30

Het verhaal bereikte nooit de voorpagina’s van de kranten in Guatemala of Canada.

In La Horna, een krant uit Guatemala Stad, verscheen een artikeltje waarin werd gemeld dat Miguel Angel Gutiérrez wegens moord in de eerste graad was aangeklaagd. En er werd gezegd dat de moeder van Claudia de la Alda tevreden was over het onderzoek. Zes centimeter over één kolom. Op pagina zeventien.

In andere artikelen werden de moord op Patricia Eduardo en Maria Zuckerman toegeschreven aan de georganiseerde misdaad, en de dood van Lucas werd als zelfmoord afgedaan.

Geen woord over stamcellen.

In Montreal verschenen in La Presse en de Gazette aanvullende artikeltjes over de schietpartij in de Rue St. Catherine. Naast Carlos Vicente was in Guatemala Stad een tweede verdachte gevonden. De man stierf voordat hij kon worden aangehouden. Einde verhaal. Geen speculaties over het motief voor het feit dat een Guatemalteek een Amerikaan in Montreal had doodgeschoten.

Nergens iets over Antonio Díaz, Alejandro Bastos of André Specter. Díaz bleef aan de rechterlijke macht verbonden. Specter bleef ambassadeur.

En Bastos bleef vermoedelijk dood.

Ik zal nooit echt begrijpen waarom Hector Lucas de hand aan zichzelf sloeg. Volgens mij kwam het voort uit een combinatie van arrogantie en wanhoop. Hij wilde mij aan het verstand brengen dat hij had bepaald dat ik zou blijven leven, en dat hij wilde dat ik dat nooit zou vergeten. Een soort gedenkteken.

Ryan kwam om zeven uur in de ochtend na het gebeuren in het lijkenhuis in het ziekenhuis opdagen. Met bloemen.

‘Dank je, Ryan. Ze zijn prachtig.’

‘Net als jij.’ Een dwaas grijnsje.

‘Ik heb een blauw oog, mijn wang lijkt op een aubergine, er zit een naald in mijn arm, en zuster Kevorkian heeft zonet een zetpil in mijn achterste geduwd.’

‘Ik vind dat je er goed uitziet.’

Zijn haar zat aan elkaar geplakt, hij had zich minstens twee dagen niet geschoren, en zijn jack was vies op de plekken waar hij as had laten vallen en had geprobeerd die weg te vegen.

‘Oké,’ zei ik. ‘Vertel.’

Ik was wakker maar nog wel zwak. Wat er in mijn metabolisme had rondgebanjerd was verdwenen, weggejaagd door medicijnen of gewoon bij het verstrijken van de tijd opgelost.

‘Galiano en ik hebben je op je gsm gebeld zodra de rechter de paperassen voor de kliniek van Zuckerman had opgehoest. We kregen geen gehoor. We probeerden het nog eens toen de politie Jorge Serano in de kraag had gegrepen.’

‘Ik stond onder de douche of anders was ik al weg. Ik was mijn mobieltje vergeten.’

‘We namen aan dat je de telefoon uit had gezet en was gaan slapen. Toen ik in het hotel terugkwam, heb ik op je deur geklopt en de deurknop geprobeerd.’

‘Waar hoopte je op?’

‘Ik wilde alleen kijken hoe het met de gezondheid van een vriendin ging.’

Ik gaf hem een stomp in zijn maag en hij sprong terug.

‘Die tacqueria was jóúw idee.’

‘Jij koos vis.’

‘Ik herinner me nog duidelijk dat ik afzag van botulisme als bijgerecht.’

‘Kennelijk is die er zonder extra kosten bij inbegrepen, hoewel het best kan dat je de vis valselijk beschuldigt. Hoe dan ook, je deur was open en het was een zootje in je kamer,’ ging Ryan door. ‘Ik zag het artikel over stamcellen die uit lijken werden gewonnen, en vroeg me af of je zelf een beetje aan het speuren was gegaan of iets anders stoms was gaan doen.’

