vissen of voor mijn part pokeren, heeft Igor geen gelegenheid om aan iets anders te denken. En ondertussen wachten we maar tot de cavalerie over de heuvel komt opzetten

'We hielden hem niet voor de gek, terwijl hij luisterde,' zei ze rustig. 'Waarom proberen we het dan onszelf te doen? We hoeven niet op de cavalerie te rekenen.'

Hij keek haar vast aan.

'Ben je daar zeker van ?'

'Heb jij dan iets in die richting gearrangeerd ?'

'Nee,' zei hij. 'Maar ik hoopte dat jij dat had gedaan.'

'Pavan nodigde me pas op het laatste moment uit en van dat moment af verloor hij me geen ogenblik uit het oog. Ik was bovendien bang om te zeer mijn best te doen om een boodschap door te bellen of zoiets, omdat ik me half en half afvroeg of de uitnodiging op zichzelf al geen valstrik kon zijn om te zien of ik me soms met iemand in verbinding zou stellen en hoe ik dat zou doen. En bovendien, als ik werkelijk iets zou kunnen ontdekken wilde ik ook liever geen risico lopen die kans te verknoeien

'Je moet toch je normale contacten onderhouden. Wanneer zullen de lui van de politie je verdwijning merken?'

'Niet eerder dan maandag. Ik werk slechts van maandag tot vrijdag voor Pavan en ik heb al gerapporteerd dat alles in orde is. Dat deed ik gistermiddag, vlak voordat Pavan me vroeg om met hem mee te gaan. Mijn chef denkt natuurlijk dat ik van een paar vrije dagen geniet, zoals natuurlijk ook mijn bedoeling was.'

Simon glimlachte flauw.

'Dit kan wel eens een groot probleem voor ons worden, als we geen uitweg weten te vinden.'

'Heeft de Saint niet altijd iets achter de hand?'

'Ik heb wel eens een mes of zoiets in mijn mouw gehad, maar vandaag niet. Trouwens, daar zou ik ook weinig aan hebben. Dat is een van de voordelen van handboeien. Zonder een speciaal gereedschap kun je ze niet openkrijgen.'

Hij staarde naar zijn polsen. 'Je kunt natuurlijk je handen afsnijden.

Ze zeggen dat sommige dieren, als ze in de val zitten, hun ledematen offeren om de vrijheid te herkrijgen.'

Ze rilde.

'Ik weet niet of ik dat wel zou kunnen.'

'Eerlijk gezegd, ik ook niet. We behoeven zo'n gruwelijke beslissing gelukkig niet te nemen, want we hebben geen mes.'

'Hoe deed Houdini het dan?'

'Als de handboeien tevoren niet waren geprepareerd, had hij ergens een sleutel verstopt. Maar aangezien ze mij niet vooruit hebben gezegd dat ik in boeien zou worden geslagen, heb ik er niet aan gedacht mijn sleutel mee te nemen.'

'En je kunt ze ook niet kapot maken, zeker? Geen schroevedraaier, geen beitel, geen vijl?'

'Ik zal nooit meer een padvinder in de ogen durven kijken,' zei hij. 'Geen van die dingen heb ik bij me.'

'Kun je het slot niet openkrijgen ?'

'Misschien zou dat wel gaan. Als je een haarspeld had.' Hij keek naar haar krullen. 'Maar die heb je natuurlijk net niet.'

'Ik heb zelfs geen veiligheidsspeld of iets van dien aard bij me.'

Hij keek naar zijn taille.

'En uit die fraaie collectie broekriemen die ik bezit,' zei hij, 'heb ik natuurlijk vandaag net die ene met die plastic sluiting gepakt, in plaats van er een te nemen met een stevige gesp. Als ik hier ooit uitkom, gooi ik dit ding dadelijk in de vuilnisbak.'

'Een beddeveer,' riep ze uit.

Het was een krankzinnig idee, maar ze onderzochten er toch de mogelijkheden van. Dat kostte echter maar weinig tijd.

'Naar de hel met de vooruitgang,' zei de Saint. 'En in het bijzonder met schuimrubber.'

Maar nog niet verslagen begonnen ze andere mogelijkheden te bedenken.

'We kunnen natuurlijk nergens bij, hè?' zei ze. 'Ik bedoel met onze voeten, als we ons uitrekken.'