‘Bedankt.’

‘Graag gedaan. Ik heb Galiano weer uit bed gehaald om te gaan kijken of we je ergens zouden kunnen vinden.’

‘Dat zal hij wel heerlijk hebben gevonden.’

‘Bat is nogal flexibel. We gingen bij de fafg langs. Ze zijn daar nog laat aan het werk, maar niemand had jou gezien. Ik zei dat je Zuckerman aan Lucas had weten te koppelen, en Bat besloot een praatje met Lucas te gaan maken. Lucas was niet thuis, dus dachten we dat hij wel in het lijkenhuis zou zijn. We zagen Zuckermans Volvo op de parkeerplaats van het mortuarium staan, en de gedeeltelijk openstaande garagedeur.’

‘Waar was de voorgeschreven bewaking?’

‘Lucas had hen naar huis gestuurd. We denken dat hij van plan was om even snel autopsie op Maria Zuckerman te doen.’

‘Vanwege zijn ondraaglijke verdriet om zijn gesneuvelde collega.’

Ryan knikte. ‘Toen we bij de snijkamer kwamen, zaten de hersens van Lucas tegen de muur. Jij was bewusteloos, dus hebben we je mooie kontje in een ambulance geschoven. Daarna zijn we Serano onder druk gaan zetten.’

Ryan veegde sliertjes haar van mijn voorhoofd en keek me aan met een uitdrukking die ik niet begreep.

‘Lucas had Serano opdracht gegeven zich van jou te ontdoen. Hij had gekozen voor verstikking. Jij hielp hem een handje door de douche van de eeuw te nemen. De herrie van de pneumatische boren zou alle lawaai verdrijven die hij zelf misschien zou veroorzaken. Onze commando deed iets in je cola, was van plan in de kast te wachten tot je in elkaar zou zakken en dan een kussen op je gezicht drukken. Problemo. Er kwam een kamermeisje in beeld. Senaro verdween muy pronto.

‘Heb je met het personeel gesproken?’

Ryan knikte. ‘Het meisje dacht dat ik het was.’

‘Wat heeft Serano me verdomme toegediend?’

‘God mag het weten. Serano heeft er niets over gezegd. We zeiden tegen de ziekenbroeders dat je voedselvergiftiging had. Ze hebben je maag leeggepompt en het hotelpersoneel had het blikje al weggegooid.’

‘Hij kreeg me plat.’

‘Dat was ook de bedoeling. De artsen denken dat de maagtabletten en de norit enige tegenwerking hebben geboden zodat je bij bewustzijn bleef. En je had nogal wat uitgekotst.’

Hij kietelde me onder mijn kin.

Ik sloeg zijn hand weg. En kromp in elkaar.

‘Hoe gaat het met je pols?’

‘Die is alleen verstuikt.’

Ryan pakte mijn hand en kuste de vingertoppen.

‘Je hebt ons bang gemaakt, schatje.’

Gegeneerd begon ik snel over iets anders.

‘Heeft Lucas Nordstern laten vermoorden?’

‘Het heeft er alle schijn van dat Nordstern hierheen is gekomen met de opdracht een artikel te schrijven over Clyde Snow en zijn werk voor de mensenrechten. Terwijl hij materiaal over Chupan Ya en andere bloedbaden opgroef, kreeg Nordstern oude legerverslagen in handen waarin de namen van Alejandro Bastos en Antonio Díaz werden genoemd. Op een gegeven ogenblik zou hij Díaz hebben ontmaskerd, en dan zou Lucas geen greep meer op hem hebben gehad. Dat is misschien de reden waarom Lucas hem liet neerknallen.

Het lijkt me echter waarschijnlijker dat het wat met Patricia Eduardo te maken had. Nordstern nam elke kans waar. Nadat hij in Guatemala Stad was aangekomen, had hij iets over de verdwenen meisjes gehoord of er iets over gelezen, en begon hij die verdwijningen eens nader te bekijken. Toen hij merkte dat een van de vier meisjes de dochter van een ambassadeur was, ging hij dat spoor na. Nadat hij had ontdekt dat Chantale problemen had en de ambassadeur een goorlap was, wilde hij er meer van weten.’

‘Maar waarom ging hij naar Montreal?’

‘Hij zat op hetzelfde spoor als wij destijds. Hij dacht dat hij het verhaal van de eeuw zou krijgen als hij Specter met het lijk in de tank in verband kon brengen. Dat zou een sensatie zijn. Een beschaafde diplomaat. Een buitenlandse intrige. Seks. Moord. Mysterieuze dood. Septic tanks. Diplomatieke onschendbaarheid. Ik geloof niet dat hij wist dat Patricia Eduardo zwanger was.’

Onder het praten streelde Ryan de rug van mijn hand.

‘Ik heb geen flauw idee hoe hij de es-cellen erin dacht te passen. We hebben ook een rekening van het Paraíso in Nordsterns onkostenmap gevonden.’

‘Heeft hij daar echt gelogeerd?’

‘Een onderzoekende geest kent geen grenzen. Zo leerde Nordstern Jorge Serano kennen.’

‘Die hem naar Zuckerman leidde.’

‘Wat bij hem belangstelling voor es-cellen opwekte.’

‘Wat hij met de dood moest bekopen, als Díaz er tenminste niets mee te maken had.’

We hielden allebei een tijdje onze mond.

Toen: ‘Wat gebeurt er nu met Chantale Specter?’

‘De winkeldiefstal wordt vergoed en dan mag ze weer terug naar het afkickcentrum.’

‘Lucy Gerardi?’

‘Die wordt door haar ouders afgeschermd. Zonder de hulp van Chantale kan ze geen kant op.’

Ik was bijna bang om ernaar te vragen.

‘Het interne onderzoek?’

‘Het departement en ik zijn het roerend met elkaar eens wat Señor Vicente betreft.’

‘Daar ben ik blij om, Ryan. Het was een mooi schot.’

Zuster K kwam binnen om mijn infuus te controleren.

‘Waar is Galiano?’ vroeg ik toen ze weer weg was.

Even een fronsje.

‘Hij komt nog wel langs.’

Ryan schoof een arm onder mijn schouders, trok me tegen zich aan en legde zijn wang boven op mijn hoofd.

Ik voelde een heerlijke warmte over me heen stromen.

‘Toen ik je daar gisteravond op de grond zag liggen, vlak naast een wapen en een lijk, kreeg ik het gevoel alsof ik iets enorm belangrijks had verloren.’

Ik was te verbaasd om erop te reageren. Misschien maar beter ook. Ik zou vermoedelijk toch de verkeerde woorden hebben gekozen.

‘Ineens drong er iets tot me door.’

Ryans stem klonk heel eigenaardig. Hij drukte mijn hoofd tegen zijn borst aan.

‘Of misschien wilde ik het eindelijk voor mezelf toegeven.’

Hij snuffelde in mijn haren.

Wat dan? Wat toegeven?

‘Tempe…’

Zijn stem haperde.

O, goeie genade! Zou hij het echt over de liefde willen hebben?

Ryan schraapte zijn keel.

‘Ik heb te veel van de onderkant van het leven gezien om nog veel vertrouwen in de mensheid te hebben. Ik geloof echt niet in “en ze leefden nog lang en gelukkig”.’ Ik voelde hem slikken. ‘Maar ik ben wel in jou gaan geloven.’

Hij legde me terug in de kussens en drukte een kus op mijn voorhoofd.

‘We moeten eens goed nadenken over hoe het er tussen ons voor staat.’

Ik wilde wat zeggen en op zijn gedachten doorgaan. Maar mijn oogleden wilden niet meewerken.

‘Denk er maar eens over na.’ Korenbloemenblauwe ogen drongen in mijn ziel door.