'Nee,' zei hij kortaf. 'Als ik bij mijn viskoffertje kon komen was het een eenvoudige zaak. Maar Pavan en Igor zijn geen sukkels en ze wisten dondersgoed dat ik mijn benen geen drie meter kan uitrekken.'

Hij bekeek de pilaar waaraan ze vastgeklonken waren. Het was een massief stuk hout met een middellijn van tien centimeter, stevig in vloer en plafond verankerd. De pilaar zag er even solide uit als een gezonde boom maar het was de enige zwakke plek waarop ze nog konden hopen.

'Laten we eens proberen of wcedit kunnen lostrekken,' zei de Saint grimmig.

Minutenlang sjorde en rukte hij van alle kanten aan de massieve balk Aangezien hun armen over elkaar waren gevlochten, wist hij dat enkele van zijn woeste rukken haar veel pijn moesten doen, maar ze uitte geeen klacht en ze deed al het mogelijke om hem met haar zwakkere krachten te helpen.

Tenslotte waren ze allebei uitgeput maar de pilaar had zelfs geen teken van enig meegeven getoond.

'We zouden een vuur kunnen aanleggen en hopen dat die balk sneller verbrandt dan wij zei Simon hijgend. 'Maar Igor heeft me mijn lucifers afgenomen en ze daar op tafel gelegd. En zelfs een padvinder zou een tweede stuk hout nodig hebben om vuur te maken door het over deze pilaar te wrijven.'

'We zouden als bevers kunnen beginnen te knagen,' zei zij op haar beurt, 'maar ik vrees dat de pilaar het langer uithoudt dan onze tanden.'

Dan snikte ze plotseling en verborg ze haar gezicht tegen zijn schouder.

Simon vloekte inwendig omdat hij zelfs geen sigaret had om zich een nonchalante houding te geven.

Zo was het dus, dacht hij, als het geluk je tenslotte in de steek liet. Hij was in zijn leven al in tientallen van soortgelijke situaties geweest, maar hij had dan altijd nog wel een troef achter de hand gehad. Nu was hem zelfs dat ontzegd

Om duidelijk te zijn, tenzij een sprookjesforel uit het water zou oprijzen en Igor Netchideff zich tot het boeddhisme zou bekeren, hadden zij het gehad, om een cliché-uitdrukking te gebruiken.

Het gaf een vreemd hol en ondramatisch gevoel, zich dit te moeten realiseren. Het was dezelfde anti-climax als een koel zakelijk executieapparaat vormde na de plechtstatigheid van een moord-proces.

'Ik heb natuurlijk altijd geweten dat het eens zover zou komen,' zei de Saint, 'maar ik heb het nooit echt geloofd.'

Marian zei opeens: 'Ik vraag me af waarom een vrouw altijd moet worden verkracht. En waarom dat zo erg lijkt.'

'Ze zouden elk contact met Russen moeten vermijden,' zei hij.

'Denk je dat je het zou klaarspelen me te wurgen?' vroeg ze met een zachte en uitdrukkingloze stem.

Hij keek haar aan en haar ogen stonden onvergetelijk ernstig.

'Houd je mond,' zei hij ruw. 'Laat Igor maar doodvallen.'

Het geluid van zware voetstappen klonk van buiten en Igor Netchideff kwam springlevend binnen.

Hij wierp de hengel van. de Saint neer.

'Je probeert me voor gek te laten staan,' donderde hij. 'In de eerste plaats kun je dat gekke pluimpje niet gooien. Het is veel te licht. En in de tweede plaats, zelfs al kreeg ik het een stuk bij me vandaan op het water, dan kwam er nog geen vis te voorschijn om erin te bijten. Geen enkele vis zou trouwens zo stom zijn, zelfs niet de vissen in een kapitalistisch land. Alweer een bewijs dat jullie voorgeven dingen te kunnen doen, die je in werkelijkheid niet kunt en probeert andere mensen bang en kwaad te maken met niets, net als jullie leiders met de Sovjet Unie doen.'

'Je bent te snel ontmoedigd,' zei de Saint. 'Waarschijnlijk zou ik het er niet beter afbrengen de eerste keer als ik in de Wolga viste. Totdat ik had geleerd hoe ik een partijlijn moest hanteren.'