Reken maar.

Toen ik weer wakker werd, stonden Mateo en Elena op me neer te kijken. Elena’s gezicht zat zo vol zorgelijke rimpels dat ze me aan een Shar-Pei deed denken.

‘Hoe gaat het?’

‘Perfect.’

Mateo en ik moesten er allebei om lachen. Het deed zo zeer als de pest.

‘Wat is daar zo grappig aan?’

‘Om iets wat Molly zei.’

Ze verzekerden me dat het werk van Chupan Ya goed vorderde, en vertelden me dat de dorpelingen van plan waren een begrafenis te organiseren. Mateo had kort ervoor met Molly gesproken. Ze was goed op weg naar een volledig herstel.

En weer kon ik niet wakker blijven, hoe ik ook mijn best deed.

Galiano was het volgende fantoom dat aan mijn bed verscheen.

Met bloemen.

Het begon er hier als een rouwkamer uit te zien.

‘Je had gelijk wat de aanval op je collega’s betrof.’

‘Molly en Carlos?’

Galiano knikte kort. Hij zag er net zo verzorgd uit als Ryan.

‘Jorge Serano heeft bekend.’

‘Waarom moesten zij het ontgelden?’ vroeg ik.

‘Kwestie van persoonsverwisseling. Lucas had Serano achter jou aan gestuurd. Hij wilde de opgravingen verstoren door de belangrijkste medewerker uit de weg te ruimen. Hij dacht dat jij Molly was.’

Ik kreeg een naar, koud gevoel in mijn borst. Schuld? Verdriet? Boosheid?

‘Waarom wilde hij de werkzaamheden in Chupan Ya verstoren?’

Galiano schokschouderde. ‘Lucas wilde zijn veiligheidsnet niet kwijt.’

‘Díaz.’

Galiano knikte. ‘Of misschien was Lucas bang dat Díaz te veel wist, dat als de officier van justitie zou worden gearresteerd vanwege zijn aandeel in het bloedbad, die onderkruiper misschien wel met ons zou willen onderhandelen.’

‘Die kille, misselijke rotzak.’

‘Toen Lucas erachter kwam dat ik toestemming had gevraagd jou in het Paraíso-onderzoek te betrekken, had hij nog een reden om van jou af te willen komen.’

Galiano pakte mijn hand. Zijn huid voelde ruw en koel aan. Hij kuste mijn vingers.

Eerst Ryan en nu Galiano. Ik begon me als de paus te voelen.

Hij drukte zijn lippen in mijn handpalm.

Nou goed, niet precies de paus.

‘Ik ben blij dat het goed met je gaat, Tempe.’

Ik voelde me helemaal niet goed. Ik voelde me met de minuut minder goed worden. Wat was er toch met mijn libido en deze twee kerels?

‘Ga door.’

‘Lucas had Serano al in zijn macht omdat die het lijk van Eduardo in pappa’s septic tank had gegooid. Hij kwam met Lucas overeen die schietpartij bij Sololá voor zijn rekening te nemen.’

‘Waarom heeft hij zich zo dicht bij huis van haar lichaam ontdaan?’

‘Dat heb ik hem ook gevraagd. Die stommerd dacht dat er na een paar weken niets meer van het lijk zou zijn overgebleven. Toen de afvoer van het Paraíso verstopt raakte en pappa een beetje begon rond te porren, deed onze kleine Jorge het bijna in zijn broek.’

‘Wie heeft Patricia Eduardo vermoord?’

‘Lucas.’

‘Waarom?’

‘Patricia Eduardo had omgang met een getrouwde man, werd zwanger, en ging naar Zuckerman om hulp. Het is mogelijk dat Zuckerman in haar een kans zag voor donorcellen. Ondertussen kreeg Eduardo op de een of andere manier in de gaten dat ze met die es-cellen bezig was.

Eduardo en Zuckerman kregen ruzie, en misschien heeft Eduardo gedreigd alles in de openbaarheid te brengen. Zuckerman vertelde het aan Lucas. Lucas nam Patricia uit de roulatie en droeg Jorge Serano op zich van het lijk te ontdoen. Inmiddels gebruikt Serano die wetenschap als onderhandelingspunt. Sinds we hem hebben opgepakt zit hij in een overgangsfase.’

‘Weet hij dat Lucas en Zuckerman dood zijn?’

‘Het zou kunnen dat we vergeten zijn hem dat te vertellen.’

‘Hoe raakte Serano bij dit hele gedoe betrokken?’

‘Laten we maar zeggen dat Jorge’s levensstijl zijn inkomsten op de vrije arbeidsmarkt verre overtrof.’

‘Het werk als krachtpatser van Lucas leverde hem zeker aardig wat op?’

‘Een stuk meer dan de boel schoon vegen in het Paraíso. Lucas wilde zijn handen niet vuil maken. Jorge wilde geld.’

‘En hoe zat dat met Nordstern?’

‘Lucas haalde hulp van buiten om Nordstern om zeep te helpen. Hij dacht dat Jorge nog wat te onervaren was om hem in den vreemde te sturen.’

‘Denk je dat Nordstern echt wist wat er met die stamcellen aan de hand was?’

‘We hebben wat interessante zaken op zijn laptop aangetroffen. Nordstern heeft heel wat onderzoek naar es-cellen gedaan, en naar het besluit van de Verenigde Staten om de subsidie te beperken. De meeste downloads zijn tijdens of na Nordsterns verblijf in het Paraíso gedaan.’

‘Nadat Serano hem zonder het te weten naar Zuckermans kliniek had geleid.’

‘Nordstern zou een inbraakje niet beneden zijn niveau hebben gevonden. Hij is vermoedelijk het laboratorium binnengeslopen, heeft daar Zuckermans dossiers doorgenomen, en is erachter gekomen wat Lucas en zij aan het doen waren. Waarschijnlijk vermoedde hij dat ze hun slag wilden slaan op de zwarte markt.’

‘Wanneer is het allemaal begonnen?’

‘Jaren geleden al. Zuckerman experimenteerde met het samenbrengen van eitjes en sperma om zo aan embryonale stamcellen te komen. Je neemt gedoneerde eitjes en sperma en voegt die samen om embryo’s te krijgen. Dan vernietig je de embryo’s en zet de stamcellen op kweek.’

Ik zweeg.

‘Kennelijk werd Lucas ongeduldig vanwege de trage vorderingen van Zuckerman en stond erop dat ze op een andere techniek zouden overgaan.’

‘Lijken.’

Galiano knikte. ‘Lucas stal weefsel tijdens routine-autopsies.’

‘Christus.’

‘Maar de kans van slagen is groter bij kleine kinderen.’ Galiano keek me aan. ‘En zoveel kindertjes krijg je niet in een lijkenhuis. Op Nordsterns laptop hebben we een groot aantal artikelen gevonden over de straatkinderen van Guatemala Stad.’

‘Dacht Nordstern dat Lucas weeskinderen vermoordde om zo aan hun weefsel te kunnen komen?’ Mijn stem klonk strak van woede en afkeer.

‘We hebben er nog geen bewijzen voor gevonden, maar we blijven zoeken.’

‘Jezus.’

We werden er allebei stil van. In de gang kwam rammelend een karretje langs. Een robotstemmetje riep dokter Zusenmezo op.

‘En Miguel Gutiérrez?’

‘Gewoon een verknipte figuur die het meisje dat hij wilde hebben niet kon krijgen.’

‘Claudia de la Alda.’

Galiano knikte.

‘Het is wel heel treurig, hè?’ zei ik.

Zonder enige waarschuwing boog hij zich over me heen en kuste me. Zijn lippen voelden warm en zacht, en zijn scheve neus drukte ruw tegen mijn huid.

‘Maar ik heb er jou wel door leren kennen, corazón.’